6,028 matches
-
Pro Vita“, Valea Plopului, jud. Prahova) și înduioșătoarea copilărime păstorită de domnia sa. Faze haioase, din mers. Sorin Oprescu complimentat cum că arată fain. „Păi la câți morcovi îmi înfig ăștia toată ziua, te cred și io că sunt energizat“, a exclamat primăria sa. Replica lui Adriean Videanu a picat la fix: „Nu morcovii contează, cât aranjamentul frunzulițelor“ - râsete intense -, eu fiind, în acel moment, lipit dialogal de Toader Paleologu, potențial candidat la Primăria Bucurescilor. Nu vă imaginați ce l-am tuflit
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
executiv de Comunicare la Banca Comercială Română, dorea să organizeze o seară colocvială pe tema „bogăției la români“, cu oameni din presa financiară și cea culturală. „Păi, ce? avem noi cultura bogăției? Noi nici filozofia sărăciei n-o avem!...“ am exclamat. „Exact asta e tema discuției.“ Când am auzit că moderator va fi Cătălin Ștefănescu, având dumnealui în stânga și dreapta doi Mihăilești - unul hâtru doctoral comprehensiv (Vintilă), celălalt (Dan C.) bufon patetic digresiv -, am acceptat numaide cât. Mi-am amintit ce
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
ghiuluri uriașe, limuzine cu maimuțe milionare și măturători de euro după câte-o paranghelie, plus complicitățile străvechi, adânc înrădăcinate, între pegră și poliție, între interlopi, procurori și judecători, sigur că ajungi să urli leninist: „Moarte bogătanilor“. Ori, după caz, să exclami iresponsabil, ca John Lennon: „Power to the people!“ Exact aici a intervenit salutar Radu Soviani: să evităm confuzia între bogați și bogătași ! Dacă am înțeles bine, cam ca între „adevărații Arnoteni“ și acei nouveaux riches care-l agresau pe Ghepardul
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
lipsindu-i din geantă amorosul raport, își zice: "Dar ce e asta? Ce e asta ce mi se întâmplă? Unde am tratat eu mult despre această fată? Dar dacă nu am văzut-o până astăzi? Ce e asta?" Frumoasă zi! exclamă Leonsia. Deja suntem în primăvară, Leonsia, zice Marina. Foarte exactă observație! Ieri echinocțiul... Fără îndoială energia vegetalelor... și se oprește Avito pentru a vedea ochii limpezi ai Marinei care se întorc spre ai săi și cu gura căscată începe să
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
citesc ceva despre embriologie; ca să fie conștientă de ceea ce face... dar nu! Ca să fie inconștientă, așa va ieși cel mai bine... fără îndoială..." Și în ziua următoare o învață o preparare embriologică în perioada corespunzătoare. Ieșind din somnul cronic, ea exclamă: Lasă, lasă, pentru Dumnezeu, lasă, lasă asta.... Ah, dacă am fi însămânțați noi, bărbații!... suspină Avito, tăcând: "am face-o mai științific și în mod conștient". Așa e, că dacă ați fi însămânțați voi bărbații, nu ați fi oameni, ci
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
său special și specific, bacillus individuationis, cum îl numește don Fulgencio, și te-a contaminat...." Asta a fost ieri iar astăzi Marina găsește pe soțul ei înțepând copilul cu un ac, și trezindu-se din somn inima sa de mamă, exclamă: Dar ești nebun, Avito, ce faci? Și tatăl surâde, se întoarce să-l înțepe și răspunde: Tu nu înțelegi... Dar, Avito adaugă cu blândețe. Studiez aceste reflexe! Ce lume e asta, Sfântă Fecioară! Și recade în vis. Îi mai rămâne
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
aceste oale de ecoul cântecului vidului. Acesta este ghidul pentru educația geniului, s-a confesat don Avito. * L-au anunțat pe don Fulgencio că îl caută Carrascal; iese filosoful în galoși, pune o mână pe umărul lui don Avito și exclamă: Pace și știință! prietene Avito... ce bine pe aici!... Dumneata mereu atât de mărinimos, don Fulgencio...Vin ceva transpirat; este atât de departe această casă... Se pierde mult timp ca să străbați spațiul... Aproape la fel precum spațiul care se pierde
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
un moment metadramatic! adaugă don Fulgencio. Asta e prea mult pentru Avito; dă peste știința sa. Este atât de sublimă filosofia că numai în parabole se poate încarna. O să vi-l aduc dumitale, don Fulgencio... Nu, nu, în niciun caz exclamă vioi filosoful, care nu are copii nu, eu nu trebuie să-l văd, nici să mă vadă până ce nu sosește ora. Este convenabil să fie o mână, deși umană, ocultă și invizibilă, în sensul său; ne înțelegem noi doi, și
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
