11,725 matches
-
bătălii din istoria Țării Românești și a avut loc în data 17 mai 1395. După moartea neașteptată a sultanului otoman Murad I pe câmpul de luptă de la Câmpia Mierlei (1389), fiul lui cel mare, Baiazid Ildîrîm, l-a urmat la tron. Imperiul lăsat de Murad I s-a dovedit repede fragil. Sub conducerea emirului din Karaman, principii anatolieni au profitat de evenimentele din Balcani și au pornit ofensiva împotriva otomanilor. Drept răspuns Baiazid a strâns armata la Bursa, a recucerit teritoriile
Bătălia de la Rovine () [Corola-website/Science/301507_a_302836]
-
Towton în același an, în cursul căreia armata Lancastrilor a fost practic ștearsă. Eduard de York s-a născut la Rouen în Franța, fiind al doilea copil a lui Richard, Duce de York (care avea o cerere genealogică puternică la tronul Angliei) și a soției sale, Cecily Neville. El a fost cel mai mare dintre cei patru frați ai săi care a supraviețuit până la matirutate. Fratele său mai mic, Edmund de Rutland, a murit împreună cu tatăl său la Wakefield la 30
Eduard al IV-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312608_a_313937]
-
Războiul celor Două Roze. Afirmația Ducelui de York asupra coroanei în 1460 a fost cheia de escaladare a Războiului celor Două Roze. Când Ducele de York a fost ucis în timpul bătăliei de la Wakefield la 30 decembrie 1460, cererea sa la tronul Angliei a trecut la Eduard. Eduar și Warwick s-au unit pentru a-i învinge pe Lancasteri într-o succesiune de bătălii: la Northampton pe 7 iulie 1460, la Mortimer Cross pe 2-3 februarie 1461 și la Towton pe 29
Eduard al IV-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312608_a_313937]
-
Henric al VI-lea a fost eliberat din captivitate de către Lancasteri. Cu toate acestea, chiar dacă St. Alban era la 22 de km de Londra, Lancasterii nu au preluat capitala. Astfel, aceștia au pierdut, în ochii poporului, toată legitimitatea rămasă la tronul Angliei. Între timp, în Londra, Warwick l-a declarat rege pe Eduard, în luna martie 1461. Eduard a întărit pretenția sa la tron prin ștergerea armatei Lancasterilor pe parcursul anului 1461. Înfrângerea Lancasterilor și decimarea armatei în bătălia de la Hexham de pe
Eduard al IV-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312608_a_313937]
-
Londra, Lancasterii nu au preluat capitala. Astfel, aceștia au pierdut, în ochii poporului, toată legitimitatea rămasă la tronul Angliei. Între timp, în Londra, Warwick l-a declarat rege pe Eduard, în luna martie 1461. Eduard a întărit pretenția sa la tron prin ștergerea armatei Lancasterilor pe parcursul anului 1461. Înfrângerea Lancasterilor și decimarea armatei în bătălia de la Hexham de pe 15 mai 1464, a scris sfârșitul rezistenței Lancasterilor în fața Yorkiștilor. Regele Henric al VI-lea a scăpat de pe câmpul de luptă și a
Eduard al IV-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312608_a_313937]
-
împotriva regelui a fost învinsă și Warwick a fost nevoit să fugă în Franța pe 1 mai 1470. Acolo, acesta a făcut o alianță cu fosta regină Lancaster, Margareta de Anjou. Ludovic al XI-lea, care tocmai se urcase pe tronul Franței după moartea tatălui său, regele Carol al VII-lea, căuta o modalitate pentru a-i crea probleme lui Eduard prin reînvigorarea Lancasterilor la tronul Angliei. Într-un acord între Ludovic al XI-lea, regina Margareta și Warwick, aceștia au
Eduard al IV-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312608_a_313937]
-
