9,812 matches
-
frumoasa femeie. Schweindi apucă mâna care îl împinge deoparte și și-o pune între picioare. Frumosul bărbat îl cântărește foarte practic și cu interes măsurat pe Schweindi, care se excită cu mâna străină. Fotzi își vâră mâinile în gură și tremură isteric) SCHWEINDI (către frumosul Bărbat): Tu ești copil. Ești un o copilărie de puștan. Ești puștiul meu. Tu ești eu, pe când eram ca un os de fildeș și mic ca o pasăre. (Karli se apropie și el și o pălmuiște
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
așa nu mai poți evita să se întâmple ceva ce a avut deja loc! De unde și descrierea trecerii propriu-zise mai curând decât a ființei, preocuparea pentru o dinamică în locul voinței de a surprinde staticul. Cele trei cărți mișcă, fac zgomot, tremură, freamătă, se încordează, se contractă, lungi sau lente, domoale sau impetuoase, întunecate sau împrăștiind lumină, precise asupra unui subiect, vagi asupra altuia, situate în epicentrul problemei anunțate la începutul capitolului sau pur și simplu în digresiune - când, uneori, digresiunea n-
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
trebuie trăită astfel încât să nu regreți nimic din ceea ce vei fi ales și ți-ar plăcea să vezi reproducându-se dacă ai putea alege să retrăiești o altă viață. Această lecție acționează asemeni unei rețete, unui principiu selectiv: când eziți, tremuri și nu mai știi ce să alegi sau să vrei. Numai a gândi moartea învață să trăiești: ceea ce se poate citi și invers: numai faptul de a gândi viața învață să mori. Astfel încât fraza lui Cicero popularizată de Montaigne se
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
ca unic punct comun faptul că s-au născut la Cirene - azi o regiune din Libia - decât la a califica niște filosofi al căror corpus însumează viziuni despre lume asemănătoare, apropiate, deosebindu-se doar datorită câtorva evoluții sau transformări. Unii tremură deja la ideea că Aristip din Cirene tatăl, din care s-a născut Aristip Metrodidactul într-o a doua generație - și Arete îVirtutea!), fiica sa -, ar putea să nu fie filosoful pe care-l știm! Câțiva istorici ai filosofiei conchid
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
își bate joc de cei care afirmă inconsistența materială a sufletului. Căci, pentru a imagina infernuri și paradisuri, damnațiuni și păcate, pedepse și destine post mortem, pentru a te teme de zei sau de ceea ce li se aseamănă, pentru a tremura de frica pedepselor de după moarte, trebuie să crezi în aberațiile religioase. Platon confecționează o mitologie utilă pentru a-i menține pe oameni într-o stare de frică, angoasă și teroare. Aceste temeri și cutremurări furnizează o umanitate maleabilă, sperioasă, ușor
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
au plecat înspre miazăzi și apus. După ce au prădat și ars țara, hunii s-au așezat în Ungaria de azi. De acolo s-au năpustit și au jefuit, de multe ori, pământul nostru. Vreme de optzeci de ani, lumea a tremurat de spaima lor. Dinspre miazănoapte, au venit slavii. Se deosebeau de ceilalți migratori pentru că erau mai statornici și se ocupau și cu agricultura. Cei mai mulți dintre slavi au trecut la miazăzi de Dunăre. Cei rămași prin părțile noastre s-au așezat
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
poftit în chilie. Sunt voievodul țârii, a zis Ștefan, așezându se pe laița de piatră. M-a înfrânt dușmanul, la Războieni. Ce zici, să-i închin țara au ba? Cum sta în picioare, sprijinit în toiag, sihastrul a prins a tremura ușor. Gândea: «La mare cumpănă trebuie să fie Moldova, dacă vodă însuși se află în chilia mea». A chibzuit adânc. Apoi a privit pe ferestruică la cei doi tineri slujitori rămași în vale: tineri, voinici, cu ochi de șoimi. Și
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
s-a urcat într-un ulm înalt și de-acolo vestea. Bade Crișan, atacă dinspre dreapta!... Vine un pâlc de călăreți drept din față! Țăranii foloseau știrile date de Onuț și se apărau mai ușor ori atacau mai cu spor. Tremura de frig băiețașul nostru. Mâinile îi amorțiseră, încleștate pe crengi. Buzele i se umflaseră și se îngreuiaseră, că parcă nici nu le mai putea mișca să rostească vreun cuvânt. Numai ochii i se roteau; harnici și neosteniți, pânditori, ca ochii
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
