3,228 matches
-
ceapa și morcovul tocate mărunt, apoi adăugăm carnea dată prin mașina de tocat, o călim până se schimbă la culoare, dăm deoparte, punem orezul bine spălat, ouăle, sarea, piperul, cimbrul și mărarul. Amestecăm bine și umplem găina, după care o coasem cu ață. Într-o oală mare, punem apă, morcov, cartofi, ceapă, pătrunjel și găina. Dăm la fiert, timp de una până la două ore, apoi punem găina în tavă cu ulei peste care turnăm un sos cu usturoi și roșii făcut
PE GUSTUL ROZEI BUCOVINEANCA.Răsfățuri culinare by Rozalia Craciunescu () [Corola-publishinghouse/Science/91836_a_92352]
-
ceapă și o călim puțin, dăm deoparte, adăugăm 40 gr. de orez spălat, 50 gr. de stafide, 200 gr. de carne de vită tocată, sare, piper, puțin condiment Secretul Gustului și un ou. Amestecăm bine și umplem rața, apoi o coasem cu ac și ață, punem la fiert în oala cu presiune timp de o oră și jumătate până la două ore. După ce a fiert, o ungem cu un dressing făcut dintr-o linguriță de pastă tomată, doi căței de usturoi, o
PE GUSTUL ROZEI BUCOVINEANCA.Răsfățuri culinare by Rozalia Craciunescu () [Corola-publishinghouse/Science/91836_a_92352]
-
le face, în singura să încercare de construi o concepție estetică mai amplă, eseul "Le Rire" (1900): Se face o ciudată confuzie asupra rolului imaginației poetice, crezându-se că ea construiește eroii din bucăți împrumutate din stanga ori din dreapta, așa cum se coase haină lui Arlechin. Din așa ceva nu va ieși nimic viu. Viața nu se recompune. Pur și simplu, ea se lasă să fie privită. Imaginația poetica nu poate să fie decât o viziune mai completă a realității [s.n.]. Dacă personajele pe
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
de față generației mele profesorale, magisterilor mei intelectuali. Capitolul 1 Memorie istorică, identitate națională, educație publică: tripticul "complexului identitar-mnemonic" 1.1. Drumul mnemonic spre națiune Teza generală de la care pornim este că naționalismul, statul-națiune, identitatea națională și memoria colectivă sunt cusute între ele în aceeași unică țesătură cultural-politică. În plan mai concret, teza specifică pe care dorim să o explorăm în cuprinsul acestei lucrări afirmă rolul crucial jucat de memoria istorică în facerea națiunii române, iar mai apoi în construcția statalității
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
și dus la răspântii, risipindu-se astfel "casa" mirilor, "bradul de nuntă" era pus pe casă.329 Carul cu care mireasa își duce zestrea la casa mirelui era împodobit cu cetini de brad de care mireasa lega câte o năframă "cusută cu mâinile ei" 330 În toate regiunile unde este prezent, "bradul de nuntă" înseamnă "veselie": "precum oricine se bucură de verdeața bradului, astfel să se veselească și nuntașii și mai ales tinerii ce se căsătoresc, să le ajute Dumnezeu a
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
că este ziua când s-a născut Hristos. Joia este o zi fastă, dar nu se începe nimic nou, se pot face descântece, mai ales descântece "de dragoste". Vinerea, considerată zi sfântă, este ținută cu strășnicie de femei: ele nu cos și nu coc, de teama bubelor și ca să nu împungă cu acul în ochii Sfinte Vineri; nu spală rufe, nu fac leșie, nu torc, nu scot gunoiul din casă, nu zolesc, nu opăresc de teamă ca Sfânta Vineri să nu
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
pahar și să se ungă la ochi. Pentru durere de ochi și de cap: 9 grăunțe de piper și un dram de camfor, să le puie la un loc și să le puie la fundul fesului de pe cap, să-l coase acolo și să-l schimbe la 30 de zile Întotdeauna. Pentru omul care are ochi limpezi și nu vede: să pună la ochi sânge de cocoș negru și să-i mănânce ficatul și inima. Pentru durere de inimă: flori de
MIRACULOASE LEACURI POPULARE by Vasile Văsâi () [Corola-publishinghouse/Science/1623_a_2977]
-
lasă la răcit. După ce s-a răcit, se amestecă cu stafidele, nucile, mărul ras pe răzătoare, icrele spălate, pâine înmuiată în lapte și stoarsă bine, sare și piper. Se amestecă toate la un loc, apoi umplem peștele, după care îl coasem la burtă și-l așezăm într-o tavă. Se face un sos din ulei, ceapă tăiată solzi, castravetele murat tăiat mărunt, patru sau cinci măsline fără sâmburi și un pahar de vin. Peste acest sos punem peștele și dăm la
PE GUSTUL ROZEI BUCOVINEANCA.Răsfățuri culinare by Rozalia Craciunescu () [Corola-publishinghouse/Science/91836_a_92351]
-
descuamează pielea și se dă deoparte, apoi carnea de la pește se alege de oase și se dă prin mașina de tocat, după care se amestecă cu mirodeniile, ouăle și ceapa călită. Se dă gust și se umple știuca, apoi se coase și se dă la copt, după care în tavă se adaugă un sos făcut din bulion și vin. La sfârșit, după ce s-a copt, se servește cu garnitură de cartofi natur, rondele de roșii, ridichi și felii de lămâie
PE GUSTUL ROZEI BUCOVINEANCA.Răsfățuri culinare by Rozalia Craciunescu () [Corola-publishinghouse/Science/91836_a_92351]
-