fosta regină Lancaster, Margareta de Anjou. Ludovic al XI-lea, care tocmai se urcase pe tronul Franței după moartea tatălui său, regele Carol al VII-lea, căuta o modalitate pentru a-i crea probleme lui Eduard prin reînvigorarea Lancasterilor la tronul Angliei. Într-un acord între Ludovic al XI-lea, regina Margareta și Warwick, aceștia au fost deacord să-l restabilească pe Henric al VI-lea, în schimbul sprijinului francez pentru o invazie militară în Anglia. Flota de invazie a lui Warwick
Eduard al IV-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312608_a_313937]
-
imediată a sumei de 75.000 de coroane și o pensie de 50.000 de coroane. El a oprit o încercare a lui Alexandru Stewart, primul duce de Albany, fratele regelui James al III-lea al Socției, de a luat tronul scoțian în 1482. Gloucester a condus o invazie a Scoției care a dus la capturarea Edinburghului și a regelui Scoției însuși, dar Albany a renegat acordul lui Edward. Gloucester a decis să se retragă din poziția sa de putere din
Eduard al IV-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312608_a_313937]
-
menționează ceva despre el. Copii lui Eduard au fost: Eduard a avut numeroase amante. Cea mai cunoscută a fost Elisabeta Shore, cunoscută și sub numele de Jane Shore. A avut câțiva copii nelegitimi: Perkin Warbeck, un impostor care susținea că tronul englez i se cuvine, pretinzând că este fiul lui Eduard, Richard de Shrewsbury, duce la speculații neconfirmate că acesta ar fi putut fi un alt copil nelegitim a lui Eduard. Au fost ridicate întrebări legate de paternitatea lui Eduard în timpul
Eduard al IV-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312608_a_313937]
-
fost în campanie la Pontoise și a mărșăluit câteva zile în Rouen unde se afla soția sa. Chiar dacă Eduard al IV-lea a fost nelegitim, ar fi putut pretinde coroana lui Henric al VI-lea. El a avut cerere la tron prin intermediul mamei sale care a fost nepoata lui Eduard al III-lea, prin John de Gaunt și fiica sa nelegitimă (mama lui Cecily) Joan Beaufort, contesă de Westmorland.
Eduard al IV-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312608_a_313937]
-
doctrina lipsei” (care prevedea ca toate pricipatele aflate sub dominația Companiei Indiei Răsăritene Britanice ai căror monarhi nu aveau urmași direcți pe linie masculină să fie unite cu teritoriile Companiei) le interzicea pricipilor locali să-și aleagă proprii urmași la tron. Adoptarea de către pricipii indieni a unor moștenitori era o practică veche indiană, acceptată atât de tradiția laică, cât și de cea religioasă. Printre statele anexate cu justificarea lipsei de moștenitori direcți au fost pricipate sau regate mari precum Satara, Thanjavur
India Britanică () [Corola-website/Science/310856_a_312185]
-
Barfleur; lupte ulterioare au avut loc la Cherbourg și Saint-Vaast-la-Hougue in Peninsula Cotentin din Normandia, Franța. A fost principala bătălie navală din Războiul Ligii de la Augsburg (numit și Războiul de 9 ani), cunoscut in Anglia ca Războiul de Succesiune la Tronul Angliei. Bătălia însăși a fost indecisă, dar când flota franceză nu a putut găsi un port sigur apoi, a pierdut 15 nave în atacurile de la Cherbourg și La Hogue. Acest lucru a asigurat supremația anglo-olandeză în Canal pentru câțiva ani
Bătăliile de la Barfleur și de la La Hougue () [Corola-website/Science/333474_a_334803]
-
1692 flota franceză de 44 nave de linie, comandată de amiralul Anne Hilarion de Costentin, conte de Tourville, se pregătea să transporte o armată de invazie alcătuită din trupe franco-irlandeze pentru a-l repune pe Iacob al II-lea pe tronul Angliei. Deși Tourville se afla la comanda flotei, deciziile strategice urmau să fie luate de către Iacob al II-lea, François d’Usson de Bonrepaus și Bernardin Gigault de Bellefonds. Victoria franceză de la Bătălia de la Beachy Head obținută cu doi ani
