3,436 matches
-
Apostol Pavel precizează că pe cei ce vor răspunde pozitiv chemării Sale, Dumnezeu îi cunoaște în veci (Romani 8,28). Aceștia sunt predestinați în veci spre fericirea veșnică: ,,Veniți binecuvântații Tatălui Meu, moșteniți împărăția ce-a pregătit-o vouă de la întemeierea lumii”. Problema predestinației în Ortodoxie implică libertatea omului de a colabora cu harul și chemarea tuturor oamenilor la mântuire, iar la baza ei stă preștiința lui Dumnezeu. Asemenea doctrinei ortodoxe și creștinătatea ecumenică afirmă, combătând pelagianismul și semipelagianismul, că începutul
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
PĂRINTE DIONISIE EXIGUUL Condițiile istorice și geografice ale Imperiului roman au permis scriitorilor teologi daco-romani să-și aducă din plin contribuția la misionarismul și dezvoltarea ecumenismului epocii patristice a secolelor IV-VI. Prin călătoriile, contactele, șederea de lungă durată și întemeierea de mănăstiri sau prin lucrările lor scrise, acești teologi au legat între ele trei continente: Europa, Asia și Africa, depășind influențele legiunilor, ale administrației civile sau ale culturii grecoromane. Mai mult, ei au semănat buna sămânță a înțelegerii și a
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
drept caracteristici ciclul solar 10, cel lunar 2 și indictionul roman 4, proclamând astfel identitatea lui cu anul 4714 al perioadei iuliane, care iarăși coincide cu al patrulea an al celei de a 194-a Olimpiadă, și cu 753 de la întemeierea Romei. Lucrarea învățatului străromân a aflat continuatori de-a lungul veacurilor. Astfel, Felix Gilitanus, un abate african din secolul al VI-lea, realizează prelungirea ei pe alți 95 de ani (627 - 721). Tabela însăși s-a pierdut, păstrându-se doar
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
al Nașterii Domnului, statornicit de către Sfinții Părinți, Dionisie Exiguul a contribuit la încetarea dezbinărilor dintre cele două părți ale creștinătății pe care le provocase schisma acachiană. De asemenea, el a făcut ca Olimpiadele, anii activității consulilor, ca însăși data miticei întemeieri a Romei să înceteze să mai țină în stăpânire spiritele oamenilor până într-atât încât să devină criteriu cronologic al istoriei lor. Prin computul pascal și prin era creștină pe care le-a inițiat, numele ilustrului învățat străromân a rămas
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
educației trebuie redefinite pentru a corespunde proiectelor îndrăznețe, dar realiste, de conectare a posibilităților actuale la alternativele viitorului". Procesul învățării devine sinonim cu o "descătușare a potențialului uman, stimulare a forțelor intelectuale și afective, dezvoltare a capacității care nu are întemeiere în experiența trecută sau prezentă ("burgheză", n.m.)", având ca și caracteristici "cultivarea încrederii în sine", "reînnoirea de sine", "independența", "responsabilitatea", "spiritul transformator" și, poate cel mai important aspect, "simțul pentru viitor" (Dimitriu: 1978, 28; subl.m.). Învățământul era integral ideologizat
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
își recunosc condiția de fii rătăcitori, după anii dedicați reinventării roții sau minimalismului. Pentru cine cunoaște istoria teatrului, marile școli de interpretare, în vremurile modeme, cartea de față este o cortina de cuvinte trasă la sfârșitul unui spectacol care reconfirmă întemeierea și temeinicia creației, prin construcție, adevărul că arta este mai presus de orice artificiu, vidare de sens sau exercițiu demolator. Dacă cititorii se află, la începutul drumului și fac abia primii pași în lumea teatrului, lectura, devine preludiul unor opțiuni
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
manifeste comportamente delincvente. Pe de altă parte, studiul releva importanța unor factori protectivi cum ar fi: găsirea unui loc de muncă, instaurarea prin inserția socială a unui control social benefic, crearea de legături interpersonale semnificative în cadrul comunității și mai ales întemeierea unei căsătorii reușite. Cele patru studii selectate de autor (Ionescu, 2010) arată că: reziliența conduce la depășirea cu succes a situațiilor dificile, printr-o dezvoltare personală, cu răsfrângeri pozitive asupra grupului; atunci când neșansele (factorii stresori) la care este expusă persoana
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
poate fi gândit orice design instituțional. Mulți pot Încerca să argumenteze că, uneori, există rațiuni mai Înalte care pot cere arhitectului să Îi oblige pe oameni să circule pe aleile geometrice și să-i pedepsească dacă nu o fac. Însă Întemeierea oricăror rațiuni pentru acțiuni colective, inclusiv a acțiunii colective Întreprinse prin autorități publice, nu poate avea loc decât pe baza nevoilor celor care beneficiază și plătesc pentru ele, adică ale constituenților care consumă respectivul bun public. Mai mult, costurile de
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
