4,821 matches
-
altă ispravă pe care baconienii o inițiaseră și ale cărei rezultate, ale cărei etape erau sub ochii tuturor, și nimeni nu-și dăduse seama... Pentru că, găurind solul, se sondau straturile profunde, Însă celții și templierii nu se mărginiseră să perforeze puțuri, ci Își plantaseră știfturile lor drepte către cer, pentru a comunica de la megalit la megalit și a capta influxurile stelelor... Ideea Îi veni lui Belbo Într-o noapte de insomnie. Se așezase la fereastră și văzuse departe, deasupra acoperișurilor din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Încă proaspăt, bun de pisat cu miere și cu piper pentru a satisface setea Astarteei... Sala pe care o străbăteam acum avea vitrine largi, Întrezăream butoane pentru pus În mișcare vârfuri elicoidale care ar fi Înaintat inexorabile către ochiul victimei, Puțul și Pendulul, ajunseserăm aproape de caricatură, la mașinile inutile ale lui Goldberg, la presele de tortură unde Picior-de-lemn Îl lega pe Mickey Mouse, l’engrenage exterieur à trois pignons, triumf al mecanicii renascentiste, Branca, Ramelli, Zonca, cunoșteam angrenajele astea, le pusesem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
capelei "penitenților albi", așteptau cu emoție nașterea unui copil, "a unui pescuitor de lună". (Căci, după atestațiunea lui Rostand, locuitorii din Lunel, modest orășel din sudul Franței nu departe de Montpellier, ar avea specialitatea aceasta, "de a pescui luna", în puțuri, ca și în toate apele deschise, noaptea. "La lune luit dans l'eau; les filets tombent; elle disparaît... oh! la jolie pêche!"). Păreau că se întrec cântând, în noaptea aceea, călugării penitenți, care invitaseră toată lumea din împrejurimi la celebra "messe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
tale o s?lpun? la cânt?ri, Colbul ridicat din carte-? i l-o sufla din ochelari ??i te-o strânge-n dou???iruri, a?ez?ndu-te la coad?, În vro not? priz?riț? sub o pagin? neroad?". [...] „Astfel Inc?puț pe mâna a oric?rui, te va drege, Rele-or zice c? sunt toate câte nu vor În? elege... Dar, afar? de aceasta, vor c?ta vie?îi tale S?-i g?seasc? pete multe, r?ut??i ?i mici
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
din gură... că atunci se repara în Nicolina, numa’, era Turnătorie-Forjă și se reparau numai locomotive cu abur... Era o mizerie, dacă te dezbrăcai, pantalonii stăteau în picioare [râde], fără exagerare... Și zic „- Băi, am nimerit-o din lac, în puț !” [râde]... Ce m-o frecat taică-meu, la țară, că bunică-meu spunea: „- Băi, unde te duci să-l dai pe-ăsta, da' cine-o să pască oile mele și cutare, și cutare ?!” Și eu m-am gândit: „- Adică, matale
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
că moartea cancelarului o să aibă un efect suspensiv și asupra acestei întîlniri. [2 octombrie 1881] ["PREAOSFINȚIA SA MUSIU CHIȚU... Preaosfinția sa musiu Chițu a ieșit prooroc și făcător de minuni. Hagi Ivat, care s-a încumetat a scoate luna din puț, n-a scos-o așa de bine la capăt ca Preaosfinția Sa, vlădica celei mai proaspete divinități, descoperite în seara banchetului, pe când Duhul Sfânt se pogorâse asupra apostolilor în chip de udătură, insuflîndu-le tuturor darul dumnezeiesc al suptului. Demult am
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
e fără îndoială de origine curat populară. Venim la ghicitori, dintre cari cităm pe cîteva: Eu n-am gură, dar spun tuturor cusurul ce au și nimeni nu se supără pe mine. (Oglinda) Apă de frunză, funie de lemn și puțul de pământ. (A bea tutun) Oală de bou, varză de oaie și carne de român. (Cizma încălțată cu ciorap de lînă). Nici în casă, nici afară, nici în cer, nici pe pământ. (Fereastra) Am zece frați: cinci sub streșină, și
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
Dragoste de slugă credincioasă, care și-ar da și viața pentru stăpânul său. Când am pus piciorul pentru prima oară în București, m-a frapat prezența unui afiș lipit pe toți stâlpii orașului, prezent în absolut toate cartierele sale: "Sap puțuri de mică și mare adâncime", stătea scris pe afiș. La Geneva, am regăsit același tip de "frenezie" a afișajului sălbatic, dar cu un conținut total diferit. "Français: grammaire et conversation. Jean"; urma un număr de telefon. Tare mi-ar plăcea
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