Bătăliile de la Barfleur și de la La Hougue () [Corola-website/Science/333474_a_334803]
-
ani în urmă, în iunie 1690, deschisese posibilitatea distrugerii flotei aliate și debarcării unei armate de invazie. Regele Ludovic al XIV-lea și ministrul său naval, Contele Pontchartrain, plănuiau să debarce o armată în Anglia și să-l repună pe tron pe Iacob al II-lea. Inițial plănuiau să lanseze invazia în aprilie 1692 înainte ca flotele engleză și olandeză să iasă pe mare și să se unească. Trupe au fost concentrate la Saint-Vaast-la-Hogue iar cavaleria și artileria urmau să fie
Bătăliile de la Barfleur și de la La Hougue () [Corola-website/Science/333474_a_334803]
-
din clanul Fujiwara) în 720, Prințul Nagaya, vărul împărătesei Gensho, a căpătat putere politică. În 724 cu ajutorul fiilor lui Fuhito (Muchimaro, Umakai, Fusasaki și Maro) împăratul Shomu, fiul împăratului Mommu și Fujiwara no Miyako (fiica lui Fuhito) a ajuns pe tron. În 729 Prințul Nagaya a fost arestat, fals acuzat de crimă și impus să se sinucidă, după clanul Fujiwara a recăpătat control politic. Însă în 735 a izbucnit o epidemie de variolă provenită din Kyushu, iar peste 2 ani toți
Perioada Nara () [Corola-website/Science/299484_a_300813]
-
breșă în platoșa creată în 1815 la Viena—și protejată de Metternich și de aliații săi conservatori în următorii patruzeci de ani—a apărut în Spania. Acolo, în 1868, o revoluție dusese la înlăturarea reginei Isabella a II-a, iar tronul a rămas vacant cât timp Isabella a trăit într-un luxos exil la Paris. Spaniolii, în căutarea unui succesor catolic, oferiseră tronul altor trei principi europeni, fiecare fiind respins de Napoleon al III-lea (ca reprezentant al puterii regionale). În
Unificarea Germaniei () [Corola-website/Science/306173_a_307502]
-
a apărut în Spania. Acolo, în 1868, o revoluție dusese la înlăturarea reginei Isabella a II-a, iar tronul a rămas vacant cât timp Isabella a trăit într-un luxos exil la Paris. Spaniolii, în căutarea unui succesor catolic, oferiseră tronul altor trei principi europeni, fiecare fiind respins de Napoleon al III-lea (ca reprezentant al puterii regionale). În cele din urmă, în 1870 Regența a oferit coroana lui Leopold de Hohenzollern-Sigmaringen, prinț din linia catolică a familiei Hohenzollern. Evenimentele ce
Unificarea Germaniei () [Corola-website/Science/306173_a_307502]
-
au urmat au fost denumite de istorici candidatura Hohenzollern. În următoarele săptămâni, propunerea spaniolă a fost subiectul principal pe agenda Europei. Bismarck l-a încurajat pe Leopold să accepte oferta. Instaurarea cu succes a unui membru al familiei Hohenzollern-Sigmaringen pe tronul Spaniei ar fi însemnat ca două țări vecine Franței în două colțuri diferite să aibă regi germani din dinastia Hohenzollern, perspectivă care lui Bismarck îi plăcea, dar era totalmente inacceptabilă pentru Napoleon al III-lea și pentru Agenor, duce de
Unificarea Germaniei () [Corola-website/Science/306173_a_307502]
-
a lăsat problema să se stingă. El l-a abordat direct pe regele Prusiei, Wilhelm, când acesta era în vacanță în stațiunea Ems, cerându-i să publice o declarație prin care se angaja să nu susțină instaurarea vreunui Hohenzollern pe tronul Spaniei. Wilhelm a refuzat să dea o astfel de declarație, și i-a trimis lui Bismarck o telegramă în care a descris cerințele Franței. Bismarck s-a folosit de telegrama regelui, denumită Depeșa de la Ems, ca model pentru o scurtă
