3,994 matches
-
talie a sarafanului? Și cealaltă încrețitură, de mai jos, din dreptul șoldului? Și încă și mai jos, poala sarafanului bleumarin întins peste coapse? Dragoș privi lung în podea. Auzi îndepărtat zgomotul străzii și văzu șoseta albă și pantoful Deliei cu toc jos, gata parcă să sară peste linia trasă cu creta pe trotuar. Chiar dacă peste două luni avea să împlinească cinsprezece ani. Dar își aminti numaidecât, cu durere, că el niciodată nu sărea șotronul împreună cu fetele. Și dacă ele se îndepărtau
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
și să continue subiectul început. Dinspre ușă venea rumoarea presărată cu stridențe a glasurilor de pe coridor. Dar nu numai rumoarea. Cineva îl striga. Dragoș!... Dragoș! Hei, n-auzi? Ești căutat! C-o privire conspirativ-zeflemitoare, Patriciu, stând într-o parte lângă tocul ușii, arăta spre coridor și îi lăsa cale liberă să iasă. Un fel de atracție se simțea venind dinspre coridor prin ușa întredeschisă. Însă Dragoș nu putea să treacă de prag fiindcă, surprinzător, exact în ușă îi stătea în cale
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
de metal numite chei; admițând că metalul lor este indestructibil, ele trebuie că zac și în ziua de astăzi pe undeva (de nu cumva au fost date la topit), în legături de chei, între timp ruginite, agățate în cui, pe tocuri de ușă, undeva prin pivnițe sau prin poduri; astfel că și cheile de la casă pe care doamna din fotografie, cea din dreapta, adică mama mea, le-a lăsat unei vecine în vârstă așteaptă cine știe în ce loc să reintre în
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
M-am gândit că ea o să știe ce-i de făcut. Trimite pe cineva în seara asta, un individ pe nume Dave. O să mă ducă la un fel de întrunire. Dan lenevise în casă toată ziua, rezemându-și capul de tocurile ușilor și de cuverturile cu model. Dumnezeule, cât putea să o enerveze pe Carol privirea lui mahmură! Niciodată nu o mai scârbise în halul ăsta. Era atât de demoralizant. Și acum ceda în fața mamei sale, accepta să fie evaluat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
o veche complice a lui Dave 2, având și ea o sexualitate latentă, dependentă de plăcerile provocate de ceea ce am putea numi - în termeni neologici - voyeurism psiho-empatic sau, pe scurt, VPE. Geena se îndreptă alene spre Carol, balansându-se pe tocurile ei ridicol de înalte. Carol ajuta la împărțirea cănilor de ness membrilor Alcoolicilor Anonimi. Fu izbită de imaginea burții revărsate a Geenei, care arăta de parcă și-ar fi îndesat o pernă sub marginea topului stretch. La fel de izbitoare era și coafura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
să-l sărute prelung pe buzele cu colțurile lăsate. Dan observă imediat că se gătise și se dăduse și cu parfum. Purta un șorț dintr-acelea lungi, imprimat cu imaginea unui corp gol. Dar acesta nu-i ascundea pantofii cu toc cui și nici ciorapii de mătase. Era o chestie absolut neobișnuită. Carol nu-și neglijase niciodată îndatoririle de soție, cel puțin nu în ceea ce privește curățenia și gătitul. Aceste deprinderi îi fuseseră prea adânc inoculate ca să-i treacă măcar prin cap să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
în marea societate pluralistă, trebuia să existe un grup de întrajutorare pentru oamenii ca el, un soi de Vaginele Anonime. Bull nu le observa pe curve, dar ele îl observau pe el. Îmbrăcate cu fuste roz microscopice și urcate pe tocuri de PVC, îndurau frigul și evaluau valoarea comercială a tuturor trecătorilor de sex masculin. Bull arăta ca un potențial John. În definitiv, lacrimile sale puteau să fie doar un semn de remușcare, de vinovăție înaintea evenimentului. Ramona îl reperase pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
Pantofii mei sunt singurii care mai scot vreun sunet în această încăpere pe care sufletul meu o dă în vileag ca fiind a diavolului. Alergând pe acest caroiaj neînțeles de mine, observ cu oroare că nu înaintez deloc, defel. Pocnetul tocurilor încălțărilor cu care alerg pe podeaua în care și-au frântul gâtul nenumărați alți înaintași ai mei sună hâd prin chiar faptul că este singurul sunet pe care-l voi mai auzi. Iar afară, acolo, viața curge liniștită, după cum îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
