36,856 matches
-
rezistență sau cale de întoarcere către sine. Refugiul în sine însăși domina întreaga operă a Anei Blandiana, al cărui scop este și acela de a fugi de sine, în folosul celorlalți, sau de a fugi de ceilalți, pentru a se regăsi pe sine. Permanenta suprapunere a sinelui cu ceilalți, într-o identitate perfectă marcată la nivel lingvistic printr-o armonizare a vocilor de plural devine o formă de comunicare prin poezie, specifică întregii Generații șaizeciste. Am încercat, pe parcursul studiului nostru, să
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
12 volume, fiecare dintre ele aducând o notă de originalitate, specifică pentru generația '60. " Deși putem spune că Ana Blandiana este o reprezentantă tipică a generației '60, în măsura în care toposurile, temele, motivele, dar și mijloacele de expresie ale reprezentanților ei se regăsesc, în doze și cu finalități variabile, în creațiile sale, e limpede însă că, deși, în cadrul acestui gen proxim care e noțiunea mai mult sau mai puțin relativă de generație, poeta are un loc bine determinat, diferența specifică, precum și noul pe
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Permanenta căutare și valorizare a limbajului, specifică generației '60, inițiată de către moderniști, care încep să pună accentul pe fond, în detrimentul formei, sau pe instrumentul lingvistic, prin intermediul căruia se transmite acest conținut, își găsește, astfel, continuitate la neo și postmoderniști.7 Regăsind un nou Nichita Stănescu, care, din disperarea de a nu găsi cuvintele potrivite, în cele deja existente, inventează jocul necuvintelor, luăm afirmația Anei Blandiana drept o completare a colegului său mai tânăr de generație: "Nu imaginile îmi lipsesc, îmi lipsesc
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
3.2. Duplicitate lingvistică 283 Concluzii 298 Anexe 310 [ANEXA 1] " Între destin și vocație" interviu cu Ana Blandiana 310 [ANEXA 2] Note biobliografice 318 Sigle și abrevieri 325 Bibliografie și abrevieri bibliografice 326 În colecția Efigii au apărut: 1 Regăsindu-și rădăcinile în neomodernism, în raport cu care manifestă primele similitudini, deconstructivismul se manifestă, cu precădere, în prima perioadă a postmodernismului, asimilată tot neomodernismului. 2 Vezi, Dan Negruț, Deconstrucția personajului Don Juan, de la Romantism până la Postmodernism, Teză de Doctorat, Oradea, 2011, p.
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
soților Popescu, unul față de altul, ca elemente de psihologie conjugală, și mai mult sau numai starea lor existențială, în speță cea a bărbatului care, după ce i se dărîmă lamentabil precarele certitudini de "șef" căzut în dizgrație, nu se mai poate regăsi în nimic, nici un act al său nu e autentic, nici o intenție finalizată, nici un gest nu-i redă sensul pierdut al vieții. Toate căderile, toate compromisurile, toate eșecurile sînt echivalente, pentru antieroul lui Constantin Popa (astfel l-a văzut, cu dreptate
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
speță, nevasta) este prin definiție genetică inerțială, frustrarea gravă o resimte bărbatul, ale cărui fervori riscă să sucombe în ritmurile invariabile. Or, firea lui avid de exces îl hărăzește trăirilor ardente, într-o glorie de efuziuni, extaze, înfiorări. Ca să se regăsească, să uite de timpul care nu iartă, El se avîntă în voluptatea dătătoare de sens a unei iubiri mîntuitoare. Pînă și pătimirea, "speranța fără speranță", e, în această febră a trăirii, un privilegiu, pentru că înseamnă, în fond, o intensificare a
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
și alte piese de-ale mele "Calul verde", "Regulamentul de bloc". Îndrăznesc să cred că nu e prea tîrziu pentru această piesă. Și asta pentru că cele două orizonturi ale piesei corodarea, căderea în rutină a cuplului, încercarea de a-ți regăsi numele într-o altă tensiune lirică, pe de o parte, și intervenția legii morale, a pumnului moral, a sabiei morale, pe de altă parte, sînt perene". Constantin Popa este actor al Naționalul ieșean din 1962, iar din 1991, adică de la
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Iorga dau viață unui spectacol plin de sensibilitate și emoție, în care realismul și metafora, poezia și duritatea se contopesc amețitor. Un spectacol actual, deși nu aparține unei perioade de tranziție; un spectacol în care fiecare dintre noi se poate regăsi; un spectacol împotriva uitării unui sistem concentraționar, a "mașinii de vînt" care nu seamănă doar vrajbă și furtună, care nu distruge doar "celula de bază a societății", ci minează din interior echilibrul și așa precar al omului." Mioara Adina Avram
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