jumătate din problemă este să știi care dintre aceste metode trebuie aplicate, În ce ordine și când ar fi bine să arunci cartea deoparte și să improvizezi. Echipa lui Red Adair, care a fost angajată să stingă incendiile iscate la puțurile petroliere din Întreaga lume, a constituit un caz deosebit și ilustrativ. Înainte de Războiul din Golf din 1990, aceasta era singura echipă cu experiență „clinică” bogată, astfel că Adair putea cere ce preț voia. Fiecare incendiu punea probleme noi și stingerea
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
de rutină. El trebuie să pornească de la neprevăzut - accident, incendiu -, pentru ca apoi să prevadă tehnicile și echipamentul (evident, dintr-o colecție deja existentă, Însă aproape toate inventate de el) de care este nevoie pentru a stinge focul și a acoperi puțul. Dimpotrivă, funcționarul are de-a face cu un mediu previzibil și rutinier, care adesea poate fi ordonat În avans, și aceasta chiar până În cel mai mic detaliu. Adair nu-și poate simplifica mediul de lucru pentru a aplica o soluție
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
căzut, dar și-a revenit după un timp. Dar a venit „Măi, șarpe”, comandantul, cu soldați după el, și ne-a luat pe mine și pe Gheorghe și ne-a dus la bac. Acolo putea să ne aștepte două lucruri: puțul cu lanțuri unde nu avea loc unul singur, dar de unde nu exista scăpare... Ce era acest puț cu lanțuri? Era un puț din fier, unde se găseau lanțurile pentru ancoră. Te băgau și te țineau acolo. Sau, dacă erau mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
el, și ne-a luat pe mine și pe Gheorghe și ne-a dus la bac. Acolo putea să ne aștepte două lucruri: puțul cu lanțuri unde nu avea loc unul singur, dar de unde nu exista scăpare... Ce era acest puț cu lanțuri? Era un puț din fier, unde se găseau lanțurile pentru ancoră. Te băgau și te țineau acolo. Sau, dacă erau mai mulți, Îl băga pe cel care Îl socotea că e capul, iar ceilalți erau legați cu burta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
pe mine și pe Gheorghe și ne-a dus la bac. Acolo putea să ne aștepte două lucruri: puțul cu lanțuri unde nu avea loc unul singur, dar de unde nu exista scăpare... Ce era acest puț cu lanțuri? Era un puț din fier, unde se găseau lanțurile pentru ancoră. Te băgau și te țineau acolo. Sau, dacă erau mai mulți, Îl băga pe cel care Îl socotea că e capul, iar ceilalți erau legați cu burta pe tabla de deasupra bacului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Îl băga pe cel care Îl socotea că e capul, iar ceilalți erau legați cu burta pe tabla de deasupra bacului. Nu prea era scăpare, că te Îmbolnăveai și mureai. Ne-a luat comandantul și a zis că ne așteaptă puțul cu lanțuri pe unul din noi, și pe unul bacul... Pe parcurs Însă a fost prima dată când eu am Încercat să mângâi orgoliul unui nemernic și am Încercat să-i explic că nu suntem vinovați, că de frică am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
până au ajuns la șapte tone... Mâncare ne dădea suficientă: un kil trei sute de grame de pâine... socotit, așa cum zicea ei, șapte mii cinci sute de calorii. Da’ ce folos, că erau gaze, perforau fără apă, fără aerisire, nu era puțuri de aerisire... A fost foarte greu și acolo și să accidenta mulți... Și a fost multe zile că ne-au bătut la carceră. Aia era cât o sobă de mică, doar cât Încăpea omu’... și un nenorocit de milițian a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
pe care o cunoști. Al tău, pentru toate viețile, René. Luni, 13 mai 1974 Gabriela, ma bien-aimée, sunt foarte îngrijorat pentru tine, pentru că nu am primit nici o veste. Ce se întâmplă cu tine? M-ai uitat, m-ai aruncat în puțurile timpului? Mă simt ca bravul Philémon, care pierduse contactul după naufragiul lui A. Ieri seară, am fost invitat la Lütfi Özkök, care, grație farmecului delirant al prietenilor lui absurzi, mi-a atenuat puțin durerea. M-am retras după câteva ore
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
bătrânețea care ne apropie de starea adolescenței, atunci când te îndrăgostești de toată lumea, și iubirea e o stare perpetuă de încântare în plin vârtej al forțelor creatoare. Despre „gaura neagră” ce apare după scrierea fiecărei cărți, un fel de regres în puțul primordial, unde sunt toate elementele creației nedecantate. Despre criza lui Petru, când s-a găsit pe ape și-i era frică, văzându-se deja înecat, zbătându-se cu valurile lumii. Acolo, pe „apă”, fusese dus chiar de Domnul, ca să trăiască
