3,436 matches
-
conținutul paradigmei, ilustrează ideea unei logici interne, a unei viziuni asupra lumii care orientează cercetarea, definește problema care urmează a fi rezolvată și sugerează metoda de folosit. Pentru Kuhn, existența unei paradigme care ghidează cercetarea este o condiție necesară pentru întemeierea unui subsistem social științific și a disciplinelor particulare. În absența unei paradigme, cercetarea profundă este imposibilă și nici nu poate exista un criteriu pentru selectarea problemelor de cercetat (Kuhn 1970: 37). Dacă paradigma există, știința funcționează normal - cum se întîmplă
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cercetării Modalitatea cea mai obișnuită de a compartimenta activitatea academică se baza pe împărțirea lumii socialului în sfere distincte. Deosebirea dintre aceste sfere avea în vedere în primul rînd obiectul de studiu și mai puțin metodele și finalitățile. Definirea și întemeierea clasică a relațiilor internaționale a fost făcută cu referire la un obiect unic, definire ce se bazează în mare măsură pe cîteva asumpții realiste fundamentale. Dar, așa cum am arătat aici, în această zonă ne lovim de mari dificultăți. Primele catedre
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Zürich, savantul elvețian Daniel Frei (1969) își îndemna colegii din științele politice să ajute politica practică cu un concept neutru și măsurabil al puterii. El era perfect conștient de necesitatea practică a unui astfel de concept, dar și de dificultatea întemeierii sale științifice. Acest text lucid subliniază valoarea politică a conceptelor care migrează între comunitatea academică și cea politică. Puterea este un termen folosit de universitari și de aceea are efecte asupra producerii cu-noștințelor și reproducerii culturii diplomatice tradiționale. Mobilizarea memoriei
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
de piele de miel sură, care se prefăcea în minge pe mâinile copiilor. N. BĂLCESCU Deși foarte aprins, mesianismul lui N. Bălcescu (1819-1852) e tot atât de pozitiv. În 1844 începu să publice în Propășirea studiul Puterea armată și arta militară de la întemeierea principatului Valahiei până acum, în 1845 scoase împreună cu A. Treb. Laurian Magazinu istoricu pentru Dacia, solidă, pentru acea vreme de dibuiri, culegere documentară de cronici, diplome, inscripțiuni, studii, liste bibliografice, în care redactorul își propunea să vâre printre izvoarele istorice
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
Fărcășanu, care nu știu ce bâlbâia din gură cu ofițerii, mă întorc la dânsul și îi zic: Ascultă, domnule căpitan, dacă vei îndrăzni să vorbești o vorbă de asemenea propagandă, mă jur pe onoare că îți trăsnesc creierii la minut!" Capitolul VI ÎNTEMEIEREA PROZEI. ÎNTÎII UMORIȘTI CONSTANTIN NEGRUZZI Activitatea poetică a lui C. Negruzzi (1808-1868) e redusă și palidă. Aprodul Purice, "anecdot istoric", se remarcă prin multicoloarea câte unui detaliu. Din Marșul lui Dragoș se poate reține un tablou de ospăț: Optzeci de
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
epocă. Matei Millo pastișa în Apele de la Văcăresci vodevilurile lui V. Alecsandri. De la N. Scurtescu (1844- 1879) ne-a rămas o tragedie raciniană Rhea-Silvia, corectă, uscată, prea convențional clasică. Capitolul XII "JUNIMEA" TITU MAIORESCU Literatura română a fost scrisă, până la întemeierea "Junimii", aproape numai de boieri, la început de protipendadă, apoi de boierii de clasa a doua și de burghezii și dascălii intrați în boieria măruntă. Țărănimea nu ia parte deloc la mișcarea culturală, fiind primită doar ca motiv literar și
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
bine de douăzeci de universități. Având și vocație organizatorică, învățatul și-a valorificat-o deplin de îndată ce a început să dispună de mijloace. Deschiderii cursurilor de vară la Vălenii de Munte i-au urmat realizări precum înființarea de biblioteci în închisori, întemeierea Institutului de Studii Sud-Est Europene (1914) și editarea buletinului acestuia în franțuzește, fondarea Institutului de Studii Bizantine și a Institutului de Istorie Universală, înființarea în 1915 a „Revistei istorice”, cu o versiune în limba franceză, întemeierea unei Școli Române la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287605_a_288934]
-
de biblioteci în închisori, întemeierea Institutului de Studii Sud-Est Europene (1914) și editarea buletinului acestuia în franțuzește, fondarea Institutului de Studii Bizantine și a Institutului de Istorie Universală, înființarea în 1915 a „Revistei istorice”, cu o versiune în limba franceză, întemeierea unei Școli Române la Paris (1921) și a unei Case Române la Veneția, crearea publicațiilor „Buletinul Comisiei istorice a României”, „Buletinul Comisiei monumentelor istorice”. Deputat, președinte al Parlamentului în 1918, șef de partid, I. nu a refuzat să-și asume
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287605_a_288934]
-
