33,137 matches
-
a ni le spune... Groaznic! Și mai era unul care învăța Yoga și carate... Octav: Ei, ca să vezi! Tu credeai că stai la pușcărie și cînd colo erai la cercul de lucruri utile... (o pauză în care se mai bea) Bătrîne, am pălăvrăgit atîtea și-atîtea... dar nu mi-ai spus de ce ai făcut pușcărie...! Groparul: De ce nu m-ai întrebat! Octav: De ce nu mi-ai spus tu! Groparul: Pentru că... (după o pauză)...Eram în cancelarie... și am spus că între Isus
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
recent al lui Mersault. Houellebecq Își Începe de altfel romanul după modelul Străinului: cu primele zile scurse după moartea tatălui (de astă dată) lui Michel. Primele pagini sunt așternute cu gînduri cinice sau pe șleau vulgare despre tatăl mort, “un bătrîn tîmpit care și-a vîrÎt pula groasă În păsărica mamei” (În traducerea mea; În cea a lui Emanoil Marcu, mai pudic, „i-ai pus-o cu temei bătrînei”). Demarat În trombă, branșat la rezervorul trivialităților amare și al imaginilor șocante
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
care vorbeam și o literatură adesea autentică a experiențelor capitale de viață. Proustianism: „Car danser, comme écrire, est une espèce d’apparente défaite: effusion, épanchement, la lettre et la danse confinent à l’oblation, au don de soi. ” Emmanuelle Bayamack-Tam, bătrînul autist Disjuncția următoare: „Discursul narativ nu are nimic de exprimat, ci ceva de construit.” exprimă o stare a romanului francez abolită În cazul literaturii feminine. De aceea, trebuie reținute cîteva calități ale unui realism feminin sui-generis. În primul rînd, exuberanța
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
a omului” care “destabilizează pentru o clipă realitatea”), fantezia adesea cinică și seriozitatea de adâncime sunt principalele caracteristici ale romnelor sale. Debutează devreme, la 23 de ani, cu Mourir m’enrhume (Când mor fac guturai, 1987), povestea unui personaj parabolic, bătrânul domn Théo (numele nu este ales la Întâmplare), care-și contemplă cu un umor sapiențial, ceea ce nu-l Împiedică de a fi totodată absurd, agonia: “N-am murit de bătrânețe, de-acum ce accident grav mi se mai poate Întâmpla
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
păcălească, În diversele sale ipostaze de șantajat. Ideea asta i se pare unui mandarin al lumii artistice pariziene, unul care avea să dea curînd colțul, nu genială, ci de-a dreptul frumoasă. Se hotărăște să o propulseze pe tînără vedetă. Bătrînul e un lup de mare uns cu toate alifiile, capabil să schimbe destine, dacă vrea, ca un adevărat Mefistofel. Despre felul În care Fio Régale se hotărăște să devină proastă am spus tot. Să vedem cum arăta ea de fapt
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Cotul acoperă genunchiul, mâna este foarte mult îndoită la încheietură și ține bărbia, iar gâtul se menține drept alături de curba spatelui. Această sumă de contracții se reunește într un nod puternic. Încercați să vă amintiți Suzana lui Rembrandt, sub atacul bătrânului care încerca să ridice prosopul de pe trupul ei. Punctele nodale ale corpului Din aceste ultime exemple rezultă ideea că, din cauza bogatei sale articulări, corpul omenesc este special făcut pentru a da naștere unor puncte nodale expresive. Volumul torsului servește ca
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
comuniștii", E. S. P. L. A., 1954; "Mărul de lângă drum", E. S. P. L. A., 1954; "Partidul m-a-nvățat", E. S. P. L. A.,1954; "Trăinicie", E. S. P. L. A.,1955; "Azima", Editura Tineretului, 1956;"Poezii", E. S. P. L. A., 1956; "Inima bătrânului Vezuv"; E. S. P. L. A., 1957; "Călătorii prin constelații", Editura Tineretului, 1957; Cu un ceas mai devreme", E. S. P. L. A., 1959;",Cântecele inimii", Editura Tineretului, 1959; "Materia și visele",E. P. L. 1961; "Culorile toamnei", E. P. L. 1962; "Pe coardele
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
poezia. Satul se înfățișează în toată tradiția de datini și obiceiuri; învierea, moartea lui Isus, suferința sunt relatate într-o atitudine reverențioasă: "Încă mă rog,/ Mă închin celui de o ființă/ Pasăre care mă auzi în bătăile trecerii tale,/ Veneam bătrân, mă așezam în credință și plângeam prin râpile medievale." D. M. Ion utilizează și el un univers grațios, populat cu îngeri și cu sfinți; apar Sf. Ion, Sf. Dumitru prezenți ca simboluri ale sacrificiului. Vânătorile semnifică simbolic pânda teribilă și
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
