3,748 matches
-
comună, plus odaia unui tânăr pictor, își lăsase barbă, făcea rugăciuni cu ușa larg deschisă, ca să se vadă (dar muntencele nu se lăsau înșelate cu una, cu două, scuipau pe furiș, își făceau cruce în spatele lui), avea o iubită, o elevă, îl vizita în orele de clasă, îi aducea mâncare în ghiozdan, o snopea în bătăi și așa mai departe, se petrecea o dramă amoroasă. Am uitat să spun că la capătul coridorului aceluia aflat la etajul cel mai de sus
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
doleanțele, chiar vizitându-i acasă pe cei mai necăjiți, stând de vorbă cu părinții acestora despre greutățile lor, neuitând niciodată să le amintească despre anumite avantaje pe care le vor avea cei care termină liceul. Și ea a fost cândva eleva acestui liceu cu profil agricol, astăzi fiind profesoară de Limba Română a acestui liceu, la al cărui prestagiu ținea foarte mult. Privirea ei senină și zâmbetul ei blând i-aducea mult respect și dragoste din partea elevilor și a colegilor ei
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
să-i pot oferi toată dragostea mea, ceea ce mie mi-a lipsit. Eugen s-a născut dintr-o relație a mamei sale, foarte tânără la acea vreme, cu tatăl său Ioan Plopeanu care își făcu serviciul militar în Sibiu. Era elevă la o școală comercială în ultimul an, și stătea în internatul școlii fiind dintr-un sat din împrejurimile Sibiului, fiică a unei familii nevoiașe, cu cinci copii. După ce îl născuse pe Eugen, viața ei deveni un calvar. Tatăl său mereu
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
plutind În port sau care mureau de frig pe treptele de la metrou. Fie și numai ca să nu se dea bătut, Monsieur Roquefort nu-l uită pe Carax. Unsprezece ani după ce descoperise Casa roșie, hotărî să le Împrumute romanul celor două eleve ale sale, cu speranța ca, poate, acea stranie carte să le Însuflețească a dobîndi obișnuința lecturii. Clara și Claudette erau pe atunci două fete În vîrstă de cincisprezece ani, cu vinele clocotind de hormoni și cu lumea făcîndu-le cu ochiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
Velázquez avea biroul la etajul al doilea al Facultății de Litere, În fundul unei galerii cu pardoseală cadrilată și cu luz en polvo ce dădea către porticul dinspre sud. L-am găsit pe profesor În ușa unei aule, parcă ascultînd o elevă cu o figură spectaculoasă, Înveșmîntată Într-un costum grena care Îi Încingea talia În clin (a cuchilloă și lăsa să se Întrezărească niște pulpe lucioase În ciorapi de mătase fină. Profesorul Velázquez avea faimă de donjuan, iar unii spuneau că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
mai mult timp printre muzele prinse În vechi tomuri decît În compania unor fete În carne și oase, care mereu mi se păreau la ani lumină de fantasma Clarei Barceló, Însă În clipa aceea, studiind fiecare cută din anatomia acelei eleve, pe care n-o puteam vedea decît din spate, Însă pe care mi-o imaginam În trei dimensiuni și perspectivă alexandrină, mi se făcu o poftă ca de lup. Ia te uită, e Daniel, exclamă profesorul Velázquez. Ce noroc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
stat între Takamori și Tomoe, care se purtau cu el de parcă ar fi fost o personalitate. Cerul nocturn era brăzdat de un curcubeu de lumini de neon. În fața lor stăteau în picioare, agățate de bara de sus, două fete, aparent eleve de liceu, care se întorceau de la un concert ce avusese loc în sala Hibiya. Încă sub vraja muzicii, discutau entuziasmate despre pianist. Gaston părea stânjenit. Stătea țeapăn, cu mâinile pe genunchi. Takamori și-a amintit de seara în care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
surprins În timp ce se Împerechează nu se simte umilit. Există mai multe metode prin care poate fi umilită o femeie. Varietatea lor constă În special În scenariile imaginate. De exemplu, soția care-și vinde trupul pentru a putea plăti datoria soțului, eleva de liceu răpită de un grup de golani, femeia evreică aleasă de un ofițer nazist, În general erau preferate astfel de scenarii. Important era Însă ca modul de desfășurare a scenariului să rămână Învăluit În mister, pentru a putea fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
stat pentru problemele Stațiunii, decât Ministerul Provinciilor. Decât Regele. Nimeni nu poate rezista unei intoxicări sistematice. „Nici o armă nu e mai sigură, mai curată și mai la îndemână decât cuvântul!” insistă Suplinitorul. Folosește zilnic mii. Zeci de mii: le vorbește elevelor sale despre frumusețile patriei, despre trecutul ei nu prea glorios, despre viitorul nesigur, despre Dumnezeu... Uneori le citește din Facere; mâna sa dreaptă, Croitorul, zice că mai bine le-ar vorbi despre Apocalipsă. § Nu îl va readuce nimeni pe Castelan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
