4,744 matches
-
inutile și nefolosite pe care ai avut bunătatea să le plasezi în jumătatea mea, atunci va trebui să desfacem niște cutii. Era încordat, îmi dădeam seama. —Mark, nici eu nu sunt mai încântată decât tine de asta, am spus, ezitând. Schiță un gest de a veni spre mine, apoi se opri vrând să mă liniștească, dar neștiind cum s-o facă. În mod normal, m-ar mângâia pe degetul mic, ceea ce înseamnă: „Îmi pare rău, te iubesc, dar nu mă pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Nu cred că ți-am spus că mi-am vândut MG-ul. —Dar iubeai mașina aia! am exclamat. Mark își frecă mâinile cu un aer nonșalant. —Era doar o mașină. Știam însă că fusese o lovitură pentru el. Alfie nu schiță nici un gest la apariția neașteptată a soțului meu. Nu a spus nimic de bulinele roșii și albastre sau incidentele misterioase cu mângâieri de degete în cafenele. Era regele impenetrabilității și începeam să-l iubesc. Îmi pare bine de cunoștință, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
că avem și aceeași statură. Locul tău este lângă nevestică. E păcat s-o faci să plângă, așteptându-te. Când unchiul Nicos s-a strecurat în odaia Laviniei, lumina candelei îmblânzea toate contururile iar albul așternuturilor părea de zăpadă. Fata schiță un zâmbet și el se lăsă în genunchi în fața patului. Ea îi cuprinse gâtul cu brațele și-l trase spre sine. El reuși cu greu să se desprindă și se culcă alături. Amândoi, întinși pe spate, stătură un timp cât
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
apoi s-a întins pe divan, comod, așa cum i s-a spus, pe partea dreaptă. Cu ochii deschiși, a început să viseze și pe urmă s-a scufundat într-un somn adânc. — Binecuvântează, sfinția ta! Mitropolitul rosti pios rugăciunea și schiță cu amândouă mâinile semnul crucii spre vodă, în timp ce fața îi era luminată de un zâmbet nefiresc. Era atâta bucurie în ochii prelatului încât domnitorului nici nu-i venea să creadă că întâlnirea lor este aievea sau doar continuarea viselor de
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
de seară, cu o caligrafie impecabilă scribul așternea cuvintele pe hârtie. Când termină, vodă îl lămuri să ceară un cal și un dorobanț însoțitor. Mesajul trebuia înmânat ieromonahului Ștefan cât mai repede. Scribul dădu afirmativ din cap și reuși să schițeze un zâmbet cu amândoi ochii. După ce ieși, mitropolitul se închină cu o cruce mare și exclamă: — Doamne ferește! Știi, ăsta nu mă poate trăda. A încercat doamna Maria să-mi cunoască ascunzișurile gândurilor, dar nu a reușit. Când l-a întrebat
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
or să sară toți Cantacuzinii să-și arate rangul. Și dacă simți nevoia să plângi, fă-o, că doamna nu prea are lacrimi. Are doar grija domniei pentru beizadea Gheorghe. Un argat anunță că surugiul a pregătit trăsura. Jupâneasa Stanca schiță un salut scurt și suspinând sacadat ieși plină de importanță. — Ai spus: beizadea Gheorghe, domn? — Așa spusei, Marico. — Păi are opt ani. — Cam așa, dar nu i-a împlinit. Așa e: Casandra lui Șerban Vodă e mai mare cu un
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
ci metafizică adevărată, că urechea nu o mai auzea, nici mintea nu o mai urmărea, doar sufletul o pricepea și căuta să se înalțe împreună cu ea în ceruri spre Dumnezeu. Vodă zâmbi bătrânului și acesta își mai ridică o dată mâinile schițând binecuvântarea. În urma lui, șirul de boieri, aliniați după ranguri, așteptau să fie unși cu sfântul mir. Marele spătar Mihai nu era printre ei. Venise de la Adrianopol, de la Odrii, cum îi ziceau ei, doar de câteva zile și în treacăt a
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
scunde cu trei picioare și meștereau la o pânză. O a cincea femeie, țigancă, le servea supusă fără nici o vorbă. Era muta doamnei Marica. Când intrară cei trei, pentru că omul călăuză dispăruse nu se știe unde, cele patru femei nu schițară nici un gest și Selin se miră de lipsa lor de politețe elementară, dar când muta le atinse, arătând cu un gest spre ei, femeile se ridicară și îngenuncheară în fața lui Constantin Brâncoveanu. — Știți turcește? întrebă în turcă voievodul. Da, măria
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
așa că-i spuse în turcește: Dacă nu mă înșel, sunteți al doilea fiu al beiului Constantin. Beizadea Șefan, îmi pare bine că pot să vă salut. Am auzit lucruri frumoase despre domnia voastră. Cum ați călătorit? Pentru o clipă prințul tăcu, schiță o plecăciune, se reculese, zâmbi și dregându și glasul, răspunse grecește: — Înălțimii voastre îi mulțumesc pentru întrebare. Am avut o călătorie frumoasă și asta pentru că știam că la capătul ei voi avea onoarea de a vă întâlni. Ani întregi de