însuși a fost rupt dintr-un strugure. Se evocă obiceiuri stranii de nuntă cu semnificații în moarte. Într-un fel ca la Ion Barbu nunta și moartea se confundă, moartea semnificând doar sfârșitul unui ciclu și începutul altei existențe: "Un bătrân, moare el,/ Vine altul apoi/ și din tălpile lor se ia vara pământ pentru flori,/ Se bea vin și până la urmă,/ nunta se sparge-ntr-un ulcior." În poemul intitulat "Baladă" aflăm cine sunt "zeii neatenți" și care este simbolistica
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
În poemul intitulat "Baladă" aflăm cine sunt "zeii neatenți" și care este simbolistica jocului lor. Existența este un joc de copii și vom muri adolescenți: "Bem apă toți din pietrele cu care/ Se joacă un copil/ și moare mâine un bătrân". Sau, ca-n "Familialul obicei" al lui Adrian Păunescu, aflăm că: "Rând pe rând coborau toți părinții în copii". Amintirile copilăriei sunt redate într-un dans fantastic, straniu, cu mult fast, în flăcări severe, așa cum le-a văzut copilul, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
noiembrie". "Țara lui π" este o carte scrisă fără emoție. Poeme ca "Oracol", "Silex", "Ritm" nu spun nimic. Poetul cântă reîntoarceri, trăiește amintiri, îl prezintă pe Pan cum invocă ancore uitate pe țărm și cheamă depărtări. Un univers în care bătrânii nu au ținere de minte, în care lamentarea este un pumn de cenușă și orice drum drept este o răspântie și devine sufocant. Toate bune și frumoase, dar poezia n-are sens și nici emoție. Rămân în picioare vrăjile depărtării
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
să mor acum aici chiar eu/ și să se scrie pe mormânt cuvinte/ pe care ploile le vor spăla"/. Timpul lunecător, regretul unor posibilități pierdute sunt cuprinse în voci muzicale, frânte din când în când de resemnarea dură a singurătății: "Bătrânii mor și noi le ținem locul/ ca într-un basm uitat de frații Grimm/ dar trece timpul frunzele pe ochi/ psalmodind ad interim, ad interim." Un ochi lăuntric al artistului proiectează lumea în esența ei, pentru că tot ce este în
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
și mă-ndrăgostesc încet de-un om,/ Cum o stea vorbește altei stele,/ Vreau în cerul tău să fac un dom." Sentimentul timpului apare pregnant în volumul "Norii": "Mereu la vasele din mare, la scufundate și la vii,/ vin mari bătrâni bolnavi de lume, cu măști naive de copii". Poeta dă semne de oboseală, o viață consumată în vise îi trezește regrete, simțim o dureroasă așteptare, o sete de-mplinire care nu mai vine și la care de fapt poeta ne
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
de fum,/ O, întâlnire râncedă/ cu semnul din oglindă/ abur al crimei." Un vag sentiment de însingurare și durere devine copleșitor: "Plâng, doamne, nu vă recunosc/ plâng doamne, și îmi cresc în sâni/ centauri care poartă silnic/ capete roșii de bătrâni." Poezia militantă În toate literaturile lumii, perioada anilor 1950-1975 include o largă aderare la poezia militantă. Faptul este o expresie a dezamăgirii și revoltei împotriva războiului care a generat o artă minată de spaime și coșmaruri, de pierdere a lucidității
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
însăși alcătuirea cea mai intimă a ființei sale": " Da, a fost roșu pământul,/ și roșu ogorul!/ De atunci au trecut doar două decenii și anii/ Țipând pe sus/ Ca triunghiul cocoarelor toamna/ În luptă cu vântul/ Cum ați putea uita,/ Bătrânii mei țărani/ C-a fost roșu pământul." Ion Brad îl invocă pe Iancu, al cărui cântec este aprins ca o dacică vatră", cutremurată/ "Nemuritoare": "Măria-ta, Iancule, tată,/ Cântec, tragic, visare,/ Ziua de ieri mi-e-nfășurată/ viță de vie fremătătoare." Alături de
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Sfânta Moldovlahie stă sub semnul demoniac al balaurului: "Domnule Basarabie/ plânge merele furate de-o corabiei/ Bogdan Mușat/ plânge mărul ne-nfășat./ Bunul Alexandru a fost lăsat fără copilandru./ Ștefan cel Mare și Rareș/ despărțit de Petru Rareș/ Plânge Mircea cel Bătrân/ merele luate de la sân." Legenda biblică a lui Cain și Abel îi implică pe trădătorii de azi: Când am fost Matei Corvin/ Te-am vândut la străin/ taie-mi cu sabia labele/ fratele meu, Abele" Mutul Zugrafu desenează mari bătălii
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