cunoaștere a situației etnografice și sociale a tuturor românilor. Educația patriotică fiind unul dintre scopurile de căpetenie, R.j. a organizat diverse manifestări cu caracter național, precum o sărbătorire a lui Avram Iancu (1873) sau la patru sute de ani de la întemeierea mănăstirii Putna (1871, serbare patronată tacit de R.j.), una dintre cele mai importante manifestări ale conștiinței naționale a românilor în a doua jumătate a secolului al XIX-lea. Întrunirile literare erau organizate de un comitet special, alcătuit din cinci
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289315_a_290644]
-
dușmanilor, și intern, printr-un proces de centralizare. Statul francez centralizat care ocupa teritoriul Hexagonului și care, în cele din urmă, a apărut în urma acestor lupte, nu a fost singura consecință.2 O altă consecință destul de puternică a fost posibilitatea întemeierii unui regat anglo-francez care să unească insula Marii Britanii cu părțile de vest și nord-vest ale continentului, o cauză la care au aspirat regii englezi începând cu William Cuceritorul și sfârșind cu Henry al VI-lea de Lancaster, și care a
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
să discernem ceea ce numim "girondism" în diferite momente ale istoriei Franței, nici măcar în perioada curentă a reformelor de descentralizare, dar acest termen urmează să anticipeze principalul subiect al acestei cărți. Reacționarii Girondinii au acceptat principiile de bază ale Revoluției și întemeierea statului-națiune republican. Dar existau alte forțe care se opuneau nu numai Revoluției, ci și însuși statului-națiune și, în mod deosebit, democrației reprezentative liberale pe care acesta o vestea. Acestea erau în primul rând "forțele de reacție", monarhiștii, nobilii, ierarhii Bisericii
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Aman, Ciprian Porumbescu, Gheorghe Tattarescu, Carmen Sylva. Revista găzduiește și medalioane dedicate unor oameni de teatru: Agatha Bârsescu și Petre Liciu, Vasile Toneanu și Dimitrie Theodorescu, Gh. Bengescu-Dabija, Al. Vlădicescu, Aristizza Romanescu, Grigore Manolescu. Împlinirea a cincizeci de ani de la întemeierea Teatrului Național din București este un prilej pentru Juarez Movilă de a discuta modul de funcționare a instituției (Jubileul Teatrului). Sub diverse pseudonime (Dick, Eridan, Tamburini) apar cronici la spectacolele cu piesele Sappho de Grillparzer, Medeea de E. Legouvé, Ebrea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287183_a_288512]
-
simbolice: În societatea politizată în care trăim, tranzacțiile politice presupun cu siguranță forța, dar se realizează fără recursul explicit la forță în aceeași măsură în care tranzacțiile financiare se realizează fără recursul la aur"35. Într-un studiu dedicat justificării întemeierii "tipului" de text politic, Eugen Coșeriu 36 subliniază că sintagma "limbajul politicii" poate fi înțeleasă în trei accepțiuni: * lexicul politic vizează terminologia referitoare la desemnarea noțiunilor și instituțiilor politice, specifică fiecărei țări în parte. * modul de utilizare, adică uzul lingvistic
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
puțin liber decât limbajul politic, cel juridic se caracterizează printr-un grad de inerție ridicat în ceea ce privește structurile lingvistice și sintactice folosite. Sub aspectul funcției stilistice, limbajul juridic poartă amprenta interacțiunii funcțiilor referențială, metalingvistică și conativă. Vizând o "activitate explicativ-justificativă de întemeiere a normei și de aplicare a ei, având în vedere recompunerea unor evenimente trecute din perspectiva calificării și sancționării celor care au produs respectivele evenimente, conform normelor în vigoare"104, limbajul juridic, ca și limbajul politic, presupune o resemantizare a
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
enunțului, antrenând destinatarul într-o direcție sau alta"149. Definită ca "logica în acțiune, logica utilizată în situațiile în care omul intră în relație cu semenii pentru a-i convinge"150, argumentarea vizează "o organizare de propoziții cu ajutorul raționamentelor în vederea întemeierii (dovedirii) altei propoziții, cu scopul de a convinge interlocutorul de adevărul sau falsitatea ei"151. Argumentarea vizează oferirea de temeiuri în sprijinul unei teze și are la bază adoptarea unei atitudini, a unui rol din partea locutorului: asentiment, confirmare, adeziune, justificare
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
interviuri, îndemnând comentatorii să se așeze în orizontul operei eminesciene, pentru a putea identifica întrebările la care răspunde creația poetului, pentru a găsi căile de apropriere a lumii de sensuri pe care o construiește aceasta. Întrebări ale ființei în fața lumii, întemeieri de lumi alternative, dezlegări ale ființării sunt dimensiuni ale scrisului eminescian care așteaptă încă să fie relevate. Apropierea de publicistica lui Mihai Eminescu din interiorul ei este asigurată de lectura retrospectivă a articolelor, dinspre prezent spre trecut, și prin așezarea
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
