8,653 matches
-
are forța unei filosofii. A unei înfrângeri atât de disproporționate - cam în felul în care universul strivește trestia gânditoare, mai puternică, știind că moare, decât rivalul ei nemuritor - încât nu poate fi dovedită. De aceea, e acceptată ca o beție, fericindu-l și compăti-mindu-l, deodată, pe norocosul nenorocit care are parte de ea. Și care-și trăiește viața încercând. Doar că săgețile lui, zvârlite cu putere spre cer, se înfig temeinic în bagdadie.
Bagdadii by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/6275_a_7600]
-
Marina Constantinescu Privesc pe geam si încerc să regăsesc ceva din farmecul adolescenței petrecute într-un bloc cu oameni simpatici -unii dintr-un cartier vechi si foarte verde din București. Stau, temporar, în apartamentul copilăriei mele. Aici, am fost fericită. Acum, totul e trist, trist, trist. Alienarea societății noastre îmi invadează pînă și amintirile. Mult zgomot, o agitație permanentă și fără rost, hîrîitul zarurilor de table pînă foarte mult după miezul nopții, hărnicia preaguralivelor femei de serviciu în zorii dimineților
Despre jovialitate by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/6141_a_7466]
-
de francză i-au fost oaspeți. M-am simțit mîndru ca o piatră a Colosseumului cînd, la Capri, am primit un premiu din partea unui juriu de scriitori și ziariști, în același timp cu John Le Carré. De asemenea, am fost fericit precum coarnele unui taur după ce au sfîșiat veșmîntul de lumină al toreadorului, atunci cînd editorii catalani mi-au atribuit premiul Atlantida." Chestionar (în loc de încheiere) Pivot mărturisește, în legătură cu Bouillon de culture, că de fiecare dată cel mai greu i se părea
Bernard Pivot - Bună dispoziția ziaristului de cursă lungă by Marina Vazaca () [Corola-journal/Journalistic/15702_a_17027]
-
Oda Nobunaga. Când deveniseră soț și soție, jurând că „în viitor, vom câștiga o mie de banițe de orez”, armura le simbolizase speranțele și avusese întâietate pe lângă lucrurile gospodărești pe care le dorise. Nu putea nega că îi redeștepta amintiri fericite de la începuturile căsniciei. Dar contrastul dintre visurile lor de tinerețe și realitatea prezentă nu merita nici un moment de gândire. Era un blestem care-i rodea inima. Soțul ei fusese schilodit înainte de a fi apucat să se distingă în luptă. Întrucât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
burtă. Oetsu nu-i luă în seamă remarca. — Tot aici ești? întrebă ea. În curând se înnoptează, și-n casa asta nu te las să stai. Își ascunse lacrimile cu mâneca. Frumusețea tinerei soții de samurai, care fusese atât de fericită cu doar doi, trei ani în urmă, pălise ca o floare bătută de ploi. Hiyoshi, continuând să țină pisoiul, se gândi la foamea lui și la patul unde nu putea ajunge. Privindu-și mătușa, observă dintr-o dată că în înfățișarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
cu sare. — Îți mulțumesc, spuse mama lui, făcând o plecăciune spre săculeț. Asta-i sarea pe care ai câștigat-o din prima ta ieșire în lume. Hiyoshi era satisfăcut. Privind fața fericită a mamei sale, era și el atât de fericit încât i se părea că plutea. Jură că, în viitor, avea s-o facă și mai fericită. „Deci, asta e! Iată sarea familiei mele,” își spuse Hiyoshi. „Nu, nu numai a familiei, ci și a satului. Ba, și mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nu i-ar fi plăcut mai mult decât să dea o fugă pentru a le vedea câteva momente, dar jurământul pe care-l făcuse în acea primă noapte friguroasă îl oprea. Încă nu făcuse nimic pentru ca mama lui să fie fericită. Pe când se întorcea, fără tragere de inimă, dinspre Nakamura, întâlni un om în uniformă de soldat pedestru. Ia spune, nu cumva ești fiul lui Yaemon? Și dumneata cine ești, dacă-mi dai voie să te-ntreb? — Te numești Hiyoshi, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
alăturase. Postați de o parte și de alta ale sălii mari, se prezentară solemn: — Sunt Hotta Doku, vasal superior al Seniorului Dosan din Saito. — Și eu sunt vasal superior. Numele meu este Kasuga Tango. Ați făcut drum lung și sunt fericit să văd că ați ajuns cu bine. Este o fericire, într-adevăr, că această zi de întâlnire e atât de splendidă. În timp ce cei doi continuau să-l salute, Nobunaga porni cu pas vioi pe pardoseala lustruită a coridorului, pe marginile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