condiționează tragic fondul existenței umane. Așa se explică conținutul dezolant al poemelor "Ținut", "Cât infern", sau "Iulie", unde peisajul ne trimite la poemul "Cuptor" al lui G. Bacovia: "pământu-n cimitir e crăpat până-n moarte, caii fac viermi în bălegar/ urechile bătrânilor încep să curgă" ("Iulie"). Ni se pare voit subliniată "temperatura impulsivă" a vârstei, concretizată în imagini stridente, bolovănoase, crude, cum le extrage și le subliniază Ion Caraion, în al său studiu "Duelul cu crinii". Limbajul violent, "barocul metaforic" ar putea
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
pe o perspectivă filosofică, întemeindu-se pe un anumit număr de propoziții non-empirice derivate dintr-un weltanschauung. De aceea, gestul freudian al științei de a-și omorî tatăl este neîndreptățit. * Știința, mediată de manuale, reprezintă o modalitate de întâlnire a bătrânilor cu cei tineri. Transferul de experiență realizat pe această cale pune bazele viitoarei forme a lumii, constituind o altfel de raportare, diferită de conflictul dintre generații. * Menirea școlii este de a ne oferi tipare în care să încadrăm noianul de
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
tradițional, generalizarea este atributul celor în vârstă, capabili, la capătul experienței pe care o constituie existența proprie aflată în vecinătatea finalului, să indice mai tinerilor semeni care sunt lucrurile cu adevărat semnificative, sau care este sensul evoluției lucrurilor. Formula sfatul bătrânilor, indicând o formă de consacrare a unui mecanism logic la scara unei existențe, este îndreptățită. Raportat la Istorie nu este decât un mod de acaparare a puterii prin asumarea capacității de a defini binele și răul. Ca nație ne caracterizează
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
noi lumi, care să inaugureze posibilitatea unor noi sensuri ale existenței. Tânăr fiind mă uitam cu o undă de respect amestecat cu teamă (evident, și cu momente de revoltă și contestare) la cei mult mai în vârstă decât mine, la bătrânii și persoanele mature întâlnite. Semnele lăsate de trecerea timpului pe chipul lor îmi creau senzația că ei există într-o regiune aparte, unde lucrurile sunt încărcate de sensuri pe care le țineau ascunse față de ceilalți. Acum, după ce am trecut de
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
față: cică era ceapa lui. Văzuse și el probabil că erau ultimele trei legături disponibile. Oricât de grăbit ar fi fost, eu venisem prima, a mea era. Nu o spun eu, e o lege nescrisă a comerțului. Plin de tupeu, bătrânul a ridicat tonul și mi-a zis din nou că e a lui... Ca să ajung în piață, eu fugisem de la o ședință cu CEO-ul pe Europa și Asia... Mă uitam la bătrân, mă uitam la ceapă și simțeam cum
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
lege nescrisă a comerțului. Plin de tupeu, bătrânul a ridicat tonul și mi-a zis din nou că e a lui... Ca să ajung în piață, eu fugisem de la o ședință cu CEO-ul pe Europa și Asia... Mă uitam la bătrân, mă uitam la ceapă și simțeam cum mi se ridică tensiunea. Precupeața nu zicea nimic, dar îi citeam în priviri că ține cu el. M-am ambiționat și i-am oferit dublul prețului. Contraoferta dură l-a clătinat rău pe
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
las-o pe femeia asta, n-auzi că ceapa e a mea?“; se crampona de ceapa aia de parcă ar fi murit fără ea... Banii erau punctul lui slab, aici trebuia să lovesc. I-am oferit femeii de trei ori prețul; bătrânul dădea deja din colț în colț, dar tot nu se lăsa, a crezut că mă poate intimida; mi-a măsurat cu privirea toți cei 178 de centimetri înălțime și mi-a zis tare, să-l audă toată lumea: „Frumoasa moșului, mama
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
înălțime și mi-a zis tare, să-l audă toată lumea: „Frumoasa moșului, mama și cu tata știe ce faci tu aci?...“ Am închis licitația punând pe tarabă de zece ori prețul de strigare, ca să fie clar că nu mă joc. Bătrânul mi-a luat banii, mi-a dat ceapa, apoi s-a răstit la femeie: „Du-te, bre, mai încoloșa, acilea nu-i sală de așteptare...“ Vă spuneam mai devreme că procedura unei achiziții din piață este asemănătoare cu cea de la
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
strigături - sunt de cele mai multe ori mincinoase, iar argumentele folosite, puerile. „Luați, coniță, că-i ultimele două legături, să plec și io acasă“ e un exemplu pe care-l veți întâlni frecvent. Mi s-a făcut mie odată milă de un bătrân, vindea niște chestii lunguiețe și albicioase, și l-am trimis acasă de trei ori în jumătate de oră. Cum mă întorceam cu spatele, cum scotea pe tarabă alte două „ultime“ legături; - sampling - vă recomand să-l folosiți ori de câte ori e posibil
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]