își manifestă dezacordul față de noțiunile moderne de adevăr, rațiune, obiectivitate, precum și față de ideile de progres universal, emancipare, metanarațiune, principiu ultim de explicare a lucrurilor etc. Conturându-se prin opoziția față de normele Iluminismului, postmodernitatea propune imaginea unei lumi "contingente, lipsite de întemeiere, diversă, instabilă, nedeterminată, a unui set de culturi neunificate sau interpretări care dezvoltă un grad de scepticism în legătură cu obiectivitatea adevărului, istoriei și normelor"142; de asemenea, ea conduce către consumerism, cultul efemerității născut din evoluția tehnologiei și incoerența identităților. Într-
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
gândirea slabă"), o teorie care privește ființa și raționalitatea ca fiind incluse într-un proces de diminuare, de "slăbire". Introducerea unei gândiri "negative", care să descopere reziduurile metafizice și pretențiile totalizatoare conduce la o adevărată "criză a fundamentelor" și a întemeierii. Negativitatea nu este aplicată raporturilor sociale, ci "trăsăturilor metafizice ale gândirii, dintre care prima între toate este "forța" pe care ea a crezut întotdeauna că trebuie să și-o atribuie în numele accesului ei privilegiat la ființa ca fundament"166. Chiar dacă
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
indicație: raționalitatea trebuie, în propru-i cadru, să se depotențeze, să cedeze teren, să nu se teamă de a da înapoi către acea presupusă zonă de umbră, să nu rămână paralizată față de pierderea reperului luminos, unic și stabil, cartezian"167. Lipsa întemeierii, a fundamentelor, a constrângerilor "tari" ale normativității devin astfel repere ale discursului postmodern care atenționează astfel că filosofarea nu mai poate fi realizată în sensul cartezian, tradițional. În această direcție, mulți critici consideră că postmodernismul în calitate de mișcare filosofică poate fi
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
din Campania, cel care a scris - după spusele lui Bernard din Bessa - o biografie a Sfântului Francisc care începe prin cuvintele „Quasi stella matutina” (Ca luceafărul dimineții). În primul fragment redat aici, autorul, cu siguranță, exagerează rolul lui Ugolino în întemeierea și organizarea Ordinului Clariselor și a Ordinului Secular al Pocăinței, pentru care va fi nevoie să se rectifice afirmațiile sale chiar prin cuvintele lui Grigore al IX-lea. Ultima parte a fragmentului nu prea pare să facă referință la clarise
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
ați fi fost mai chibzuiți în selectarea fraților și nu ați fi acceptat privilegii din partea altor oameni, dar mai ales dacă nu v-ați fi dovedit incomozi cu cerșetoria voastră, ați fi putut guverna peste principi». Conversația a IV-a ÎNTEMEIEREA CONVENTELOR 21. Cu timpul, crescând numărul fraților și răspândindu-se faima sfințeniei lor, a crescut și respectul credincioșilor față de ei, care le-au procurat locuințe corespunzătoare. La Canterbury, domnul Alessandru, maestrul azilului pentru preoți, le-a oferit o bucată mică
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
cu acea ocazie despre această temă: Desiderio desideravi hoc Pascha, etc. (Lc 22,15). (Am dorit foarte mult să mănânc acest Paște împreună cu voi); iar eu am citit cu atenție toate decretele ce au fost emise. Unul dintre ele interzicea întemeierea unui alt ordin cerșetor. Dar, din neglijența prelaților, această constituțiune nu a fost respectată. Dimpotrivă, oricine dorește își pune o glugă și începe să cerșească, lăudându-se că a întemeiat un nou ordin. Drept urmare, s-a creat o mare confuzie
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
mici despre care vorbește Evanghelia lui Matei, la capitolul 19: Au fost aduși la Isus niște copii ca să-și pună mâinile asupra lor. Dar discipolii îi certau (Mt 19,13) (fiindcă la început unii cardinali nu vedeau cu ochi buni întemeierea acestui ordin). Dar Isus le-a spus (fiindcă suveranul pontif, adică Inocențiu al III-lea, așa le-a vorbit cardinalilor): Lăsați copiii și nu-i opriți să vină la mine, căci împărăția cerurilor este a acelora care sunt ca ei
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
Clara părea să aibă [o oarecare] afecțiune. Totuși, atunci când vorbea cu ea sau despre ea, nu o chema cu numele său, ci o chema «creștină». Și avea grijă de ea și de mănăstirea ei. 4. El nu a autorizat niciodată întemeierea altor mănăstiri, chiar dacă unele au fost deschise în timpul vieții sale din inițiativa altora. Apoi, când a aflat că femeile adunate în acele mănăstiri erau numite surori, se spune că a fost foarte tulburat și a exclamat: «Domnul ne-a luat
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
poezia nu-i o carte de vizită convenabilă pentru un om cu ighemonicon), la 1845 scrisul devine o profesiune și chiar o profesiune „obștească”, amenințată de impostură. Apariția conștiinței scrisului este legată de o altă temă, mai gravă: aceea a Întemeierii poeziei române. De la Ienăchiță Văcărescu la Vasile Alecsandri, toți cei care scriu versuri au, Într-un chip sau altul, conștiința că, pentru a Întemeia poezia română, trebuie să inventeze un limbaj poetic, iar ca să inventeze un limbaj trebuie să scrie
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]