-i răsplătească pentru petrecerea din seara trecută. — Am terminat treburile. Să ne întâlnim diseară, să vă destindeți și să vă distrați, insistă el. La un han local, le făcu cinste cu un banchet, îmbătându-se și el plăcut. * * * Tokichiro era fericit. Singur, dar fericit. — Maimuță, spuse Nobunaga, care continua uneori să-l numească astfel, ai făcut economii la bucătărie, de când te-am însărcinat cu ea. Dar e o mare pagubă ca un om ca tine să rămână acolo. Te avansez la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să i-o dai pe Nene de soție? Fără intenție, ajunseseră cumva dincolo de o simplă conversație. — Cum? Nu, răspunse Mataemon, clătinând din cap. Ridică la buze ceașca, parcă trezit dintr-o visare profundă. În calitatea mea de tată, aș fi fericit să am de ginere un asemenea domn manierat ca Inuchiyo, și am acceptat deja. Recent, însă, fiica mea a încetat să se mai supună cu umilință judecății părinților ei, deși numai în privința asta. — Vrei să spui că aceste tratative de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să bea din când în când și nimic nu l-ar fi bucurat mai mult decât ca toată familia să poată locui împreună, vorbind despre sărăcia de altă dată la masa de seară. Onaka, în scrisoare, continua: Deși am fi fericiți să locuim la tine, sunt sigură că aceasta ți-ar stânjeni munca. Fără îndoială, mama ta înțelege că un samurai e dator să moară în orice moment. Încă e prea devreme ca să te preocupi de fericirea mea. Când mă gândesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ei o chemă, iar răspunsul lui Nene îi răsună în urechi, cu toate că stătea adunat lângă gard, privind înăuntru. Tokichiro făcu un pas într-o parte. Cineva se apropia pe stradă. „E harnică și blândă. Cu siguranță, mama mea ar fi fericită cu o asemenea noră.” Iubirea i se transforma în gânduri înalte, prin mijlocirea pasiunii. „Vom îndura sărăcia. Nu ne vom lăsa seduși de vanitate. Mă va ajuta din culise, mă va îngriji cu devotament și-mi va scuza greșelile.” Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
cumpre. Oamenii ăștia trebuie să bea pe săturate. Apoi, către soția lui: — Okoi! Okoi! Ce faci, stai degeaba? Sake-ul a aici, dar nimeni nu are cești. Chiar dacă nu e un mare ospăț, adu tot ce-avem. Sunt atât de fericit că a venit Inuchiyo, cu toți acești oameni. Când Okoi reveni cu ceștile, Mataemon îl servi personal pe Inuchiyo. Ținea foarte mult la acel om care i-ar fi putut deveni ginere. Dar soarta nu fusese de partea lor. Curios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ispravă, ar fi însemnat că am făcut o greșeală de judecată și n-aș fi avut o părere prea bună despre tine. Ai o femeie care se află mult deasupra ta. — Vorbești prostii. — A, ha, ha, ha, ha! Totuși, sunt fericit. Ascultă, Tokichiro. Suntem prieteni pe viață, dar te-ai gândit tu vreodată că s-ar putea să fie o noapte atât de fericită ca asta? Nu, probabil că nu. — Nene, tamburina e la îndemână? Dacă eu bat toba, cineva să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ce se ocupă bărbații lor. Asemenea bărbați pierd un stimulent important și până și un om care lucrează pentru binele națiunii sau al provinciei este mărunt, slab și vrednic de milă, când se află acasă. Numai dacă soția lui e fericită și interesată de munca bărbatului, soțul poate pleca dimineața cu curaj pe câmpul de luptă. Pentru mine, acesta e modul cel mai bun în care o femeie își poate ajuta soțul. — Înțeleg. — Bine. Și acum, să auzim ce speranțe ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
coborî trist privirea. Osawa înțelese singur că sentimentele lui Nobunaga nu erau prea favorabile. Păreți foarte necăjit, dar nu aveți nici un motiv pentru asta. Nu s-ar spunecă nu pot tări fără solda Seniorului Nobunaga. — Adevărul e că aș fi fericit dacă asta ar fi totul. Hideyoshi abia mai putea vorbi, dar se îndreptă puțin de spate, ca și cum i-ar fi regăsit dintr-o dată voința. — E mai bine să vă spun totul. Generale Osawa, când mă pregăteam să plec, Seniorul Nobunaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
trebuie neapărat să te mulți la Castelul Sunomata, în câteva zile. — O... ce veste minunată. Faptul că devine stăpânul unui castel e ca un vis, dar n-ar trebui să meargă prea departe și să întreacă măsura. În timp ce asculta vestea fericită despre fiul ei, inima sa de mamă se temea ca norocul lui să nu fie de scurtă durată. Bătrâna și nora ei continuară să lucreze în grădină,culegând vinete. Curând, coșurile fură pline de legume lucitoare. — Mamă, nu te doare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
