33,137 matches
-
Jocul este acel spațiu al libertății vieții noastre interioare care scoate, pe nesimțite, la suprafață o lume de minunății: ale minții, ale imaginației, ale cuvântului, ale mișcării, ale culorii etc. Μ Filosofului Constantin Noica Îi plăcea să folosească expresia „ispite bătrâne” pentru a reda faptul că omul ar trebui să reia mereu nevoia de principalele fapte ale progresului, cum sunt: nevoia de bine, de adevăr, de frumos, de sinceritate, de ajutor altruist etc. Din păcate, oamenii de azi simt mai puțin
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
la o Înjurătură pe care un semen i-a adresat-o la un moment dat, În mod nejustificat, să răspundă Într-o manieră similară). Μ Poziția În plan social a oricărei personalități este fixată de reperele: admirație, invidie, indiferență. Μ Bătrânul care este animat de dorința de a cunoaște lucruri noi nu este bătrân. Μ Poate a devenit banală observația că unii oameni Își limitează sensul evoluției psihologice doar la efortul de a realiza un progres de ordin intelectual. Totuși trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
conexat cu acele aspirații din trecutul nostru care, pe moment, nu s-au concretizat, dar pe care am dorit mult să le vedem Înfăptuite). Μ Unui copil mai mult i se dă; unui tânăr mai mult i se pretinde; unui bătrân mai mult i se iartă. Μ Deși se pretinde că ar fi făcută spre binele omenirii, clonarea umană reprezintă În realitate un act barbar, deoarece este un atentat la individualitatea și libertatea omului. Totuși nu se poate nega faptul că
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
la cuvânt: ei nu aud nici melodia cuvintelor - căci orice limbă vorbită cu adevărat cântă la propriu - și nu percep nici lucrurile definitive care se pot spune În cuvinte” (Ușa interzisă, 2003, p. 101). Μ Barierele incompatibilității Între tineri și bătrâni, puse pe seama diferențelor de mentalitate sau de aspirații, sunt, În realitate, mai ușor de ridicat decât se crede de obicei, dacă se face un efort de minimă bunăvoință sau de bun-simț. Μ Faptul că specificul personalității se exprimă În acte
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
o clipă, ci poate fi cel mult redată sub o formă asemănătoare). Μ De ce nouă oameni din zece râd atunci când Îl văd pe altul pierzându-și, la un moment dat, echilibrul și căzând (chiar dacă acest lucru i se Întâmplă unui bătrân, unei femei sau unui copil)? Poate pentru că informația care se adresează vieții noastre afective se dovedește a fi prioritară față de cea care se adresează intelectului: abia după ce această informație a satisfăcut și, totodată, epuizat rezervele disponibilităților noastre emoționale, intervine și
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
demonstreze. Astfel, atunci când pleacă În Africa, ea Îl ia pe Hamlet În bagaje, sperând să demonstreze că ființa umană rămâne identică sie-Înseși dincolo de diferențele culturale. Primită În tribul la care mai petrecuse deja o perioadă, Laura Bohannan preia funcția unui bătrân foarte savant care Îndrumă un grup de aproximativ o sută patruzeci de persoane, toate mai mult sau mai puțin Înrudite cu el. Antropologul și-ar fi dorit să vorbească cu gazdele sale despre semnificația ceremoniilor lor, Însă acestea Își petreceau
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
facă pentru a-și găsi pacea și, cum mortul nu răspunde, declară că e Îndatorirea fiului mortului să se ocupe de asta. O nouă reacție de surpriză În audiență, căci acest gen de Îndatorire nu este treaba tinerilor, ci a bătrânilor, iar mortul mai are un frate În viață, pe Claudius: „Bătrânii bombăniră: astfel de semne erau treaba stăpânilor și a bătrânilor, nu a tinerilor; nimic bun nu poate ieși din ceva făcut pe la spatele unui stăpân; era clar că Horațio
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
declară că e Îndatorirea fiului mortului să se ocupe de asta. O nouă reacție de surpriză În audiență, căci acest gen de Îndatorire nu este treaba tinerilor, ci a bătrânilor, iar mortul mai are un frate În viață, pe Claudius: „Bătrânii bombăniră: astfel de semne erau treaba stăpânilor și a bătrânilor, nu a tinerilor; nimic bun nu poate ieși din ceva făcut pe la spatele unui stăpân; era clar că Horațio nu era unul dintre cei care știu cum stau lucrurile.” Laura
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