ceapa și morcovul tocate mărunt, apoi adăugăm carnea dată prin mașina de tocat, o călim până se schimbă la culoare, dăm deoparte, punem orezul bine spălat, ouăle, sarea, piperul, cimbrul și mărarul. Amestecăm bine și umplem găina, după care o coasem cu ață. Într-o oală mare, punem apă, morcov, cartofi, ceapă, pătrunjel și găina. Dăm la fiert, timp de una până la două ore, apoi punem găina în tavă cu ulei peste care turnăm un sos cu usturoi și roșii făcut
PE GUSTUL ROZEI BUCOVINEANCA.Răsfățuri culinare by Rozalia Craciunescu () [Corola-publishinghouse/Science/91836_a_92351]
-
ceapă și o călim puțin, dăm deoparte, adăugăm 40 gr. de orez spălat, 50 gr. de stafide, 200 gr. de carne de vită tocată, sare, piper, puțin condiment Secretul Gustului și un ou. Amestecăm bine și umplem rața, apoi o coasem cu ac și ață, punem la fiert în oala cu presiune timp de o oră și jumătate până la două ore. După ce a fiert, o ungem cu un dressing făcut dintr-o linguriță de pastă tomată, doi căței de usturoi, o
PE GUSTUL ROZEI BUCOVINEANCA.Răsfățuri culinare by Rozalia Craciunescu () [Corola-publishinghouse/Science/91836_a_92351]
-
domeniu. Că reușesc și unii și alții sunt o mulțime de dovezi. Cel mai mediatizat a fost cazul bancnotelor britanice din anii ’90 - dintre cele mai securizate. Ele aveau un fir metalic transparent, de 1 mm lățime, care parcă era cusut, fiecare bucățică vizibilă cu ochiul liber având 8 mm, formând astfel o linie verticală din puncte metalice. Dacă era privită în lumină, ea desena o linie metalică continuă. Cine se gândea că așa ceva poate fi contrafăcut? Și, totuși, niște „specialiști
[Corola-publishinghouse/Science/2140_a_3465]
-
zi cu zi. Deținuta, frații și surorile au doar trei-patru clase absolvite ,,așa era obiceiul în sat...”, băieții învățând de la tată obiceiurile ancestrale pentru a deveni și ei producători și cultivatori ai pământului, iar fetele au învățat să țeasă, să coasă și să asigure satisfacerea trebuințelor menajere ale familiei. Părinții și-au crescut copiii în spiritul respectului, stimei față de oameni și a fricii față de Dumnezeu. Li s-au transmis de către părinți principii, norme, reguli morale și religioase necesare integrării și dezvoltării
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
să urmărim realitatea pe care Leonida o construiește treptat, și anume odaia modestă cu mahala, cu ușa și fereastra ei, cu masa împrejurul căreia sunt așezate scaune de paie, cu lampa cu gaz și globul lămpii prevăzut cu un abat-jour cusut cu canava, cu soba cu ușa deschisă și cu câțiva tăciuni pâlpâind. Această realitate, organizată și concepută politic, se completează prin continuarea povestirii: Când aude de libertate, sare și dumneei din pat... că era republicană! Îndemnul care urmează și care
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
atât sociologii cât și economiștii Încearcă să găsească răspuns. Economia neoclasică a fost puțin preocupată să găsească o soluție adecvată acestei probleme, limitându-se să evidențieze superioritatea tehnologică a integrării activităților economice În organizații/ierarhii. 2. Piețe și organizații R.H. Coase este creditat ca primul economist care a formulat un răspuns acestei probleme. Coase introduce conceptul de costuri tranzacționale (costuri ale interacțiunilor sau schimburilor) prin care desemnează costurile de informare, monitorizare și impunere a contractelor, altefl spus costurile de realizare a
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
puțin preocupată să găsească o soluție adecvată acestei probleme, limitându-se să evidențieze superioritatea tehnologică a integrării activităților economice În organizații/ierarhii. 2. Piețe și organizații R.H. Coase este creditat ca primul economist care a formulat un răspuns acestei probleme. Coase introduce conceptul de costuri tranzacționale (costuri ale interacțiunilor sau schimburilor) prin care desemnează costurile de informare, monitorizare și impunere a contractelor, altefl spus costurile de realizare a schimburilor În cadre instituționalizate. Tranzacția presupune, conform lui J.R. Common, reprezentat al instituționalismului
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
nu poate fi caracterizată drept economie funcțională de piață, chiar dacă, din 1990 Încoace, actorii economici sunt liberi să-și „maximizeze utilitatea”. La ora actuală, este larg acceptată de către economiști afirmația că instituțiile joacă un rol decisiv În funcționarea economiei. Desigur Coase și Williamson au considerat mai degrabă alternativa instituțională piețe - organizații, Întrebându-se cum apar acestea din urmă, primele fiind mai degrabă subînțelese („la Început au fost piețele” cum greșit afirma Williamson). Ulterior, North a lărgit analiza Întrebându-se mai degrabă
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
