32,884 matches
-
etc) b. prin creșterea distrucției eritrocitare sau pierderi excesive - hemoliză - anemii hemolitice (toate tipurile) - anemii posthemoragice acute c. mecanism mixt (anemia din neoplazii, ciroza hepatică, BCR etc). Fiziopatologie Scăderea concentrației de Hb reduce capacitatea hematiei de a transporta oxigenul către țesuturi, ceea ce determină hipoxie. Urmarea este declanșarea unor mecanisme compensatorii la nivel celular și consecințe clinice. Manifestările depind de: - nivelul Hb (ex. scăderea < 10 g% este foarte rar simptomatică) - modul de instalare a anemiei - progresiv (bine tolerată) sau acut (manifestări zgomotoase
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
de Fe prin consumul rezervelor. Rezultă scăderea feritinei, creșterea capacității de legare a Fe de către transferină (este absorbit mai mult Fe în intestin). Al doilea pas este scăderea concentrației Fe circulant (sideremia), apoi apare anemia și în final manifestările clinice. Țesuturile care au necesar crescut de Fe (fanerele, pielea, mușchiul) vor avea carențe profunde cu consecințe clinice. Cauzele deficitului de Fe pot fi sistematizate astfel: 1. deficit de aport prin alimentație necorespunzătoare cantitativ și/sau calitativ în caz de dietă, malnutriție
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
Tablou clinic Manifestările clinice în anemia feriprivă sunt: - sindromul anemic exprimat prin simptome și semne generale, cu mențiunea că paloarea tegumentară are aspect ușor translucid (paloare de alabastru) - sindromul tisular feripriv cu simptome și semne determinate de lipsa Fe în țesuturi și nu de hipoxie. Acestea preced sindromul anemic și determină: - modificări particulare la nivelul tegumentelor și mucoaselor: ragade (fisuri) ale comisurilor (Fig. 85A, Planșa III), glosita Hunter - limba roșie, depapilată, însoțită de usturimi, modificarea mucoasei esofagiene, disfagie. Asocierea disfagie + stomatita
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
intrinsec, o proteină secretată de celulele parietale fundice și ale corpului gastric. De aici complexul este transportat la nivelul ileonului unde celulele înglobează complexul vitamină B12factor intrinsec, ulterior B12 se cuplează cu o nouă proteină și trece în plasmă și țesuturi unde este absorbită. Anemia Addison-Biermer Definiție, clasificare, epidemiologie Este anemia megaloblastică determinată de deficitul de factor intrinsec. Denumirea clasică era de anemie pernicioasă din cauza prognosticului și evoluției nefavorabile. Există două forme de anemie Biemer: - congenitală (rar întâlnită) în care există
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
anemia prin deficit de vitamină B12 cu excepția unor manifestări neurologice. Explorări paraclinice Hemoleucograma și frotiul de sânge periferic, puncția medulară aduc aceleași informații. Testele specifice sunt dozarea nivelului seric de folat și de homocisteină (arată nivelul de acid folic din țesuturi). Diagnostic Anemia prin carență de acid folic este un diagnostic de excludere, după eliminarea anemiei prin deficit de vitamina B12. În practică este puțin important pentru că în anemia prin deficit de B12 se administrează concomitent acid folic. În schimb, tratamentul
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
clone celulare - proliferarea unei populații celulare imature, fără funcție fiziologică, deoarece este blocată diferențierea celulară. Consecințele sunt infiltrarea medulară cu celule maligne urmată de insuficiență medulară (incapacitatea măduvei de a produce elemente figurate normale) precum și infiltrarea în diverse organe și țesuturi. Elemente utile pentru diagnostic Elemente generale: - debut brusc în aparentă stare de sănătate prin manifestări nespecifice (astenie, anorexie, scădere ponderală, febră fără cauză aparentă, iritabilitate, cefalee, transpirații excesive, dureri osoase) - evoluție rapidă în câteva zile sau săptămâni spre triada clinică
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
