3,853 matches
-
Suntem dinamici Educația fizică și sportul, alături de celelalte discipline, ajută la șlefuirea zestrei native a elevilor, la formarea de personalități și caractere. Rezultatele foarte bune obținute de echipele reprezentative ale noastre au contribuit la creșterea prestigiului liceului la nivel judetean și național. Creativi și comunicativi Nu, nu ne declarăm jurnaliști, dar vrem să
Arc peste timp 40 ani 1972-2012 by Săndica Bizim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/795_a_1863]
-
cu dimineață Și cîntec?... Taci, corp veșted! Ani sânt dar nu-i putere. Și, cum risipitorul aurește cu avere A uliții uscate piatră seacă, măruntă, Mi-am cheltuit puterea și fac cu moartea nuntă. Să pun mâna mea rece pe zestrea-i de mireasă, Să mă topesc în sînu-i cum se topește-o rază 25 Spre a ieși la lume sub alt chip. Și să fiu Un alt eu, altă ființă, alt corp, fără să știu C-am fost vrodată-n lume
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
lor... [LĂPUȘNEANU] Un chin mai mare eu [î]l știu și-l duc, Împacă-te cu soarta, Doamna mea! Ce sunt aceste toate, văduvă? Frumoasă, *** cu-a tale grații, Poate săracă încă, dar nu fără nimic... Avere vom găsi și zestre bună. Vistere, vino-ncoace,... înainte! Ia flori de nuntă și le dă Iubitei tale... Cum, nu vrei? Dar trebuie, Dar Domnu-o zice... Aide... dă-i floarea, Făgăduința unui viitor frumos... FEM[EIA] O! Iscoditor cu mintea ta de rele... LĂPUȘ
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
meu. Ia-ți tu cartea subsoară și te du de mi-i cunună... [BOGDANA] Ura ta, o Lăpușnene, de grozavă e nebună. [LĂPUȘNEANU] Ia mai stați, căci înainte de-a pleca se cade-mi pare Să-ntrebăm de e vro zestre... Eu știu că avere n-are... Sigur pentru un prieten dau și câte o moșie, Darnic și la nunta asta mi se cade a fi mie Și o fac cu dragă voie... Pentru tine, vistiere, N-o să rămân eu în
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
ce n-a fost să fie a ta./ Te Îmbracă În giulgiul purpuriu de rodie,/ și-apoi Îți mai suge puțin sânge,/ Îți mai cârpește o palmă”. Halucinantă concretețe: „Când tocmai am Împlinit treizeci de ani/ aveam În spate o zestre frumușică de morți/ și Între patru pereți mă Împiedicam zilnic/ de un geamantan cu prieteni plecați”. Iluziile au acea specifică diafanitate otrăvită a macabrului inevitabil: „Apoi Îți scoteai singură câte un ochi și Îl puneai alături./ Pentru zilele În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pragul unei călătorii de „recuperare” retrospectivă, Împreună cu o echipă de filmare germană, spre malul Nistrului unde Începuse, În 1941, odiseea Transnistria. Când am revenit la New York era Pesahul pe care, de obicei, cam uit să-l onorez. Am redeschis volumul Zestrea de aur. Fotografia de pe contracopertă readucea, În careul de zid al cărămizilor, același chip, cu zâmbetul abia schițat, aceeași privire țintind departele inaccesibil, dar și altă vârstă. Dedicația datată 19 iulie 2002 (ziua unei aniversări pe care, iată, nu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
același chip, cu zâmbetul abia schițat, aceeași privire țintind departele inaccesibil, dar și altă vârstă. Dedicația datată 19 iulie 2002 (ziua unei aniversări pe care, iată, nu o uitase) Își multiplica, acum, Înțelesurile: „Celei și lui Norman Manea, această drăgălașă zestre de care am scăpat. Cu dragoste, o dragoste care ar vrea să vă dea forța (a câta oară, Doamne!) de-a trece peste 11 septembrie”. Nu am regăsit imediat scrisorile de la Madi, dar poemul-scrisoare intitulat Mynheer se afla În sumarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
vanitățile, la mijlocul ludic Între bine și rău, În fumul de tămâie vandabilă. Aveam să ajung, În orele următoare, la ultimele versuri: „Mă grăbesc Înspre moarte”, șoptea Poeta. „Mă grăbesc Înspre moarte/ fără un Înțeles anume, fără rochie de mireasă, fără zestrea de aur. Fără mine./ Mă grăbesc senină/ și amară/ de-a latul patriei./ Parcă ar fi fost mâine.” Era chiar mâine, iată. Excesivă În toate, Madi se grăbise. * Prietenul ei Mynheer avea să revină, adesea, În zilele următoare, la codificata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
