8,226 matches
-
ce e-n stare să facă o femeie sau o mamă pentru un copil! E, asta a făcut-o soția directorului. Dar n-a durat decât vreo lună, două, că dup-aia și directorul o fost schimbat, pentru că l-au mirosit, și informația asta n-o plecat de la reeducați sau de la deținuții de-acolo, de la elevi, ci o plecat de la careva dintre gardieni... Eu doar bănuiesc, nu știu sigur să zic... Ați putea sa-i faceți un portret lui Moș Dumitrache
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
acolo în pădure și au încercuit zona sub formă de potcoavă... Era o poiană în mijloc și de jur-împrejur pădure. Mâț ăsta era foarte priceput și la urme, și cu mirosul dezvoltat. Și când ne apropiam de ceva stână, el mirosea fumul de la distanță și avea dreptate, și când ridica frunzele știa ce animal a trecut p-acolo. Ei când au intrat, el a văzut urma de bocanc... Și noi înainte aveam bocanci, da’ a trebuit să îi lăsăm și să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
toate lucruri care nu să puteau vinde. Știți? Și probabil acolo le vindea ieftin, și le cumpăra închisoarea, și n-ar fi fost nimic că punea’ intestinele alea în arpacaș, dar nu le spălau, și erau pline de murdării și mirosea... de nu puteai mânca. De multe ori am dat îndărăt gamelele așa cum ni le-aduceau... Și-o venit ofițerul politic, și ne-o-nșirat așa, și-o zis: Cine n-o mâncat? Cine și-o dat mâncarea înapoi? Noi am spus, și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
abuz, îi bine că poți să mănânci supă. Când îi vine’ iară tura, el avea grijă de mine să-mi deie mâncare de la restaurant, nu mâncare cum o fost... La restul le dădea mâncare ca la penitenciare, varză acră, de mirosea tot coridorul... Și zice către mine: Am un piure de cartofi, și îți aduc, da’ nu mult, și două bucățele de carne. Zic către el: O, Dumnezeu vă deie sănătate! Odată zice către mine: Auzi, la ce condamnare te aștepți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
către pușcărie, s-o făcut mare scandal atunci... Pă noi pe toți ne-o pus pe burtă în paturi, și-apoi chiar prin camera noastră o băgat pompierii furtunu’... Că ce-o făcut ăștia? O făcut foc din cârpe, să mirosă, că îi foc și chestii în cameră... Și-apoi o-nceput pompierii să le baje apă, da’ n-o reușit, că ăștia o băgat toate saltelele-n geamuri și n-o putut băga. Pă urmă locotenentul major Istrate o deschis
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
era frică... Eu m-am speriet și mi-a turnat mama cositor... (râde-n.n) Eram copchil atuncea când a’ venit rușii... Și au dormit noaptea acolo, că se cazau, și țin minte că tăiau oi, și avea cazan și mirosea a oaie fiartă... Mergea bucătăria... Ce vă mai amintiți despre anii instaurăii comunismului? Când au venit comuniștii prima oară aicea în Suraia? În ’47-’48, cam așa a fost... Îl țin minte pe Vasile, Dumitru Morar a fost, Costică Florea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
spre miazănoapte, aducând din câmpuri îndepărtate presimțirea primăverii. Dimineața sfârșitului de martie năștea o zi bună. Ploaia încetase în zori, ceața se ridică și se risipi repede. În cer se simțea boarea primăverii care venea... se auzeau streșinile curgând... Aerul mirosea a proaspăt. Veni și luna lui Prier cu zarzării și cireșii dați în floare... Colțul ierbii de un verde crud acoperea câmpul. Era cea dintâi primăvară de după război. Zarzării și cireșii înfloriți își desfăceau crengile foșnind de păsări și albine
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
urlete prelungi, lugubre, că-ți în gheța sângele-n vine...ăuiau atât de jalnic și tânguitor de-ți sfârâia inima. Prin ăuitul lor... trimiteau zărilor, jalea lor. Alteori, mai îndrăznețe, haitele de lupi intrau în sat, clănțăneau pe acoperișurile șurilor, mirosind prada, ori hârjonindu-se prin ogrăzi ca în bârlogul lor. Chiar și ziua, în amiaza mare, apăreau la marginea pădurii și, stând pe coadă, neclintiți ca niște statui, se uitau cu privirea fixă spre sat. Era fascinant... dar, și înfricoșător
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
venea. Afară se auzeau streșinile curgând, și, prin ogrăzi se mai vedea ultima zăpadă strânsă pe lângă copaci la rădăcini. Stai și te întrebi, unde mai sunt nămeții aceia de argint, prăvăliți din slăvile albastre... Unde ?!.. Unde s-au dus ?! Aerul mirosea a proaspăt.. Inima primăverii zvâcnea pe aproape, o auzeai în plesnetul mugurilor... și, în zborul fluturilor. Ghioceii răzbiseră demult de sub zăpada albă și uscată,.. Clopoțeii și viorelele, toporașii delicați și gingașele brândușe încep să înveselească cu farmecul lor pădurea, încă