inițiază când sunt afectate cel puțin 3 grupe ganglionare, când sunt asociate anemia și trombocitopenia, timpul de dublare a populației de limfocite este scurt, apar semne generale, splenomegalia și/sau adenopatii voluminoase, la pacienți tineri, în afectarea altor organe și țesuturi etc. Resurse terapeutice - chimioterapia este tratamentul de primă linie: Clorambucil la vârstnic, polichimioterapie (asociere de chimioterapice + Prednison) - tratamentul de linie 2: agenți anti-CD52 (Alemtuzumab) foarte eficienți asupra invaziei medulare și splenomegaliei - tratament de perspectivă: grefă de celule sușă - tratamentul complicațiilor
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
clinic cuprinde: - semne generale: astenie, febră, transpirații nocturne, scădere în greutate, neuropatie periferică, prurit etc - sindromul tumoral: adenopatii ferme, indolore, mobile la palpare, care cresc progresiv în dimensiuni, splenomegalie. 1/3 din limfoame au localizare extraganglionară inițială (diferite organe și țesuturi). 2. Plan de explorări - puncția ganglionară cu biopsie este diagnosticul de certitudine. Permite clasificarea limfoamelor în cele două tipuri - Hodgkin și nonHodgkin, precum și diferențierea subtipurilor de limfoame. Diagnosticul anatomo-patologic este completat cu imunofenotipare și cariotip. - imagistică (ecografie și CT) pentru
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
eritematos sistemic (LES) este o afecțiune inflamatorie cronică autoimună caracterizată prin interesare multisistemică, producere în exces de autoAc și depunere de complexe imune. LES este inclus în categoria colagenozelor, adică a acelor afecțiuni caracterizate prin modificări inflamatorii și imunologice ale țesutului conjunctiv, ceea ce determină afectarea în multiple organe și țesuturi. Originea termenului de lupus eritematos provine de la cuvântul latin "lupus" = lup și cuvântul grecesc "eritro" = roșu. Termenii fac referire la aspectul erupției faciale. Boala are incidență maximă în intervalul de vârstă
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
caracterizată prin interesare multisistemică, producere în exces de autoAc și depunere de complexe imune. LES este inclus în categoria colagenozelor, adică a acelor afecțiuni caracterizate prin modificări inflamatorii și imunologice ale țesutului conjunctiv, ceea ce determină afectarea în multiple organe și țesuturi. Originea termenului de lupus eritematos provine de la cuvântul latin "lupus" = lup și cuvântul grecesc "eritro" = roșu. Termenii fac referire la aspectul erupției faciale. Boala are incidență maximă în intervalul de vârstă 15-35 de ani și predomină la sexul feminin (x
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
limfocitului T este un mecanism de cooperare cu limfocitul B și determină producere în exces de autoAc. - autoAc sunt în special antiADN, histone, alte proteine nucleare - depunerea complexelor Ag-Ac la nivelul endoteliului vascular urmată de afectare în diferite organe și țesuturi. Morfopatologie Consecința proceselor autoimune este apariția și întreținerea inflamației cronice în diverse organe și țesuturi. Leziunile caracteristice sunt corpii hematoxilinici și fibrinoidul. Corpii hematoxilinici reprezintă resturi nucleare provenite din procesul de apoptoză. Sunt considerați echivalentul in vivo al fenomenului LE
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
de autoAc. - autoAc sunt în special antiADN, histone, alte proteine nucleare - depunerea complexelor Ag-Ac la nivelul endoteliului vascular urmată de afectare în diferite organe și țesuturi. Morfopatologie Consecința proceselor autoimune este apariția și întreținerea inflamației cronice în diverse organe și țesuturi. Leziunile caracteristice sunt corpii hematoxilinici și fibrinoidul. Corpii hematoxilinici reprezintă resturi nucleare provenite din procesul de apoptoză. Sunt considerați echivalentul in vivo al fenomenului LE. Fibrinoidul este un material eozinofilic amorf care se depune pe vasele sanguine de-a lungul
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
