3,693 matches
-
tehnologie/călătorii Descoperă și publisher al Diviziei Special Interest Magazine din cadrul Publimedia Int'l S.A.; 2007-2008 publisher al revistei Descoperă. Publicația a primit, în anul 2003, Premiul pentru Debut al Fundației PRO și, în 2004, Premiul de excelență UNESCO "Cecilia Banc" acordat de Comisia Națională a României pentru UNESCO; 2009 editor Ziarul de duminică (subdomeniu de actualitate culturală al site-ului Ziarului Financiar); 1990-2013 publică poezie în Luceafărul, Suplimentul Literar Artistic al Tineretului Liber, Dreptatea literară, Contrapunct, Arc, Nouăzeci, Contemporanul, Literatorul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
școlar, rar scriu ceva „definitiv“; asta fac în vacanțe, când ritmul meu este cu totul altul, când scriu și citesc până la epuizare. Ați povestit cândva că primul lucru pe care l-ați scris a fost o poezie. Numai că, aidoma bancurilor erevaniste, nu era poezia dumneavoastră și n-ați scris-o, ci ați... desenat-o. Ion Barbu era să fie arestat pe când făcea, cumva, același lucru. Pentru dumneavoastră ce „consecințe“ a avut ziua aceea? Mda, e impropriu spus că am scris
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
de fapt în stabiliment. De fapt, femeile transcriau înregistrările. o muncă enormă, gigantică. Cele cinci sau șase „infirmiere” erau de fapt stenografe de un mare talent. Cea ce realizau ele era uluitor, ascultau benzile și transcriau esențialul din pălăvrăgelile scriitorilor : bancurile politice, aluziile, poveștile cu haz, bîrfele, confesiunile, ironiile, comentariile cu substrat critic, stupizeniile spuse la beție... totul era transcris, devenea text și era pus la dosar. Dar, cum în anii ’80 începuse o perioadă de mare penurie, serviciul se văzut
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Vechiul conac al familiei Montenegro și-a deschis larg În fața sa ușile cu vitralii și draperii. Amfitrionul, care e nespus de viril În materie de ospitalitate, a acceptat o havană Corona extralungă și, Între două trâmbe de fum și-un banc, a grăit precum oracolul un ciubăr de vorbe, astfel Încât, cu inima grea și tare cătrănit, Ricardo al nostru s-a văzut nevoit să se Întoarcă În Castellammare, neputând goni cu mai mare sprinteneală nici dacă i-ar fi luat urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
da io n-am Înțelegut iotă, că stâlcea limba de-o au muscalii să nu-i halească din zbor nici Mucea Sinagoga, și io d-aia d-abia așteptam s-ajung la han, să-mi zică Fainberg și lu mandea bancurile. Că decât dă bancuri mi-ardea când m-am Împlementat dân nou În coteț, teafăr și nevătămat. Ca să nu mai zic În ce hal Îmi iera patu; covertura și cearșafurle iera toate o pată; și perna, nici ei nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Înțelegut iotă, că stâlcea limba de-o au muscalii să nu-i halească din zbor nici Mucea Sinagoga, și io d-aia d-abia așteptam s-ajung la han, să-mi zică Fainberg și lu mandea bancurile. Că decât dă bancuri mi-ardea când m-am Împlementat dân nou În coteț, teafăr și nevătămat. Ca să nu mai zic În ce hal Îmi iera patu; covertura și cearșafurle iera toate o pată; și perna, nici ei nu-i iera prea bine; turnesolu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
cu bustu mai dezumflat. Poyarré, cu servilismu lui, ne-a făcut cinste c-un rând dă lichior dă anason; mandea, ca să nu rămân mai prejos, m-am săltat strigând „Șampanie la toți!“, care din fericire țalu a luat-o dă banc, da Gaston i-a dat peste nas c-o parolă. Fieștecare clondir destupat mi-a fost ca glonțu-n pept și am șters-o dân terasă, cu gându că văzduhu are să mă Învioare, da mi-am văzut chipu În oglinde, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
otel. Jacqueline a servit tutulor un five o’clock și mi-a Întins o ceașcă. Pă neașteptate, baronu a dat atacu la bunătăți: a luat câte două odată, care ne făcea să murim dă râs, când cu cazuri, când cu bancuri potop dă obscene, cu arșini dă bășcălii despre clătitele lu Chantal, care le-a declarat dă nemâncat. A zis că Chantal iera pricepută canci, ce nu știa să le gătească, da Jacqueline a ciripit că mai bine să nu vorbim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ciucolată pentru veste“. Însuși baronu, n-o să-ți vină a crede, a aceptat râzând bonom eșecu lu planu care Îl costase multe nesomnuri și a repetat, cu pipa În mână, că nu ne purta ranchiune. La prânz, a crescut număru bancurilor și, la căldura preteniei, le-am mărturisit că a doua zi iera onomastica mea. Au ciocnitără În sănătatea mea la Molino? Al tău, Indianu. X Dragă Avelino, Azi a fost ziua a mare. Ie zece noaptea, care acilea e târziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