curând. Calea către puterea deplină era deschisă. Senatul hotărăște să îl proclame împărat, îndeplinind visul lui Napoleon de a fi moștenitor al gloriei lui Carol cel Mare, stăpânul întregului Occident. La 2 decembrie, în palatul Saint Cloud, ale cărui geamuri tremurau din cauza salvelor de tun trase de garnizoana Parisului, Napoleon se încoronează împărat: Pentru gloria și fericirea Republicii, Senatul proclamă de îndată pe Napoleon ca împărat al francezilor. Republica a murit, trăiască împăratul! Perioada primului imperiu, cum este numită domnia lui
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
cuvinte atât de sugestive și de afectuoase, încât îi trezise fiului dragostea pentru un necunoscut. Oricât de absorbit era André, auzi zgomot de pași. Stinse imediat lumina. Peretele de sticlă se lumină pe dată; se auzea fredonând o voce feminină. Tremurând de bucurie, André Steindel zări silueta lui Lulu profilându-se prin sticlă. (René Étiemble, L'enfant de choeur, ediție definitivă, Gallimard, 1988, pp. 24-25.) Capitolul 2 PLANURILE ENUNȚĂRII: "DISCURSUL" ȘI "POVESTIREA" În capitolul precedent am introdus diferența dintre "persoană" și
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
unul am fost încredințat că s-a sfârșit, că mă prefăcusem în foc și-n zgomot eu însumi. Dar nu, pe urmă focul s-a dus, dar zgomotul a rămas mult timp în capul meu, iar mâinile și picioarele-mi tremurau de parcă cineva le-ar fi zgâlțâit pe la spate. Păreau că vor să-și ia zborul, dar până la urmă nu, au rămas totuși, membrele mele. În fumul ce ne-a usturat ochii încă multă vreme, mirosul înțepător de praf de pușcă
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
Un studiu al reperajelor temporale în roman.) Exerciții 2.1. În textul următor, identificați enunțurile care țin de "discursul direct" și pe cele care țin de "povestire", bazându-vă pe criterii lingvistice consacrate: Încercă din nou să vorbească. Buzele îi tremurau ca cele ale unui copil care hohotește de plâns; și totuși nu plânge; strălucirea extraordinară a privirii sale îi conferea feții o frumusețe angelică supraomenească. Alissa! cu cine ma voi căsători deci? Știi prea bine că nu te pot iubi
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
sunt creaturi umane. Uneori chiar și zece familii într-o colibă, chiar și zece persoane într-o cameră, cinci sau șase într-un pat, vârste și sexe amestecate, podurile la fel de hidoase ca pivnițele, cocioabe în care intră destul aer ca să tremuri și prea puțin ca să poți respira! Am întrebat o femeie de pe strada Bois-Saint-Sauveur: de ce nu deschideți ferestrele? Ea mi-a răspuns: Pentru că tocurile au putrezit și am rămâne cu ele în mână. Am insistat: Deci nu le deschideți niciodată? Niciodată
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
și Comarnic. M. Bibescu (Arc-en-ciel). Marți, 13 aprilie Sosirea la Posada a prințului Carol 35, viitor rege al României. Are 15 ani și jumătate. Preceptorul lui îi vorbește despre germani. Tinerețe ridicolă, intimidantă, delicată. Mâinile lui lungi și roșii care tremură puțin. Seamănă cu mama sa36, în mod stupid, caricatural, înduioșător. 14 aprilie Visează. Își dorește să fie un burghez liniștit. Influența domnului Moerlin 37. 15 aprilie Continuarea vizitei prințului Carol. Tinerețea lui mă întristează și mă intimidează totodată. Când se
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
prin care prinții urmează să intre. La ora unsprezece e anunțată sosirea lor. Mașina prințesei de România, în care se află prințul imperial, se oprește în fața peronului. Focuri bengale roz aprinse în curte. El intră. Vântul nopții mă face să tremur puțin. El e îmbrăcat în alb. Poartă marele cordon albastru-deschis al ordinului "Carol". Sărută mâna cumnatei mele, pe care prințesa de România o prezintă: prințesa Știrbey. După aceea ea spune: prințesa Bibescu. El îmi sărută mâna, eu fac reverența. Îmi
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
pe care le dorise. III poartă pe umăr un "L" de argint care înseamnă Luiza. Este emblema regimentului său, pe care-l comandă. Am văzut cabinetul de lucru al împăratului, unde prințul imperial a intrat deseori, tânăr fiind, cu genunchii tremurând, conștient că merita cumplitele mustrări. Apoi, de la ferestrele camerei marelui Frederic, am văzut un regiment care își înapoia drapelul, căci toate drapelele imperiului se păstrează în acest palat. În vechea curte interioară am văzut un spectacol ciudat, oferit de acest
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