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
grea a boierilor care făceau temenelele protocolare cu capul plecat, cu mâna dreaptă lăsată în jos, îndoindu-se anevoie de mijloc, datorită traiului îndestulat. Acum își duc mâna dreaptă la buze și acum la frunte, calculă Brâncoveanu timpii, fără să schițeze nici o mișcare. Adunarea era mută. Voievodul își plimbă privirea de la unul la altul și în sfârșit plecă brusc capul. Într-o încolăcire de șerpi și plante fermecate motivele orientale ale covorului de Tabriz de pe pardoseală îi trimiteau în pupile irizații
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
îi trimiteau în pupile irizații blânde de roz topit în cenușiu, de nuanțe de albastru peruzea și de aur vechi. Nu, categoric, doamna Marica nu are nici un covor atât de frumos, gândi el și își lăsă mâna dreaptă în jos, schiță un vag gest care ar fi vrut să însemne o aplecare din mijloc a trupului, duse grăbit mâna stângă pe spate în dreptul coloanei vertebrale, oftă greu, înălță capul cu ochii închiși și, cu expresia unei dureri insuportabile întipărită pe figură
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
și ambițiile politice. Marele vizir bătu din palme și două umbre albe se desprinseră din zidul viu care sprijinea pereții sălii și se repeziră la Constantin bei să-l ajute să înainteze spre stăpânul lor. Ajuns în fața lui Rami Pașa, schiță doar un gest vag, se strâmbă a mare durere. Auzea în spate foșnetul straielor și respirația celor din suita lui, făcând temenele și începu să adreseze celor de față salutul său într-o limbă turcă elegantă. — Mă plec cu tot
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
latinește, italienește, franțuzește, ba chiar și arăbește. Mateiaș și el se luptă cu învățătura, domn nu se știe dacă o să ajungă, dar nici comis n-o să rămâie. Auzi ce-i trece prin cap năzdrăvanului... feciorul lui Mavrocordat - și doamna Stanca schiță un zâmbet. Ajungând la Mogoșoaia, fură surprinși la vederea pe aleea pietruită din spatele palatului a unei calești negre foarte elegante, cu șase armăsari nervoși, înhămați gata de plecare. Pe peronul cu dale de piatră aștepta Mihai Cantacuzino, fostul mare spătar
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
noi în toată viața. Al Fericirii Tale fiu duhovnicesc și cu totul la poruncă.” Domnul luă foaia pe care nu se uscase cerneala, politicos i-o arătă funcționarului turc și traducând direct în turcește îi comunică acestuia conținutul. Mustafa Aga schiță un gest scurt de aprobare. Brâncoveanu puse hârtia pe pupitru și o semnă: Io Constantin Voievod, 1714, Martie în 25. — Așa, Doamne, dăruiește-mi mie să văd greșalele mele și să nu osândesc pe fratele meu, că bine ești cuvântat
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
și slujitorii pregăteau pentru primirea la domn, când Ștefan Vodă a intrat cu capul gol în sala iatacului domnesc. Deși auziseră cum paza de la ușă dăduse onorul la voievod, nici unul din cei prezenți în încăpere nu se ridică și nu schiță nici un gest de surprindere. Ștefan Vodă își trecu ochii de la Constantin Brâncoveanu la cei trei fii ai acestuia și deodată își dădu seama că nu știe cum să i salute. Cei patru bărbați nu intrau în jurisdicția lui și nu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
un 3 („33%”). Un actor britanic specializat În piesele marelui Will, mărturisea că fiecare popor reacționează diferit, la spectacolele sale : japonezii, spre exemplu, sunt un public conștiincios - la Cum vă place n-au scos un sunet, pe parcursul desfășurării spectacolului. Nu schițau măcar un zîmbet, pe față! Trupa era consternată - cum să joci co medie, fără să rîdă publicul?! La final Însă, nu mai puteau fi opriți din aplauze...Spaniolii, dimpotrivă, se plimbau prin sală, vorbeau la telefonul mobil, dar ...dădeau senzația
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
BUNICA: Și ce? Mă informez. EDUARD: Vineri noaptea? BUNICA (ca să se scuze): Persoanele în vîrstă adorm mai greu. EDUARD: Dar nu i-a cerut nimic de felul ăsta. Stați liniștite. Că dacă era numai atît, poate că se rezolva... GETA (schițează gestul de a-i da o palmă, el se ferește): Nu-ți e rușine? EDUARD (continuă firesc): Nu. El i-a spus că, dacă vrea să continue prietenia lor, să facă studii. Să se înscrie la facultate. GETA: Doamne! La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