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
împodobiți, sarmale cu mămăligă, cu țuică și cu vin, sănii cu zurgălăi, plugușor cu buhai, luminițe pe la toate ferestrele și pe toate străzile, sate-târguri de Crăciun apărute peste noapte în toate orășelele, cu multe prăvălioare împodobite și luminate festiv, unde miroase a vin fiert, cârnați și cozonaci. În anii copilăriei mele, iarna, în ajun de sărbători, mergeam și eu cu steaua și împreună cu alți câțiva copii de vârsta mea, cântam colinde pe la casele prietenilor, cunoscuților, ba chiar a necunoscuților și primeam
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
Privită mai atent, povestea are semnificații adânci mai mult pentru 94 oamenii maturi. Este o minunată punte între gândirea simplă și curată a copiilor și rațiunea complicată, adesea eronată a „Oamenilor mari”. Prințul a cunoscut un om care „n-a mirosit niciodată o floare. N-a privit niciodată o stea. N-a iubit pe nimeni niciodată. N-a făcut nimic altceva, niciodată, decât socoteli. Și toată ziua spunea: Eu sunt un om serios! Eu sunt un om serios! și nu mai
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
să fac soției o surpriză nemaipomenită cu asemenea chilipir. Ea trebăluia în bucătărie în timp ce eu scoteam tiptil carnea și o așezam pe masă într-o poziție cât mai atrăgătoare ... așteptând "pieptos" laudele cuvenite. Dar ... dezastru. Ea o privește lung ... o miroase cu neîncredere și vine cu verdictul "ne-pri-ce-pu-tu-le, tu nu vezi că e carne de oaie ... și încă veche că miroase de la o poștă" (?!). Nu mi s-a apreciat nici buna intenție ... ba, întrucât nu putea fi oferită nici unor necăjiți ... am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
așezam pe masă într-o poziție cât mai atrăgătoare ... așteptând "pieptos" laudele cuvenite. Dar ... dezastru. Ea o privește lung ... o miroase cu neîncredere și vine cu verdictul "ne-pri-ce-pu-tu-le, tu nu vezi că e carne de oaie ... și încă veche că miroase de la o poștă" (?!). Nu mi s-a apreciat nici buna intenție ... ba, întrucât nu putea fi oferită nici unor necăjiți ... am primit umilitoarea sarcină de a o duce la câinii de pe maidanul din piața Sturzoaei. Au fost desigur multe alte situații
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
Și atunci putem discuta religie, dar cum aici terenul nu e prea ferm, prefer puțină etnobotanică: Popa șade pe scaun - Dianthus carthusianorum - care „scaun“ dacă-l pune În rachiu Îl poate lecui de friguri, dar acum se mulțumește să-și miroase floarea - Narcissus poeticus - și foaia, tot plăcut mirositoare - Melissa officinalis. Tocmai a mâncat, pită - Carlina acaulis - bună și pentru bolile de stomac, și colăcei - Malva silvestris - și-și scarpină barba - Tradescantia - gândindu-se la preuteasă care a păcătuit lepădând folosindu
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
nevoie de toți, ne constituie mediul, chiar dacă nu conștientizăm că nu suntem singuri. Nici măcar independenți... „Sâmbătă cu prieteni“, 15 iulie 2000, ora 18,09 56. („“)Grabă Omul pare a sta pe loc În vreme ce Natura se grăbește. Dificilă problemă, și care miroase a competiție, a ridicat delicata amfitrioană. Și, mai ales, abordabilă din mai multe puncte de vedere, cu riscul de a compara caii cu măgarii În Încercarea de a „cronometra“ „concurenții“. Dar, pentru că ne vom aminti Îndată de evoluție, să-i
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
poate - ca și acela de altfel - trăi suspendat Între cer și pământ. Iar primul lucru pe care entitatea Îl cere de la mediu este hrana, adică energia. Ei bine, tot biochimia Îi poate da siguranța alimentară, iar dacă asta miră, ca mirosind a hrană sintetică, amintesc biotehnologia În cel mai cunoscut sens al ei: cultivarea unor drojdii, precum Candida, ori a unor alge, precum Spirulina, pentru producerea de proteină, din petrol, respectiv săruri minerale, de fapt Soare. Iar biotehnologia e condiționată, atât
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
altceva este căsătoria decât recunoașterea a două părți care se Înțeleg Într’un scop comun? Și, cum asta presupune existența ambelor - „subspecii“ -, nu este de dorit nici promovarea unui patriarhat, dar nici a primordiului de matriarhat care este feminismul, ambele mirosind a o nouă discriminare, un nou rasism, dar Într’un spațiu atât de Îngust, esențial și sensibil. Am dat de o răscruce: câte drumuri, tot atâtea subiecte, tot atâtea 5 minute...; așa că Închid ochii și fac un pas. Atingând, În