altă alungare, o altă palmă” a cotidianului? „E obiceiul acestui ciudat teritoriu al sinelui/ să se-ngrijească de niciodată ultimul drum”, Îmi repeta Poeta. Niciodată ultimul, Într-adevăr, pentru cei aleși de destin. Nu, al Marianei Marin nu era ultimul. Zestrea ei nu ruginește. New York, ianuarie 2004 (Familia, nr. 4/2004) Înainte și dupătc "Înainte și după" „Virgil Duda este unul dintre cei mai buni romancieri ai noștri”, scria Paul Georgescu, el Însuși un extraordinar om de litere, critic și prozator
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de la unchi care zac prin pușcării din cine știe ce pricini, de la militari disperați, că nu se mai duce războiul ăsta odată dar bucuroși că sunt Încă În viață, de la iubite plecate să se bage slujnice la domni ca să adune bani de zestre, de la bunicii rătăciți prin America la muncă, scrisorile astea și de bine de rău, amestecate și ele În masa informă de viu și de mort care moare. În satul acela o femeie neștiută devine, brusc, văduvă din cauza unei defecțiuni tehnice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
nu-i bun la nimic și se gândește că dacă ar fi bani, dacă frunzele astea ar fi bani, câte nu și-ar putea cumpăra, chiar acum, când nu-i așa bătrână și poate și-ar strânge câteva lucruri, o zestre mai bună și s-ar putea mărita, că nu-i urâtă și n-a fost urâtă niciodată, poate să vină un om Într-o zi și o să-i spună: „Onică dragă, tu mă cunoști pe mine cum sunt, n-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
simtă, să nu audă altceva decât căldura trupului lui și bătaia de ciocan a inimii. Dar nu era vreme pentru asta și nici nu se cădea: în urma ei înaintau șovăielnice cele două țigănci tinere, primite, după obiceiul boierilor români, ca zestre de la mama sa Ilinca, fata lui Radu Vodă Basarab. Cea dintâi, Tudora, râzând inconștient, îi ducea de mânuță pe Barbu și pe Matei, care abia împleticea primii pași. A doua, Zamfira, purta pe fiecare braț câte un prunc, unul oacheș
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
facă împărat ca odinioară... Și atunci e pierdut, că turcii nu iartă. E pierdut și el și neamul lui. Eu nu sunt Cantacuzină și nu sunt lovită de damblaua asta. Dacă averea mea toată, adică cea rămasă după ce am dat zestrea fetelor - că mi-am măritat fetele de la doisprezece, treisprezece ani cu boieri mari - și după ce le-am făcut stare lui Drăghici și Șerban de s-au însurat, rămâne lui Șerban. Acum e domn, dar mâine dacă îi aduc dovezi că
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
ce prostie! — ... Mihai se oprise și o privea îngrozit. — A aflat că măria sa regele Ludovic vroia să-și mărite fata, cea făcută din flori cu o cocoană șchioapă, cu feciorul regelui Sobieski al Poloniei. Și că ar fi dorit ca zestrea să i-o dea sultanul. Adică, măre, să-i dea fetei de zestre doar Moldova și Valahia... Nu se poate, asta-i nebunie curată! — În schimb, regele Ludovic o să-l hărțuiască pe Habsburg așa încât vizirul, marele vizir Köprülü, să poată
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
regele Ludovic vroia să-și mărite fata, cea făcută din flori cu o cocoană șchioapă, cu feciorul regelui Sobieski al Poloniei. Și că ar fi dorit ca zestrea să i-o dea sultanul. Adică, măre, să-i dea fetei de zestre doar Moldova și Valahia... Nu se poate, asta-i nebunie curată! — În schimb, regele Ludovic o să-l hărțuiască pe Habsburg așa încât vizirul, marele vizir Köprülü, să poată ajunge pe Dunăre până la Viena. — Doamne, Doamne! — Și locul nostru, domnia ta, unde este
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
vorbă din testamentul ei. Aceasta fiind voia ei cea de pe urmă. Împlinise șaptezeci și șase de ani. Știa psaltirea deopotrivă pe românește și grecește. Spunea versuri în limba turcă, germană și arabă. Când i s-au măritat fetele, poruncise pentru zestrea lor tocmai la Brașov tacâmuri de argint aurite cu furculițe cum nu aveau nici la curtea regelui Ludovic. Toți ai săi, adunați împreună, au dus-o și au îngropat-o în bolnița mânăstirii de la Mărgineni, alături de soțul domniei sale, marele postelnic
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
plăti domnia cheltuiala mutării. — Doamna Maria nu prea se lasă sfătuită. Care doamnă Maria, sfinția ta? Soția noastră este doamna Maria pentru Țara Românească. Iar în ce privește pe văduva lui Șerban Vodă, ar fi bine să meargă la moșie să pregătească zestrea fetelor. Casandra de pildă e pețită cu beizadea Dimitrie Cantemir. — Înțeleg că atunci nu s-ar mai citi scrisoarea ieromonahului Ștefan în divan. — La ce am arunca în gura lumii un neam atât de slăvit? Și aș vrea să mai
