3,626 matches
-
meu, ori de câte ori am revenit, doar văile și dealurile parcă sunt mai mici, lăsate mai jos, parcă supte de pântecul pământului. Am compus și mă închin sfântului loc natal cu poeziile: „Locul unde te-ai născut,” „Leagăn,” „Uliți posomorâte,” „Descătușarea sufletului,” „Norocos,” „Iubesc” și cu poezia „Cristinești.” La începutul călătoriei mele în viață, nu-nțelegeam prea bine ce se întâmplă cu mine, dar în timp am realizat că spiritul valsează și sufletul se descătușează. Mai târziu am compus „Poezia vieții,” care o
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
M-am dus și eu. Am zis că mă destind puțin. Pe naiba! În loc să mă destind, m-am pomenit că puneam prea multă ambiție în joc, că vroiam, neapărat, să câștig. Îmi era ciudă pe cei mai pricepuți sau mai norocoși decât mine. Mă deranja că pierd. Pe urmă, m-a deranjat faptul că "mă deranja" un asemenea fleac. La plecare, am uitat punga cu căpșuni. Când mi-am dat seama (ajunsesem aproape de vilă) și m-am întors s-o iau
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
pe unde ieșeau aburii halucinogeni nu se mai vede. Dacă a existat vreodată. Te duci acolo, ca la Troia, nu pentru a vedea "ce este", ci pentru a-ți imagina "ce a fost". Dacă ești în stare să crezi, ești norocos. Totul seamănă cumva cu grota prin care Dante ar fi pătruns în Infern. Nimeni n-a găsit-o. Trebuie să luăm de bună minciuna lui Dante. Altminteri, ce rost mai are să citim Divina Comediei Încă n-am plecat. Sorin Preda
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
mai vor să aibă amintiri. Unii și-au schimbat și numele ca să rezolve drastic problema "integrării". Apoi, sunt fie oameni practici, care au venit să facă bani, și suferă că n-au reușit, se uită cu ciudă la cei mai norocoși, fie persecutați de politică, oameni trecuți prin anchete, prin beciurile Securității, prin închisori. Dan nu intră în nici una din aceste categorii. Nu pare frământat de faptul că n-a izbutit să-și asigure o "situație". E interesat de lucruri gratuite
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
puternic ar putea șterge California de pe hartă, zic seismologii, neliniștiți, căci, după o acalmie de două secole, tensiunile din falia San Andreas, răspunzătoare de cutremurele de pe coasta estică a Pacificului, cresc. Ultimul cutremur, cel din ianuarie, fi fost "o supapă norocoasă". Nietzsche îi sfida pe filosofi, chemîndu-i să-și ridice locuințele pe Vezuviu. Americanii de pe coasta californiană se văd puși în situația să facă, fără s-o fi deliberat, această experiență. După ce ne-am potolit foamea, ne ducem să vedem un
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
știu, făcu în sfârșit Janasen, ridicând din umeri, dar nu pentru că mă ameninți. Și mi-e absolut indiferent dacă păstrez sau nu secretele mele sau pe ale celorlalți. Gosseyn era dispus să-l creadă. Acest agent al Discipolului va fi norocos dacă mai apuca de trăit cinci ani dar își va păstra demnitatea. Totuși, nu făcu nici o remarcă și Janasen începu să vorbească. Prezentă relațiile sale cu Discipolul. Părea sincer. Făcea parte din serviciul secret al Celui Mai Mare Imperiu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
nici nu încercă să-l consoleze pe băiat. Însă Shojumaru înțelegea foarte bine, că tatăl său îi dezvolta simțul științei militare, în funcție de eveniment sau de moment. O căldură lăuntrică simțea până și în gravitatea tatălui său și se considera extrem de norocos. Kanbei își luă toiagul și porni, șchiopătând, spre cazărmi. Dar, în loc de a intra în tabără, păru să-și continue drumul singur în josul muntelui, iar însoțitorii lui îl întrebară, neliniștiți, unde se ducea. — La poale, răspunse simplu Kanbei și, cu toate că se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
alții, însă muntele de monede rămânea pe locul său. — Cel mai iute om va fi câștigătorul! Să nu vă plângeți când se termină. Fiecare trebuie să ia un pumn, astfel încât cei ce au mâini mari din naștere se pot socoti norocoși, iar cei cu mâini mici nu trebuie să lase nimic să le scape printre degete. Să nu vă repeziți și să pierdeți. Apoi, întoarceți-vă la lucru. Muncitorii nu mai avură nici o îndoială. Înțelegeau limpede ce voia să spună Kanbei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
