3,728 matches
-
-și ascundă fața În mâini și să fugă undeva pe câmp, cât mai departe de lume, și acolo, nevăzută de nimeni, să se prăbușească În genunchi și să-i ceară iertare Dumnezeului ei orb, care a fost martor gândurilor sale păcătoase. Călugărul de care auzise Mașa trăia Într-un ținut Îndepărtat al Rusiei. Și poate pentru că mănăstirea se afla Într-un ținut atât de Îndepărtat de capitală, călugării nu fuseseră prigoniți de comuniști, iar toate cele trei biserici aflate În incinta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
poate fi ascuns. Între pastorul ce predică rigoarea credinței și femeia adulterină, complicitatea trimite la trecutul ce abundă în abuzuri, rapacitate și cruzime. Adulterul și incestul sunt demonii pe care puritanii îi aduc, odată cu ei, din vechea lor patrie. Condiția păcătoasei este, ca și la Hawthorne, indicată cu fierul roșu al călăului. Ereditatea acționează implacabil în această comunitate torturată de obsesia relației directe cu divinitatea. Femeia însemnată extinde asupra progeniturilor ei trauma originară. Pratt și Manara dețin capacitatea de a introduce
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
înșelătoare a Canaanului cu infernul din care se ridică profilul demoniac al celor doi pastori, tatăl și fiul, rivali în dragostea lor sordidă pentru servitoarea pe care o abuzează, cu ochii înălțați către aceeași divinitate omniprezentă. Ca și Moll Flanders, păcătoasa din această lume nouă este un obiect sexual traficat ca o marfă, iar pasiunea care se alimentează din aceste întâlniri carnale subminează însuși fundamentul cetății. Istoria pare decupată din Vechiul Testament, o poveste în care omenescul își revelă taina, iar confruntarea
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
mărturii înregistrate în timp. * Nu lipsesc din acest roman document al epocii personajele locului, cele care făceau viața dulce-amară: revizorii școlari, obligatoriu licențiați în umanioare, obtuzi sau generoși; femeile tinere și frumoase, posesoare pe veci a unor soți buni sau păcătoși, în mare parte transformați în amintiri de coasa războiului; subofițerii cu un QI modest; preoții consacrați dar și popii grași, bețivi și afemeiați; intelectualii ratați gen Dobru, lăudăroși și ranchiunoși. O figură cu totul aparte o face predicatorul Lukov un
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
de vin călugăresc și niște colaci pe care, la rândul său, cu o zi mai Înainte, le primise de pomană... „Sunteți și voi ca păsările cerului, sunteți asemenea crinilor ce cresc pe câmp, iar eu, la drept vorbind, sunt un păcătos... Mergi cu bine! Domnul să vă aibă pe amândoi În paza Lui”, spuse el, conducându-l pe Bikinski pănă la poarta mare a mănăstirii. Iar după ce acesta ieși pe Cuza Vodă, ștergându-și ochii Înlăcrimați, bătrânul Îi strigă din urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
trupuri aflate În extaz nu reușiră să-l scoată din ale lui. Oliver medita, ca de obicei, la adevărul ultim și adevărul pur. Din păcate, urletele sale care avertizau lumea asupra Judecății de Apoi nu-și găseau ecou În inimile păcătoșilor. Da, era timpul să revină În salon. Aflată la intrare, femeia-ușă Își sumețise fustele, așteptându-l pe masterand să treacă, foșnindu-și frunzișul galben, printre picioarele ei de lemn, prinse În balamale. Scoțând un ultim urlet, Oliver Îi lăsă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
În plata Domnului, grăbindu-se să se Întoarcă În salonul său... Deja mijeau zorile și roua picura din cer. Deasupra lui ardea, ca un bec aprins, Luceafărul de dimineață. Cei trei nu aveau decât să se zbenguie, schimonosindu-și trupurile păcătoase, În bezna din cavou. Frunzele și aripile lui Oliver aveau nevoie de lumină. În față Îl aștepta o zi destul de grea. Pășind În dreptul reclamelor, masterandul se felicita pentru alegerea făcută. Pe scara decăderii, omul ocupa locul cel mai de jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Sau distinsa domnișoară arhitect Îi biciuise pe amândoi, altoindu-i, rând pe rând, ca pe niște armăsari năbădăioși ce scot foc pe nări, pe sfârcuri, pe subsuori și prin alte locuri mai sensibile?! Noimann se simțea În sinea sa un păcătos. Buricele degetelor, buzele, laringele și ochii, fiecare orificiu, fiecare por de pe epiderma lui trecuseră prin Încercări supreme. „Oare viața Înseamnă experiment?” se Întrebă el. Dacă da, atunci până unde se poate Întinde acesta? Limitele bunului-simț se arătau a fi elastice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