Se înnourează fruntea Marinei, dacă ar vedea asta Avito... Cu remușcarea unei ascunse crime, îngrozită în fața apariției invizibile a destinului, se ridică repede și lasă copilul pentru a continua visând. Și aici, acum, ca altă dată, strângându-l la piept exclamă: al meu, al meu, al meu, Luis al meu, Luis al meu, al meu, al meu, în timp ce copilul o privește senin, cum se privește cerul la plimbare. În aceste tainice întâlniri îi vorbește despre Maica lui Dumnezeu, despre Fecioară, despre
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
lui don Fulgencio, încruntă maestrul fruntea, înclinând capul gânditor, contrariat pentru că Avito, aplecându-se peste masă, îi mișcă lucrurile care îi umplu biroul. Le pune în ordine filosoful, pentru că fiecare obiect, călimara, creioanele, ceasul, chibriturile, tocurile au locul lor și exclamă: Forțe pentru a se ieși din scenariu, pentru a se scutura de veridic, legea tragicomediei noastre! Și ce e de făcut? Lasă-l, lasă-l, lasă-l să zboare, că el va vrea să se întoarcă pe pământ, să cadă
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
deosebire între real și prefăcut? Va fi că mai întâi va inventa lucrurile și le va crede apoi, cum mă asigură don Fulgencio? Va fi începutul vânei. Auzind copilul într-o zi pe doică că îl acuză de o ticăloșie, exclamă: Asta o vei fi visat! * Se aprinde din nou Materia, de uimirea Formei, pe care a nesocotit-o un timp. Și blestemă, o dată în plus, instinctul, pentru că noua ființă va împiedica sau ajuta la formarea geniului? Nu cumva din întâmplare
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
uimirea Formei, pe care a nesocotit-o un timp. Și blestemă, o dată în plus, instinctul, pentru că noua ființă va împiedica sau ajuta la formarea geniului? Nu cumva din întâmplare acesta se creează singur? Va fi geniu? Du-te, du-te! exclamă Apolodoro într-o zi ce grasă s-a făcut mama! Și în timp ce sărmana Marina se îmbujorează, tatăl zice: Privește Apolodoro, de aici, din această grăsime va ieși un frățior sau o surioară... De aici? exclamă copilul. Ce batjocură! Avito! suspină
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
geniu? Du-te, du-te! exclamă Apolodoro într-o zi ce grasă s-a făcut mama! Și în timp ce sărmana Marina se îmbujorează, tatăl zice: Privește Apolodoro, de aici, din această grăsime va ieși un frățior sau o surioară... De aici? exclamă copilul. Ce batjocură! Avito! suspină în vise, petiționar, Materia. Da, de aici. Nimic din astea care se aduc de la Paris și alte prosteli de stil; adevărul, adevărul mereu. Dacă ai fi mare, fiul meu, ți-aș explica cum apare vâna
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
de grabă la don Fulgencio, primește o nouă surpriză. Copilului nu-i lipsesc calitățile de observator, cum se vede spune maestrul, dar nu văd de ce ai fi avut de zis asta, sau nu mi-ai spus vreo minciună... O minciună! Exclamă Carrascal făcând ochii mari. Da, o minciună... provizoriu. Deși este provizorie... o minciună! Dar dacă dumneata te afli în ea, Carrascal? Este oare mai mare minciună ca adevărul? Nu ne înșeală? Nu ne înșeală adevărul cele mai ingenue aspirații ale
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
istoria lumii dacă în loc de a fi fost descoperită America de către Columb, ar fi fost descoperită Europa de un navigator aztec, guarani sau quichua? Ce va fi Apolodor al meu?" Gîndește să urce scările casei și îi iese copilul în față exclamând: Tată, vreau să fiu general! Exclamație care cade ca un bolid în meditațiile sale. Nu, omule, nu; nu-ți poți dori asta... ești confuz, fiul meu... Cine te-a învățat asta? Cine ți-a spus că vrei să fii general
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
spus-o teribilul umorist Danzig pentru că tatăl său s-a sinucis și mama sa a scris romane, când din întâmplare sinuciderea a fost romanul tatălui și romanele au fost sinuciderea mamei sale. * Când Rosita, care este foarte capricioasă, plânge, tatăl exclamă: Las-o să plângă, femeie, las-o să plângă, că așa se dezvoltă plămânii. Ce de meteoriți în bocet! Aduce odată cu trezirea tensiunea sa nervoasă pe care trebuie s-o descarce și o face plângând. Și cum are de plâns
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
culce cu el, cu guingo. Of! Instinctul! Instinctul! Cuvânt pe care l-a inventat ignoranța noastră. * Ajunge Carrascal în prezența lui don Fulgencio, când acesta, cu ceașca de ciocolată, rece deja, meditează la un aforism. Nimic nu ajung să rezolv! exclamă repede filosoful, rupând liniștea cu care l-a primit pe fidelul don Avito aforismul există, nu încape nicio îndoială, aforismul există, dar în ce sens? Putem spune: femeia naște și bărbatul se face sau viceversa? că bărbatul se naște și
