4,904 matches
-
De multe ori o ajutam pe Senciuca la curățit mormintele, la pus flori sau la cosit iarba. Cuprinși de un aer solemn, alergam la marginea cimitirului, acolo unde începea dealul Spătărești și culegeam brațe cu flori să punem la mausoleul micuț, dar și la alte morminte mai vechi. Mergeam în pelerinaj și citeam numele evreilor pe care îi cunoscusem și care plecaseră dintre noi: Bercu, Șmil, Leib, Ștrul, Șelima, Meir și mulți alții. Lăsam câte o floare la fiecare .. Ne întâlneam
Proz? by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83384_a_84709]
-
noroi, care fuge cu pași mărunței prin ploaia deasă, fără să ocolească bălțile. Sub brațul slăbănog, turtită, stă o pâine, umezită deja și mușcată la un capăt. Nu știu de ce, dar am certitudinea că nu voi scapa ușor de privirea micuței Roza, o fetiță cu nume de floare, plină de tristețe, de neputință, a cărei petale au început deja să cadă, înainte de vreme... Ploaia mocănească nu mai contenește, ci continuă să-și cearnă lacrimile peste un ținut atât de bogat și
Proz? by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83384_a_84709]
-
se pregăti cât mai bine pentru o carieră militară deosebită. Așa stând lucrurile, rezultatele nu au întârziat. Nici răsplata. Astfel, în anul 1781, a obținut un premiu și laudele cuvenite din partea conducerii școlii. A venit, însă, momentul absolvirii acelei micuțe școli. Singura perspectivă potrivită cu ambițiile lui Napoleon se arăta a fi o școală superioară, din Paris. După ultimul examen, chestiunea s-a pus în termeni categorici. Singura incertitudine: va fi socotit aspirantul la o carieră militară apt pentru Școala
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92339]
-
urechi foarte ascuțite și cu un zâmbet de-a dreptul artificial, fals. Dincolo de toate acestea, însă, colonelul nostru mai era și îndrăgostit. Dar, pentru a se întâlni cu cea care îi pusese inima în vibrare, el trebuia să părăsească micuța insulă. Și o făcea destul de des și pe timp îndeajuns de lung. Uneori, lipsea și câte o jumătate de lună. în tot acest timp, mintea lui Napoleon urzea tot felul de planuri, fostul împărat neexcluzând posibilitatea de a deveni viitorul
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92339]
-
pensie, au hotărât să se mute și ei la București pentru a fi mai aproape de fiica lor. Casa din Craiova a fost vândută. Noul proprietar a cumpărat casa, dar le-a pus în vedere să-l evacueze pe Costică din micuța cameră de la demisol. Domnul Mladinescu i-a explicat lui Costică el si familia lui vor părăsi orașul, încurajându-l și asigurându-l că o să-i găsească un alt domiciliu, a cărui chirie se va plăti atât din munca lui, cât
Pelerinul rătăcit/Volumul I: Povestiri by Nicu Dan Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91839_a_92881]
-
Discovery, două antilope sfâșiate de colții unui leu înfometat, avioane prăbușindu-se în apa mării, ucigași în serie plănuindu-și crimele, oameni de știință inventând vaccinuri, celule multiplicându-se, așa cum și tu ai fost la început, un mănunchi de celule micuțe pe care un miracol neștiut le-a făcut să crească și să capete formă și apoi suflet, sugi, puiul mamei, până la ultima picătură, până când mama va rămâne golită pe dinăuntru și lacrimile vor seca și mama va fi doar o
Poveşti cu scriitoare şi copii by Adina Rosetti () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1779]
-
va dura prea mult, pentru că laptele va năvăli din nou, și lacrimile vor năvăli din nou, două șuvoaie năvalnice vor umple tot, până când te vei opri din supt și vei adormi, cu expresia aceea de indescriptibilă fericire pe chipul tău micuț, începutul acela de zâmbet somnoros care o face pe mama să verse și mai multe lacrimi, mama varsă lacrimi pentru orice de când ai venit pe lume, dormi, puiul mamei, adormi liniștit, mama nu mai are ce să ți dea acum
Poveşti cu scriitoare şi copii by Adina Rosetti () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1779]
-
atunci mintea lui McAllister începu să funcționeze clar. Gândul care-i veni merse în paralel cu al fetei. Cum de ajunsese el aici, în lumea asta fantastică? într-adevăr, era ceva în neregulă. Atenția îi fu reținută de armă. Era micuță, de forma unui pistol, dar cu trei cuburi ieșite în afară, formând un semicerc din vârful camerei de explozie în formă de bulb. În timp ce-o privea, McAllister se cutremură. Acest instrument micuț și nesuferit, scânteind între degetele arse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
