5,057 matches
-
nu a fost Trădătorul, cu majusculă, ce trebuia descoperit este căpitanul Dreyfus cel asupra căruia s-au oprit bănuielile? Pentru că era evreu, răspunde, retrospectiv, în anii reluării "afacerii" procesului de la Rennes și a hotărîrii date de Curtea de Casație, corul partizanilor lui Dreyfus și al mediilor israelite din diferite țări ale lumii. Explicație prea simplistă față de Marele stat major și armata franceză care, prin Ecole Polytechnique, pe jumătate civilă și pe jumătate militară, număra în rîndurile sale, pentru artilerie și geniu
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
într-o clinică din Wienerwald pentru dezintoxicare alcoolică. Urma să-l reîntîlnesc la Paris, la Conferința de pace unde, ca șef al delegației germane, a refuzat să-și pună semnătura pe tratatul de la Versailles. A sfîrșit ca ambasador la Moscova, partizan fervent, ca toți diplomații Germaniei, al unei alianțe strînse cu U.R.S.S.72. De cealaltă parte a rampei, în fața observatorilor-actori ai corpului diplomatic, se aflau Împăratul, Curtea și corifeii lumii politice. Împăratul Franz Iosif se apropia de 80 de ani
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
înălțimi dominante și o apărare solidă împotriva neîncetatelor incursiuni de odinioară ale bandelor bulgărești care jefuiau și răpeau persoane. Orașul Dobrici, așezat într-o vale aflată sub focul tunurilor noastre, nu avea o valoare militară deosebită. Domnul Maiorescu, dimpotrivă, era partizanul anexării (poate că a fost influențat de sugestii venite din partea Serbiei și Greciei cele două țări, aflate, din acel moment, la cuțite cu Bulgaria, și care împingeau România să ia cît mai mult pămînt bulgar pentru ca între București și Sofia
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
personalități, atît în perioadele faste, cît și în cele defavorabile, ca om de stat în sensul deplin al cuvîntului. Ca unul care a știut să distribuie, ca vechii romani, venituri sau favoruri, avea o enormă clientelă și o armată de partizani credincioși. În politica externă și în contradicție cu ținuta obișnuită ce-l caracteriza, Giolitti era omul care îndrăznise, atacînd Turcia, să se atingă de echilibrul european (cu straniile instrucțiuni pe care le-am amintit mai sus, date ministrului de război
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
înălțimea sarcinii și a evenimentelor. Ușurarea a fost unanimă cînd, după noul val de pesimism provocat de ultimatumul dat Serbiei, publicul a aflat că Italia ieșea din joc și că marchizul de San Giuliano, aprobat pe deplin de Giolitti și partizanii săi, reușea să convingă Berlinul că clauzele alianței nu angajau Italia, fără ca Germania să fi arătat o ranchiună accentuată. (De fapt, starea de totală nepregătire a armatei italiene era foarte bine cunoscută de înaltul comandament german). Viena, desigur, acceptase neutralitatea
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
ziar care urma, după ce a contribuit la realizarea, prin sabie, a revendicărilor naționale, să-i servească drept scară lui Mussolini în ascensiunea sa fascistă pentru cucerirea puterii. În celelalte partide politice, Germania găsea cîțiva sprijinitori, dacă nu pro-germani, cel puțin partizani declarați ai neutralității pînă la capăt, pe care unii o considerau ca o chestiune de onoare (cu ex-ministrul Bertolini în frunte...). O mică falangă înflăcărată și vorbăreață cerea în gura mare intrarea în război împotriva Austriei, iar Gabriele d'Annunzio
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
patru ani, dîndu-mi măsura exactă a ostilității sale față de mine. Cît privește înțelegerea tuturor motivelor, era și mai greu. Mai tîrziu, o publicație a Generalului Rosetti, cumnatul său și nepotul meu, îmi aducea la cunoștință că domnul Brătianu, în anturajul partizanilor săi, mă acuza de "politică personală", imputație a cărei formulare vagă nu-mi permite să o discut și pe care o înregistrez, în fond, ca pe o constatare că, într-un cor de voci mereu aprobatoare și supuse, a mea
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
cei de la Paris așa de prost încît să nu-mi dau seama că Germania constituie marea amenințare pentru pacea lumii?" Se știe cum a reacționat în momentul asasinării lui Dollfuss... Ceea ce îl exaspera în mod deosebit pe Mussolini pe plan partizan și din motive de politică internă erau mișcările din Franța ale "fuor usciti" exilați antifasciști care, după cum spuneau rapoartele secrete ale poliției antifasciste, nu conteneau mai ales fostul președinte al consiliului, Nitti să viziteze Quai d'Orsay pentru a zugrăvi
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
acolo. Fascismul, după ce în zilele ce au urmat războiului din 1914-1918, a reprezentat o forță organizată în stare de a repune pe picioare ordinea pe care guvernele anterioare, corupte, se arătaseră incapabile să o restaureze, suferise soarta regimurilor absolute. Printre partizanii care riscaseră marșul asupra Romei, urmîndu-l pe Mussolini, fuseseră prea mulți aventurieri, în cel mai prost sens al cuvîntului, care consideraseră cucerirea puterii ca pe o pradă de război, făcută să fie băgată în buzunar, iar practicile lor necinstite, sprijinite
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