economică neoclasică. Existența și diversitatea structurală a organizațiilor nu au putut fi explicate În limitele teoriei neoclasice. „Structurile de guvernare”, cum le numește Williamson (1981), din cadrul organizației au reprezentat o provocare pentru teoria economică. Așa au apărut lucrările lui R. Coase și O.E. Williamson, pionieri ai analizei neoinstituționale În economie. 3. Sociologia economică Prin introducerea În analiză a instituțiilor, adică a normelor constrângătoare ale acțiunii individuale, economiștii s-au apropiat disciplinar foarte mult de sociologie, două domenii mai degrabă antitetice
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
neintenționate ale implicării acțiunii În relațiile sociale. Atât teoriile instituționaliste cât și teoria rețelelor de relații sociale urmăresc să explice cum se produce cooperarea socială și economică, care este „structura instituțională de (a funcțiilor de - n.a.) producție” cum ar spune Coase, adică „amestecul” de piețe, organizații și cooperare non-formalizată sub forma rețelelor (sau, altfel spus, forme hibride - de cooperare stabilă bazată pe așteptări comune ce rezultă din istoria schimburilor mutuale) ce structurează relațiile de cooperare Între indivizi. Aceste relații manifestă un
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
baza căruia se fac investiții pe termen lung. Supraviețuirea organizației depinde de stabilitatea În timp a acestor relații, iar stabilitatea, la rândul ei, depinde de modul de construcție instituțională (legală și culturală) și relațională. Întrebându-se cum apar organizațiile, economiștii Coase (1960) și Williamson (1991, 1993) practic Își pun problema cum se structurează și statornicesc anumite relații sociale Într-un cadru instituțional și care este motivul pentru care se Întâmplă acest lucru? Referindu-ne la răspunsul lui Williamson, organizațiile apar pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
al câmpurilor organizaționale, spații ale cooperării economice stabile ce rezultă din dinamica instituțiilor și relațiilor sociale. III. Costurile tranzacționale: un concept de frontieră disciplinară. Problematica organizării economice a Început să-i preocupe pe economiști Îndeosebi odată cu publicarea articolului lui R. Coase intitulat „The Nature of the Firm” (1937). S-a deschis calea unei schimbări de paradigmă În economie prin contestarea parțială a asumpțiilor neoclasice referitoare la ignorarea costurilor tranzacționale și deținerea de către actori a tuturor informațiilor În luarea deciziilor. În acest
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
apariție și structurare a firmelor, relațiile de putere În cadrul firmelor și Între acestea, modalitățile de luare a deciziei, alocarea resurselor În cadrul organizației și Între organizații, capacitatea instituțională a organizațiilor și piețelor. Teoria costurilor tranzacționale formulată pentru prima oară de R. Coase În 1937, precum și dezvoltările ulterioare ale acesteia În cadrul paradigmei instituționale se Încadrează În acest curent teoretic. De asemenea, această teorie este și punctul de Întâlnire Între economia organizațiilor și teoriile sociologice ale organizațiilor. Prima urmărește, mai degrabă instrumentalist, modalitățile de
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
teoretice ulterioare ale costurilor tranzacționale ca variabilă fie dependentă, fie independentă, rămâne la un nivel de generalitate ridicat În lucrările lui Commons, fără să fie operaționalizată pentru a putea fi utilizată În cercetări empirice. 3. Natura firmei - teoria lui R. Coase Deși nu folosește explicit termenul de „costuri tranzacționale”, Coase este considerat promotorul noii teorii. În articolul său din 1937, „The Nature of the Firm”, Coase se Întreabă „de ce există firme?” În condițiile În care, conform asumpțiilor neoclasice, coordonarea producției se
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
fie independentă, rămâne la un nivel de generalitate ridicat În lucrările lui Commons, fără să fie operaționalizată pentru a putea fi utilizată În cercetări empirice. 3. Natura firmei - teoria lui R. Coase Deși nu folosește explicit termenul de „costuri tranzacționale”, Coase este considerat promotorul noii teorii. În articolul său din 1937, „The Nature of the Firm”, Coase se Întreabă „de ce există firme?” În condițiile În care, conform asumpțiilor neoclasice, coordonarea producției se realizează pe piață, prin mecanismul prețurilor? Structura internă a
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
factorii de producție printr-o serie de tranzacții independente. În cadrul firmei, structurile pieței sunt substituite În alocarea resurselor de către antreprenorul - coordonator care dirijează producția. Nu necesită argumentare faptul că piața și firmele sunt modalități (instituții) alternative de coordonare a producției. Coase Își propune să explice ce determină alegerea Între aceste două mecanisme. Este limpede, spune Coase, că „există un cost al utilizării mecanismului prețurilor”. Acestea sunt costurile informării cu privire la prețurile relevante, costurile negocierii, Încheierii și impunerii unor contracte diferite pentru fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]