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
n-are neamuri el, dar în schimb am eu și eu vreau să domnesc, să-mi mărit fetele cu boieri bogați și băieților să le iau dascăli ca să-i fac oameni mari. Manda, roaba țigancă pe care o primise de zestre, terminase pieptănatul, îi strânse părul bogat într-un conci și potrivea peste el ișlicul din țesătură străvezie țesut cu fir de argint și cu perle mărunte. Când doamna o privi, țiganca duse mâna arătând spre sprâncene. — Nu, nu, astăzi le
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
și jupânițele postelnicilor. Acu’, dacă plecăm eu și slutul meu, cum îi spui, să ai grijă să-l păzești măria ta pe vodă de vânzători, că-i plină lumea. Să nu uiți, când oi mărita domnițele să le dai de zestre fete curate, credincioase și cu frica lui Dumnezeu. — Să știi, Zamfiro, că pe Manda n-o las de lângă mine, că am crescut împreună. — Așa să faci, măria ta. Rămâi cu bine, măria ta. Cele două slugi dădură să iasă, dar
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
dădură să iasă, dar Marica reveni vioi: — Mando, spune-le să mai aducă doi, trei butuci, că uite, se stinge jarul. Umblă sănătoasă, Zamfiro. La Brașov la argintari am poruncit mai multe scule de preț pentru mânăstirea Arnota și pentru zestrea fetelor. Dacă ai ceva nevoie, să-mi spui, să-mi trimiți vorbă prin meșteri. Vreo nevoie, cine știe... — Sărut mâna. Ușa se închise în urma lor, doamna inspectă încă o dată încăperea și se așeză în jilț. Oare câți ani au trecut
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
mama mirelui a călcat strâmb? Domnița Maria nu este chiar copilă, are aproape cincisprezece ani și s-a hotărât singură să se mărite. Vodă Brâncoveanu vrea să aibă oameni credincioși în Moldova, ce vezi rău în asta? Domnița Maria aduce zestre bună și doamna Anastasia o să-și poată căpătui cele șase fete. Domnul Moldovei, Constantin Cantemir Vodă, a stricat niște înțelegeri pe care le-am avut noi cu sultanul. Acum o să vorbesc pe înțelesul tău, cu lucruri din lumea ta, a
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
mare le comanda tuturor, acum mama îi luase locul. Maica mare spune că nu mai vede să bage ața în ac, stă în jilț, cu măsuța cu cafele lângă ea, toarce fuior de in și povestește despre cum se pregătea zestrea pentru fetele postelnicului Cantacuzino, bunicul lui taica. De dimineață au fost brașovenii cu podoabe de aur și argint. Maria, jucându-i ochii în cap, deschisese sipețel după sipețel să-și aleagă. — Maică, pot să-mi iau ce vreau, că o să
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
așa gătită, zicând: — Mă logodiră și mă făcură doamna Moldovei. Sunt doamnă, doamnă! Maica mare, Stanca, ofta și se închina între două înghițituri de cafea, iar Stăncuța, acum jupâneasă măritată, nu putea să nu-și aducă aminte cum îi pregăteau zestrea ei tot aci, cu meșteri, cu țigănci scărmănând lână, acum doi ani când s-a măritat. Atunci era toamnă, mirosea a frunză și a fum iute. Tot așa, pe lavițe se aeriseau dulamele de serasir și de canavăț, rochiile de
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
pară rău că nu s-a născut ea prima. Perlă după perlă își lua locul ei pe marama cusută de Stăncuța. Maria tot își mai încerca podoabele și rochiile de tafta și dansa cu fiecare, cântându și. — Când terminăm cu zestrea Mariei, mă gândeam să mergem la mânăstire, la Dintr-un Lemn, să punem să urzească, iar noi să țesem la gherghef scoarțe oltenești, își spuse maica mare gândul între două înghițituri de cafea. — Cam greu, mamă soacră, răspunse doamna Marica
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
și Maria, logodnica lui vodă Constantin Duca, o priviră pe Stanca cu milă în ochi și cea mai tânără își exprimă clar părerea: — Care voie? Când n-au gologan în pungă, ce voie au? Acum, când mănâncă și bea din zestrea pe care ți-a dat-o taica, face după voia lui: mănâncă mai puțin și bea mai mult. Mare minune, beizadea Radu Iliaș! Stanca lăsă jos marama la care lucra, ca să n-o păteze cu lacrimi, și ieși grăbită din
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]