8,741 matches
-
componentele fizionomiei umane intens solicitată în câmpul oculisticii, și, ca atare, frecvent pusă în valoare de literatura fantastică. Revenind la personajul caragialian, putem nota că și alte elemente ale fizionomiei acestuia sunt menite a contribui la la calificarea sa ca ins ,,însemnat’’; ceea ce, de asemenea, ține de reziduurile ocultismului folcloric, această dimensiune specifică viziunii asupra fantasticului din opera scriitorului. Între Kir Ianulea și La conac există, însă, câteva deosebiri frapante în privința formulei artistice chemate să pună în valoare tema fantastică. Intervine
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
peste faptele și gândurile tânărului drumeț. Implacabil, ,,diavolul’’ dirijează pas cu pas mișcările ,,victimei’’. ,,Darul omului sașiu este infailibil, ținându-l neîndurător sub stăpânirea privirii sale hipnotice. Pentru că este prins în jocul de noroc al orzarilor, eroul face figură de ins hipnotizat, stăpânit de o patimă halucinantă. Nici măcar intervenția unchiului său, jucător experimentat, nu-l atinge în vreun fel. Privirea sașiului nu-l cruță nici o clipă. Așa cum era de așteptat, tânărul pierde tot ceea ce avea de la tatăl său. Cu asta, însă
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
dintr-un particular, apelează la aceste imagini. Concret, daca X se gândește la Obelix, care a făcut cutare sau cutare lucru, intelectul, având deja conceptul de om extras din imagini și specii inteligibile, se întoarce către imaginea lui Obelix: un ins de 1,90 metri înălțime, 120 kilograme, care poartă mereu pantaloni albi cu dungi albastre și miroase a iarbă proaspăt tăiată, pe care X l-a cunoscut într-o toamnă friguroasa în Galia. În lipsă acestei mișcări secundare a intelec
De la quo la quod: teoria cunoaşterii la Toma din Aquino şi d-ul care face diferenţa by Elena Băltuţă () [Corola-publishinghouse/Science/1339_a_2704]
-
avut premiera la Paris, în 1925, Compania Pitoëff asigurându-i o montare la Théâtre des Arts. Versiunea românească, Însetatul, deschide volumul Literare (1932), care mai include Ariadna fără fir, Vapoare în ceață, Satele lui Potemkin. Într-o țară nedefinită, un ins supradotat, Andrei, îmbătându-se de himere și clocotind de voința de a înfăptui, devine lider al unui partid dictatorial, după ce părăsise forțele de stânga. Stăpânit de beția de a se jertfi, pentru a dărui celorlalți bucurie, vizionarul nu izbutește să
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285759_a_287088]
-
intenția lecturii pe care o propun. Adorno identifică, în centrul filozofiei lui Benjamin, „Darum ist die Mitte von Benjamins Philosophie die Idee der Rettung des Toten als der Restitution des entstellten Lebens durch die Vollendung seiner eigenen Verdinglichung bis hinab ins Anorganische“. Astfel formulată, ideea trimite direct la problema marxistă a fetișului. Alți autori însă sunt indiferenți față de „sursa“ marxistă a gândirii lui Benjamin. Cu toate acestea, lectura pe care o fac textelor este similară. George Steiner este un exemplu: „Walter
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
care îl întemeiază. De aceea este nevoie de o ieșire din această totalizare a relațiilor instituționale ale lumii mo derne bazate pe raportul amintit mai sus: „so nötigt sich die Frage nach andern Arten der Gewalt auf, als alle Rechtstheorie ins Auge faßt.“ O primă modalitate identificată de Benjamin este aceea a violenței nemijlocite, cea a „scopului pur“: în coti dian, expresia ei este mânia. În istorie, ea își află expresia în mit. În cel de-al doilea caz, mai interesant
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
pe care am încercat să-l dau termenului în capitolul 2. În recenzia din 1929 la cartea lui F. Hessel, Spazieren in Berlin, Benjamin notează: „Als Einheimischer zum Bild einer Stadt zu kommen, erfordert andere, tiefere Motive. Motive dessen, der ins Vergangene statt ins Ferne reist.“ Actul fla neurului, fundamental diferit de cel al turistului, presupune o incursiune în memorie și o „lectură“ a locului din perspec tiva imaginilor dialectice care îi „locuiesc“ materialitatea. Hessel, notează Benja min, nu descrie orașul
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
încercat să-l dau termenului în capitolul 2. În recenzia din 1929 la cartea lui F. Hessel, Spazieren in Berlin, Benjamin notează: „Als Einheimischer zum Bild einer Stadt zu kommen, erfordert andere, tiefere Motive. Motive dessen, der ins Vergangene statt ins Ferne reist.“ Actul fla neurului, fundamental diferit de cel al turistului, presupune o incursiune în memorie și o „lectură“ a locului din perspec tiva imaginilor dialectice care îi „locuiesc“ materialitatea. Hessel, notează Benja min, nu descrie orașul pe care îl
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