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
decât a spune ce înseamnă Dumnezeu... Fără îndoială... Și cum să vorbim, dacă nu așa, femeilor? Ah, femeile, piedica întregului progres...! abia dacă născocește... Face ce simte... Este un bărbat avortat... Este anti-supra-bărbat... Și continuă cei doi, până în final când exclamă don Fulgencio, gândind în el Socrate al dialogurilor platoniciene: Nu ne rămâne, Carrascal, decât că bărbatul este reflexivul, iar femeia instictivul? Rămâne. Nu pare a fi femeia tradiția și bărbatul progresul? Așa pare. Nu rezultă că femeia este memoria, iar
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
lui don Fulgencio, tivit de o ușoară lumină cernută, cu ochi care par că nu privesc, cu mustața căzută. Maestrul privește acest copil palid și deșirat, cu umerii suspendați, cu buza superioară ridicată care îi lasă gura întredeschisă. Fiul meu! exclamă don Avito, întinzând spre el mâinile ca și cum ar prezenta comercial un fel de marfă. Apolodorul nostru! adaugă calm don Fulgencio, și cum copilul tace bine... bine... a crescut! Mulțumesc! murmură Apolodoro fără să se miște. Bine, omule, bine și maestrul
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
noi înșine falși? Și-i dădu un sărut. Treizeci de ani, Fulge, treizeci de ani! Treizeci de ani, Mira! și o îmbrățișă, adăugând: îți amintești? Mai departe nu a mai putut auzi Apolodoro pentru că doña Edelmira s-a ridicat repede, exclamând: "Cine merge pe aici?" și a intrat el, complet confuz. Așa se face că maestrul nedându-i atunci nicio atenție, Apolodoro se visează acum cu doña Edelmira. * L-a însărcinat tatăl său să-și pună pe hârtie concepția sa despre
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
ramuri ale unui copac înflorit, iar jos, începutul trunchiului. Sărmana inimă îi dă alarma, ce e asta? Întors acasă se apucă să scrie concepția sa despre univers, dar trebuie să se întrerupă pentru a scrie versuri. Versuri? Versulețe, fiul meu? exclamă tatăl, suprinzându-l, și cum el tace, adaugă: Ca exercițiu, pentru a proba totul... treacă! Nu-i așa că poeții nu sunt genii? I-am avea, fiul meu, i-am avea, dacă lumile ar fi mai atente la ceea ce s-ar spune
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
azi biata sa mamă în brațe și sărutându-l, a auzit-o murmurând: "Luis al meu, Luis al meu, Luis?..." Un sărut intempestiv, ilogic, fără deducție, un sărut care a smuls lacrimi și mamei și fiului. Of, tatăl tău! a exclamat Materia îngrozită, auzind un zgomot. Și aici iată că intră don Avito zicând: Se vorbește de un inginer industrial care a descoperit trisecțiunea unghiului... În această noapte se surprinde Apolodoro cu orațiile pe care de copil i le cuibărise în
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
corp de Bacchus, ce crimă! Care este crima? și se întoarce Apolodoro. Trece un tânăr dând brațul unei fete ai cărei ochi, fixați pe el, par flori de viață. Se sprijină fata leneș de bărbatul ei. Ce fată frumoasă era! exclamă Federico. Și este. Deja, nu; a pierdut virginala imaturitate; acest bărbat a făcut-o să rodească... Vezi dumneata această talie? Asta e o crimă, o crimă care ar trebui pedepsită.... Dar dacă e soțul ei... Asta e o crimă, spun
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
eu nu intentez să o rup. Dar așa părere ai dumeneata? Omule, dumneata îmi ești util, mi-ai pregătit terenul, ai pregătit-o să aibă logodnic, ești precursorul meu... Și ai fi dumneata capabil să o strici, dacă e cazul?, exclamă imediat, cu o subită inspirație Apolodoro. Bah! Această obligație a respectului pentru virgine frumoase se impune, ca atâtea alte lucruri... "Dar, de ce nu îl bate? gândește Apolodoro. Trebuie să-l bată... și pentru ce?... pentru ce?...; tata spune că nu
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
dreptul la propria fericire. Dreptul? Dar, da, a distruge pe alții, pe copii, mai ales. Și cine te-a pus să te îndrăgostești? Cine? Amorul, sau dacă vrei, determinismul psihic, așa m-ai învățat. Tatăl, atins vizibil de acest argument, exclamă: Amorul! Mereu amorul punându-se în calea marilor realizări... Dragostea este anti-pedagogică, anti-sociologică, antiștiințifică, anti-toate. Nu înaintăm bine pentru că omul se propagă prin lăstari sau prin sciziune, în loc să se propage prin civilizație și știință. Ce încurcături sunt astea, tată? Du
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]