7,127 matches
-
scopul proiectării și construcției de dispozitive și sisteme biologice utile. Biologia sintetică de multe ori se suprapune cu bioingineria și ingineria biomedicală. Aceasta cuprinde o varietate de abordări diferite, metodologii, și discipline, cu un accent pe biologia inginerică și biotehnologie, biologia evoluționară, biologia sistemică, biofizică și ingineria genetică. Prima folosire a termenului de "biologie sintetică" apare în 1910 în publicația lui Stéphane Leduc ""Théorie physico-chimique de la vie et générations spontanées"" , iar apoi în 1912 în ""La Biologie Synthétique"". După 64 de
Biologie sintetică () [Corola-website/Science/332573_a_333902]
-
și construcției de dispozitive și sisteme biologice utile. Biologia sintetică de multe ori se suprapune cu bioingineria și ingineria biomedicală. Aceasta cuprinde o varietate de abordări diferite, metodologii, și discipline, cu un accent pe biologia inginerică și biotehnologie, biologia evoluționară, biologia sistemică, biofizică și ingineria genetică. Prima folosire a termenului de "biologie sintetică" apare în 1910 în publicația lui Stéphane Leduc ""Théorie physico-chimique de la vie et générations spontanées"" , iar apoi în 1912 în ""La Biologie Synthétique"". După 64 de ani, în
Biologie sintetică () [Corola-website/Science/332573_a_333902]
-
multe ori se suprapune cu bioingineria și ingineria biomedicală. Aceasta cuprinde o varietate de abordări diferite, metodologii, și discipline, cu un accent pe biologia inginerică și biotehnologie, biologia evoluționară, biologia sistemică, biofizică și ingineria genetică. Prima folosire a termenului de "biologie sintetică" apare în 1910 în publicația lui Stéphane Leduc ""Théorie physico-chimique de la vie et générations spontanées"" , iar apoi în 1912 în ""La Biologie Synthétique"". După 64 de ani, în 1974, termenul și-a câștigat înțelesul modern prin folosirea de către geneticianul
Biologie sintetică () [Corola-website/Science/332573_a_333902]
-
biologia inginerică și biotehnologie, biologia evoluționară, biologia sistemică, biofizică și ingineria genetică. Prima folosire a termenului de "biologie sintetică" apare în 1910 în publicația lui Stéphane Leduc ""Théorie physico-chimique de la vie et générations spontanées"" , iar apoi în 1912 în ""La Biologie Synthétique"". După 64 de ani, în 1974, termenul și-a câștigat înțelesul modern prin folosirea de către geneticianul polonez Wacław Szybalski. În anul 2000 a avut loc un progres semnificativ în domeniu, cu apariția a două articole în jurnalul științific Nature
Biologie sintetică () [Corola-website/Science/332573_a_333902]
-
articole în jurnalul științific Nature publicate de Michael B. Elowitz și Stanislas Leibler. Cei doi propuneau crearea unor circuite biologice prin combinarea unor gene cu celule de Escherichia coli. Există un număr de tehnologii care fac posibilă dezvoltarea domeniului de biologie sintetică. Conceptele-cheie includ standardizarea elementelor biologice și abstractizarea ierarhică, care permite folosirea elementelor menționate în sisteme sintetice din ce în ce mai complexe. Procesul este înlesnit de tehnologii de secvențare și fabricare ale ADN-ului, ale căror raport de preț/performanță se îmbunătățește exponențial
Biologie sintetică () [Corola-website/Science/332573_a_333902]
-
modelate pentru a produce medicamente, a detecta substanțe toxice, a elimina poluanții, a repara genele defecte și chiar pentru a genera hidrogen, combustibilul căruia mulți specialiști îi atribuie un rol esențial în economia post-petrol. Craig Venter de asemenea consideră că biologia sintetică va constitui, totodată, elementul cheie ce va permite omenirii să exploreze și să colonizeze alte planete. „În funcție de cât de apropiate sunt Luna și Marte la un moment dat, durează între 4 și 21 minute ca o undă electromagnetică, lumina
Biologie sintetică () [Corola-website/Science/332573_a_333902]
-