a „citi“ imaginea dialectică după modelul tensiunii dintre vis și trezire, ca un regim subiectiv al percepției. Imaginea dialectică este atât un concept fenome nologic (în sens clasic), cât și unul ontologic: „Wenn Sie das dia lektische Bild als Traum ins Bewußtsein verlegen, so ist damit nicht bloß der Begriff entzaubert und umgänglich geworden, sondern hat eben damit auch jene objektive Schlüsselgewalt ein gebüßt, die gerade materialistisch ihn legitimieren könnte. Der Fetischcharakter der Ware ist keine Tatsache des Bewußtseins, sondern dialektisch
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
-mi baioneta de sânge cu batista/ și fără să știu am început să mă-nchin;/ laolaltă pentru morți și pentru vii la mânăstirea Sfânta Felicia" (Moment solemn). Metamorfozele acestea relevă o structură interioară aparte, eul poetic împrumută astfel adesea masca insului nemulțumit de cotidian, dar nu a unuia care caută o existență, social și material vorbind, mai bună, ci a celui care e în căutarea a ceva esențial diferit de lumea familiară, banală, ceva care să confere vieții, prin aura de
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
transformarea, ci un obiect familiar care implică și iluzia transparenței. Eul poetic se imaginează în ipostază de "vraci iscusit" care are puterea să acționeze magic asupra universului. Cel ce își dorește dragostea nu mai este un simplu contemplativ, ci un ins care-și creează destinul: "clipa îndelung alegând-o, tremurând/ las să picure-ncet neînțeleasa lacrimă de opal". Emoția nu lipsește dintr-un asemenea demers, nici teama de eșec. Versul pare să-și oprească răsuflarea odată cu magul, atât gerunziile, cât și
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
dreptul de a-și exprima starea nevrotică cauzată de trăirea cu acuitate a unui prezent așezat sub semnul lipsei de ideal, de valori. Abundă elementele care sugerează starea nevrotică generată de o lume închistată în clișee ("disprețuim cumințenia reumatică/ a inșilor bolnavi de centimentri pătrați." - Antreul poemului). Antreul poemului se apropie astfel ca structură și expresie de manifestele avangardei. E un refuz al tradiției poetice și o afirmare a necesității unei poezii lipsite de prejudecăți, de literaturizare forțată. Textul se construiește
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
burghez!", ibidem. 100 *** Din presa literară românească (1918-1944), op. cit., p. XXXIII. 101 Ibidem, p. 363. 102 Cadran, an I, seria a II-a, nr. 1, 15 septembrie 1939, p. 4. 103 "În Decembrie 1931 apărea revista "Cadran". O scoteam 7 inși. Toți la un loc cu greu ajungeam să avem un veac de ani. Dar toți ardeam de dorul de a ne vedea publicați. Manuscrise erau din belșug. Ban lângă ban și foaia pentru literatură, teatru și artă a apărut. 1939
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
netă de practicile studiilor tematiste, conținutiste, de abordarea cantitativă, descriptivistă, de tehnicismul mărunt, cercetătorul alegând examinarea calitativă, axiologică a creației populare, convins, spre deosebire de teoreticienii utilitarismului creației folclorice, că în spațiul oralității frumosul este evident, că în mediile tradiționale au existat inși înzestrați, care și-au performat creațiile pentru delectarea artistică, că aceștia au avut o conștiință estetică explicită. U. refuză termenul „folclor”, preferându-l pe cel de „literatură orală”, care include și ideea de calitate. Refuză, de asemenea, să ia în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
imprevizibile, ce răstoarnă premisele. Astfel, dacă înainte de accident eroul era un tânăr actor arătos, talentat, ovaționat, obișnuit cu lauda și admirația, ușor superficial, ajungând să nu mai prețuiască sentimentele adevărate, în orice caz „băiat simpatic”, în momentul-cheie se dovedește un ins fricos, de o lașitate dezgustătoare, gata să arunce vina pe umerii oricui, numai ca el să poată scăpa. Dialogul sprinten, replicile vioaie fac din această piesă, ca și din celelalte inspirate din contemporaneitate, agreabile lucrări dramatice cu priză la public
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287476_a_288805]
-
pe jocul lingvistic. Odată cu această carte apare și un personaj - același în aproape toate schițele -, Ahile Bilă (uneori Ahilebilă, Ahile sau Ahile B.), cu numele decalchiat după al lui Bulă, figură populară a bancurilor citadine înainte de 1989. Acesta este un ins mucalit, iubitor de șotii și răstălmăciri ale înțelesurilor vieții, făcând totul cu nonșalanța unei naivități ce lasă impresia imbecilității. U. sancționează astfel moravuri, atitudini, persoane, metehne specifice societății „constructoare a socialismului”. El însuși își expune „programul”, neezitând să se autoridiculizeze
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290323_a_291652]
-