hematoxilinic se formează prin acțiunea Ac antinucleari asupra nucleoproteinelor din leucocite urmată de distrugerea nucleului. În prezent testul nu se mai utilizează deoarece celula LE apare doar la 50-75% din cazuri și este regăsită la pacienți cu alte boli ale țesutului conjunctiv. Detecția autoAc se face actual prin imunofluoerescnță indirectă. Rezultatul pozitiv este susținut de prezența nucleilor strălucitori (Fig. 100B, Planșa IV). AAN sunt însă nespecifici pentru boală, pot apărea și în alte afecțiuni inflamatorii, neoplazii, chiar în populația generală sănătoasă
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
și scăderea progresivă a funcției β celulare pancreatice. Insulinorezistența (sau scăderea sensibilității la insulină) este o stare patologică în care niveluri ale insulinemiei eficiente la subiecții normali nu produc efectele biologice obișnuite. Organele „țintă” sunt reprezentate de ficat, mușchi și țesut adipos. În condiții de insulinorezistență, deci de „lipsă a efectelor insulinei” la nivelul organelor țintă, într-o primă fază organismul va reacționa prin creșterea secreției de insulină ducând la hiperinsulinism relativ. Dacă nu se corectează rezistența la insulină, în timp
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
ci prin automonitorizare se ajustează schemele terapeutice, procesul de adaptare și ajustare fiind continuu. Efectele secundare ale insulinoterapiei sunt reprezentate, în principal, de lipodistrofiile la locul de injectare și episoadele de hipoglicemie. Lipodistrofia la locul administrării se caracterizează prin remanierea țesutului adipos și apariția unor zone de hipo- sau hipertrofie de tip nodular. Injectarea insulinei în acest zone poate fi o cauză a dezechilibrului glicemic deoarece absorbția de la acest nivel este extrem de variabilă. Schimbarea permanentă a locului de injectare a insulinei
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
ar exercita și efecte lipidice (scăderea trigliceridelor și creșterea HDL-colesterolului). Administrarea de tiazolidindione poate avea ca efecte secundare creșterea în greutate (prin retenție hidrosalină), sindromul anemic (de diluție). Printre efectele benefice ale acestei clase sunt menționate cel de redistribuție a țesutului adipos (scăderea țesutului adipos visceral și creșterea celui cu dispoziție subcutanată) și de prezervare a funcției/masei celulelor β pancreatice. Incretinele sunt substanțe eliberate la nivelul intestinului ca răspuns la creșterea glicemică postprandială, ce își exercită efectele prin intermediul receptorilor specifici
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
efecte lipidice (scăderea trigliceridelor și creșterea HDL-colesterolului). Administrarea de tiazolidindione poate avea ca efecte secundare creșterea în greutate (prin retenție hidrosalină), sindromul anemic (de diluție). Printre efectele benefice ale acestei clase sunt menționate cel de redistribuție a țesutului adipos (scăderea țesutului adipos visceral și creșterea celui cu dispoziție subcutanată) și de prezervare a funcției/masei celulelor β pancreatice. Incretinele sunt substanțe eliberate la nivelul intestinului ca răspuns la creșterea glicemică postprandială, ce își exercită efectele prin intermediul receptorilor specifici localizați în membrana
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
cele mai grave complicații ale neuropatiei diabetice la nivelul membrelor inferioare, fiind localizate frecvent la nivelul zonelor de presiune. Ele sunt adesea localizate pe o zonă de hiperkeratoză, înconjurate de calus, indolore, cu baza curată, de colorație roz, cu prezența țesutului de granulație. La persoana cu diabet primordială este diferențierea de ulcerul arteriopat, leziune cutanată apărută secundar arteriopatiei. Astfel, ulcerele arteriopate se dezvoltă pe teren de arteriopatie obliterantă, ele fiind localizate obișnuit în zona maleolară externă, având de obicei margini bine
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
este diferențierea de ulcerul arteriopat, leziune cutanată apărută secundar arteriopatiei. Astfel, ulcerele arteriopate se dezvoltă pe teren de arteriopatie obliterantă, ele fiind localizate obișnuit în zona maleolară externă, având de obicei margini bine delimitate, cu baza fibrinoasă, cu foarte puțin țesut de granulație. Uneori pot fi acoperite de o escară necrotică. În cazul asocierii cu patologia vaselor mici, poate coexista o angiodermită necrotizantă, ulcerul în acest caz fiind extrem de dureros și predomină procesul necrotic. Apare în general la femei vârstnice, hipertensive