că doriți o nouă celulă care produce un vaccin sau alimente, veți primi un email și îl veți putea converti într-o formă biologică”, prezice Venter. În Regatul Unit, un raport realizat de Royal Academy of Engineering a concluzionat că biologia sintetică „are o importanță extraordinară în ceea ce privește creșterea bogăției națiunii”, specialiștii de la Centre for Synthetic Biology and Innovation afirmând că această nouă ramură a științei ar putea duce la o nouă revoluție industrială. Printre reușitele cercetătorilor britanici se numără deja conceperea
Biologie sintetică () [Corola-website/Science/332573_a_333902]
-
acestuia a fost numit director al Institutului de Anatomie al Facultății de Medicină din cadrul Universității "Daciei Superioare”. A fost decan la „Facultatea de Medicină” din Cluj (1930-1931) și 1940-1946, pe când se afla la Sibiu, prodecan (1931-1932), membru al „Societății de Biologie” și a „Societății de Antropologie” din Cluj. A fost și director al Filarmonicii și al Teatrului din Cluj. În anul 1947, odată cu instaurarea regimului comunist în România, a fost pensionat forțat, este înlăturat din funcția de decan, aceasta fiind preluată
Victor Papilian () [Corola-website/Science/304247_a_305576]
-
companiei, Synevo, deține în România opt laboratoare, amplasate în București și în județele Constanța, Cluj, Satu-Mare, Suceava, din care două independente, iar restul în spitale. Portofoliul de analize cuprinde peste 270 de investigații de laborator din următoarele domenii: alergologie, biochimie, biologie moleculară (reacția de polimerizare în lanț sau PCR), hematologie, microbiologie, imunologie și serologie. În anul 2003, cifra de afaceri Synevo a fost de 4.2 milioane euro. În anul 2008, Synevo avea 400 de angajați. La nivelul anului 2008, Synevo
Medicover () [Corola-website/Science/318551_a_319880]
-
studiază la universitate în Rusia. În anii sec. XX a activat în calitate de secretar la Ministerul de Interne al României. Andrei Munteanu (s-a născut în 1939 ) a absolvit școala medie din satul Biești, apoi Institutul Pedagogic din Tiraspol. Doctor în biologie. Din 1970 activează în Institutul de Zoologie al ASM. Savant de talie mondială. A publicat circa 200 de lucrări științifice, inclusiv 3 monografii. Prezintă mare interes cărțile sale „Lumea animalelor din Moldova”, „Fauna oazelor biocenotice”, „Enciclopedia Păsărilor” etc. Este laureat
Biești, Orhei () [Corola-website/Science/305193_a_306522]
-
se mândrește și în prezent, ca Vladimir Gherciu și Ion Cucu, doctor în științe fizico-matematice, Maria Anghel-Junghietu, doctor în filologie, Maria Vîrlan - doctor în psihologie, Ion Caraman, doctor în științe agricole, Nicolae Macrinici, doctor în chimie, Gheorghe Plămădeală, doctor în biologie, Tudor Capșa, doctor în drept. Tudor Macrinici a deținut în anii 1990-1994 funcția de deputat în Parlament, iar Vasile Plămădeală jurist, specialist în drept international, a activat în cadrul Comitetului de Stat Pentru Relații Economice Externe de pe lângă Consiliul de Miniștri al
Biești, Orhei () [Corola-website/Science/305193_a_306522]
-
Pentru istorie se dovedesc foarte utile ramuri precum stratigrafia și paleontologia pentru a fi cunoscute sistemele ocupaționale ale grupurilor umane, conflictele provocate de existență sau inexistentă unor anumite resurse și datarea straturilor de cultură care se interferează cu straturile geologice. Biologia, alături de ramurile sale, Paleobotanica și Paleozoloologia oferă o serie de concluzii utile cercetării istoriei economice, referitoare la inventarul animalier, culturile agricole, cu impact asupra dezvoltării comunităților umane, precum și un sprijin arheologilor de a interpreta materialul osteologic animalier sau a vechilor
Științe auxiliare ale istoriei () [Corola-website/Science/298675_a_300004]
-
sale se regăsesc în numeroase lucrări, printre care se remarcă: A fost autorul unui renumit manual de "Zoologia nevertebratelor" (vol. I-II, 1958,1967). A publicat 2 fasicule din Volumul IV (Crustacea) a seriei "Fauna României": Membru al Societății de Biologie din Paris, al Societății Internaționale pentru Nomenclatură din Londra.
