33,137 matches
-
un chip așa d-ales! Eu fericit c-amant al blondei Lede Nebun de amor, eu o vedeam ades." Iar într-o însemnare fugară, din 1883, deci din pragul primei întunecări mintale, el nota, printre altele: Cînd s-a născut bătrînul? (e vorba de tatăl său) 34. Cînd am văzut eu pe Leda și mi-a plăcut? 34. Să întreb foarte exact, că e de cel mai mare interes"105. Deci, în loc de Casandra, căci, în amîndouă cazurile, de ea este vorba
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
sale, mai ales prin Ardeal. Participase la ședințele societății "Orientul"; s-a făcut și membru al ei, așa că, la Ipotești, în acele luni de vară s-a ocupat și cu producțiile populare. Acum treizeci și șase de ani îmi povestea bătrînul Dumitru Gireadă, care își avea casa peste drum de a lui Eminovici: "Trăia bine cu bădica 'neu, cu Costache Gireadă și cu Costache Cărăușu, că erau cam de-o baie. Venea pe la noi și-l scotea din minte pe bădica
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
capitalului de 2.000 de galbeni, el s-a obligat ca, la acești bani, să-i plătească ginerelui, procente de 10% pe an. Poetul, aflat la Viena, cînd a fost informat de această tranzacție, a înțeles că este inevitabilă ruinarea bătrînului și pierderea Ipoteștiului. Un concept după o scrisoare, trimisă de poet unui prieten, arată cum el prevedea dezastrul: "Iubitul meu, aș fi dorit ca să nu fi trebuit să-ți scriu această epistolă, nici pentru tine, pentru că te supun la o
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
cel mai nesuferit din lume. Măritîndu-se sora mea, el i-a promis o zestre de 2.000 de galbeni. Este ridicul cînd un om promite, în scris, ceea ce nici are, nici poate realiza; dar obligațiunea față de cumnatu-meu este pozitivă și bătrînul meu e ca și ruinat. Mai am o soră un geniu în feliul ei, cu o memorie ca a lui Napoleon și c-o înțelepciune naturală, cum rar se află. Dar ea-i pe jumătate moartă, căci e lovită de
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
numai din a deșertului, care voia a face din fiecare din ei om mare, și sfîrșind prin a-i lăsa cu studii neisprăvite, risipiți prin străinătate, fără subzistență, în voia sorții lor. O familie grea, îngreuiată încă prin deșertăciunea îndărătnicului bătrîn și întristarea mea cea mare este că eu ajut de a-ngreuia prin nefolositoarea mea esistență. Nu crede însă c-o fac din impuls propriu. Dacă de la al 14-lea an și pîn' la al 20-lea mi-am cîștigat
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
tot acasă și tot fără rost, Iorgu, ofițerul, încă de pe la 15 sept. venise acasă, grav bolnav de tuberculoză, pentru a fi îngrijit de familie, cu medici din Botoșani, iar pentru Matei, înscris în clasa a V-a, la liceul "Laurian", bătrînul Eminovici deja dăduse 22 galbeni directorului, Emil Tokarsky, ca să-l țină în gazdă, cu tot ce-i trebuia, pe perioada 22 sept. 1872-22 febr. 1873. Dar Matei, fiind obrăzni cătură, datorită unei bătăi zdravene, pe care Tokarsky i-a dat
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
pe care voia să și le petreacă la Ipotești. "Pe la finea lui august sau începutul lui septem brie, gîndesc că mi-oi isprăvi examenele și m-oi întoarce în țară." Pentru aceasta el cerea bani, pe lunile iulie și august. Bătrînul Eminovici, cu totul neîncrezător, i-a răspuns că-i va trimite bani, dacă mai întîi va primi o dovadă oficială că el și-a petrecut timpul urmînd cursurile și învățînd carte, nu stînd degeaba prin Berlin. La 14 iulie 1873
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
militar. Matei și Mihai au aceeași inițială. Dar cînd totul era pregătit de plecare în țară, junimistul Teodor Rosetti, care era agent diplomatic, i-a mărit salarul la 16 napoleoni pe lună și cu aceasta l-a reținut în serviciu. Bătrînul Eminovici s-a supărat pe fiul său, zicîndu-i că "umblă cu minciuni"169. Poetul n-a putut veni la Ipotești în acea vară și nici toamna, așa că el n-a putut asista la tragicul sfîrșit al lui Iorgu, care la
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
Mihai le-a spus lui Slavici și lui Caragiale că s-a împușcat. Slavici știa că, după ce înnebunise, s-a împușcat. Sigur se știe că tatăl său l-a înmormîntat fără autori zația medicului legist. De-abia la 2 noiembrie bătrînul s-a dus la primăria comunei, ca să declare această moarte. Din complezență, notarul a scris un act, cum că moartea lui Iorgu s-ar fi întîmplat "alaltăieri la ora două din noapte, în casa părinților săi, din cotuna Ipotești", dar