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
infecțioase și menținerea pe cât posibil a punctelor fiziologice de sprijin. Atunci când este necesară, amputația trebuie să fie limitată, având permanent în vedere posibilitatea de protezare care să asigure autonomia pacientului. OBEZITATEA Definiție, parametri de calcul Obezitatea reprezintă creșterea masei de țesut adipos a organismului, surplus ponderal de peste 20% din greutatea ideală cu implicații asupra condiției estetice, psihosociale și biologice a bolnavului. Pentru stabilirea greutății ideale (Gi) se pot utiliza mai multe formule: - Formulele Metropolitan Life Insurance Company: Gi = 50 + 0,75
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
Î - 100, unde Gi = greutatea ideală teoretică (kg), Î = înălțime (cm), sex = 2,5 pentru femei; 4 pentru bărbați; v = vârsta (ani) v - 20 4 Î - 150 sex Parametrii antropometrici permit aprecierea compoziției corporale și distribuția regională a excesului de țesut adipos: 1. greutatea (exprimată în kg) și înălțimea (exprimată în metri) actuale 2. indicele de masă corporală (IMC) sau indicele Quetelet este definit ca fiind greutatea/înălțimea 2 și se exprimă în kg/m2. Este un indicator util în definirea
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
în metri) actuale 2. indicele de masă corporală (IMC) sau indicele Quetelet este definit ca fiind greutatea/înălțimea 2 și se exprimă în kg/m2. Este un indicator util în definirea statusului ponderal, fără a aduce informații suplimentare cu privire la dispoziția țesutului adipos în exces. Nu este un parametru util în evaluarea antropometrică a indivizilor cu musculatura extrem de bine dezvoltată. 3. circumferința abdominală (CA) sau perimetrul taliei este un indicator antropometric important ce se corelează cu masa de țesut adipos de la nivel
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
suplimentare cu privire la dispoziția țesutului adipos în exces. Nu este un parametru util în evaluarea antropometrică a indivizilor cu musculatura extrem de bine dezvoltată. 3. circumferința abdominală (CA) sau perimetrul taliei este un indicator antropometric important ce se corelează cu masa de țesut adipos de la nivel abdominal, perivisceral. Valorile normale sunt de < 80 cm la femei și < 94 cm la bărbați. Circumferința abdominală se măsoară în plan orizontal, la jumătatea distanței dintre creasta iliacă și marginea inferioară a arcului costal. La populația europeană
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
și ≥ 80 cm la femei. 4. indicele abdomino-fesier (IAF) reprezintă raportul dintre circumferința abdominală și circumferința măsurată la nivelul feselor, a cărui valoare normală este de 0.85. 5. grosimea pliului cutanat apreciază grosimea epidermului, a fasciei subiacente și al țesutului adipos subcutanat, într-o anumită zonă a corpului, standardizat la nivel bicipital, tricipital, subscapular și suprailiac. Clasificarea obezității 1. Clasificarea antropometrică realizată în funcție de valorile indicelui de masă corporală - IMC, este redată în Tabelul 21 și, în funcție de acest parametru, statusul ponderal
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
considerat astfel: Clasificare IMC (kg/m2) Subponderal < 18.5 Normoponderal 18.5-24.9 Supraponderal 25-29.9 Obezitate grad I 30-34.9 Obezitate grad II 35-39.9 Obezitate grad III ≥ 40 2. Clasificarea descriptiv anatomică distinge formele de obezitate în funcție de dispoziția țesutului adipos. Această distribuție a țesutului adipos în exces este de o importanță deosebită în stabilirea riscului cardiovascular și metabolic al unei persoane, independent de valoarea IMC: - obezitate androidă (abdominală): se caracterizează prin acumularea țesutului adipos în ½ superioară a corpului, predominant
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]