33,137 matches
-
le aducea Cleopatrei Poenaru, fiica pictorului Lecca: „Tu m-ai ucis moralicește, mi-ai rupt șira spinării, m-ai deșelat moralicește, încît nu mai pot avea nici o bucurie în viață. Mi-e atît de frig înăuntru inimii, sînt atît de bătrîn, ai făcut să cază toată primăvara vieți mele la pămînt, încît nu se alege nimic din ea”. Vase brisé! Bacovia nu exclude însă propria sa vinovăție. Cu Oscar Wilde el are în comun sentimentul remanenței greșelii: „Plătești pentru un păcat
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
ediția bibliofilă a Stanțelor burgheze nu ține de materia volumului respectiv, ci de „poemele în oglindă”, de paginile cu desene și cu versuri aruncate „la inspirație”. Unul dintre acestea l-a entuziasmat pe Ovidiu Genaru: „Ninge ca în Petersburg”. „Auzi, bătrîne, mi l-a repetat el: «Ninge ca în Petersburg»!” M-am arătat mai rezervat pentru că mie îmi sună déjà lu. Ceva similar se găsește în Topîrceanu: „Plouă ca-n Parisul lui Verlaine...” Sau la I. Peltz, într-o proză de-
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
cărțile de noapte”, în lectura cărora se cufunda Bacovia chiar și în perioadele de apatie? Cărți captivante „thrillere”, cărți vesele, „cărți de căpătîi” bogate în reflecții? Aproape sigur, ele erau cărți de istorie. Pe ce mă bazez? Pe observația că bătrînii, singuraticii, bolnavii citesc (o formă de alinare și de alienare) istorii, biografii de oameni celebri, evocări. Muribundul Tristan Corbière citea - am mai spus - „portretele” lui Sainte Beuve, iar ieri-alaltăieri, pensionarul François Mitterrand citea (cum a declarat într un interviu ) cărți
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
scos de pe actul de botez o copie, pe care Tribunalul din Botoșani i-a legalizat-o, la 27 noiembrie 1907. Pe rubrica cu pricina se precizează că pruncul Mihail s-a născut "în orașul Botoșani"10. În afară de aceasta, vorbind cu bătrînul preot Dimitrie Stamate, care asistase la botez, ca diacon, Corneliu Botez a aflat de la el că tatăl său, economul Ion Stamate, l-a botezat pe poet, fiindcă el era și duhovnicul familiei Eminovici, căpătînd cu aceasta încă o dovadă că
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
fără îndoială, această dată de la părinți, dar nu era sigur (s. n.). În 1883, scăzînd 1849, anul nașterii, din anul curgător și obținînd vîrsta de 34 ani, poetul făcea următoarea reflexie: "78 de ani viața mea întreagă, atît am să trăiesc. Bătrînul tot astfel. Asta este mărimea constantă de timp a vieții unui individ din rasa noastră. Cînd s-a născut bătrînul? 34. Cînd am văzut eu pe Leda și mi-a plăcut? 34 de ani. Să întreb foarte exact căci e
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
și obținînd vîrsta de 34 ani, poetul făcea următoarea reflexie: "78 de ani viața mea întreagă, atît am să trăiesc. Bătrînul tot astfel. Asta este mărimea constantă de timp a vieții unui individ din rasa noastră. Cînd s-a născut bătrînul? 34. Cînd am văzut eu pe Leda și mi-a plăcut? 34 de ani. Să întreb foarte exact căci e de cel mai mare interes"3. Totuși din acest citat nu rezultă nesiguranța poetului pe data sa de naștere. O
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
unui memoriu, făcut de Constantin Hurmuzache, din ianuarie 1850, către Tribunalul Botoșani, în problema Ipoteștiului și în care se arată, de trei ori, că Eminovici își avea "lăcuința" în Botoșani25A. În ultima vreme, pretinde și Fănică N. Gheorghe că mărturiile bătrînilor din Ipotești și unele "precizări" ale căpitanului Matei Eminovici l-au dus la o concluzie care de fapt nu-i proprie și nici nouă: "Că Mihai Eminescu s-ar fi născut la Botoșani este încă probabil. Documentele nu spun totul
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
Că Mihai Eminescu s-ar fi născut la Botoșani este încă probabil. Documentele nu spun totul în acest sens. Mai aproape de adevăr mi se par Ipoteștiul, ca loc al nașterii poetului"8. Ce bază se mai poate pune pe mărturiile bătrînilor din Ipotești, pe care dînsul pretinde că i-a interogat, vom vedea pe paginile următoare, iar în ceea ce privește unele "precizări" ale căpitanului Matei mai mic decît poetul cu vreo șapte ani să nu trecem cu vederea că acesta, după ce "precizase" nașterea
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