acilea l-am aplaudatără la patru mâini pă Șurub Fără Sfârșit care a venit să-și câștige pă bune medalionu dă Vero Dezobstruant, obligându-mă, sub amenințarea c-un bobârnac În opinci, să casc gura și să-nchid ochii: care banc s-a folosit dă iel fără leșin ca să-mi umple golurile dântre măsele cu scame și alte produse dân turu la pantaloni. Da chiar și potârnichile obosesc și, când chiar nu mai știam ce să facem, un veteran mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
care i se ducea În fum negru pă apa sâmbetei. Gașca să râdea, gata, ți-o jur pă Monstru, s-o ia la sănătoasa, dacă să supăra gândacu. Lu Șurub, care ie bufonu cât huiduma, i s-a năzărit un banc care, de-l asculți bușbeie, te faci gelatină dă râs. Fă-ți atenție, Nelly. Despoarcă-ți urechile, că acușa vine. Unu, doi, trei și BUF! A zis - da să nu te mai uiți la șpionoiu care-i faci cu ochiu - că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
douăzeci și cinci de ani de-atunci. Zicea că e colonelul care răspunde de Centrul Universitar al Universității Babeș-Bolyai. A început să mă întrebe apoi și despre colegii români. — Ce voia să știe? Vă mai amintiți? — Ce fac, ce vorbesc. Dacă spun bancuri cu Ceaușescu, dacă au intenția să plece din țară, dacă participă la manifestări împotriva sistemului. Ca să-mi demonstreze că oricum știa multe, îmi spunea despre anumiți colegi de-ai mei din facultate și despre ce făceau ei. Ceea ce mi-a
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
informator al Securității. Dar decizia CNSAS a rămas definitivă. Era un tip inteli gent, avocat de profesie. A stat cu noi în cameră un an de zile. Noi eram patru din anul I în cameră cu el și se spuneau bancuri cu Ceaușescu, se râdea în cameră de el, însă n-am avut probleme niciodată. Erau anii ’80 și, probabil, regimul era mai relaxat. Probabil că în anii ’50 ai fi încurcat-o. Așa a fost. Dar în cămin și în
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
dintre cele mai tari instituții academice din lume, ne-a deturnat și nouă existența; nouă, celor care fie admirăm munca Microsoft, fie că o detestăm, dar nu o putem ignora nici când ni se strică PC-ul, nici când spunem bancuri cu Gates, nici când ne aducem aminte de frumusețea și „inteligența“ superioare ale unui calculator Macintosh. Dacă ați văzut documentarul despre care vorbesc, ați fi observat că nici unul dintre angajații săi sau, mai relevant!, dintre foștii colaboratori, nu spune nimic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
de sânge i s-a urcat la inimă, care, nonșalantă, s-a oprit înainte de sosirea Salvării. Nu-i plăcea să calculeze, nici să agonisească. Toată viața a fost un risipitor. A murit cu zile... Cotidianul, 12-13 ianuarie 2002 Unde-s bancurile de altădată?! În ce privește umorul, se poate spune că populația României era mult mai înzestrată în timpul dictaturii decât acum. Iar dacă socotim că acest folclor urban reprezenta de fapt cam singura posibilitate de defulare (mai puteai, ce-i drept, să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
mult mai înzestrată în timpul dictaturii decât acum. Iar dacă socotim că acest folclor urban reprezenta de fapt cam singura posibilitate de defulare (mai puteai, ce-i drept, să-ți bați copiii și nevasta!) a unei societăți supuse cenzurii politice, dispariția bancurilor constituie de bună seamă cea mai convingătoare dovadă că, astăzi, libertatea de expresie există și e, în mare, respectată. Zic „libertatea de expresie”, pentru că în privința „libertății de gândire” sunt mai puțin sigur. Deseori, oamenii exprimă ceea ce gândesc alții pentru ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
gândiri colective, câteodată numită „opinie publică”, altădată - „gândire unică”, mai ales dacă e cu adevărat masivă și bine fixată. Aproape că-mi vine să zic că mai multă libertate de gândire există în timpul dictaturii decât acum. Dovadă că circulau atâtea bancuri: rod al unei gândiri cât de cât individuale și al unei transmiteri orale în timpul căreia fiecare putea să modifice bancurile, deci să le regândească. Deși nu sunt deloc sigur, căci fiecare putea să le modifice, însă puțini o făceau, cei mai mulți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