săi se cazau în templele din vecinătate. Hideyoshi părăsi templul în care era încartiruit și privi stelele pentru prima oară în câteva zile. „E aproape vară,” își spuse el, Apoi își dădu seama: „Sunt încă viu!” Se simțea extraordinar de fericit. Deși era noaptea târziu, ceru o audiență la Nobunaga. Fu primit imediat, ca și cum Nobunaga l-ar fi așteptat. — Hideyoshi, se vede că ești foarte mulțumit de ceva, spuse Nobunaga. Ai pe buze un zâmbet extraordinar. — Cum aș putea să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
marea superioritate a lui Mitsuhide în materie de intelect, învățătură și trecut familial. — A, întocmai. Am uitat ceva, spuse Hideyoshi, ca și cum și-ar fi amintit dintr-o dată. E cazul să te felicit. Decernarea provinciei Tamba ar trebui să te facă fericit pentru o vreme. Dar cred că e un lucru firesc, după atâția ani de serviciu devotat. Mă rog ca acest lucru să însemneze începutul unei perioade mai norocoase pentru tine și să prosperi mulți ani de-acum încolo. Ba nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
atrag inamicul în câmp deschis, nu se lasă chiar atât de ușor provocați. Acum, clanul Mori a adunat o armată imensă și a atacat Castelul Kozuki, folosind ca bază Castelul Miki. Nu e o ocazie trimisă din cer? Aș fi fericit să apar ca momeală, pentru a-i ademeni și mai departe. Prin urmare, stăpâne, n-ați putea veni personal, ca să terminăm jocul dintr-o singură lovitură? Nobunaga căzu pe gânduri. Nefiind genul de om care să rămână nehotărât în asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
argint. Lui Hideyoshi îi scrise: În situația aceasta, ai folosit o înțelepciune ieșită din comun. Voi asculta detaliile când ne întâlnim personal, dar deocamdată, iată un semn al recunoștinței mele. Și îi trimise o sută de galbeni. Când Nobunaga era fericit, întrecea măsura de-atâta fericire. Luându-și sigiliul vermilion în mână, îl numi pe Hideyoshi guvernator militar al provinciei Harima. * * * Lunga campanie de la Muntele Hirai, cu asediul prelungit al Castelului Miki, ajunsese într-o situație de remiză. Dar, odată cu trecerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
în altă direcție. Dar, când apăru în apartamentele din citadelă ale doamnelor, femeile și numeroșii lor copii alergară în calea lui. — O, a venit Domnul Măscărici! strigau copiii. Domnule Măscărici! Când ai ajuns aici? Oriunde stătea sau se așeza, glasurile fericite din jurul lui nu mai conteneau. — Stai peste noapte, Domnule Măscărici? — Domnule Măscărici, ai mâncat? — Ridică-mă-n brațe, Domnule Măscărici! — Cântă-ne un cântec! — Arată-ne un dans! Îi săreau pe genunchi. Se jucau cu el. Se agățau. I se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
lacului. La prima vedere, valurile mărunte ale apei gălbui-mâloase păreau să stea nemișcate, dar soldații, în timp ce priveau marginile lacului, vedeau că apa invada pământul uscat pas cu pas. — Azi sunt unii care n-au nici o grijă! Ia uitați acolo. Sunt fericiți cât încape. Hideyoshi stătea călare pe cal, vorbindu-le pajilor din spatele său: — Unde? Toți pajii priviră întrebători în direcția încotro arăta stăpânul lor. Într-adevăr, deasupra lemnelor aduse de ape puteau fi văzuți jucându-se câțiva bâtlani albi ca zăpada
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
de vânturi și ninsori - puternic, dar dând semne de bătrânețe. Nu se cuvenea, însă, să i se compare vârsta și fizicul cu cele ale unui om obișnuit. Atât pielea cât și constituția îi erau pline de vitalitate. Fie că era fericit sau furios, existau chiar și momente în care arăta ca un bărbat tânăr. În timp ce se ștergea, relaxându-se după baie, Hideyoshi chemă un paj și-i spuse: — Afișați umediat următoarele: „La primul semnal de corn, toată armata trebuie să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
mă aflu acum cu Domnia Voastră și cred cu toată tăria că sufletul tatălui dumneavoastră, în cer, e mulțumit de această faptă. Am sentimentul că în sfârșit v-am putut aduce omagiile mele și mi-am îndeplinit îndatorirea de vasal. Sunt fericit pentru prima oară de când am plecat de la Castelul Takamatsu. În aceeași zi, Hideyoshi îl invită pe Nobutaka să-l însoțească înapoi la tabăra sa din Tonda și, împreună, porniră spre Yamazaki. Ajunseră în Yamazaki la Ora Maimuței, cei zece mii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]