Vasile Gh. Radu () [Corola-website/Science/307149_a_308478]
-
institute de cercetare, ca de exemplu, Institutul Leo-Baeck , Fundația Israel-Germania (GIF) pentru Cercetare și Dezvoltare, Institutul Dubnow de Cercetare a Istoriei și Culturii Evreiești, Institutul de Cercetări Sociale din Hamburg, Institutul de Istorie a Evreilor Germani, Grupul de Cercetare “Didactica biologiei” de la Universitatea din Jenă, diferite fundații și alte institute academice din Germania și Israel. În martie 2005, Institutul Bucerius a publicat lucrarea “Memorie și amnezie: Holocaustul în Germania” , o serie de articole sub redacția lui Gilad Margalit și Yfaat Weiss
Institutul Bucerius () [Corola-website/Science/325391_a_326720]
-
sociali și spirituali, care nu pot fi totdeauna puși în evidență cu siguranță. Sarcina psihiatriei este să clarifice rolul acestor diverși factori și influența lor asupra manifestărilor din cursul bolilor mintale. Noțiunea de "„boală mintală”" trebuie să intre în orbita biologiei și medicinei. Psihiatrul francez Henry Ey (1900-1977) definea psihiatria drept "„ramură a medicinei care are ca obiect patologia vieții de relație la nivelul asigurării autonomiei și adaptării omului în condițiile propriei existențe.”" Istoria psihiatriei poate fi împărțită în trei mari
Psihiatrie () [Corola-website/Science/309723_a_311052]
-
revoluționat tratamentul acestei boli, la fel precum terapia cu carbonat de litiu (1948) a reușit să ducă la remisiune cazurile de psihoză maniaco-depresivă. Începând din anul 1980, neuroradiologia a devenit tot mai mult folosită în diagnosticul bolilor psihice. Studiile de biologie moleculară arată că genetica joacă un rol primordial în apariția tulburărilor mintale. În jurul anului 1995 se pune în evidență gena răspunzătoare de apariția schizofreniei în cromozomul 6, și cele care determină psihozele bipolare în cromozomii 18 și 21. Recunoașterea intervenției
Psihiatrie () [Corola-website/Science/309723_a_311052]
-
inpatient treatment"), larga dezvoltare a asistenței ambulatorii ("outpatient treatment") precum și considerarea factorilor social în determinarea manifestărilor morbide au contribuit la recunoașterea afecțiunilor psihice ca boli de sine stătătoare. Întrucât psihiatria folosește datele rezultate din cercetările efectuate în domeniul neuroștiinței, psihologiei, biologiei, biochimiei și farmacologiei, ea poate fi considerată ca disciplină de trecere între neurologie și psihologie. Separarea psihiatriei de alte discipline medicale este în mare măsură arbitrar. Psihoterapeuții tratează în special pacienți cu nevroze și stări anxioase, în departamentele de medicină
Psihiatrie () [Corola-website/Science/309723_a_311052]
-
și alte discipline ezoterice ca: astrologia, cabala) a fost ostracizată, exclusă chiar, din studiile universitare, atribuindu-i-se epitetul de superstiție. A mai rămas doar la nivel popular, unde credulitatea îi mai dădea o oarecare influență. Dezvoltarea fizicii, chimiei și biologiei contemporane a dus la marginalizarea alchimiei. Totuși pe la sfârșitul secolului al XIX-lea, ca o reacție împotriva științei care reducea totul la procese pur fizice, se simte o revigorare a interesului pentru domeniul ocult. Tot mai multe cercuri și societăți
Alchimie () [Corola-website/Science/310969_a_312298]
-
fenomene cu grad variabil de complexitate. Analiza structurilor și funcțiilor duce de multe ori la prognoze realiste privind comportamentul sistemic. Conceptul de teoria sistemelor, sau teoria sistemică, este utilizat în diferite discipline științifice, precum informatică, fizică, electrotehnică, pedagogie, chimie, geografie, biologie, logică, matematică, fiziologie, sociologie, psihologie, etnologie, semiotică, filologie și desigur filozofie. Teoria aceasta nu este încă o disciplină de sine stătătoare, ci doar un cadru cu multe ramificații și heterogen pentru un discurs interdisciplinar, care are sistemul drept concept de