aflîndu-se la București, în tovărășia unui bun prieten ardelean, Ștefan Cacoveanu, poetul i-a spus acestuia: "A ieși în publicitate nu-i glumă. Mai de multe ori îmi pare rău c-am publicat ceea ce am publicat. Este o zicală din bătrîni : gura să aibă trei lacăte: în inimă, în gît și a treia pe buze; cînd îți va scăpa cuvîntul din inimă, să nu scape de celelalte, că dacă ai scăpat-o o dată vorba din gură, n-o mai prinzi nici
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
prisacă la Ipotești. În schimb, în catagrafia satului Cătămărești, de alături, la anul 1831, "pe partea Ilenii Botezoaia", care era în hotar cu Ipoteștiul, între birnicii havalegii găsim, la nr. 5, pe Andrei sin Miron Prisacaru 43. Nu mai trăia bătrînul Miron Prisacaru, căci nu figurează în acea catagrafie, din 1831. Dar nici fiul său, Andrei, n-a stat mult ca prisacar, pentru că în catagrafia Cătămăreștilor, din 1838, apare Petre Pahonțu, cu mențiunea: "slugă prisacar chihaie, la D-sa Vornic (easa
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
figurează în acea catagrafie, din 1831. Dar nici fiul său, Andrei, n-a stat mult ca prisacar, pentru că în catagrafia Cătămăreștilor, din 1838, apare Petre Pahonțu, cu mențiunea: "slugă prisacar chihaie, la D-sa Vornic (easa) Maria Calimah"49. Între bătrînul Miron Prisacaru, care nu mai trăia la Cătămărești, în anul 1831, și celălalt Miron Prisacaru, inventat de Cezar Petrescu, pentru Ipotești, trebuie să vedem numai o potrivire de nume. Totuși Augustin Z. N. Pop susține că Miron Prisacaru de la Ipotești
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
precizarea o face însuși Eminescu, pentru că în versurile sale el cîntă un lac din codru, încărcat cu nuferi, prin urmare în codru, nu pe cîmp, trebuie căutat acel loc. Augustin Z. N. Pop a fotografiat o baltă de pe cîmp, deși bătrînul Chirilă Groholschi i-a spus că ipoteștenii îi zic acelei bălți mai adesea "Balta de sub pădure", iar în ultima vreme îi zic greșit Iazul lui Leon. Sub acea fotografie citim "Lacul lui Leon, dominînd culmea Ipoteștiului, evocată în Sara pe
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
singur lac veritabil, în codrul Cătămăreștilor, la 2.200 m depărtare de marginea satului Ipotești. În scriptele Ocolului Silvic, acest lac apare cu suprafața de un hectar și 30 de ari. În sfîrșit, cîteva observații cu privire la valabilitatea informațiilor, culese de la bătrînii din Ipotești. De la nașterea poetului au trecut 129 de ani, iar de la înmormîntarea lui au trecut 89 de ani. Este clar că la Ipotești nu mai există bîtrîni care să-l fi cunoscut pe Eminescu. Bătrînii de azi, întrebați asupra
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
valabilitatea informațiilor, culese de la bătrînii din Ipotești. De la nașterea poetului au trecut 129 de ani, iar de la înmormîntarea lui au trecut 89 de ani. Este clar că la Ipotești nu mai există bîtrîni care să-l fi cunoscut pe Eminescu. Bătrînii de azi, întrebați asupra lui Eminescu, nu pot spune mai mult decît cele auzite de ei de la alții, care, la rîndul lor, tot de la alții le-au auzit, ca și omul cel foarte sărac, care lăuda gustul bananelor " Dar ce
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
răspunse bietul om, dar mi-a spus tată-meu că l-a văzut pe un om mîncînd banane, iar acela spunea că sunt foarte bune bananele." Cam tot așa s-a întîmplat și cu informațiile căpătate de eminescologii noștri de la bătrînii din Ipotești. Chirilă Groholschi chestionat de Augustin Z. N. Pop a auzit de la socru-său, Ion Rotaru, și de la bunică-sa că cuconașul Mihai se vîra, copilandru, printre oameni, la arie, după curte, în dosul viei și prezicea ploile; că
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
șerpi 53. Costachi Bunu avea numai 9 ani cînd a auzit că poetul a murit la București. Fără îndoială că el nu l-a văzut pe poet, la Ipotești, nici pe frații lui și nici pe surorile lui. La moartea bătrînului Eminovici, de-abia trecuse de trei ani! Ce putea ști acesta despre Eminescu? Deschizi registrele de stare civilă, de la Consiliul popular comunal, și constați că bătrînii interogați s-au născut după ce Ipoteștiul nu mai erau ai lui Gh. Eminovici. Chirilă
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
poet, la Ipotești, nici pe frații lui și nici pe surorile lui. La moartea bătrînului Eminovici, de-abia trecuse de trei ani! Ce putea ști acesta despre Eminescu? Deschizi registrele de stare civilă, de la Consiliul popular comunal, și constați că bătrînii interogați s-au născut după ce Ipoteștiul nu mai erau ai lui Gh. Eminovici. Chirilă Groholschi, născut la 24 sept. 1879, a murit la 19 dec. 1961, în vîrstă de 82 de ani, iar Costachi Bunu, născut în mai, 1880, a