înseamnă bărbat, iar gynos înseamnă femeie. Androgin nu este un om care e simultan și bărbat, și femeie, ci e cineva care consideră că sexul lui nu contează. Androginismul se raportează mai mult la sexul psihologic, adică la ceea ce crede insul că este. Se pare că starea de androgin este un stadiu în dezvoltarea identității sexuale a multora dintre noi; nu este vorba de o incertitudine, ci de căutarea unei identități care să se situeze deasupra ambelor sexe. În felul acesta
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]
-
Dacă are măcar o idee despre acel corp dur, se retrage speriată, aruncând cel mult o privire dușmănoasă froteurului anonim. Aiurea-n tramvai Mă gândesc cu nostalgie la vremurile când pe un cal nu în căpeau decât cel mult doi inși. Nici vorbă de înghesuiala pe care o întâlnești astăzi prin tramvaie, acolo unde se desfă șoa ră froteurismul. Dar nu numai înghesuiala este propice froteurismului, ci și anomia. Faptul că, dintr-o mulțime de oameni, poți fi ales sau alege
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]
-
21 Singura cale de apărare a Lupului este construirea unui discurs alambicat, neclar, în care dă din colț în colț, dar se recuză. Vulpea nu se lasă însă și detaliază natura filosofiei Lupului: el ar fi un cinic, deci un ins hirsut, situat împotriva sistemului, care stăpânește perfect arta de a supraviețui, valorificând orice resurse pe care viața i le oferă: "Iară Lupul, pentru căci pre sine singur a să chivernisi și viața din primejdiia foamei a-și sprijeni știind, cu
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
care se va lovi de interesul ticăloșit al Corbului și al acoliților săi. Cu alte cuvinte, al foștilor săi parteneri. Cum se face oare că personajul își anulează brusc o întreagă psihologie, cea a prădătorului și adoptă o alta, a insului înțelept, vertical, onest, pentru care dreptatea și adevărul devin valorile supreme? Această modificare subită nu se petrece explicit, mai mult decât atât, nu are nici susținere epică. Dar pe autor nu astfel de aspecte îl interesează, cât valorificarea la maximum
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
revine, pentru prima parte a romanului, o funcție purificatoare similară celei asumate mai târziu de Inorog (absent din adunare)"25. După ce și-a îndeplinit rolul, Liliacul mai joacă o carte înainte de a se retrage definitiv din scenă. El definește poziția insului independent, autocefal, care nu are nevoie nici de viclenie, nici de diplomație, nici măcar de învățătura retoricii pentru a-și impune punctul de vedere, câtă vreme se situează de partea adevărului (căci, comentează autorul într-o paranteză, "cuvântul drept din gura
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
cerul înstelat; îi obsedează mai degrabă tenebrele, negurile din afară sau cele dinlăuntrul lor. Urcăneștii merg și revin de la oraș neatinși în vreun fel de lumea modernă, se încaieră pentru pământ, toți sunt reticenți, intratabili, bănuitori, fără obsesia istoriei. Câțiva inși se duc la vlădica de la Blaj să ceară „alt popă” - anume unul care să nu le interzică „vinarsul la îngropăciuni” -, dar în sala monumentală a castelului mitropolitan, „mai mult din basme decât din lumea aceasta”, cufundată în umbră, îi cuprinde
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286674_a_288003]
-
susținut de critic), ajunge la ideea că primul „spiritualizează inertul, masivul, scabrosul”, pe când celălalt „reduce spiritualitatea la mecanic, absurd și anestetic”, într-o operă ce e o „superbă teratologie a intelectului” și creație nu a unui „descreierat”, ci a unui ins din „cohorta celor chinuiți care se calcinează în căutarea esențialului”. El gustă Interior de C. Fântâneru, proza lui Gib I. Mihăescu, pentru care găsește formula concisă și exactă („vag, sterilitate, vid sufletesc și dezorientare” la primul, atmosferă „ambiguă, prilejuită de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285847_a_287176]
-
prin adaptare în ea, fie erupeau într-o nouă tradiție, precum creștinismul față de tradiția ebraică sau budismul față de brahmanism. Relativa omogenitate spirituală de facto corespundea în plan social, orizontal, exterior unui program sau măcar unui ideal interior care orienta particularitățile insului spre un model trans-individual. în Grecia veche, eleutheria pare să aibă, potrivit etimologiei sale, două dominante semantice. Ea exprimă, pe de o parte, ideea de alegere pusă în relație cu voința. în limitele condiției umane și ale legilor cetății, voința
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1740]
-
nebunului întru Dumnezeu sau pur și simplu al monahului care se dedica, măcar idealmente, verticalei. în societățile premoderne, omul comun nu era un erou metafizic, dar nici nu se considera pe sine omul de drept, omul în statura lui întreagă. Insul cel mai comun se raporta la un destin total care cuprindea viața de aici, viața de după moarte și viața veșnică, se raporta în mai toate actele sale la un principiu divin, la instituțiile lui și la acei oameni care făcuseră
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1740]