asta. O nouă reacție de surpriză În audiență, căci acest gen de Îndatorire nu este treaba tinerilor, ci a bătrânilor, iar mortul mai are un frate În viață, pe Claudius: „Bătrânii bombăniră: astfel de semne erau treaba stăpânilor și a bătrânilor, nu a tinerilor; nimic bun nu poate ieși din ceva făcut pe la spatele unui stăpân; era clar că Horațio nu era unul dintre cei care știu cum stau lucrurile.” Laura Bohannan e și mai descumpănită când se dovedește incapabilă să
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
că aveau aceeași mamă, dar că nu eram sigură, povestea nu zicea nimic despre asta. Bătrânul stăpân Îmi spuse cu gravitate că aceste detalii genealogice făceau toată diferența și că, atunci când mă voi Întoarce, ar trebui să Îi Întreb pe bătrâni despre asta. Țipă din ușă la una dintre soțiile sale să-i aducă sacul din piele de capră. Laura Bohannan ajunge apoi la mama lui Hamlet, Gertrude, Însă lucrurile nu merg mai bine. În vreme ce, În interpretările occidentale ale piesei, era
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
dincolo de asta, dar În aceeași măsură și asupra lecturii și a felului În care s-a convenit să abordezi o carte, cum e de pildă depășirea graniței dintre imaginar și realitate. Nu știm nimic despre fiecare Tiv În parte - În afară de bătrânul stăpân - și e verosimil ca tocmai coeziunea grupului să tindă să le formeze o părere unitară. Chiar dacă, pentru fiecare cultură, există, totuși, o carte interioară colectivă, există, pentru fiecare, și una interioară, individuală, la fel de activă În receptarea obiectelor culturale, adică
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
stăpână/ Dormind cu o carte în mână// Prin pagini păienjenii țes/ Un mult mai adânc înțeles/ Și-un greier citește un pic/ Dar nu înțelege nimic/ În timp ce prin cerul mereu/ O frunză tot cade cu greu/ Vâslind ca un flutur bătrân/ Iar eu mă tot uit și amân?? Să-l scutur ușor de un umăr/ Șuvițele albe să-i număr/ Cartea cu zgomot s-o-nchid/ Sau poate să-l las adormit// Și șingur și liber să fug/ Prin verde-ntuneric
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ultimul volum editat sub regimul socialist, ponderea așa-numitului de către Ovid Densusianu "element intelectual" sporește. Există versuri "de sursă filosofică precisă sau care trimit la idei ale unor filosofi. O icoană înfățișează "femeia cu pruncul în brațe, / Serioși amândoi și bătrâni, / Uniți prin verbul a naște, / Cel iradiind suferință / Prin toate sensurile vărsate din dicționar, / Stau îmbrățișați, lipsiți de apărare și singuri". Verbul "a naște", așadar, iradiază suferință. A fi înseamnă a suferi. Iată chintesența filosofiei lui Schopenhauer!"146 Natura redevine
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
N-am alergat niciodată după cuvinte, / Tot ce-am căutat / Au fost umbrele lor / Lungi, argintii, / Târâte de soare prin iarbă, / Împinse de lună pe mare, // Nu am vânat niciodată / Decât umbrele vorbelor / E o foarte iscusită vânătoare / Învățată de la bătrâni / Care știu / Că din cuvânt / Nimic nu e mai de preț / Decât umbra / Și că nu mai au umbră / Cuvintele care și-au vândut sufletul"151. Odată cu următorul volum al bibliografiei sale, autoarea își exprimă intenția de a se întoarce
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
frumoasă, reflectată în oglindă, legătura între viață și moarte, întoarcerea și plecarea, mai aproape sau mai departe (Tangaj), îmbrățișarea și răstignirea, vremea curgând "de două ori/ Dinspre seară și dinspre zori,/ pentru unul, și pentru altul" (Două cruci), tinerii și bătrânii, "Nu încă unii/ Iar ceilalții nu mai" (Bătrâni și tineri), "partea cadavrului, cea stângă/ și partea cadavrului, cea dreaptă" (Vis), răpunsul și întrebarea, lumina și bezna (Nu există răspuns), albul și negrul tablei de șah (regula jocului). În interiorul propozițiilor și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
un realism al percepției, de o despuiere a emoției de afect, dar doar în aparență, atipice pentru poezia anilor '60 asemănare cu Ana Blandiana, n. n. A.I.P. Emoția neutră, impersonală, provine din zona unei visceralități cerebrale"171: "M-au ascuns bătrânii, după obicei,/ Să nu uit de frica păsării tăiate/ Și ascult prin ușa încuiată/ Cum se tăvălește și se zbate. Și ascult prin ușa încuiată/ Cum se tăvălește și se zbate.// Strâmb zăvorul șubrezit de vreme,/ Ca să uit ce-am
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
în teza de doctorat a acesteia și redate de criticul Alex Ștefănescu: "După ce a cunoscut toată fericirea care ne poate fi dată pe pământ și după ce s-a consumat toată tragedia sa, regele Oedip continuă să trăiască sub înfățișarea unui bătrân orb, purtat de mână de către fiica sa, departe de pământul pe care a aflat și măreția și căderea. Abia acum el începe, însă, să vadă, cu adevărat, asemenea păstorului Tiresias, și abia acum cunoaște cu adevărat măreția, în forma ei