climat uman adică social, politic în care funcționa minciuna, lașitatea, frica, dar și o bine lucrată tehnică a disimulării în relația cu autoritățile statului, tehnică prin care, până la urmă, ne-am denaturat relația cu noi înșine. Făcând drumul înapoi, ne regăsim acolo unde eram adunați la un loc și apoi instruiți, cu metodă, cum să respirăm toți deodată, cum să simțim și să gândim toți în același fel, cum să trădăm în numele moralei socialiste, cum să renunțăm la moftul mic burghez
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
realitate. Au scăpat zice el doar aceia de care securitatea n-a mai apucat să se ocupe. Chiar dacă aici piesa ar suporta unele amendamente, chestiunea pusă în dezbatere rămîne în picioare. Ideea că toți suntem vinovați idee pe care o regăsim la temelia teatrului actual, de unde Constantin Popa a preluat-o și a dezvoltat-o în manieră originală îi justifică demersul. Personajele și le-a ales din lumea teatrului, pe care, firește, o cunoaște cel mai bine. Doi foști actori, acum
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
însă. Există mereu în noi, încă un om, un fel de Gheorghe Popescu, un individ nevăzut care s-a ridicat în picioare cînd a fost întrebat, chiar dacă în aria vizibilului, gestul nu a fost dus pînă la capăt. Teatralitatea se regăsește și în detalii. De multe ori se face referire la motivul măștii, de această dată alegîndu-se din polisemia termenului sensul de disimulare, de tăinuire. Minciuna pornește de la fiecare devenind universală. Comunismul a format un popor de mascați, de oameni care
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Pregnant, apare timpul văzut din perspectiva istoriei personale, scindat între prezent și trecut. Frumoasă considerație se creionează în această direcție. Prezentul este unul al ignoranței, al insignifiantelor griji cotidiene: a face teatru pentru vecinii din cartier și pentru copii, a regăsii liniștea de la sfîrșitul zilei, a încerca să menții o dietă pe care niciodată nu o poți respecta, ispitit fiind de micile vicii omenești. Trecutul este unul tulburător, este colțul tăinuit și acoperă pereții interiorului fiecăruia. Incursiunea în trecut reprezintă o
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
marxistă din comunismul triumfător al Estului cu marxismele care puteau fi gîndite Într-o țară liberă ca Franța. Faptul are importanța lui: Todorov pleacă din Bulgaria În Europa, cum mărturisește el că numea țările europene libere de comunism, pentru a regăsi o altă variantă a stîngii, una „de opoziție”. Ceea ce confirmă Înprimul rînd că „dreapta” și „stînga” primește fiecare sens În funcție de raportul cu puterea. Dar, cu toate astea, nu se poate ca Todorov, foarte tînăr, e drept, la 24 de ani
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
sau antropologice (sociologice) nu sînt prea bogate, cum săracă este Încercarea, obligatorie Îndefinitiv, de contextualizare a literaturii franceze prin aducerea ei la “numitorul comun” al secolului XX. În scurta introducere, autorul crede că specificitatea romanului ultimei sute de ani se regăsește În “interogațiile asupra sensului, pertinenței și legitimității sale”. Romanul de secol XX devine un “roman critic”, introspectiv. Literatura, cu alte cuvinte, este dublată de metaliteratură, fiecare gest scriptural apare Însoțit de notația rezonanței lui, În conștiința individuală a scriitorului, În
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
subiectului, a referinței (“realului”, zice Viart), a digesis-ului. Da, dar toate acestea se află de acum Înainte Într-o convalescență indefinită, resimțindu-se de pe urma atîtor șocuri. și, iar, numai marile talente sînt În stare, În lipsa sus-numitului efect de grup, să regăsească marea literatură. Acestea sînt grupate sub umbrela prea largă a “esteticilor nostalgiei”, adică a unei conștiințe istorice acute a literaturii ca ființă a timpului: Michel Tournier, Pascal Quignard (ordinea este a mea), Mondiano, Le Clézio, Renaud Camus (mai cunscut ca
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
oreille,1982) scrie detașat, fără miză, cu umorul și spiritul ludic proprii polar-iștilor francezi de azi; dar și cu flegma, cu expresia monotonă și chivernisită care-i pune În evidență micile explozii tehnice, parcă involuntare - ambele, atribute ce se regăsesc, ridicate În rang, la Echenoz. Romanul susmenționat al lui Tony Duvert este un polar cu convențiile revizitate al cărui protagonist nu ratează uniforma de polițai, homosexual, desigur, ceea ce nu-l face decît mai simpatic. În altă parte, Duvert, În spiritul
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
și simbolice (Goncourt și Médicis) a dispărut din listele cu nominalizările finale. Procedînd astfel, establishmentul cultural francez n-a făcut altceva decît să justifice derapajele polemice ale incriminatului. Houellebecq a demonstrat astfel că politicul comandă literarul (deși această subordonare se regăsește uneori În propria-i carte) și că obiectul principal al criticii sale acide - homo occidentalus - nu este departe de minabilul portret pe care i-l face. Particulele elementare Astăzi Michel Houellebecq este, Într-o țară În care lucrul acesta mai