lui Noimann-cinicul reverbera, risipindu-se, ecouri În trupul celuilalt Noimann, care, la rândul lui, stârnea neliniștea obiectelor din jur. Sus-jos. Stânga, dreapta. Așa, așa. Aici, aici. Loviturile cădeau cu nemiluita. Ritmul se Întețea. Noimann-penitentul părea căzut În transă, șfichiuind trupul păcătos al cinicului, umplându-l de răni suculente. În ciuda loviturilor primite, pe fața acestuia nu se citea Însă durere, ci o bucurie fără margini. Costumele ieșiră din dulap unul câte unul și țopăiau acum În fața lor. Buzunarele lor erau pline de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
mă explică sub aspect cosmopolit și literar. Mama mea a citit romane până la vârsta de douăzeci de ani, când a Înțeles, nu fără regret, că romanele sunt niște plăsmuiri, după care le‑a abandonat pentru totdeauna. Aversiunea ei față de aceste păcătoase plăsmuiri o regăsesc Într‑o formă latentă În mine. În 1947, cu ajutorul Crucii Roșii, am fost repatriat la Cetinje, unde locuia unchiul meu dinspre mamă, cunoscut istoric, biograf și comentator al lui Njegoš. Odată cu sosirea noastră la Cetinje, am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
poate lună nouă, se deșteptau sufletele strămoșilor, cei dinspre partea bărbătească Îi chemau trupul păgân, iar cei dinspre partea femeiască - sângele păgân. Oare asta era mântuirea, ceasul În care sufletul se desprinde de trup, sufletul creștin de trupul păgân, trupul păcătos - de sufletul păcătos, care e astfel milostivit, căruia Îi sunt iertate păcatele? Poate tot așa, câinele pe care‑l duceau pe brațe, ca pe mielul Domnului, ca și băiatul ce‑l strângea la piept pe câinele Kitmir, ca pe mielul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
se deșteptau sufletele strămoșilor, cei dinspre partea bărbătească Îi chemau trupul păgân, iar cei dinspre partea femeiască - sângele păgân. Oare asta era mântuirea, ceasul În care sufletul se desprinde de trup, sufletul creștin de trupul păgân, trupul păcătos - de sufletul păcătos, care e astfel milostivit, căruia Îi sunt iertate păcatele? Poate tot așa, câinele pe care‑l duceau pe brațe, ca pe mielul Domnului, ca și băiatul ce‑l strângea la piept pe câinele Kitmir, ca pe mielul jertfit, ca pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
Poate și ăsta era tot vis, intrarea În peșteră, de care Își amintea atât de bine după bolta Întinată cu desene scrijelite de păstori, probabil cu piatra sau metalul, idoli farisei și capete de măgar mânjite pe ziduri de mâna păcătoasă a păstorilor, apoi mai erau niște mâzgâlituri nerușinate ca și scârnă de om păgân. Ca acum, iată, toate acele scrijelituri nerușinate, ca și capetele acelea de măgar, să fie șterse, deși se mai vedeau pe piatră urme proaspete de răzuială
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
care se terminau la coate Într‑o piele smochinită, cârpitura jumătății de braț schilod. Oare tot coșmar era mântuirea asta a lui? Poate era coșmarul purgatoriului, unde trupul trebuia să se abată, drept supremă caznă și suprem avertisment dat trupului păcătos, căci doar În grozăvia acelui loc sufletul, Înaintea izbăvirii sale, poate să‑și amintească de iad. O fi fost un coșmar, golgota trupului și a sufletului său, dacă n‑o fi fost chiar iadul, unde ajunsese trupul pentru a fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
a sufletului său, dacă n‑o fi fost chiar iadul, unde ajunsese trupul pentru a fi ars și sfârtecat, poate rugăciunea lui, cântarea‑i pioasă, lumina aceea și purtatul pe umeri, pe aripile Îngerilor, or fi ultime ispite ale sufletului păcătos, tocmai ca sufletul să‑și amintească de paradisul pierdut, de grădinile raiului și de minunățiile raiului, de care el nu era vrednic, poate de aceea Domnul Îl purta pe aripile Îngerilor peste acele grădini, tocmai ca sufletul să le presimtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
provocat de un atare gest. 2. Serghei Aleksandrovici Nilus, autorul Antichristului, pentru inițiați părintele Serghei, va intra pe scena istoriei direct din bezna feudalismului rus. Pierzându‑și domeniile, va peregrina mănăstirile, aprinzând lungi lumânări galbene de ceară Întru odihnirea sufletelor păcătoase, lovindu‑și fruntea de piatra rece a chiliilor. Adâncindu‑se În biografiile sfinților și ale blajinilor, va da de unele potriveli cu viața sa spirituală. Astfel Îi va Încolți gândul de a‑și depăna rătăcirile - de la anarhism și ateism până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
Nilus Își Încheiase opusul biografic, Începură să apară foiletoanele mai sus‑numitului Krușevan. Sămânța căzuse pe un teren fertil. Călătorul francez Duchelle va publica În luna mai a anului 1921 (crezând că revoluția Îl măturase de pe suprafața pamântului pe bătrânul păcătos) un articol În care va vorbi despre Nilus cu un respect cuvenit doar răposaților: „Înainte de a deschide prețiosul cufăr, va Începe să‑mi citească din cartea sa, apoi fragmente dintr‑o lucrare cu caracter documentar: visurile mitropolitului Filaret, apoi citate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