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Ajunsesem un popor de mascați". În "Gheorghe Popescu", piesă al cărui titlu exact ar putea fi "întîlnirea cu trecutul", actorul dramaturg Constantin Popa își scrie propria partitură. Se petrece ea într-un spațiu al disperării cum pretinde autorul? Da, pentru că bătrînul care a ajuns să joace teatru pentru copiii din bloc este strivit între spectrul viitorului și trecutul fantomatic, prezentul fiind, la vîrsta lui, un coșmar. Mircea Ghițulescu (Istoria literaturii române Dramaturgie) Calul verde Doctorului Gh. Popescu ("gigi" "gogu" "Doctorul"), adică
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
mult prea mare. Și buba era că despre asta nu știa decît el! Or, asta era, așa, o chestie în sine! Așa, ca să fii mare! Dar pentru ce și pentru cine și față de cine să fii mare?! Ei, și atunci bătrînul, ca să-și poată însuși propria mărime, hop, i-a venit ideea cu facerea lumii. Și a făcut lumea aceea care să-l atingă, să-l vadă, să-l știe... Abia atunci a știut și el că e mare! Pînă atunci
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
să n-ai ce mînca în cimitir...! Țiganii ăștia-s de groaza lumii! Dacă eu, vorba aia, care-s gropar titular, abia apuc să pun mîna pe-oleacă de pomană, atunci ce să mai zici de-un nevoiaș, de-un bătrîn, de-un copil...! De groaza lumii nu altceva! Săracii, stăpînii mortului, nici ei n-apucă să împartă pomenile... să dea cui vor ei... și cît cred ei de cuviință, că ăștia le smulg din mîna... Corbi, domnule! Ca să nu mai
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
murit în revoluție... mda... vedeți... Groparul: (ciocănind în cort) Hei, ieși la vorbitor...! Doctorul: Dar omul ăsta... ce-i cu el aici? Marieta: Cică e gropar... Dumnezeu știe ce-i cu el... cortul e-al lui... Doctorul: Aha, da! Octav: Bătrîne, îmi pare rău că trebuie să de dezamăgesc... dar azi e, totuși, marți... Groparul: Sînt de acord... cu condiția să fie vineri... (Marieta și doctorul schimbă priviri) Octav: (înțelegînd stupoarea celor doi) Se respinge! Rămîne că-i marți! Dacă nu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
adînci / pentru-ntreaga lume.../ Mona: Da ce-i cu veselia asta de-mi vine să plîng?! Octav: Iubito, te rog nu te amesteca în lacrimile noastre...! Groparul: Ei, eu am plecat. Mona: V-am adus țigări și cafeluță. Octav: Auzi, bătrîne, stai cu noi la o cafeluță. Groparul: Nu, frate, am treabă. Mă duc să mai trag cîte-un ochi pe la capelă... ăștia sunt în stare să-i dezbrace pe "cuminței". Da dacă tot ai țigări, dă-mi și mie vreo două
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
putut rezista un asemenea coșmar jumătate de secol?! Groparul: A rezistat tocmai pentru că avea sub mînă o societate de delincvenți... E mult mai ușor de condus decît niște oameni cărora le bîzîie prin cap chestii ca demnitatea, cinstea, curajul... Octav: Bătrîne, spune-mi și mie cum pot oamenii să uite o asemenea grozăvie! Groparul: Uită, domnule, uită pentru că omul nu poate trăi amintindu-și mereu că e vinovat... Și-atunci uită. Gata. Octav: (cîntă) "...căci și uitarea e scrisă-n legile-omenești
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
îl așteaptă cultura..., spiritul... filosofia... Nu-i așa, Groparule? Groparul: Păi...! Octav: De fapt, domnu' gropar este partenerul meu... El vinde vorbe... Groparul: Da nonprofit... Octav: Adevărat... El a scăpat de teroarea eficienței... Și vine lumea la el puzderie... tineri, bătrîni, săraci, bogați... Încep prin a vrea să cumpere o Coca sau o lumînare, și după ce le livrează o groază de cuvinte, toți se întreabă dacă n-ar fi bine să se sinucidă... Înțelegi? Mona: Da, sigur... înțeleg. Și? Octav: Și
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
N-am ce să fac cu ea. Nu, pleacă cu ea! Mă-ncurcă..., încurcă pe toată lumea...! Pa, Ovidiu! Good by!" He, groparule, chiar dacă dormi ai putea să mă aplauzi! Groparul:...Să mă trezești la final... după aia aplauzele... Octav: Bravo, bătrîne, ochitor de elită... Ha!, numai în frunte țintești... Numai în frunte... Ucigașule...! Te-ai antrenat, nu glumă! (apropiindu-se de Mona; tandru) Mona, rămîi numai frumoasă... numai femeie... N-are rost să faci... analize... evaluări... Nu-mi place să-ți
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]