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
umană, timpul cosmic este infinit). Persistă În neo-uman o nostalgie a umanului chemarea sîngelui nu a putut fi definitiv ștearsă În decursul evoluției genetice care face ca succesorul lui Daniel 1, Daniel 25, să părăsească biotopul neo-uman pentru a-și regăsi originile, pentru a regăsi, cu un cuvînt uzat dar corect accentuat de Houellebecq, iubirea. La fel ca În finalul Extinderii domeniului luptei, al Particulelor și al Platformei, sfîrșitul Posibilității unei insule Îl găsește pe protagonist singur și fără speranță pe
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
infinit). Persistă În neo-uman o nostalgie a umanului chemarea sîngelui nu a putut fi definitiv ștearsă În decursul evoluției genetice care face ca succesorul lui Daniel 1, Daniel 25, să părăsească biotopul neo-uman pentru a-și regăsi originile, pentru a regăsi, cu un cuvînt uzat dar corect accentuat de Houellebecq, iubirea. La fel ca În finalul Extinderii domeniului luptei, al Particulelor și al Platformei, sfîrșitul Posibilității unei insule Îl găsește pe protagonist singur și fără speranță pe ruinele unei lumi deja
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
interzis În Franța. Cuplul protagonist, format din două prostituate, vă poate aminti de Quentin Tarantino. Iar limbajul, colorat, mai puțin violent decît o spune titlul, descinde dintr-o tradiție literară franceză unde, alături de maeștri ca Céline sau Louis Calaferte, Îi regăsim pe protagoniștii valului sexual textualist din anii 1970, Monique Wittig sau Tony Duvert. Față de literatura ultimilor, Însă, cea din Baise-moi nu ține atît să transgreseze limitele limbajului sau să depășească nietzschean literatura: narațiunea curge clasic, frazele scurte sînt expresia unei
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
lui Camille Laurens În obținerea premiului Femina, În 2001, pentru romanul Rosie Carpe. Marie Darrieussecq și ale sale autoficțiuni au pătruns brusc În lumea literară franceză și mondială În 1996, anul Truisme-lor. Lydie Salvayre și a sa scriitură umorală se regăsesc deja În colecțiile de buzunar. Annie Ernaux cu romanele sale domestice participă la rețeta editurii Gallimard. Dintre francofone, chinezoiaca Shan Sa, o limpezime de cristal Însemnată cu eticheta politică, este abonată la premii de la debut, frumoasa japoneză Linda Lê, o
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
la propria biografie este romanul din 2004, Biografia foamei: romanul copilăriei ei, o poveste frumoasă, crudă dar fericită, spusă cu cinism dar Întreruptă de momente ascuțite de patetism. Aici veți face cunoștință cu un personaj din carnea căruia le veți regăsi plăsmuite pe toate celelalte din cele 15 romane publicate până acum, dintre care În limba română s-au tradus deja 11, ultimul, Acid sulfuric, În 2005. În Biografia foamei aflați despre existența unei fete caracterizată de o neostoită foame: de
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
prevenitor, adulter. Romanul ridică două probleme - 1. Ești căsătorit și te Îndrăgostești de altcineva: ce faci? și 2. Ești părăsit, te simți distrus: iar, ce faci? - și oferă două soluții: 1. Mai bine Îți asumi drama despărțirii pentru a-ți regăsi fericirea decît să continui o relație compromisă care te alienează. 2. Îți spui că e mai bine că te-a părăsit acum decît să continue o relație compromisă, alienantă, și de realitatea dureroasă a căreia ți-ai fi dat seama
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
eticheta de limbaj a personajului sau naratorului minimalist să poată fi recunoscut un aer de familie. Există un „vertuism” al prozei minimaliste care poate fi pus În balanță cu libertinajul literaturii despre care am vorbit pînă acum. Exemplul absolut se regăsește În romanul din 2003 al lui Jean Echenoz, Au piano. Descrierea unei nopți de dragoste dintre protagonist și fantasma lui Doris Day (un prim eufemism) constă În această frază: „Noapte de dragoste cu Doris Day”. Dar mizele si istoria minimalismului
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
o scriitură inocentă; (...) gîndirea Își menține astfel Întreaga responsabilitate (În mod normal atenuată de stil, n.m.), fără a fi acoperită de un angajament accesoriu al formei Într-o Istorie care nu-i aparține.” Barthes continuă afirmînd că astfel scriitura Își regăsește rolul instrumental jucat În arta clasică, dar că acest instrument revenit la origine „este felul de a exista al unei liniști”. „Scriitura albă” nu depășește astfel literatura, ea nu este o manifestare a conștiinței literaturii, pentru că nu e Înzestrată cu
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]