de jos era un alt teanc de reviste pornografice. Becker luă una și întoarse coperta simplă. — „Sacrificiul virginei“, zise el citind titlul. Ia priviți aici, domnule. Îmi arătă o serie de fotografii înfățișând degradarea și pedepsirea unei fete care părea elevă de liceu, de către un bărbat bătrân și urât care purta o meșă prost croită. Dungile pe care bastonul lui le lăsase pe spatele ei gol păreau cu adevărat foarte reale. — Nasol, am zis. — Înțelegeți și dumneavoastră, eu sunt doar distribuitorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
sau călări, care dezertau de la unitățile lor, sau încercau să ajungă din urmă grosul forțelor dispersate, bătrâne doamne nobile în fruntea unor cete de servitoare cu boccele, sanitari cu brancarde, bolnavi abia ieșiți din spitale, vânzători ambulanți, funcționari, călugări, țigani, eleve de la fostul Colegiu al Fiicelor de Ofițeri, în uniformă de călătorie. Toți se înghesuiau pe pod, târâți parcă de vântul umed și înghețat, care părea să sufle din hărțile geografice, din breșele ce sfârtecau fronturi și frontiere. În acele zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
plită nouă. În primii ani s-a luptat vitejește să inventeze mâncăruri folosind mijloacele limitate de care dispunea, dar strădania ei de a face ceva mai mult decât să le reîncălzească a epuizat-o. Acum, așa cum fac majoritatea newyorkezilor, fosta elevă la școala de artă culinară se mulțumea să comande acasă sau să iasă să mănânce în oraș. Renunță la ideea de a mai face curat, se trânti în patul nefăcut și începu să răsfoiască paginile albumului cu fotografii pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
el, să nu rămâi acolo. Nu contează că e cinci dimineață; tu trebuie să fii cea care se ridică și pleacă. Rămâi doar cât faceți sex. Când e momentul să dormiți, pleci de-acolo, o sfătui Adriana pe noua ei elevă și încercă să nu se gândească la faptul că vorbea exact ca maică-sa. Mackenzie clătina din cap, sorbindu-i fiecare cuvânt. — Dar dacă— — Nu există excepții. Clătină iar din cap. — Distrează-te! zise veselă Adriana. Îl strânse ușor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
mărul șarpelui, și Thomas-Adam păstra acel rudiment, mereu la pîndă sub oasele capului, ostil unui sentiment aparte; iubirea Însemna să ți pierzi somnul, liniștea, rațiunea, se murise din dragoste, se mai murea; Își luau zilele, uneori, liceeni Îndrăgostiți de profesoare, eleve amorezate de studenți, destui bărbați părăsiți: aceștia mai mult din disperare și din spaima de singurătate. VÎlvătaia iubirillor nebune trecea repede, Thomas avea nenumărate exemple, mai rămînea ceva jeratic, cine știa să-l păstreze, cei mai mulți adunau doar cenușă. Pe care
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Am rămas între patru pereți. Atât. Jowida spune mai multe. - Am făcut parte dintr-o rețea care dădea lecții private pe ascuns, la mine acasă sau la vecini, de cele mai multe ori în pivnițe. Am avut în timp cam 300 de eleve. Veneau pe rând, câte zece, cam câte o oră fiecare grupă. Am zis că este un cerc de țesut covoare, că le învăț să țeasă. Vecinii mințeau cot la cot cu mine. Uneori mă plăteau organizațiile clandestine pentru femei. Trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
asprit, e ceva mai slăbuță și poartă ochelari de vedere cu ramă metalică. Și e lipsită complet de nuanțe. Judecând după tunsoarea ei băiețească, ar putea fi asemănată și cu Amélie Poulain, după douăzeci de ani. Liliane a fost o elevă silitoare. Și-a luat bacalaureatul în filozofie și toată lumea se aștepta să urmeze dreptul. Din motive absolut inexplicabile, destinul ei, câtuși de puțin fabulos, a făcut-o să se angajeze, imediat după absolvirea liceului, ca asistentă la un cabinet notarial
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
atace. Acolo, în amurgul acela miraculos... Sau acum o săptămână, la Copenhaga, la hotelul Copenhaga, la coada aceea imensă. Oameni zgribuliți, obosiți, speriați, ca la noi, imensă coadă la niște nenorocite de bomboane. Mă apropii și întreb o tânără, o elevă, care era la urma șirului, o întreb despre ce e vorba. Ei, cecredeți, îmi cere legitimația. Legitimația! Să mă deschei la pantaloni, asta voia, spurcocica? Să-i arăt legitimația? Închipuiți-vă, ofensă sexuală, doamnă, ultragiu, doamnă. Asta-i noua generație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