de state"9. De altfel, și într-un studiu relativ recent, profesorul John H. Jackson de la Georgetown University, cu toate că se pronunța pentru "rediscutarea" unor aspecte practice și implicații ale exercitării suveranității, constată că: "Întrucât suveranitatea este un concept fundamental pentru întemeierea logică a dreptului internațional tradițional, a renunța la el riscă să compromită dreptul internațional și anumite alte principii ale sistemului relațiilor internaționale. A face acest lucru ar însemna să sfidezi legitimitatea și forța morală a dreptului internațional"10. Într-o
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
juridică, vizează chestiunea determinării izvoarelor și a fundamentului dreptului. Este așa numitul raport dintre "dat și construit" în drept, examinat în majoritatea sistemelor închegate de filosofie a dreptului. In definitiv, este vorba despre o sarcină necesară a "explicației" juridice, în legătură cu "întemeierea" dreptului. Soluțiile oferite (în variante multiple) sunt, în esență, de două tipuri: cele care întemeiază dreptul pe el însuși și cele care, pornind de la analiza determinărilor extrajuridice ale dreptului, evidențiază factorii săi socioumani de configurare, acel "dat" exterior care formează
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
d.Hr.) susținea armonia dintre idealurile religiei virtuoase și scopurile unui stat adev]rât. Cu ajutorul filosofiei, un individ poate înțelege modul de atingere a fericirii umane, dar recurgerea propriu-zis] la virtuțile și la acțiunile morale presupune intermedierea religiei. El compar] întemeierea unei religii cu fondarea unui oraș. Cet]tenii trebuie s] dobândeasc] tr]s]turile care s] le permit] s] funcționeze că rezindenți ai unui polis virtuos. În mod similar, fondatorul unei religii stabilește normele care trebuie s] fie susținute prin
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pentru o seam] de poziții etice contemporane care își fixeaz] originea în etică lui Kant, dar care difer] de aceasta în multe aspecte. Etică lui Kant: o abordare critic] Concepția etic] lui Kant poate fi reg]sit] în lucr]rile Întemeierea metafizicei moravurilor (1785), Critică rațiunii practice, Metafizica moravurilor (1797) (ale c]rei dou] p]rți, Elementele metafizice ale drept]ții și Doctrina virtuții sunt adesea publicate separat), precum și Religia în]untrul granițelor rațiunii că și în alte eseuri pe teme
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sentimentelor sau al credințelor pe care se bazeaz] mulți dintre filosofii secolului al XVIII-lea (și chiar ai secolului XX). iii. Etică lui Kant: legea universal] și datoria Originalitatea lui Kant rezid] în formularea principiilor etice în conformitate cu procedurile raționale. Deși Întemeierea metafizicei moravurilor (lucrare de mici proporții, faimoas] și dificil]) începe prin identificarea unei voințe bune că singurul bun necondiționat, Kant neag] faptul c] principiile acestei voințe s-ar putea fixă prin referință la binele obiectiv sau la telos-ul spre care
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Scriptură. Dac] filosoful nu s-a întors la respingerea inițial] a fundamentului teologic, înțelegerea leg]turii pe care el o vede între natur] și moral] este problematic]. Un mod de a o înțelege s-ar baza pe ideea prezent] în Întemeierea... c] natură și libertatea nu fac parte din lumi sau realit]ți metafizice separate, ci constituie mai degrab] dou] „puncte de vedere”. Trebuie s] ne percepem atât ca parte a lumii naturale, cât și ca agenți liberi. Nu putem lucra
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pomeneam mai sus și iată cum cultura este cea care stabiliește continuitatea între generații; ea este "criteriul pentru judecata faptelor istorice" (Motru, 1998:73). Elementele prin care trebuie să caracterizăm un neam, o cultură sunt bunurile sufletești, care sunt bazele întemeierii unei vieți sociale durabile. Cultura "adevărată" captează în ea toate însușirile caracteristice societății, toate creațiile importante și singulare ieșite din sufletul acesteia. Aceste bunuri sufletești la care face referire Motru sunt: credințele religioase, obiceiurile, instituțiile și valorile morale, operele de
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
aici, lor fiindu-le dedicat capitolul următor. 3 Cu referire aici la descrierile făcute unor popoare antice (greci, persani, egipteni, traci ș.a.) în cele nouă cărți ce compun lucrarea Historiae. 4 Cu referire la Ab urbe condita (Istoria Romei de la întemeierea sa). 5 Historiae sau Annales, istoria Romei și a împăraților dinastiei iuliene, sau De origine et situ Germanorum, descrierea originii, geografiei și culturii germanilor. 6 Fie ele Vechiul sau Noul Testament, Coranul sau Talmudul. 7 Ce ating această temă mai mult
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
Georgescu și, nu în ultimul rând, studiile aplicate cu privire la "secolul fanariot", de istorie a culturii și a mentalităților, datorate lui Ștefan Lemny și lui Daniel Barbu. Am stabilit convențional drept limită inferioară de timp pentru intervalul la care trimit data întemeierii statelor medievale românești (jumătatea secolului XIV) − pentru că imaginarul local (în care intră legendele fondatoare), ca și mărturiile materiale (documentele), îi acordă un loc proeminent. Drept limită superioară trasez începutul modernității − momentul apariției ideilor iluministe în cultura română -, dat fiind caracterul