Teoria sistemelor () [Corola-website/Science/308058_a_309387]
-
de sisteme autonome (care să găsească singure soluții) este necesara legătură a cât mai multor discipline de robotică. Aici se pune accent pe legătură conceptelor de inteligență artificială sau neuroinformatică (parte a informaticii) precum și idealul lor biologic biocibernetica (parte a biologiei). Din legătură între biologie și tehnică s-a dezvoltat bionica. Cele mai importante componente ale roboților sunt senzorii, care permit mobilitatea acestora în mediu și o dirijare cât mai precisă. Un robot nu trebuie neapărat să poată să acționeze autonom
Robot () [Corola-website/Science/309612_a_310941]
-
să găsească singure soluții) este necesara legătură a cât mai multor discipline de robotică. Aici se pune accent pe legătură conceptelor de inteligență artificială sau neuroinformatică (parte a informaticii) precum și idealul lor biologic biocibernetica (parte a biologiei). Din legătură între biologie și tehnică s-a dezvoltat bionica. Cele mai importante componente ale roboților sunt senzorii, care permit mobilitatea acestora în mediu și o dirijare cât mai precisă. Un robot nu trebuie neapărat să poată să acționeze autonom, fapt pentru care se
Robot () [Corola-website/Science/309612_a_310941]
-
este ramura filozofiei care studiază fundamentele filozofice, ipotezele și implicațiile științei, incluzând științele naturii, precum fizica, matematica și biologia, și științele sociale, precum psihologia, sociologia, științele politice, și economia. În acest sens, filozofia științei este strâns legată de epistemologie și ontologie. Urmărește să explice probleme precum: natura ipotezelor și conceptelor științifice; modul în care acestea sunt produse; procesul prin
Filozofia științei () [Corola-website/Science/299477_a_300806]
-
(n. 19 noiembrie 1912, Iași d. 8 octombrie 2008, Del Măr, California), a fost un medic și om de stiinta american de origine română, specialist în domeniul biologiei celulare, laureat în 1974 al premiului Nobel pentru fiziologie și medicină. În 1986 i-a fost conferită în Statele Unite "Național Medal of Science" („Medalia Națională pentru Știința”) în biologie pentru: „descoperiri fundamentale ("de pionierat") în domeniul unei serii esențiale de
George Emil Palade () [Corola-website/Science/297374_a_298703]
-
și om de stiinta american de origine română, specialist în domeniul biologiei celulare, laureat în 1974 al premiului Nobel pentru fiziologie și medicină. În 1986 i-a fost conferită în Statele Unite "Național Medal of Science" („Medalia Națională pentru Știința”) în biologie pentru: „descoperiri fundamentale ("de pionierat") în domeniul unei serii esențiale de structuri supracomplexe, cu înaltă organizare, prezente în toate celulele vii”. S-a născut la Iași în 1912, într-o familie de profesori, tatăl fiind profesor de filozofie, iar mama
George Emil Palade () [Corola-website/Science/297374_a_298703]
-
celular al producției de proteine. A pus în evidență particule intracitoplasmatice bogate în ARN, la nivelul cărora se realizează biosinteza proteinelor, numite "ribozomi" sau "corpusculii lui Palade". Împreună cu Keith Porter a editat revista "The Journal of Cell Biology" („Revista de Biologie Celulară”), una dintre cele mai importante publicații științifice din domeniul biologiei celulare. În 1961 G. E. Palade a fost ales membru al Academiei de Stiinte a SUA. În 1973 a părăsit Institutul Rockefeller, transferându-se la Universitatea Yale, iar din
George Emil Palade () [Corola-website/Science/297374_a_298703]