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
încît nici a scrie nu putuseră, în timp de cinci săptămîni de zile, așa că tata le crezuse retăcite cine știe unde prin lume. În vremea cît fuseseră la bai, cheltuiseră mai mult de trei mii florini, care sumă reprezintă venitul total al bătrînului meu pe doi ani. El însuși era pe drum, deci nu știam nici unde să-i adresez o depeșă. Întors în Iași, n-am mai auzit de-atunci nimic de-acasă, deși am scris de mai multe ori. Revenind aici
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
1874, după-amiază, la ora două și jumătate, fiind în vîrstă de 33 de ani. A fost înmormîntat, prin grija Agenției, fără să poată asista careva din partea familiei. Pentru rambur sarea cheltuielilor survenite, s-a purtat corespon dență aproape doi ani. Bătrînul Eminovici n-a putut despăgubi decît pe o doamnă Lange, cu 123 fr. și 75 bani, în aur, pentru chirie și întreținere, care rămăseseră neplătite, pe trei lumi. Celelalte cheltuieli, cerute de spitalizare și înmormîntare, au rămas nerambursate Agenției 181
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
ținerea conferințelor cu învățătorii rurali și iată că, toate împreună, i-au tăiat posibilitatea de a mai trece și pe la Ipotești, unde bătrînii săi părinți se credeau și mai bătrîni decît erau. Un moment de oarecare bucurie l-au avut bătrînii, la 21 noiembrie, 1875, "marți, la 7 oare sara" cînd s-a născut, Ia Ipotești, al doilea fiu al lui Ion Drogli și al Aglaiei 182. Nașul noului născut, cu numele Ioan, a fost bătrînul Eminovici, iar botezător a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
oarecare bucurie l-au avut bătrînii, la 21 noiembrie, 1875, "marți, la 7 oare sara" cînd s-a născut, Ia Ipotești, al doilea fiu al lui Ion Drogli și al Aglaiei 182. Nașul noului născut, cu numele Ioan, a fost bătrînul Eminovici, iar botezător a fost preotul Iliutz (= Iliescu) din satul Stîncești 183. Totuși, în cazuri alarmante, venea și poetul pe acasă. Iată, bunăoară, o telegramă urgentă, expediată de poet, din Botoșani, la 26 ianuarie 1876, către ministrul instrucției publice: "Avînd
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
fost cucerit de frumusețea Mariei, regina dunăreană. Dar ea (ca și Casandra) a murit repede și acum preoți bătrîni o îngroapă după credința ei creștină. Gonind călare spre nord, Arald se oprește în mijlocul munților, la templul unui mag neînchipuit de bătrîn și-i cere acestuia să i-o dea înapoi pe Maria, răpită de moarte, că el de-acum se închină Zeilor nordici. Magul coboară de pe tronu-i de piatră și intră cu Arald într-un templu de marmoră neagră, care se
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
la Praga, ca să-și găsească fetele, apoi banii trimiși, după moartea lui Șerban, apoi botezul și cumătria unui copil al Aglaiei, apoi cheltuielile cu boala Ralucăi, fără a mai pune la socoteală cheltuielile casei. După atîtea cheltuieli, unele făcute nechibzuit, bătrînul Eminovici a rămas fără nici un ban. La 28 iulie 1876, deci înainte de moartea Ralucăi, bătrînul Eminovici împrumutase 1.200 de galbeni, de la un Gh. Urzică, punînd garanție Ipoteștiul și semnînd ca chezași Matei, Harieta și Aglaia 203. Au urmat cheltuielile
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
și cumătria unui copil al Aglaiei, apoi cheltuielile cu boala Ralucăi, fără a mai pune la socoteală cheltuielile casei. După atîtea cheltuieli, unele făcute nechibzuit, bătrînul Eminovici a rămas fără nici un ban. La 28 iulie 1876, deci înainte de moartea Ralucăi, bătrînul Eminovici împrumutase 1.200 de galbeni, de la un Gh. Urzică, punînd garanție Ipoteștiul și semnînd ca chezași Matei, Harieta și Aglaia 203. Au urmat cheltuielile cerute de înmormîntarea Ralucăi, fără a mai putea intra la socoteală obligațiile bănești față de Drogli
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
sub cer senin, somnul să-i fie îngînat de sunet de talangă, de cîntare de bucium, și de glas de corn, iar teiul sfînt să-l acopere cu florile și cu aducerile aminte... Se simțea atît de străin, atît de bătrîn și atît de singur! O dată cu vînzarea Ipoteștiului, fusese și el jefuit! Pierduse tot! Unde ești copilărie, cu pădurea ta cu tot?..." Pierdut e totul în zarea tinereții Și mută-i gura dulce a-altor vremuri." Mormîntul Casandrei, pentru el, devenise