eu, prin crăpătura ușii, am văzut-o cum stătea acolo, desculță, în cămașa ei de noapte albă și lungă și i-am văzut chipul, când a dat cu ochii de lalele s-a făcut albă ca varul, sprijinindu-se de tocul ușii de la bucătărie, gura i s-a deschis, credeam că va zâmbi, dar fața-i era de parcă ar fi vrut să țipe sau să urle sau de parcă ar fi fost foarte furioasă sau foarte îndurerată, rânjea, ochii i se îngustaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
urle sau de parcă ar fi fost foarte furioasă sau foarte îndurerată, rânjea, ochii i se îngustaseră, am auzit-o răsuflând din greu, și atunci, plimbându-și încet privirea prin încăpere, a observat ușa deschisă de la cămară, s-a desprins de tocul ușii de la bucătărie și, dându-și la o parte părul căzut peste față, a întrebat suspinând, tu ești, copile, iar eu n-am zis nimic, am ieșit de după ușa cămării și m-am oprit lângă masă, spunând că am vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
l-a desfăcut și a spus că acum a sosit momentul, și a scos din cârpă un uriaș revolver. Unul ca ăsta nu mai văzusem, era cu mult mai mare ca ale milițienilor, și țeava-i era mai lungă, și tocul armei avea altă formă, bunicul i-a scos încărcătorul și mi-a pus în mână pistolul fără gloanțe, spunându-mi să iau seama, că e un Luger, și că acest pistol, de douăzeci și cinci de ani, n-a mai fost văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
făcut stânga-mprejur și m-am dus la dulap să mă-mbrac, nici măcar n-am întrebat-o unde mergem. Mama și-a pus cel mai elegant taior pe care-l avea, unul roșu, încălțând niște pantofi cu vârful ascuțit și toc atât de înalt, cum nu mai văzusem la ea, când a coborât treptele, s-a și împiedicat o dată, și-a fost fost nevoie să se țină de balustradă, asta tocmai când voiam s-o întreb dacă mergem să rezolvăm să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
auzit și când am deschis yala ușii de la intrare, dar după ce, în fine, ușa s-a trântit în urma noastră, atunci n-am mai deslușit ce mai zbiera, iar mama mi-a zis, râzând, s-o ajut, că și-a rupt tocul de la un pantof, m-a luat de braț și așa am coborât toate cele patru etaje. Când am ajuns jos, mama s-a oprit, cu o mână și-a aranjat ciorapii, iar cu cealaltă și-a lipit batista de obraz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
pe cărămizile pe post de trepte, mi-am adus aminte ce spusese Csabi despre fantome și-am simțit cum mi se moaie picioarele și mă fac moale ca o cârpă, m-am uitat la câini și m-am agățat de tocul ușii, Zsolt a scos un oftat înainte s-o deschidă, și atunci am tras și eu aer adânc în piept și, cu toate că încă-mi era tare frică, mi-am făcut curaj și am intrat pe ușă. Am pășit înăuntru odată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
și valizele, erau și ele pline de haine, dar puse pe categorii, în una doar cămăși, în alta doar șosete făcute ghem și izmene, în a treia pantofi eleganți de damă, pe puțin cinșpe perechi, printre care și unele cu toc foarte înalt, o altă valiză era ticsită cu cravate și pantaloni împăturiți, doar în două valize nu erau haine, una era plină cu plăci de gramofon, iar în cealaltă, sub un teanc de bancnote vechi mototolite, am găsit un cărțoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
și i-am zis că da, ei, și atunci Feri s-a apropiat mai mult, învârtind în continuare discul, și atunci femeia din film și-a dat jos jacheta, apoi fusta, rămânând numai în bluză și jupon și pantofi cu toc înalt, dar pesemne că-i era tot cald, pentru că-și făcea vânt în continuare cu ziarul, și atunci și-a dat jos și bluza, dar tot cald îi era, și atunci Feri mi-a spus că de ce i-am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
experiență, mimând cu palma lama cuțitului dus la gât își smuci capul cu un gest sălbatic și dispară. Am tras zăvorul cu țigara și paharul în mână și am deschis ușa. Un tip masiv, cu părul vâlvoi, se sprijinea de tocul ușii de parcă ar fi fost sfârșit de oboseală și își freca ochii cu pumnii. Zâmbetul mic și trudit nu era îmbibat de prea multă veselie. Da, era mare, atârna cam cât mine. Costumul lucios, dintr-un material plin, își arăta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