vin la el, combinația dintre cele două mirosuri, de rogojină și camfor, mă face să strănut până îmi dau lacrimile. Îi spun mereu că îmi provoacă un guturai artificial! Și adăugă: Dacă ai ști de câte ori am intrat aici cu genunchii tremurând (my knees shaking), în această cameră în care tatăl meu mă aștepta ca să mă certe, când chiar o meritam din plin! Dumnezeule! Ce scene s-au petrecut aici pe când eram foarte tânăr... aici țipa tatăl meu la mine, în marile
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
idee. De fapt, ecuația este exact invers. Criza ca semn al bolii, ,,deschide" perspectiva transdisciplinară către un alt ,,nivel de percepție" a spațiului. Boala este cea care ne determină să percepem altfel viața. Parcul în care ,,aerul încins de soare tremură vaporos ca aburii transparenți ce plutesc peste un lichid care fierbe", malurile înalte ale râului cu pereții ,,abrupți și plini de iregularități fantastice" în care ploaia ,,sculptase șuvițe lungi de crăpături fine ca niște arabescuri, însă hidoase ca niște plăgi
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
preot e pe punctul de a se culca cu o burgheză din Etampes al cărei soț e plecat în călătorie. Soțul se întoarce pe neașteptate; preotul se ascunde într-un coș mare de răchită, dar își uită în cameră mantaua. Tremură atât de tare încât coșul se răstoarnă. Preotul astfel descoperit se face că a venit să înapoieze coșul, după ce și-a lăsat mantaua drept gaj. Doamna îl invită să mănânce și îi dă de băut soțului, care se îmbată. Preotul
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
felul în care limba i se rotea mângâindu-l și încercând să-l excite. L-a lins delicat, cu blândețea unei pisici, după care și-a strecurat vârful în gură și și-a strâns buzele în jurul lui. L-a simțit tremurând"*. Vénus erotica, p. 75. Avantajul unui asemenea tip de povestire, care adoptă un mod de narațiune clasic (persoana a treia, perfect compus/imperfect), este că-i permite cititorului să se deplaseze între punctul de vedere al unui spectator exterior și
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
cam cu zece cenți duzina. Iar așa-zișii tipi duri vin cam douăsprezece duzini la cinci cenți. Vezi-ți de treaba dumitale, eu o să-mi văd de a mea și n-o să avem nici un necaz. Și-a aprins țigara. Îi tremura puțin mâna. M-am uitat la bărbatul înalt care stătea rezemat de perete, ca un pierde-vară într-o prăvălie de la țară. Ședea nemișcat, cu brațele lungi atârnând, cu fața cenușie și ridată, fără nici o expresie. - Cineva a pomenit de niște
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
-și desfășura activitatea. Deocamdată însă, nici unii, nici ceilalți nu sunt dornici să accepte că sunt legați prin intermediul unor fire nevăzute. În acest episod am identificat prima „cusătură” vizibilă - și ușor supărătoare - a textului: dacă Almore n-ar fi început să tremure de frică și nu l-ar fi chemat în ajutor pe polițistul Degarmo, probabil că antenele hipersensibile ale lui Marlowe ar fi continuat să lucreze în vid. Când, la rându-i, Kingsley îi confirmă existența unei legături între propria soție
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
și ucis. Din două în două luni te hotărăști s-o dai dracului de meserie și să-ți găsești o profesie de om cu scaun la cap, atât timp cât mai ești în stare să umbli cu capul sus fără să-ți tremure. Și pe urmă sună soneria de la intrare și deschizi ușa de la sala de așteptare și te trezești cu o mutră nouă, cu o problemă nouă, o doză nouă de amărăciuni și câțiva gologani. Sentimentul inutilității, al dezolării, al eșecului, al
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
în această notă cvasiidilică, până în momentul când Terry apare, în zori de zi, la ușa lui Marlowe - „Stătea în prag, arătând de parcă n-ar fi dormit de o săptămână. Avea pe el un pardesiu ușor, cu gulerul ridicat, și parcă tremura” - și-i cere să-l ducă la Tijuana, pentru a prinde avionul de zece și un sfert. Drama lui Marlowe e alimentată de convingerea că Terry Lennox - omul capabil să cucerească pe oricine cu calmul, politețea și farmecul lui - nu
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
-mi cadă în brațe. Drept care am prins-o. Altceva nici nu era de făcut. S-a lipit strâns de mine și părul ei mi-a mângâiat fața. Gura i s-a înălțat spre mine ca să fie sărutată. Tot corpul îi tremura. Buzele i se întredeschiseseră și limba îi fremăta. Apoi și-a lăsat brațele în jos, a făcut o mișcare bruscă și capotul i s-a desfăcut. Sub el era goală ca Dimineața de septembrie, dar de șapte ori mai puțin
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]