cu pâine și cu sare și cu Darurile Sfinției Tale ! Doamne Ție îți încredințez boala și fricile toate și te rog APĂRĂ-MĂ! Îți mulțumesc DOAMNE Că m ai ascultat! Doamne, Iisuse Hristoase, Fiul lui Dumnezeu, Mântuiește-mă pe mine păcătosul (păcătoasa) Prea Sfântă Născătoare de Dumnezeu Mântuiește-mă pe mine păcătosul (păcătoasa) (rugăciunea inimii) Această rugăciune se spune după rugăciunea Sf.Ciprian, seara, când te culci, și se extinde la plural - dacă te rogi și pentru ceilalți membri ai familiei
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
pâine și cu sare și cu Darurile Sfinției Tale ! Doamne Ție îți încredințez boala și fricile toate și te rog APĂRĂ-MĂ! Îți mulțumesc DOAMNE Că m ai ascultat! Doamne, Iisuse Hristoase, Fiul lui Dumnezeu, Mântuiește-mă pe mine păcătosul (păcătoasa) Prea Sfântă Născătoare de Dumnezeu Mântuiește-mă pe mine păcătosul (păcătoasa) (rugăciunea inimii) Această rugăciune se spune după rugăciunea Sf.Ciprian, seara, când te culci, și se extinde la plural - dacă te rogi și pentru ceilalți membri ai familiei sau
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
Ție îți încredințez boala și fricile toate și te rog APĂRĂ-MĂ! Îți mulțumesc DOAMNE Că m ai ascultat! Doamne, Iisuse Hristoase, Fiul lui Dumnezeu, Mântuiește-mă pe mine păcătosul (păcătoasa) Prea Sfântă Născătoare de Dumnezeu Mântuiește-mă pe mine păcătosul (păcătoasa) (rugăciunea inimii) Această rugăciune se spune după rugăciunea Sf.Ciprian, seara, când te culci, și se extinde la plural - dacă te rogi și pentru ceilalți membri ai familiei sau pentru alte persoane. În timpul anului sunt sărbători (le cauți în
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
îți încredințez boala și fricile toate și te rog APĂRĂ-MĂ! Îți mulțumesc DOAMNE Că m ai ascultat! Doamne, Iisuse Hristoase, Fiul lui Dumnezeu, Mântuiește-mă pe mine păcătosul (păcătoasa) Prea Sfântă Născătoare de Dumnezeu Mântuiește-mă pe mine păcătosul (păcătoasa) (rugăciunea inimii) Această rugăciune se spune după rugăciunea Sf.Ciprian, seara, când te culci, și se extinde la plural - dacă te rogi și pentru ceilalți membri ai familiei sau pentru alte persoane. În timpul anului sunt sărbători (le cauți în calendar
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
care toată lumea știe că le conduc gospodăria. Hai să fim serioși! Aici, patriarhul nostru ar putea discuta cu papa, pentru că sunt în termeni buni. Doar n-o să spuneți acum că un preot protestant (căsătorit) sau unul ortodox (căsătorit) sunt mai păcătoși decât unul catolic. Eu vă spun că nu, ci dimpotrivă: Dumnezeu a creat dintr-o entitate (disc) cele două sexe: pentru ca să se caute și împreună să se înalțe mai ușor. Atunci, de ce-și pun unii singuri piedică?!! Eu zic
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
trăit până la concentrarea lui de la noțional și esență. Este în poezia sa un fel de ceremonie de doctor Faustus modern, desins în Balcani, unde se luptă între luciditate carteziană și senzualitate las-civ-orientală. O strălucire de cristal străbate o trăire lumească păcătoasă, delirul poetic este al unui voluptuos dionisiac. Divinul și pă-gînul s-au încins în jocul și euritmia formelor și a ritmurilor existențiale. Poezia lui Ion Barbu se ridică dintr-o zonă lutoasă arsă până la regimul de cristalizare perfectă. Aventura poetului
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
temeri și extazuri în egală măsură”, așa cum afirma Johan Huizinca. Avantajul era scutirea omului de rând fără carte de dispute problematizante în legătură cu viața sa spirituală printr-un conservatorism etic și moral ale cărui valori sunt în contrast cu instinctele firești senzoriale considerate păcătoase. Acest dualism între promisiunea lumii de dincolo și realitatea lumii în care se trăiește dă naștere la un dezechilibru care se transformă într-o evlavie pătimașă și chiar violentă. Același Johan Huizinca afirma: „Blânda lipsă de respect și prozaismul cel
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Maria Asaftei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_947]
-
sfătos și ademenitor al bătrânului. „Să mai treci pe la mine, fiule!” Nici bine nu-și iau zborul vorbele călugărului, că aud glasul cântat al țigăncii: „Să știi că am să te mai caut, conașule! Să nu fii supărat pe mine păcătoasa, boierule, pentru că Cel de Sus le știe și le face pe toate.” Abia aceste cuvinte m-au trezit din uitare. Gândul care m-a pus să scormonesc în memorie chicotește ca un poznaș: „Aha! Începi să-ți amintești, <conașule>! Da
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]