pumnișorii pe care i-i „spusese” Viviana la ureche. Excursia Ca un zefir de primăvară, blând și vesel, intră pe ușă Viviana, îmbrăcată în uniforma cu picățele, cu șorțuleț albastru, cu guler alb și apretat, cu ghiozdanul în spate. Era elevă în clasa întâi și anul școlar era pe sfârșite. Săru’mâna! Bine ai venit! îi răspunseră părinții. Cum a fost la școală? A fost frumos. Tovarășa învățătoare a spus că vom merge în excursie, vom vizita fabrica de sticlă și
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
toți, de la mine pânè la șefu’ poliției, numai că sè-și ia carnetul de conducere! Dar eu ți-am liniștit-o, sè nu creadè cè eu, eu sunt bèrbat însurat, am copil, și-mi iubesc nevasta, Ce, mè dau eu la eleve, așa rèu am ajuns?! Ți-o prezint dacè vrei, Matei! Cu tine s-ar culcă așa de plècere, esti bèiat frumos! Te lecuiește ea de sex, Nu, mulțumesc! resping eu râzând generoasă propunere, nu mè intereseazè! Așa cum ziceai, femei sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
familia lui, mă simțeam ca în al șaptelea cerc al infernului, însă mă străduiam din răsputeri să fiu drăguță și veselă, deși atitudinea lor și capacitatea de a se răni unii pe alții mă făceau să par, prin comparație, o elevă de pension. Sunt de-a dreptul furioasă și nu știu ce să fac cu toată furia aceasta; o simt în mine ca pe un izvor gata să țâșnească la suprafață. Mă urc pe comodă și încerc să rup fotografia de pe perete, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
de casă la deodorantul Malizia și de la mămăligă la pâinea feliată. Precum teancurile de bani în conturile personale, bine spălate cu detergenți străini. Brăila era un oraș pe care locuitorii îl transformau după chipul și asemănarea lor. Sânii opulenți ai elevelor de la gimnaziu, datorită fast-food-urilor, se puteau vedea în mărimea lor nenaturală, prin mulțimea de en-gros-uri și supermarket-uri, îmbrăcămintea proștilor satului, plecată de la in, lână și bumbac, fiind acum compusă din plastic 99% și 1% ață răscoaptă, 88% vâscoză și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cartierului, urlă sfinx-ul brăilean, așteptându-și veșnicia pe care orășenii o clădesc de pe acum cu fervoare. Mă simt goală, privită insistent și vreau să plec. Până nu le guști mâncarea, până nu le lauzi gospodăria, pe cele două fete, eleve la gimnaziu, nu te lasă să pleci. Copacii, tot de pe vremea străbunicilor, influențați de gândirea împietrită în trecut a stăpânilor, au rămas pitici cu rădăcinile în 1848, deși la câțiva zeci de kilometri e orașul Galați, mai ambițios decât Brăila
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
nicio vină că deveneam zi de zi mai diform. Odată ce închipuirea îmbrăca manechinul de gips șters și țeapăn, Any, devenea, din Libarcă, Muză. Zeificarea ei în versuri era masturbarea mea. Împopoțonarea ei în rime n-o făcea mai mult decât eleva ce aștepta violul la orizont. Și care avea să vină după ce carnea ei de sidef devenise de moluscă. Așa, ca o răzbunare a idealizării lui Mircea Eliade pentru Maitreyi lipsită total de poezie. Discipolul și-a concentrat toată forța pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
doar vocea impostată de actor, din Chirilă și Halipa, mirosul de pește, din Prunilă, gândurile, din Nilă Hagiu, titlul romanului, din Mihai Dinu, urechile și mustața, din Any Palade, dobitocia, fapt ce uimi pe țiganul, proful de biologie, văzând în eleva lui, Piranda ideală, întruchiparea țigăncii Cerestina, Preoteasa țigănimii de pretutindeni, cu pielea aromată ca o Coca-Cola și ochi de smarald. Și îi căzu cu tronc, trimițându-și la Dracu' deontologia profesională. Ea neagră, el negru, s-ar fi căutat noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
școli a reușit să facă să vibreze sufletul elevilor, mai puțin sau mai mult, după cum și arcușul unui artist impresionează lemnul viorilor altfel, după cum și lemnul de rezonanță nu este identic. Absolvent al Facultății de biologie, Cristina Hordilă Filip, fostă elevă a școlii Foști profesori În semn de prețuire Răsfoiesc monografia „Arc peste timp” din urmă cu 10 ani. Întâlnesc nume și chipuri ale unor oameni ai școlii care au marcat, prin vocație, destinul acestei instituții și care astăzi sunt pensionari
ARC PESTE TIMP 40 ANI 1972 – 2012 by Loredana Ţară () [Corola-publishinghouse/Imaginative/288_a_583]