Unificarea Germaniei () [Corola-website/Science/306173_a_307502]
-
luptau contra Hoardei de Aur. În cinstea victoriei, cneazului Dmitri Ivanovici i s-a dat numele de "" (Kulikovo aflându-se pe malul Donului). A fost urmat la domnie de fiul său, Vasili Dmietrievici Donskoi, (), (1371 - 1425). Dmitri a ajuns pe tronul Cnezatului Moscovei la vârsta de 9 ani, în 1359. Cât timp era minor, guvernul a fost condus de fapt de Mitropolitul Alexei al Rusiei. În 1360 la cea mai mare demnitate printre cnezii din Rusia era Marele Cneaz de Vladimir
Dmitri Donskoi () [Corola-website/Science/317212_a_318541]
-
a anulat dreptul hanului de a colecta taxele din Rusia (și-a anulat titlul de perceptor principal pentru han), Dmitri, de asemenea, este renumit pentru că a condus prima victorie militară rusă impotriva mongolilor. Mamai, un general mongol și pretendent la tron, a încercat să-l pedepsească pe Dmitri pentru încercarile sale de a-și mări puterea. În 1378 Mamai a trimis o armată mongolă care a fost învinsă de către forțele lui Dmitri în Bătălia de la râul Vozha. Doi ani mai târziu
Dmitri Donskoi () [Corola-website/Science/317212_a_318541]
-
decesul lui Christian. Domnia sa a durat numai șase ani. În multe feluri, Frederic al VIII-lea a fost un conducător liberal care a fost în favoarea unui nou nou sistem parlamentar mai mult decât fusese tatăl său. Din cauza ascensiunii târzii la tron, a avut numai câțiva ani pentru a-și arăta abilitățile de conducător. La întoarcerea sa de la Nisa dintr-o călătorie în Franța, regele Frederic a făcut o scurtă oprire la Hamburg și s-a cazat la hotelul Hamburger Hof. În
Frederic al VIII-lea al Danemarcei () [Corola-website/Science/315448_a_316777]
-
Pelops și al Hippodamiei și tatăl lui Agamemnon și al lui Menelau. Numele său se leagă de dinastia Atrizilor. cu fratele său Tieste l-au ucis, la îndemnul mamei lor, Hippodamia, pe fratele lor vitreg, Chrysippus, care era urmașul la tron. Pelops, tatăl lor, i-a exilat împreună cu mama sa la Micene. Acolo, regele Eurystheus i-a numit regenți în timpul campaniei sale împotriva Atenei, dar cum Eurystheus a murit în timpul acestei campanii, Atreu a devenit rege peste Micene. La Micene se
Atreu () [Corola-website/Science/311863_a_313192]
-
Dacă nu reușește să facă acest lucru înainte ca cei trei sori să se întâlnească, Skeksii vor domni pentru totdeauna asupra planetei. Împăratul Skeksii și Maestrul lui Jen mor simultan. Apare un duel între Skeksii Șambelan și General, ambii dorind tronul. Generalul devine noul Împărat și Șambelanul este exilat. Aflând de existența lui Jen, Skeksii trimit uriașe creaturi sub formă de crab și numite Garthim ca să-l urmărească. Jen ajunge la Aughra și este dus la casa ei, care conține un
Cristalul întunecat () [Corola-website/Science/334853_a_336182]
-
alegerile legislative, dar tot Kaiserul numea cabinetul. Austro-Ungaria era un imperiu multinațional, aflat într-un process de recuperare economică, iar locuitorii își doreau modernizare, stabilitate lipsită de tulburări ale aristocrației, burgheziei și naționaliștilor, avându-l ca om providențial pe moștenitorul tronului, arhiducele Ferdinand. Rusia avea o economie precară, aflată sub presiunea unei burghezii în plină ascensiune, cu un Țar și un guvern depășite de situație, acceptând unele reforme economice și politice. Democrațiile occidentale , Anglia și Franța, erau dominate de burghezi, deținând
Perioada interbelică () [Corola-website/Science/303086_a_304415]