îi fu reținută de armă. Era micuță, de forma unui pistol, dar cu trei cuburi ieșite în afară, formând un semicerc din vârful camerei de explozie în formă de bulb. În timp ce-o privea, McAllister se cutremură. Acest instrument micuț și nesuferit, scânteind între degetele arse de soare ale fetei, era la fel de real ca și fata. - Dumnezeule mare, șopti el. Ce fel de pistol mai e și ăsta? Lasă-l puțin jos și să încercăm să aflăm despre ce e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
baltă înainte de a-i enerva prea tare pe adversari. - Mă tem ca va trebui să mă opresc. Am niște lucruri de făcut... A fost o adevărată plă... Se bâlbâi și-și pierdu răsuflarea. De pe marginea mesei îl țintea un pistolet micuț și scânteietor. Bărbatul cu ochii galbeni îi spuse pe un ton fără relief: - Și-ți dai cu presupusul că ar fi cazul s-o întinzi, eh? Nu întoarse capul, dar se adresă direct tovarășilor lui. - Băieți, el crede c-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
noroc. Dintr-un autoavion de transport public observase firma multidirecțională a unui magazin de arme cuibărit într-un parc particular, în preajma băncii. Merse cu pași iuți pe poteca mărginită cu straturi de flori și era aproape de ușă când observă firma micuță pe care n-o mai văzuse până atunci: MAGAZINUL METROPOLITAN DE ARME ÎNCHIS TEMPORAR MAGAZINELE RURALE NOI ȘI VECHI SUNT DESCHISE CA DE OBICEI Cayle se retrase neplăcut surprins. Era o posibilitate la care Lucy nu se gândise, aceea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
sau ați mai fost prin alte "case"? Era o întrebare foarte precisă și Lucy își dădu seama că nu trebuie s-o ocolească: - Mi-a descris-o o prietenă, spuse ea cu toată sinceritatea. Răspunsul păru satisfăcător. Femeia, o blondă micuță și vioaie, o conduse către ceea ce se dovedi a fi o ușă cu oglindă: - Vă rog să vă schimbați hainele și apoi să treceți pe ușa din capătul celălalt. Lucy se trezi într-un mic vestiar. Pe un perete era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
de orice prilej în cadrul unei abordări globale. Îndărătul lui cineva insinua: - Oare mă adresez domnului Cayle Clark, cândva sătean din Glay? Cayle se întoarse încet. Nu se așteptase să i se ivească atât de iute o șansă. Omul de lângă el, micuț de statură, purta un palton dintr-o stofă foarte bună și scumpă. Evident, nu era o persoană dintre acelea venite cu el pe navă, în ciuda înfățișării sale insignifiante. - Sunt... reprezentantul... ăă... local al BĂNCII A CINCEA. S-ar putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
De necrezut, dar se terminase. În seara aceea, în timp ce se întorcea acasă pe jos, Fara se opri de două ori și se întrebă dacă nu cumva totul fusese doar un vis. Aerul era bun ca vinul. Dinaintea lui se întindea micuța lume a satului Glay, verde și grațioasă, un paradis tihnit în care timpul se oprise în loc. CAPITOLUL XXXI ÎMPĂRĂTEASA SPUSE: - Domnul De Lany. Hedrock se înclină. Se deghizase puțin și-și preluase unul dintre numele la care renunțase de mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
un mort frumos, plecat în somn. A doua zi m-am întors să filmez ca de obicei și, sosind exact la deschiderea dughenei, am capturat un perfect final de documentar estetizant: sfâșietoarea scenă în care bătrânul anticar plângea hohotitor peste micuțul trup înfășat în covoare învechite hoțește. Vânzătorii de la dughenele vecine au venit la rândul lor să se smiorcăie demn, acoperind bubuitura exploziei îndepărtate dinspre grădina zoologică, unde, așa cum tot orașul avea să afle, Miss Leila și căpitanul démineur Armand Mabœuf
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
Și oricine vă va da de băut un pahar cu apă, în Numele Meu, pentru că sunteți ucenici ai lui Hristos, adevărat vă spun că nu-și va pierde răsplata. 42. Dar, dacă va face cineva să păcătuiască pe unul din acești micuți care cred în Mine, ar fi mai bine pentru el să i se lege de gît o piatră mare de moară și să fie aruncat în mare. 43. Dacă mîna ta te face să cazi în păcat, taie-o; este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85114_a_85901]
-
chipeșule băiețel! Am mers mai departe, dar m-am oprit la umbra unui copac care, în loc de fructe, avea pe ramuri Reflexii de lumină, inocență și magie 15 acadele delicioase sub forma unui bastonaș. Mai departe am întâlnit un fluturaș foarte micuț, care se prinsese de o pânză de păianjen și se zbătea vainevoie! L-am salvat din acea primejdie și îndată am remarcat că avea un spic de grâu în mână. Fluturașul s-a atins cu spicul și imediat s-a