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
și avere - care n’aduce nici un folos chiar dacă dă aparența negentropiei, dar a uneia totuși sterile -, respectiv Îndestularea nevoilor imediate, adică vitale, chiar dacă asta nu Înseamnă doar hrană, dar și haine și cultură - mai ales -, a tuturor membrilor societății. Ultima mirosind poate a comunism? Poate. Dar suntem siguri că nu ăsta ar putea fi viitorul? Și care - ca să-mi păstrez „tonul“ vorbelor mele obișnuite - trebuie frânat, spre a nu se instala Înainte de a-i deveni compatibili, altfel spus pentru a nu
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Adică, o pisică a trecut, poate a avut și succes la vânătoare, pe undeva. Eu, punându-mi În minte să fac o partidă de vânătoare, ajung tot pe acolo. Dacă o fac prea devreme, când urmele predecesorului sunt proaspete aflu, mirosind, și plec de acolo: cineva tocmai vânează. Dar, după câteva ore, când amprenta a dispărut, sunt liber să vânez. Și așa voi vedeți o pisică neagră la amiază, una bălțată pe seară... pe același teren și cu același succes. Noi
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Miorița“ -, porcul - sfânt la celți... - Taci din gură. Ăștia vă sunt doar sclavi. De fapt, prietenia voastră, chiar cu calul pe care doar unii - precum franțujii - Îl și mănâncă, ori cu câinele - știu că nu ești chinez -, tot a sclavie miroase. Voi sunteți Întotdeuna stăpânul... Iar el, sclavul, indiferent de specie, e cel care vă e util. Iar un alt animal, care fie că vă concurează interesele, fie că nu acceptă să vă fie rob, este considerat de voi fie dăunător
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
expediente. Adică În stradă, scotocind prin gunoaie și cerșind. Dar chiar ați uitat solidaritatea de specie, care vă obligă să dirijați un surplus, de fapt o bucățică ruptă de la gură, spre ajutorarea semenilor iar nu a intrușilor străini de specie? Miroase a sinucidere, câtă vreme n’aveți mijloace pentru a vă Îndestula. De acord cu tine, Moti. À propos: voi, pisicile, nu ieșiți În drum la cerșit... Iar treaba se complică căci, chiar dacă ne complacem În situația de evadat din Natură
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
de kilometri care ne despart? Simplu. Prin corespondență, eu având mereu la dispoziție poștașul personal: tot Cristi. Căci, ori de câte ori ajunge cu treburi pe la București, musai se Întâlnește cu Grinuț, care - zice-ți voi - pisicindu-se, Îl adulmecă. Iar bietul Cristi nu miroase a nimic altceva decât „a mine“, a parfum „Chat noir“. Așa cum eram Înainte ca trenul să se fi urnit spre capitală. Iar Grinuț pândește apoi clipa În care Cristi, Întors frânt din alergătura zilei, preferă să converseze cu prietenul lui
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
se strecoară și minciuna, căci acela care promite știe - te rog să reții - de ce resurse dispune. - Să Înțeleg că inegalitatea dintre resurse și aspirații, mai precis resurse tot mai puține față de o dorință tot mai mare, și o spun chiar dacă miroase a malthusianism și devine cinic, a generat, de la o vreme, politica? Cu tot cortegiul ei de panglicari, căpușe pe porția - tot mai mică - de resurse a amărâtului alegător? - M’ai depășit, Cristi. În cinism. Recunoaște Însă că și politica are
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Îndeajuns de cizelate. Și, neexistând deci nici un martor, care să spună altceva, folcloriștii le-au zis „creație colectivă“. E părerea amicului meu, pe care o pune mereu În antiteză cu ceea ce el numește „făcătura din bucătăria de la etajul X“, care miroase a folclor (pe deasupra) dar e (pe dinăuntru) creația individuală a cuiva care amestecă În cratiță tradiția cu elemente ale vieții moderne, precum scrisoarea, poștașul și, nu peste mult, cu e-mail ul pe care-l așteaptă știu eu ce măicuță (evident
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
subliniez, toți sârbii s’au Încălcat statute: al lui NATO Însuși, al Consiliului de securitate la ce o mai fi bun? dar, mai grav, dreptul internațional, atacându-se, fără declarație de război, un stat independent și recunoscut internațional... Democrația apuseană miroase deci a fariseism. Și prefer să ajung la Haga drept complice al unui așa-zis criminal de război, al unuia care-și apără patria, din nou prietenul Slobodan Miloșevici, păstrându-mi verticalitatea sunt totuși un vertebrat decât să devin un
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]