uite ce ditamai trompa ai, pentru Dumnezeu! Ăsta nu-i nas, e contrabas! Hai, roiu’, ovreiașule! Cară-te de pe patinoar și lasă fetele în pace!“ Și ăsta-i adevărul gol-goluț. Îmi aplec capul spre tăblia mesei din bucătărie și îmi schițez cu un creion profilul pe o coală tipizată adusă de tata de la birou. Și e înfiorător! Cum de mi s-a întâmplat una ca asta, mamă, mie, care în cărucior eram atât de superb! Vârful a început să țintească spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
consideră sifilisul boală evreiască? Din păcate nici una dintre ele nu a putut să-mi dea un răspuns coerent, necitind nici măcar această carte, obligatorie am crede, pentru membrii importanți ai partidului. În schimb au apreciat foarte mult piesa "Steaua fără nume". Schițează un zâmbet ironic: Oare ce ar fi spus dacă aflau numele real al autorului? Înțeleg că piesa s-a bucurat de un succes enorm. Da, este adevărat. Biletele s-au epuizat incredibil de repede. O adevărată nebunie! Cu mare greutate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
scăzut, ghiduș: Azi am mers singur la toaletă. Ei, asta înseamnă că deja faci progrese. Se apleacă spre el, folosind un ton identic cu al lui Marius: Am să-i comunic și lui Zefir. Sigur se va bucura. Încearcă să schițeze un zâmbet, ca imediat glasul să i se înnoade în gât. Se străduise să pară normală și veselă, dar nervii nu o mai ajută. Câteva lacrimi izbutesc să treacă involuntar de bariera delicată a genelor și masca veseliei se topește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
are o moralitate excesivă. Ce spui, ne oprim sau continuăm? Marius privește senin la celălalt cu aerul că discută despre vremea de afară. Un soldat mărunțel, cu ochi mici, negri, pe fața galben-brună, de tip mongoloid, traduce sovieticului cuvintele. Acesta schițează un zâmbet neclar în timp ce ochii negri îi joacă în cap ca la șerpi. Aprobă scurt din cap, apoi se adresează cu voce brutală celui care pare a fi translatorul. Da. Condiția este tu tragi primul. Urmărit de toată lumea cu mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
sperăm cu nu nouă ne-au luat urma." Lângă el, aude gâfâitul lui Suflețel. Calcă anevoie pe panta incomodă cocoșat sub greutatea echipamentului. Contactul bocancilor lui țintuiți cu pojghița de gheață îi oferă în plus și chinul unor alunecări ocazionale. Schițează un zâmbet fugar atunci când surprinde privirea locotenentului. Cu un gest scurt, își înlătură cu dosul palmei chiciura depusă pe față, apoi pornește mai departe. Un urlet prelung care semnalează în imediata lor apropiere prezența unui lup îl smulge din gândurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
depune toate eforturile să lichideze pătrunderea noastră. Nu. Nici nu se pune problema să plec, răspunde hotărât Karel. Rămân. Nu-mi pot părăsi camaradele. Și apoi, acum, orice ajutor vă este binevenit. Cred că sunteți de acord cu asta. Marius schițează un zâmbet obosit. Da, aveți dreptate, orice ajutor este binevenit. Acum, odihniți-vă. Foarte repede, veți avea nevoie de toate forțele. Din holul parterului, Marius și Lazăr aud la etaj zgomot de ferestre trântite și sunet de voci. Intră pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
acum. Domnule locotenent... Tace un scurt moment, în timp ce își pipăie mâna rănită ca și cum dorește să se convingă că toate sunt la locul lor. Mulțumesc pentru înțelegerea dumneavoastră. Vă rămân încă o dată dator. Și se pare că sunteți în avantaj. Marius schițează un surâs discret. Un fapt mărunt pentru care nu trebuie să ne batem capul. E tot ce pot face în condițiile date. Sper ca următoarea noastră întâlnire să se desfășoare în circumstanțe mai fericite. Îl privește cu ironie lugubră pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
apoi rămase detașat și calm. „Perfect”, încuviință el, te ascult. Să vedem ce te nemulțumește atât. Spune ce ai de spus. De data aceasta, răspunsul lui Arm nu mai veni imediat, ci după câteva minute, cât îi trebui ca să-și schițeze micul rechizitoriu: Vrei obiecții? Atunci poftim. Unu: limita de spațiu pentru mesaje este mult prea mică. Poți face un comentariu cu cap și coadă în numai 800 de caractere? Mă îndoiesc. Dacă depășești limita, fiindcă ideea pe care vrei s-
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]