Reflexii de lumină, inocenţă şi magie by Petronela Angheluţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91757_a_92397]
-
ajuns această poveste la voi?? Ei bine, eu și frații mei - stropii de ploaie, am alcătuit slove nemuritoare cu care am scris această minunată poveste pe care voi ați aflat-o deja - căci trebuie să rețineți: apa circulă și eu - micuțul bulgăraș de apă, mă voi întoarce și vă voi spune o altă pățanie pe care o voi trăi pe acest pământ. Rotariu Ionuț - Petronel Școala Gimnazială Rediu Păianjenul S-a trezit dintr-o dată pe pământ, confuz, neîndemânatic, neștiindu-și rostul
Reflexii de lumină, inocenţă şi magie by Petronela Angheluţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91757_a_92397]
-
un dar. Pentru sine, însă, uită să ceară ceva. În noaptea Ajunului, năstrușnicul Moș Crăciun bate la ușă, împarte darurile și, spre surprinderea lui Cristinel, îi înmânează acestuia cadoul dorit: o mașinuță cu telecomandă. Uimirea care se citește pe chipul micuțului nu are margini. El înțelege că este răsplătit tocmai pentru faptul că a pus familia înaintea dorinței sale și nu s-a mai gândit la cadoul propriu. Autoarea subliniază cu grație momentul acesta, concentrându-l într-o învățătură utilă: „atunci când
Povestiri din Casa Nordului by Maria Doina Leonte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91564_a_93001]
-
radia! Știa că acum în cămăruța lor se află încă un înger. Vru să îl vadă și închise ochișorii. Atunci, în spatele pătuțului, zări un înger frumos așa cum sunt toți îngerii, plin de lumină, care îl ocrotea cu aripile lui pe micuțul ei frățior. Flavius creștea ca în poveste, iar Angelica nu înceta să îi mulțumească lui Dumnezeu și să-i vorbească îngerașului ei. Inimă de înger Costeluș stătea culcat pe iarbă, pe spate, cu ochii mari, deschiși către cerul senin. Soarele
Povestiri din Casa Nordului by Maria Doina Leonte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91564_a_93001]
-
cu dorul lui de atâtea luni. Îl prinse, dar acesta se topi de căldura iubirii lui de copil. Cristinel se uită trist și încercă să simtă mângâierea stropului rece care se încălzea treptat și care își făcea loc în porii micuței palme ce părea plânsă. Era ca o fugă de nedespărțire... Cu ochii lucitori, porni în căutarea altor fulgi. Se mulțumi doar să-i privească. Nu mai dori să îi nimicească cu prea multa lui iubire nechibzuită. Stând așa minute în
Povestiri din Casa Nordului by Maria Doina Leonte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91564_a_93001]
-
e povestea unui copil care visează cu ochii deschiși privind la cerul pe care norii iau forme ciudate. Un nor în formă specială îl duce cu gândul la inima lui Dumnezeu, iar copilul se întristează crezând că într-un corp micuț ca al lui nu poate încăpea o inimă largă și astfel, i-ar fi știrbită capacitatea de a dărui iubire. O lecție de viață este și povestirea Vis împlinit, în care personajul, un băiat pasionat de fotbal învață ce e
Povestiri din Casa Nordului by Maria Doina Leonte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91564_a_93001]
-
s-o tuns așa... - Ei, apoi arz-o focu’ di treabă cî cine știe ci mai are și fata asta în cap... - Păduchi, fa, n-auzi... Bătrânele priveau pe geam la o fată de vreo douăzeci și șase de ani. Micuță, cu trăsături tăiate de vânt, îmbrăcată cu o bluză mai largă decât firavul ei trup, cu o fustă groasă, și cu șlapi roz ce îi acopereau picioarele negre de praf, tânăra stătea în așteptarea autobuzului. Avea cu ea un fel
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
mi-a zburat la Ioana. O rătăcită a Domnului pe care o știam din anii copilăriei. Era mereu foarte gros îmbrăcată, indiferent de anotimp. Purta cu ea un imens sac, căra tot timpul câte ceva. Mai râdeam, copil fiind, de femeia micuță, brunețică, cu fața blândă și surâsul ce putea să ierte orice răutate. Ioana s-a dus de multă vreme. Venise timpul Floricăi. Nimeni nu știa cum a apărut, de unde și ce este cu ea. Sau poate nu vroiau să știe
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
că bunica nu-ți face nimic. Tu ai luat dinții lu’ bunelu’? Ce ai făcut cu ei? I-ai aruncat? - Da. Răspunse sec și scurt copilul, continuând să își arate dințișorii. - Unde i-ai pus mămăiță? Hai zi... Copilul întinse micuța lui mână către grădină, arătând WC-ul. Își duse mâna la nas, își sterse imaginar mucii și lăsă capul în pământ. Privi piciorușele desculțe. Erau negre de praf. Alergase toată ziua. I-ar fi plăcut să simtă iar încălțările de la
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]