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
în care cea mai mare economie se făcea la apa pe care omul o aducea cu două ciubere de lemn de la o fântână îndepărtată. În sat erau mai multe fântâni, dar nici una nu avea apă bună de băut. Erau necesare puțuri de adâncime. De fiecare dată când ceream apă de băut, tanti Ana îmi spunea cu glas rugător: Tovarășa primar, poate vă dau ăia de la județ niște bani să ne faceți puțuri de adâncime, să avem și noi apă bună de
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
nici una nu avea apă bună de băut. Erau necesare puțuri de adâncime. De fiecare dată când ceream apă de băut, tanti Ana îmi spunea cu glas rugător: Tovarășa primar, poate vă dau ăia de la județ niște bani să ne faceți puțuri de adâncime, să avem și noi apă bună de băut aici în sat. Mai bine serviți un pahar cu vin. Refuzam. Voiam apă, nu vin! Tanti Ana era secretară de partid în satul Cocârț. La ședințele de la centru venea nenea
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Răsfoi câteva pagini. Pe una din primele trasase o imagine a pământului, cu repartiția sa perfectă de uscături și de ape. Iar În măruntaiele sale, marea cavernă unde să situeze osândiții, așezați În cercuri Într-un imens amfiteatru, În jurul cumplitului puț ÎN CARE geme pentru vecie Lucifer. Și apoi stânca imensă Înălțându-se din ape, pe care, urcând, se curăță păcatele. Și apoi... și apoi nimic. Fantezia sa părea oarbă, incapabilă să găsească ceva care să poată reda cu aceeași exactitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
han. Mai văzuse acel chip, se gândi el, trecându-și mâna peste obrajii descărnați. Stăpânindu-și greața, luă capul și Îl apropie de propria lui față. - Cine ești? murmură el. I se părea că pășește În cerc pe marginea unui puț Întunecat. Apoi, dintr-o dată, ca o bulă de aer care urcă la suprafața unei bălți noroioase, În memoria lui Își croi drum un nume. Îl cunoscuse pe bărbatul acela, cu mai bine de douăzeci de ani În urmă, pe când frecventa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Se aplecă, coborând lampa În acel spațiu de trecere. Pe sub criptă trecea un coridor larg, cu pereți de cărămidă, care părea să se facă nevăzut către Arno. Fundul era acoperit cu apă. - E o veche cloacă romană. Duce spre vechiul puț din For. Pe aici trece Brandan, când nu vrea să fie văzut, explică Cecco. Dante Încuviință. Brandan era, cu adevărat, regele disparițiilor. Nu numai pe acoperiș, care va să zică, ci și pe acolo. - Acum știi totul, prietene. Alătură-te nouă, Îi suflă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
coborî În subteran. Își aminti unde fusese lăsat opaițul. Îl aprinse și porni În căutarea unei ascunzători. Sala nu oferea nici un loc prielnic. Pentru un moment, se gândi să dea drumul mașinăriei prin crăpătura subterană, dar se temu că apele puțului ar fi putut urca până acolo. Imaginea Fecioarei Îi reveni În minte. Într-un colț, așezat pe un vechi sarcofag roman, se afla relicvariul lui Bigarelli, care părea să Îl fixeze cu privirea sa teribilă de piatră dură. Se apropie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
oamenii care ședeau deoparte În taverna lui Ceccherino, aparent străini de atmosfera de perversiune care se respira acolo, și care Îl ajutaseră În momentul fugii. Își iuți pasul, ajungând În spatele lor În clipa În care aceștia se aflau aproape de vechiul puț roman. - Sănătate, messeri, Îi apostrofă, tăindu-le calea. Cei doi se opriră cu o expresie surprinsă. - Ne cunoaștem? Întrebă cel mai Înalt, după o clipă de stânjeneală. - Nu mi se pare că te-am mai văzut vreodată, zise celălalt, făcându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
-și pierde controlul mișcărilor, când Începu să simtă În față un ușor curent de aer, mai Întâi abia perceptibil, iar mai apoi din ce În ce mai puternic. În cele din urmă, dădu peste prima treaptă a unei scări. O parcurse și ieși În puțul din For. În spate se ivi și tovarășul lui gâfâind din greu. Era leoarcă de sudoare. Se uita În jur rătăcit, căutând să-și recapete suflarea. - Unde suntem? Întrebă el buimăcit. Dante recunoscuse balta de apă liniștită de la picioare. - În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]