venise pentru a-i cere lui Muneharu să-și facă seppuku. Generalul ascultă în tăcere argumentele călugărului. Când Ekei termină, având tot trupul scăldat în sudori reci, Muneharu vorbi pentru prima oară: — Ei bine, azi e cu adevărat ziua mea norocoasă. Când vă privesc chipul, știu că vorbele dumneavoastră nu sunt înșelătoare. Nu spuse dacă era sau nu era de acord. Gândirea lui Muneharu ajunsese deja mult dincolo de consimțământ sau refuz. — De o bună bucată de vreme, Seniorul Kobayakawa și Seniorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
un Intercity 125 trecu în viteză pe linia principală. Vârful trabucului licărea în întuneric. Profesorul își curăță gâtul de o flegmă groasă și continuă. Dave 2 credea el însuși asta. „Am norocul să fiu - scuzați expresia - un împuțit. Da, sunt norocos că sunt așa. Și vreți să știți de ce? Pentru că asta m-a împins la o viață spirituală - o viață a spiritului. A, de ce sunt împuțit? Fiindcă uneori mă îmbătam atât de tare că mă pișam pe mine. Eram cu totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
opinti, îl ridică de subsuori, ca pe un copilaș, cu părțile intime încă acoperite de haine în dezordine, și îl trânti pe pat. Amețeala neobișnuită, șocul suferit de pe urma contactului dintre partea rotunjită a capului său și dulap îl împiedicaseră pe norocosul de Dan să simtă puterea acestei operațiuni a lui Carol, care părea că a acumulat toată forța participanților la meciurile de lupte libere pe care le privise impasibilă la Lumea sportului. Era rândul lui Carol să fie îndemânatică; desfăcu șireturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
birocratică (de data asta, o mocirlă adevărată). Purtând cagulele portocalii, medicii generaliști se luptau cu hărțile și busolele. Noroc că îl aveau pe Alan. Cu ajutorul acestuia, reușiseră măcar să ducă „pacienții“ la spital înainte de căderea întunericului. Alte grupuri nu fuseseră la fel de norocoase și încă băteau câmpurile de pe lângă Somerset. Fusese nevoie să se trimită facilitatori cu lanterne puternice în căutarea acestora. Unul dintre medicii mai în vârstă suferise chiar o formă ușoară de degerături și ratase jocul cu pistoale cu vopsea de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
care nu le găseam... extraordinar! Vă mulțumesc, exact... o sinteză atât de clară, premergătoare catharsisului antediluvian, dacă ne gândim bine... mult prea profundă însă pentru a putea obține acum o exegeză completă a acestui prea-scurt moment artistic... - Ne putem considera norocoși, domnule Euripide, pentru că am asistat la acest moment înălțător? întrebă o doamnă urlând, căci nu putea vorbi normal. - Bineînțeles, doamnă, bineînțeles! Norocoși, ați spus? Nicidecum. Mi se pare mult prea puțin spus, mult prea puțin... Aleși, doamnă, ar fi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
profundă însă pentru a putea obține acum o exegeză completă a acestui prea-scurt moment artistic... - Ne putem considera norocoși, domnule Euripide, pentru că am asistat la acest moment înălțător? întrebă o doamnă urlând, căci nu putea vorbi normal. - Bineînțeles, doamnă, bineînțeles! Norocoși, ați spus? Nicidecum. Mi se pare mult prea puțin spus, mult prea puțin... Aleși, doamnă, ar fi mai corect spus! Am fost aleși să asistăm la una dintre rarele apariții publice ale acestui geniu! Extraordinar... - Aleși de către cine, domnule Euripide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
mea îngrijorare, căci iată la ce bolnave și întunecate plăsmuiri putea ajunge o imaginație atât de extatică cum era a mea! În mâna dreaptă aveam acum o mitralieră neagră, superbă, și am plâns de bucurie gândindu-mă la cât de norocos eram și totodată la însăși minunea vieții mele. Lumina care veghease cu admirabilă statornicie la viața mea din chiar clipa în care mă născusem îmi salvase încă o dată bietul cur și, pentru Dumnezeu, nici vă puteți închipui cât de mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
tras la sorți armele, fiecare trebuia să extragă dintr-o mască de gaze un număr care indica arma cu care o să tragă și ordinea de bătaie, mie mi-a ieșit numărul treișpe, însă nu m-am temut, era numărul meu norocos, treișpe însemna că o să-mi vină rândul în tura a doua și o să trag cu arma numărul trei, în total erau zece arme și zece locuri de tragere, dinadins nu m-am uitat cum a tras cu arma numărul trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
