4,042 matches
-
e frică, spusese Nina gânditoare. - Dumnezeu, încercase barmanul să glumească. - Sau domnul cu coarne, adăugase un altul. - Tatăl meu, continuase Nina, ca și cum n-ar fi auzit ce spuseseră ceilalți. Are o inimă slabă și o veste ca asta l-ar doborî. Aș muri mai degrabă decât să-l văd pe tata mort. - Ar fi trebuit să te fi gândit la asta mai înainte, spuse un bătrân de la masa din colț. - Nimic rău nu vine fără să poarte și ceva bun, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
făcuseră să curgă râuri de cerneală și fuseseră chiar motiv de inspirație pentru o carte, dar el continua să trăiască în întâlnirile din jurul focului în seninele nopți sahariene, unde amintirea sa era veșnic prezentă. În ziua când viteazul inmouchar fusese doborât de o forță de sute de ori mai mare, opinia publică se împărți în două grupuri: cei care îl urau pentru că îl împușcase pe singurul om ce ar fi putut aduce pacea și libertatea în țara unde se născuseră și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
sape o jumătate de metru pe zi, așa că, până la urmă, cel mai mare dintre frați trebui să admită că nu exista nici cea mai vagă posibilitate de a-și atinge scopul - dacă aveau vreun scop - înainte ca setea să-i doboare pe rând. Până acum n-am găsit nici urmă de umezeală, și cel mai bun lucru pe care l-am putea face ar fi să mergem să aducem apă, spuse. Doi dintre noi ar trebui să meargă până la puțul Sidi-Kaufa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
destul de mult ca să poată face un ocol mare, căutând să se apropie de țintă dinspre nord-est. Unii alergau, alții trăgeau ca nebunii, dar toți și-au dat seama imediat că erau destul de departe și că n-aveau nici o șansă să doboare un animal așa de iute, ce părea că zboară fără să atingă nisipul. Tuaregul calculase cu grijă viteza și rezistența animalului și îl lovi peste grumaz și peste crupe cu un bici lung, obligându-l să alerge cât putea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
ultimele puteri, reușiră să-i taie calea fugarului, obligându-l să se abată din drumul lui, ce l-ar fi condus, desigur, spre salvare, și împingându-l tot mai mult spre inima câmpiei, unde erau convinși că-l vor putea doborî cu ușurință. Au fost momente de lungă și zbuciumată tensiune, în care unui spectator neutru i-ar fi fost greu să hotărască pe cine să parieze. Beduinul părea mai agil și mai puțin obosit, obișnuit din naștere să alerge pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
ascuns, pentru că generații de strămoși de-ai noștri s-au străduit să ni le transmită, lăsându-ne astfel drept moștenire ceea ce este cu adevărat important când suntem obligați să trăim în deșert: experiența care ne ajută să nu ne lăsăm doborâți de soare, să nu înnebunim de sete și să nu fim îngropați de nisip înainte de vreme. — Îți promit că dacă scăpăm de aici am să ascult cu mai multă atenție proverbele. Atunci, ascultă-l în primul rând pe ăsta: „Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
butoi cu bere la halbă, adus în mod special pentru a încălzi oarecum atmosfera, căci majoretele și „manechinuitele” botoxate nu erau încă la modă. Noi, puștimea din preajma stadionului, eram nelipsiți și necesari în timpul jocului, pentru a ridica la loc popicele doborâte la plin și la izolat, fiind tocmiți cu ora pentru care primeam un leu, bașca o primă tot de un leu, pentru fiecare „nouar” doborât dintr-o singură lansare a bilei. Pentru a ne bucura de cât mai multe premieri
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
puștimea din preajma stadionului, eram nelipsiți și necesari în timpul jocului, pentru a ridica la loc popicele doborâte la plin și la izolat, fiind tocmiți cu ora pentru care primeam un leu, bașca o primă tot de un leu, pentru fiecare „nouar” doborât dintr-o singură lansare a bilei. Pentru a ne bucura de cât mai multe premieri, purtam în buzunar o sfoară sau o sârmă subțire și rezistentă cu care legam popicele împrejur și aveam garantat nouarul, dar trebuia să prinzi un
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
la chermezele din stadion. Odată, când stăteam în spatele porții dinspre intrare și căscam gura la jucătorii ieșiți pentru încălzire, care șutau la poartă de la linia de 16 metri cu mai multe mingi, m-a lovit una în ceafă pe neveste, doborându-mă la pământ în hazul tuturor, dar am strâns din dinți și nu am plâns mai deloc. Atunci mi-am propus, cuprins de supărare și neputință, să ajung și eu cândva în situația de a fi privit și admirat de