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
va fi O alta-n neamul Evei." (Cînd amintirile)218 Cert este că, în vremea aceea, gîndurile lui rătăceau cu tristețe tot pe la Ipotești. La 1 ianuarie 1880 a scris elegia O, mamă... Pe de altă parte, știindu-l pe bătrînul său tată singur și amărît, s-a gîndit că fratele său, Nicolae, rătăcit prin străini, ar fi mai de folos la Ipotești. În acest scop, a cerut unele relații de la Petru Carmena, căpitanul orașului Timișoara: "În Temișoara trebuie să fi
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
spulbere în vînt. Toamna anului e una, pe an. Apoi urmează primăvara. Toamna vieții vine fără să știi cînd, nici de unde... Numai vezi că totul a trecut, pentru a nu se mai întoarce, și apoi se simte omul bătrîn, foarte bătrîn și ar vrea să moară. E mult de-atunci, Harietă, de cînd eram copii mici de tot și ne spuneau moșnegii povești. Povești sunt toate, în lumea asta..."221 La 24 iunie 1880, fiind halucinat din nou de chipul Casandrei
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
închizi o zi-două dugheana și să mai iei lumea-n cap... Dacă oi putea scăpa, iubite tată, fie acum, fie la vară, vin desigur acasă. Îl rog pe Nicu să-mi scrie mai des"230. Pe la sfîrșitul lui mai 1881, bătrînul Eminovici s-a dus la București, ca să-și vadă feciorul și să urmeze un tratament medical. Caragiale spune că "era un bătrîn foarte drăguț, glumeț și original. Făcuse o afacere și venise să-i cumpere fiului haine și ceasornic și
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
vin desigur acasă. Îl rog pe Nicu să-mi scrie mai des"230. Pe la sfîrșitul lui mai 1881, bătrînul Eminovici s-a dus la București, ca să-și vadă feciorul și să urmeze un tratament medical. Caragiale spune că "era un bătrîn foarte drăguț, glumeț și original. Făcuse o afacere și venise să-i cumpere fiului haine și ceasornic și să-i deie "din viață" o sută de galbeni, partea lui de moștenire, din averea părintească" (In Nirvana). Poetul locuia pe strada
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
părintească" (In Nirvana). Poetul locuia pe strada Biserica Enei nr. 1, într-o odaie mucegăioasă, la care avea acces pe o scară de lemn și printr-un coridor. Nicolae, rămas cu grija peste toată gospodăria de la Ipotești, i-a scris bătrînului, aflat la București (19 iunie 1881), că l-a înlocuit într-o expertiză ordonată de tribunal, pe moșia Cucorăni, pentru evaluarea stricăciunilor cauzate la iaz, mori și acarete. Am avut și încă aveam ploaie, care n-ar trebui de feliu
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
a Ipoteștiului. Ei voiau să răscumpere moșia, după inițiativa pornită de la poet. O însemnare laconică a poetului, în legătură cu "Caballa Ipoteștiului", sună cu aproximație: "Să mă însor, ca să pot rescumpăra Ipoteștiul sau să împrumut bani de ia Hristea. Avans să dea bătrînul, oricît ne-ar cere. Restul să se ia de la Creditul funciar. Dobînzile la credit și ratele lunare să le plătesc eu. Hristea, Moritz, Caballă mare"240. Apoi o altă însemnare: "Scrisoare Maiorescu. Poate să găsesc bani la rudele lui, pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
din sanatoriu și să-l trimită la țară. N-a fost de acord Maiorescu, care-l internase pe poet, cu cheltuiala sa. Și apoi, ce îngrijire i se putea da la țară?255 După aceea, a sosit la București și bătrînul Eminovici, cu speranța că poetul se va însănătoși, dar bolnavul nu l-a cunoscut și nu s-a putut înțelege cu el. Vorbind cu Maiorescu, bătrînul a lăsat asupra acestuia toată îngrijirea materială și morală pentru nenorocitul său fiu256. Cu
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
i se putea da la țară?255 După aceea, a sosit la București și bătrînul Eminovici, cu speranța că poetul se va însănătoși, dar bolnavul nu l-a cunoscut și nu s-a putut înțelege cu el. Vorbind cu Maiorescu, bătrînul a lăsat asupra acestuia toată îngrijirea materială și morală pentru nenorocitul său fiu256. Cu banii colectați, prin grija lui Maiorescu (1140 de franci, plus 2000 de lei adunați la conferința ținută special, în Ateneu, de V. Alecsandri), bolnavul a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]