umplut din nou, mai grijuliu, și l-am dus celorlați, Csabi mi-a pus în mână o cravată mototolită, eu am muiat-o în apă, apoi am început să frecăm pereții exteriori ai barăcii, Zsolt mi-a șoptit că suntem norocoși că nu interiorul trebe să-l spălăm, iar eu i-am șoptit la rându-mi că tare mi-e teamă c-o s-o facem și pe asta, dacă depinde de câinii ăia blestemați, atunci ne-apucă seara tot acolo, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
care voiau să-l treacă și atât de mare era putera sa încât, până atunci ieșise întotdeauna învingător, cum se vedea după armele a numeroși cavaleri, îngrămădite pe malul apei, ca trofeu. Rinaldo l-a atacat, dar a fost tot atât de norocos ca și aceia care-i precedaseră, căci păzitorul podului l-a lovit atât de tare cu o măciucă de fier, încât el a căzut de pe cal. Dar când tâlharul s-a apropiat ca să-i scoată armura, Rinaldo l-a apucat
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
de o mână cu adevărat ageră și sigură. Ce talent. Îmi place atât de mult cerul și adesea m-am întrebat unde aș fi fără el. Știu: aș fi în Anglia, acolo unde nu avem așa ceva. Prin nu știu ce accident fiziologic norocos - otrava și metabolismul se împăcau bine în lăcașul afumat al trupului meu - mă simțeam bine. Mă simțeam grozav. Manhattan-ul se legăna în aerul tare al primăverii, pregătindu-se pentru focul lui iulie și căldura devastatoare din august. Pe masculinul Madison
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
de deprimat Probabil că aș fi în stare să mă sinucid. Și aș vrea să știu de ce. Uită-te la viața mea. Știu ce-ți spui. Îți spui: dar e teribil! E măreț! Îți spui: sunt unii tipi atât de norocoși! Cred că totul arată cât se poate de mișto, cu bilete de avion și restaurante, cu taxiuri, staruri de cinema, Selina, Fiasco-ul, banii. Dar viața mea e în același timp cultura mea personală - de fapt, asta îți și arăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
și crime din Rosalind Court: acum două nopți un expert japonez în computere și un stomatolog neamț au fost găsiți într-o parcare cu fețele zdrobite. Cred că eram în stare de șoc sau ceva asemănător. „Ai fost așa de norocos, atât de norocos“, am murmurat eu, privind în jos spre stâncoșii Rockies sau Smokies sau Ropies prin plafonul alb alcătuit din zăpadă și conturul norilor... În fotoliul alăturat stătea tolănit un tânăr elegant -costum de vară sobru, ten de californian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Rosalind Court: acum două nopți un expert japonez în computere și un stomatolog neamț au fost găsiți într-o parcare cu fețele zdrobite. Cred că eram în stare de șoc sau ceva asemănător. „Ai fost așa de norocos, atât de norocos“, am murmurat eu, privind în jos spre stâncoșii Rockies sau Smokies sau Ropies prin plafonul alb alcătuit din zăpadă și conturul norilor... În fotoliul alăturat stătea tolănit un tânăr elegant -costum de vară sobru, ten de californian, păr des pieptănat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Doug, fiul. Când descoperă heroina în faină, Gary vrea să o returneze mafiei Doug vrea să o vândă la prețul pieței, ceea ce înseamnă două milioane de dolari. Amândoi sunt răi și lacomi dar bătrânul Gary e un laș - da, un laș norocos. Fielding mi-a spus că pot să mă aștept la greutăți din partea lui Lorne în câteva probleme. Lorne vrea un Gary cu îmbunătățiri. În loc de proprietar de local sau șef de cârciumă, Lorne vede în Gary un celebru restaurator 2. L-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
mulțumesc pentru telefon. Și mulțumește-i și agentului tău literar pentru că ți-a transmis mesajul meu. Bun, și acum fii atent. Ai mai lucrat în producția de filme, corect? — ... La câteva, îmi răspunse el. — Perfect: puștiule, azi e ziua ta norocoasă. Ia să vedem ce părere ai despre ideea asta. Am o... — Stai puțin. Dacă vorbești serios, ia din nou legătura cu agentul meu. — Nu, ascultă. Tocmai aici e frumusețea. Am terminat cu agenții. Și cu studiourile. — Da, și așa se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
așa de bogat, și era, putea să arunce câteva miare pe an fără să-i pese. Probabil că atunci când va fi în oraș, se va abate și pe la Selina să i-o mai tragă din când în când. Ce tip norocos, ei? Nu mi-a plăcut niciodată de el - unul din actorii vieții. Ce laș norocos. Imaginează-ți. Martina în New York, având grijă de casa lui, întreținându-se cu oamenii lui de bani și, din câte știu eu, dovedindu-se o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]