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
din trecut păsăretul mai numeros și cirezile mai mari, prin respectarea legilor memoriei involuntare și a fluxului conștiinței. Moartea își face apariția sub forma bolii și e simbolizată de un obiect de îmbrăcăminte al bunicului, manșetele murdare: „Când l-a doborât pe bunicul boala pe neașteptate, care trebuia să-l omoare în câteva zile, el și-a pus mașetele pe masa de toaletă din iatac și acolo au rămas de atunci, la fel, puțin murdare, mirosind puțin a trup. Și nu
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
fără excursii, fiindcă turbează de nervi. Delia zice că vede un pic de nebunie, dar îi place și tocmai de aia vine cu mine oriunde. Așa că, iată-ne în prima marți din august, singure-n Hațeg. Zăcem late în paturi, doborâte de o intoxicație cu înghețată. Suntem fără vlagă, aproape leșinate și n-avem chef de nimic. Până în clipa când sună Nokia, setată pe apelul attraction. Mai amân o săptămână povestea aventurii în care ne-a aruncat telefonul lui Filip Florian
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
gândul îndărăt, și văzîndu-mă zilnic atât de singură, în prada gândurilor, mă cuprinde o jale, dar o jale care e cu atâta mai periculoasă cu cât e mai ascunsă și mai uniformă, astfeli că o simt cum, încet, încet, mă doboară. Mă întrebi, dorești a ști de la mine că ce anume să faci, să-ți spun dorința mea. Știi ce vreau cu stăruință, știi ce doresc? Da, scumpul meu, voi, însă nu crede că această a mea dorință o ași pune
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
și istețimea ei, cum s-au ales fotografiile și gravurile, cum s-a paginat ditai cartea, cum s-au adunat banii pentru lucrare, ar merita cândva povestit. Până atunci nu pot să uit cum am stat nopțile întinși pe mochetă, doborâți de oboseală și căldură, dar mulțumiți, și-am pritocit cele 400 de pagini din Le Banat: un Eldorado aux confins, în timp ce la Gărâna cânta dumnezeiește Garbarek, iar Rolling Stones se dezlănțuiau ca niște diavoli pe stadion. VOI N-AȚI ÎNTREBAT
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
Paris, dar Pascal e încă prea mic pentru așa ceva Ăla fel și balonul). În loc de dragoste, invidia puștanilor din cartierul băiețelului, care vor să pună mâna pe prețiosul obiect. Ceea ce și reușesc până la urmă, trăgând cu praștia în el, ca să-l doboare. Balonul roșu moare încet, emoționant, ca și cum și-ar da duhul personajul bun dintr-un film cu gangsteri, pielea roșie i se încrețește și el se face din ce în ce mai mic, până când un picior de inamic îi dă lovitura fatală. Acesta nu este
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
lui Filip Florian într-o dimineață de august. Dacă nu mai știți pe unde am rătăcit firul epic, vi-l descâlcesc în două cuvinte. Cică pe o coastă de munte lângă Hațeg, într-o pensiune boierească, zăceam eu și Delia, doborâte de o înghețată caramel. Geamurile se întindeau pe trei pereți, soarele sclipea blând. Doar stomacurile întoarse pe dos ne întunecau viața. Când, brusc, activată din Munții Banatului, Nokia dădu glas lui Filip Florian, aflat cu familia, la îndemnul meu, taman
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
tatăl poetului), lucrările se și începură în primăvara anului 1841(...) Zidurile de primprejurul curților, în mare parte, precum și turnurile se stricaseră încă în anul 1834, spre a se face pe locul lor cazărmile oștinești, iar poarta curții, ascunzând privirea, fu doborâtă în anul trecut. Palatul în forma sa de astăzi, fu gata în toamna anului 1843 și peste iarnă Adunarea obștească ordinară și-a avut în el ședințele sale (...) Definitiva însă împlinire a destinației palatului nu s-a făcut decât în
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
nu reușește să integreze Basarabia, statul român rămâne expus riscului destrămării” - În timp ce România a preferat formula „guvern de tehnocrați” de coloratură, Chișinăul se chinuie să facă un guvern după ce Vlad Filat a fost arestat, iar premierul Valeriu Streleț a fost doborât prin moțiune de cenzură. Nicolae Timofti l-a propus pe Ion Sturza și deputații au refuzat să vină la ședință ca să nu fie cvorum. S-a format o nouă majoritate. De data aceasta, Partidul Democrat a făcut cărțile și Marian