că-mi vine să zic că mai multă libertate de gândire există în timpul dictaturii decât acum. Dovadă că circulau atâtea bancuri: rod al unei gândiri cât de cât individuale și al unei transmiteri orale în timpul căreia fiecare putea să modifice bancurile, deci să le regândească. Deși nu sunt deloc sigur, căci fiecare putea să le modifice, însă puțini o făceau, cei mai mulți se mulțumeau să le treacă mai departe, contribuția lor fiind doar actoricească. Nu e simplu de analizat și, oricum, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
oricum, nu am spațiul necesar. Cert este că Ceaușescu avea tot felul de porecle, Iliescu - destul de puține. Pentru că poporul ține la el? Pentru că l-a votat și-l respectă nu numai electoral? Nu-i asta! Nu poporul născocește poreclele, nici bancurile, el doar le poartă. Parcă așa am convenit... Eu cred că Iliescu nu are porecle tocmai pentru că există libertate de expresie și poți să spui despre el tot ce-ți trece prin cap. Ziarele sunt pline de înjurături, de ironii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
mă abțin, m-a luat gura pe dinainte. Și-apoi există o adevărată presiune „morală” - mai bine zis „psihică” - din partea acelei părți a opiniei care se exprimă, încât trebuie să fii foarte tare să nu ții seama. O șansă pentru ca bancurile să nu dispară cu totul ar fi tocmai această corectitudine politică dominatoare, măcar în aparență, dacă nu chiar titanică. Și care e legată, în mare măsură, de așa-zisa „gândire unică”, uneori de a dreptul cenzorială, impusă de liderii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
în aparență, dacă nu chiar titanică. Și care e legată, în mare măsură, de așa-zisa „gândire unică”, uneori de a dreptul cenzorială, impusă de liderii de opinie - redutabili în perioada noastră de tranziție. Așa că am să închei cu un banc pe care l-am auzit pentru prima oară prin anii ’50, ani teribili, ani cumpliți, când pentru un banc puteai să te trezești la pușcărie. Și am să-l adaptez la anotimp, la iarna care, cam peste tot, e o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
de a dreptul cenzorială, impusă de liderii de opinie - redutabili în perioada noastră de tranziție. Așa că am să închei cu un banc pe care l-am auzit pentru prima oară prin anii ’50, ani teribili, ani cumpliți, când pentru un banc puteai să te trezești la pușcărie. Și am să-l adaptez la anotimp, la iarna care, cam peste tot, e o iarnă grea. Zice Pastenague: — Uite! Iar ninge!... Mai dă-i în p... mă-sii! P.S. Am aflat cu întârziere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
lor, și a mea, Anghelina,ne făceau plăcinte poale în brâu cu brânză de vaci,ori cucoșei din boabe de porumb și alte bunătăți. Vasile stătea mai mult pe lângă mine, era atent când mănânc și era ochi și urechi lAșascultat bancuri și povești. Mergeam împreună la scăldat în iaz, la prins pește și la mâncat de fructe de prin copaci din grădină și cireșe de pe marginea șoselei naționale. Pe timp de vară, duminica și de sărbători,când nu ne duceam cu
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
puteau rata ocazia unică de a încropi un top al celor mai frumoase trei locuri din Japonia. Aceste regine topografice sunt: Miyajima, insula de lângă Hiroshima unde se găsește faimoasa poartă scufundată (tori) care marchează intrarea în altarul Itsukushima, Amanohashidate, un banc ondulat de nisip, acoperit de pini, în Prefectura Kyoto, și, ați ghicit, Matsushima, adăpostind zeci de insule încărcate de omniprezenții pini, nu departe de Sendai. În ziua festivalului (Toro Nagashi Hanabi Taikai, cum sună formula sa oficială în limba vernaculară
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
ca mentalități și atitudini. În România, milițianul a fost și este unul dintre cele mai disprețuite personaje din imaginarul colectiv, asociat frecvent cu fenomene precum mita, agresivitatea gratuită sau șantajul. Tablagiul nord-dunărean este o figură de bâlci, dovadă fiind interminabilele bancuri ce-l au ca erou, multe inspirate chiar din situații reale. Prin opoziție, polițistul nipon este unul dintre cele mai populare caractere ale vastului spectru social. Omawari-san, cum este acesta numit cu emfaza de rigoare, respectă în totalitate restricțiile de
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]