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
a murit la 19 dec. 1961, în vîrstă de 82 de ani, iar Costachi Bunu, născut în mai, 1880, a murit la 6 febr. 1965, în vîrstă de 85 de ani neîmpliniți. Apoi, Augustin Z. N. Pop le-a atribuit bătrînilor chestionați o pronunțare străină de idiomul nostru moldovenesc: hodaie, hodăi, ghișini, nighic (nimic), nelejuire, jenunchi, zăși (zece), el se lipchea, apoi pronunțarea perfectului compus, ca prin Transilvania : ei s-or dus, or fost, or strigat, or stăruit etc.54. Foarte
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
pe care-l pretinde autorul: "Moș Costache Gireadă, păstorul, trecut nu demult în lumea drepților, care copilărise cu poetul și care știa a-ți povesti multe din isprăvile ciudatului băiet al conului Gheorghieș"59. Luîndu-i de martori pe acești doi bătrîni, autorul vrea să ne convingă că minciuna scornită cu fata de la Cucorăni este adevărată. Dar în registrele de stare civilă de la Consiliul popular comunal se poate ușor constata că Ion Rotariu din Ipotești, născut în anul 1845, decedase la 3
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
Costachi Gireadă, tot din Ipotești, născut în 1848, decedase și el încă și mai demult, la 26 februarie 1928, deci cu patruzeci de ani înainte de a-și culege Fănică N. Gheorghe informațiile!! Cum a stat de vorbă, cu acești doi bătrîni? Prin spiritism? Pe aceeași pagină mai scrie că "moș Costachi Bunu este trecut astăzi dincolo de nouăzeci de ani vîrstă", dar acesta încă nu avea 85 de ani, cînd a murit, la 6 februarie 1965! Apoi e pus la rînd Dumitru
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
și biserica de lemn din Ipotești, plătind pentru ea 250 galbeni unui Murguleț 63, moș Eufrosinei Petrino, despre care Matei Eminescu a spus că era "un flăcău unguresc, bătut de vreo doi țărani, prinzîndu-l la neveste 64. În vremea aceea bătrînul Vasile Iurașcu stătea pe la Ipotești. Nepotul său, Matei, spune că "Iurașcă era un om mărunt, dar bine legat, cam naiv, cam prostuț cum am zice65. Și tot Matei mai scrie: "Tata, cum a luat Ipoteștiul, a dărîmat casa veche și
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
ne arăta doi salcîmi seculari, unde stătea el, la așa adînci bîtrînețe, încît era în mintea copiilor și că tot zicea, măi Mihai, măi, vin' la moșu, măi, pe cînd Mihai se juca prin grădină și care era botezat de bătrîn"66. Am căutat mormîntul lui Vasile Iurașcu la Ipotești, dar nu i l-am găsit. La Botoșani nu putea fi, mai ales că ginerele său, Mihalache Mavrodin, murise, încă de la 7 aprilie 1856, fiind ban, nu "spătar", cum pretinde Augustin
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
codru înverzit, cîmp înflorit, ciripit de păsări, singurătate și iar singu rătate... "Rar da pe acasă. Cînd îl hîtcîia conu Gheorghieș, sta la stînă. Era, la stîna lui Eminovici, un cioban bătrîn, Ion Ciornei, care spunea povești frumoase îmi spunea bătrînul Dumitru Gireadă, în iunie 1839 dar mai mult umbla hoinar prin pădure. Era pădure frumoasă, pe atunci..." 30. "Scump la vorbă, mergea totdeauna privind în pămînt, cu capul puțin aplecat în jos și mai totdeauna gînditor" observa fratele său Matei
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
scrisă și apoi o depoziție orală, sub prestarea de jurămînt: "Eram copil de 10-11 ani și ieșeam pe toloaca satului Ipotești Cucorăni, unde copiii satului jucam mingea-țic. Tatăl reclamantului stătea în căsuța boierească Ichim; iar peste drum stătea boierul Eminovici. Bătrînul Lăzăreanu era paznicul acestei păduri. Între noi se amesteca adesea și juca cu plăcere mingea-țic Mihai Eminescu, sau, cum îi ziceam noi copiii satului: cuconașul Mihai. Reclamantul era de 5-6 ani pe vremea aceea, pe la anul 1883 sau 1884 și
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
fost și vede pe cei doi țărani, smeriți, plecați în fața lui. Cine sunteți și de unde veniți? Sunt fratele tău vorbi Ioan și am auzit că ție-ți merge bine și ești bogat aici. Pe la noi bîntuie foametea; mor copii și bătrîni. Am venit să te rugăm ca să ne dai puțin porumb, că te-om pomeni... După aceea, Ioan, cînd era cu chef, povestea: Și ne-a luat fratele George și ne-a dat de mîncare și de băut, apoi a pus
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]