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
deschisă, nemișcat, fără zâmbet, privind rece înaintea lui. Așa își închipuia purtarea omului mare. Alteori, dimpotrivă, reveria îi deștepta flăcări de dezinteresare. O vedea pe Otilia amenințată de bandiți, care aveau mai toți fizionomia lui Stănică. Ochind, flegmatic, de pe fereastră, dobora pe rând pe toți vrăjmașii, în vreme ce Otilia, tremurând, îl strângea cu brațele ei subțiri de gât. Sau fugea călare de dușmani neidentificați spre păduri care se îndoiau moale până la pământ, ținând în brațe pe Otilia. Generozitatea lui se-ntindea și
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
de vreme nu se mai aude nimic. Nici o voce, nimic. Speranța noastră a rămas suspendată undeva sus, sus de tot. Păcat că cei de jos nu realizează că toate speranțele de bine se Îndeplinesc. Domnule Diaconescu, Dane! Nu te lăsa doborât pentru că nu lupți numai pentru tine: lupți pentru toți oamenii pentru care ai muncit așa frumos În tandem și mai ține minte că mai lupți pentru speranța de bine și adevăr a noastră, a tuturor oropsiților. Și să mai știi
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
că peste noi nu se poate trece. Dacă știți și ceva istorie, povestiți și altora interesați de noi, poate mai mult decât este cazul, că au Încercat mulți și Întotdeauna mai mari și mai numeroși decât ai noștri să ne doboare, să treacă cu tăvălugul peste noi, dar n-au reușit niciodată. Nu v-ați pus Întrebarea niciodată de ce? V-a răspuns acum 500 de ani Ștefan, Măria sa. Și pentru că țara nu e „... nici a voastră, ci a urmașilor urmașilor noștri
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
este soldat, este „eroul“ jocului, poate căpăta „postum“ orice posibilitate de mișcare. Și ce este interesant, în cazul pionului, este faptul că el nu poate „lovi“ fățiș adversarul; el atacă „fățiș“ pentru că merge înainte, dar el nu poate lovi și doborî adversarul decât lateral, oblic, ca și cum războiul ar cere mereu lovituri nedrepte, strâmbe, date dintr-o parte, adică venite din partea cea mai vulnerabilă a corpului. Oricât de „prost“ și de mărginit ar fi rolul pionului, din pricina mișcării lui foarte „scurte“, fără
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
cursă în plină desfășurare după celulele stem - în cea mai mare parte în afara granițelor, în locuri cum ar fi China, Singapore și Europa - care indică faptul că națiunile, corporațiile și universitățile se angajează să investească miliarde de dolari pentru a doborî recordurile americanilor. Care este cursa? Este una legată de crearea primelor organe, țesuturi și oase realizate din celule stem pentru o piață avidă globală - o oportunitate de 5 trilioane $. La ora actuală se depun numeroase eforturi materializate în mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
amfitri oană, fără să-și arate în niciun fel mâhnirea. Și, desigur, nici mai târziu nu-i va reproșa în vreun fel că a ridicat glasul la ea ; cel mult o migrenă sau unul din acele răuri femeiești care o doboară la pat. Va zăcea ore întregi, cu biata ei frunte învelită într-un tulpan muiat în oțet aromatic, cu o buiotă la picioarele reci, cu obrazul alb și buzele decolorate. Atunci va regreta cel mai mult c-a jignit-o
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
lîngă el trec în sens invers copii la școală. Nu-i cunoaște; nici ei nu-l cunosc. Unii îl salută, că așa sînt învățați, să salute pe cei mai în vîrstă. Ajunge acasă, încărcat de tensiunea lucrului din noaptea precedentă, doborît de vestea că a muncit în zadar la scenariu. Bea trei pahare de țuică primele de cînd a venit -, apoi mănîncă o conservă, un ou și cîțiva cartofi din ceaunul pus la fiert aseară. Îmbracă haine mai rele și merge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
la scris. În fond, își zice, poate fi genial și a doua zi... Controlează dacă ușa e încuiată, se uită la sobă să nu ia foc ceva și se culcă. A doua zi însă, pînă spre prînz, lenevește în pat, doborît de mahmureală, acoperit cu plapuma și cu cojocul tatălui. Abia-abia are curaj să se miște puțin, să scoată mîinile afară, să pună cîteva lemne în sobă și să le aprindă. Apoi se culcă din nou. Cînd se lasă noaptea, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]