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
simbolice a locurilor, pentru că palatul și biserica domină centrul urban real, imaginarul le menține drept reperul topografic major al miticului oraș sfânt, care dublează la rândul lui un model celest. La fel se petrece în memorarea timpului (istoria creștinismului, timpul întemeierii, timpul sărbătorii sau al postului), a personajelor și a raporturilor de putere dintre ele. Ambele lumi, și cea reală, și cea imaginară, sunt conduse de același principiu, devenit și scopul comun: susținerea identității statului și a comunității creștine, în contextul
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
și ea drept proiecție a unei realități dezirabile, plecând de la așteptările colective, ca o ofertă de modificare a celei trăite efectiv. Sistemul imaginarului, oricum stabilizat de un nivel major, paradigmatic − al arhetipurilor, al ideilor primordiale legate de geneză și de întemeiere −, primește dinspre gândirea practică și dinspre cea intelectuală "soluțiile" de transformare a lumii, pe care le integrează în rețeaua discursului identitar, unde le păstrează active. Când mitul și simbolul întâlnesc istoria socială, ajungem la formele particulare ale imaginarului (precum cel
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
influențat de raporturile cu relevanță imagologică, de condițiile specifice de viață sau de cele teritoriale și politice. Spre exemplu, nu toate medievalitățile ortodoxe înfruntă aceiași dușmani sau nu suportă aceleași presiuni prozelite, tot așa cum nu au același tipar mitic al întemeierii sau nu preiau în același grad modelul bizantin etc. Cum perioada medievală este prin excelență una a afirmării masculine, putem adăuga faptul că imaginarul puterii așează spațiul privat sub legea spațiului public, fapt prea puțin discutat, dat fiind că el
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
heraldice), al unei imagini enigmatice (un prinț străin sau un animal fantastic) − și un simbolizat (respectiv sacrificiul animalier într-un nou teritoriu). Se obține astfel o suprastructură, plurală, ce combină mai multe componente încadrate la rândul lor simbolic (precum mitul întemeierii unei țări - cazul Moldovei). Modul de simbolizare este polisemic, este o răscruce a sensurilor multiple; el solicită un efort de interpretare (Thomas 25), într-o înlănțuire, posibil infinită, de structuri și de nivele optime pentru crearea simbolului. Raportul de simbolizare
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
posterioare existenței obiectului (mitul Sfintei Elena, mama autocratului, consacrată prin analogie cu Fecioara). O ultimă serie se poate constitui prin raportare la obiect și la areal: mituri universale (referitoare la cosmos, ființă-neființă), zonale (ale civilizațiilor sau ale orașelor-capitale sacralizate - mitul întemeierii Romei, spre exemplu), comunitare (etnii − etnogeneză) și individuale (modele/tipuri). Al treilea nivel al sistemului este cel în care putem grupa unitățile morfologice, caracterizate fiecare de o figură de stil, sub raportul funcției sale. Codurile, de orice tip, construite pe
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
bogată și insurgentă față de dogmă, completată, în sfârșit, cu o zonă a "literaturii" livrești (mai puțin liberă însă, din cauza vizibilității ei la nivelul elitelor, unde canonul este mai atent respectat). Speculum mundi Imaginarul medieval în scrierile din Țările Române Paradoxurile întemeierii statelor medievale românești 19 Imaginarul medieval ortodox a oglindit în bună măsură sistemul de guvernare al puterii basileice, cumulat cu cel al ecclesiei, de îndrumare spirituală a creștinilor din imperiu. Concentrate asupra diseminării și menținerii în credința fiecărui creștin a
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
statală românească în situația, repede asimilată, de a-și confunda teleologic domnia cu programele politice ale ultimilor basilei (bizantini), pentru apărarea teritoriului creștin, interpretând însă această apropiere într-un fel pentru practică și în altul pentru imaginea sa. Procesul de întemeiere a Țărilor Române a condiționat modul în care a fost făcută de fapt preluarea: într-o civilizație despre a cărei formă statală nu se poate vorbi în termenii jurisdicției internaționale până în secolul XIV, neexistând documente interne care să o ateste
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
a Bizanțului și cu cea iudeo-creștină, încercând să fixeze o formulă ideală, a unui stat-imperiu construit în jurul noii capitalei; el a fost depășit însă în chip natural de propria istorie și de devenirea civilizației europene, chiar după câteva secole de la întemeiere, prin ruptura de occident din secolul VIII, sub raport religios, definitivată politic în secolele XI-XIII. Despărțirea de Roma sau abandonarea ei în fața cuceritorilor barbari avea să se resimtă nu doar în evoluțiile separate și atât de diferite ale celor două
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]