e rodul întâmplării Nu îți dorești ca lucrurile să capete o formă coerentă în raport cu tine. — Hă-hă. N-am făcut altceva decât să fiu spectator. — Tu mi-ai făcut-o... jigodie fără suflet. Nu! Nu eu ți-am făcut-o. Cu tocurile, cu tocurile ei înalte! O femeie ți-a făcut-o. Legătura s-a întrerupt, dar cum mi s-a mai trezit mintea ia viață. O ușă s-a deschis violent și zgomotele înăbușite au țâșnit afară. Am simțit în clipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
întâmplării Nu îți dorești ca lucrurile să capete o formă coerentă în raport cu tine. — Hă-hă. N-am făcut altceva decât să fiu spectator. — Tu mi-ai făcut-o... jigodie fără suflet. Nu! Nu eu ți-am făcut-o. Cu tocurile, cu tocurile ei înalte! O femeie ți-a făcut-o. Legătura s-a întrerupt, dar cum mi s-a mai trezit mintea ia viață. O ușă s-a deschis violent și zgomotele înăbușite au țâșnit afară. Am simțit în clipa îngrozitoare care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
deget înmănușat. — Atunci, de ce? De ce? Fără voi nu ar exista ele. Uită-te la ea. Ne-am uitat iar în jos. Gagicuța era aproape întoarsă pe dos. — Ce îți spune asta? Nu știu. Bani. Se întoarse și pomi mitraliindu-și tocurile pe culoarul lung (în mod ciudat, magazinul atenua zgomotul și mișcarea) deschise ușa de sticlă cu o mișcare bruscă și, scuturându-și părul strălucitor, se pierdu în furnicarul străzii. Am auzit râsete, conversație purtată pe un ton scăzut. Pe fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
într-o publicație“, spusese ea luând încă o dată revista Debonair, „și acum, John, acel vis a devenit realitate.“ Își netezi posterul în poală: uite-o pe Vron, Vron, în patru labe, aplecată într-un unghi de trei sferturi, în ciorapi, tocuri cui, cu chiloții purpurii coborâți până la jumătatea pulpelor ciupite de vărsat „Frumos“ l-am auzit eu pe tatăl meu înghițind vorbele aplecat peste umărul meu. „Vezi, John“, spuse Vron, „dacă ai creativitatea...“. „Harul“ spuse tatăl meu, „harul creator, John, atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Fii atent... Da, uite-o. Trebuie să-ți spun că mă urmărește o femeie prin New York. Da, așa e. Această femeie e în jur de patruzeci, patruzeci și cinci de ani, cu glezne solide, și are aproape doi metri pe tocurile ei înalte. Mă urmărește prin voaleta neagră prinsă de pălăria neagră. Are părul scurt, roșu, electric. Are o bărbie joasă, încăpățânată și nebună. Tipa lucrează noaptea. Ies dintr-un bar și iat-o și pe ea, cu brațele încrucișate, ascunsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
bine zis l-am recitit. Da, și 1984. Eu și 1984 ne înțelegeam cât se poate de bine. Ferma animalelor? făcu Fielding. Nu zău. Dorothea, sau cine o fi fost, făcu la revedere cu mâna și o porni mitraliindu-și tocurile spre ușă, încheindu-și nasturii cămășii. O clipă o văzurăm dându-se înapoi, înainte de a o porni pe hol. Nub Forkner intră șovăielnic și se opri oftând pentru a-și recâștiga echilibrul... Eu nu prea aveam habar de filmografia lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Dăi drumul, fiule, mormăi el întorcându-mi spatele. Fugi. Pe Vron am găsit-o în salonaș uitându-se la televizor. Era întinsă pe sofa, cu trupul într-o postură bine studiată, cu capul ținut sus, ca o tavă. Am văzut tocuri cui, ciorapi negri, un chimono turcoaz, cu o grămadă de tăieturi și franjuri. Genele negre erau groase ca niște epoleți, ochii se profilau aidoma unor păienjeni pe crusta de fard mortuar întinsă pe obraji și pe frunte. Vron și camera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
asemenea energie, încât nevoia de pișare a început iar să dea din picioare, așa că restul spectacolului a fost o ploaie acidă pentru ochii mei. * — Mă conduci până la lift? m-a întrebat ea, iar eu i-am spus: — Sigur că da. Tocurile Martinei au mitraliat pe scări, după care au traversat holul. Am urmat-o fără să mă grăbesc. M-am simțit... mă rog, n-are nici un rost să neg - m-am simțit dureros de fericit. În timpul ultimelor șase rechemări la rampă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]