doctrinei de repliere a armatei pe Namur, în timp ce walonii din Verviers și Liège nu admiteau să fie sacrificați apriori, împotrivindu-se puternic unei asemenea doctrine strategice. Cîteva persoane izolate agitau, la rîndul lor, drapelul "reunirii cu Franța". Suveranul, invocat de partizanii uneia sau alteia dintre teorii, a trebuit să declare, cu autoritatea rectitudinii sale, că prin datorie constituțională și din convinegere el era de partea guvernului, declarație cu atît mai oportună cu cît colonelul care îi era aghiotant nu se jena
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
151 Lloyd George. 152 Sediul Camerei Deputaților. 153 Alexandre Millerand (1859-1943). A intervenit în campania electorală din 1923. Cîștigînd adversarii săi, aceștia, în frunte cu Edouard Heriot, au refuzat să formeze guvernul pînă ce Millerand nu demisionează. A fost un partizan înverșunat al intervenției antibolșevice, sprijinind în acest sens România, în 1919, și Polonia, în 1920-'21. Această atitudine i-a adus inamiciția înverșunată a stîngii din care provenea și l-a costat cariera politică. 154 Maurice Paléologue (1859-1944) diplomat și
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
după consolidarea național-socialismului, în 1938. 222 Sidonie Gabrielle Colette, 1873-1954, scriitoare și publicistă franceză, foarte la modă între cele două războaie. 223 Umberto de Savoia, fiul regelui Victor Emanuel al III-lea. A domnit între 1944 și 1947, abdicînd după ce partizanii republicii au obținut o majoritate relativă la referendumul pentru forma de stat. 224 Sora regelui Leopold al III-lea al Belgiei. 225 Tratatul de la Laterano (1929) dintre Statul Papal și cel Italian punea capăt conflictului născut prin ocuparea Romei, în
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
juridic al particularilor. 241 Pînă în 1940 capitala mondială a industriei de jucării. 242 Academia Română de la Roma. Echivalent românesc al lui British Council sau al Institutului Goethe, funcționa în Italia și în Franța (Fontenay-aux-Ross). 243 Alexandru, asasinat în 1903 de partizanii dinastiei Karagheorghevici, acest act punînd capăt vendetei cu dinastia Obrenovici. Aproape toți suveranii din dinastia Obrenovici au fost căsătoriți cu românce. Cea mai cunoscută dintre ele, Maria Catargi, văduvă după uciderea soțului ei, a fost mama celor doi băieți ai
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
de izolare, rolul lor ritual fiind mai complex decât am putea înțelege din ceremonialul nupțial: „Am venit s-o luăm,/ În soare s-o purtăm,/ Că-stă-nchisă-n cetate,/ Sătulă de singurătate;/ Că locul nu-i priește/ Și de dor se ofilește” (Partizani - Tulcea). Interdicția luminii pentru fecioară este ridicată de către solii fastuoși, căci etapa de regresiune în materie a ajuns în punctul final și consumarea energiilor telurice transpare în „zăcutul” fecioarei. „Ostașii” resimt natura specială a viitoarei alese și îi cunosc evoluția
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
maestru inițiator, ca mireasa să fie obținută. Orația de nuntă decodează exoteric ipostaza totemică a miresei: „Ce umblăm, ce căutăm?/ Umblăm după o ciută,/ Dar nu-i ciutalină/ Ci-i Lină-Cătălină,/ Floare de grădină;/ O mândră crăiasă,/ Dochiana cea frumoasă” (Partizani - Tulcea). Parcurgerea completă a traseului inițiatic permite revelarea misterelor rituale, deconspirarea naturii sălbatice a fetei fiind o recunoaștere implicită a puterilor ei. Fragmentul conține ambele ipostaze ale feminității ascunse, mai mult, mireasa are și o ipostază sacră, de entitate a
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
alte domenii ca pe niște inevitabile distorsiuni ale conceptului original pentru că nu toate caracteristicile lor pot fi transferate în noul domeniu și pentru că limbajul figural este doar care maschează absența desemnării la propriu, lipsite de ambiguități. Pe de altă parte, partizanii deconstructioniști ai limbajului figural consideră că nu există desemnări exacte pentru că sensul apare prin deplasări semantice, și limbajul este metaforic, ca în cazul conceptelor naratologice care ascund unele metafore ca aceea a naratorului. Ryan consideră, citându-l pe Richard Rorty
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
să critice „omul” aflat Într-o poziție politică sau administrativă influentă, decât să facă un efort de generalizare sau de sintetizare - așa cum o făceau dizidenții unguri, cehi sau polonezi! -, efort ce avea șanse cu mult mai mari de a coaliza partizani, chiar și din propria administrație comunistă, decât critica personală. Evident că și Ionescu, atunci, În vara lui ’76, și unii din țară, grăbiți și dând curs unui impuls afectiv, de tip primar, mă expediau rapid sub eticheta „Breban Îl apără
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
o misiune, indirect periculoasă. Trebuia să păzesc cu cei 40 de oameni ai mei un sector de cale ferată de circa 40 km., cam un om la km. Paza în cele 4 stații, plus patrule pe linie ca nu cumva partizanii să arunce linia ferată în aer. Era un gen de misiune aproape imposibilă, fiindcă se putea, prea bine, ca oamenii mei să treacă la o anumită oră printr-un loc, și la 5 minute după aceea linia să sară în
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
Era un gen de misiune aproape imposibilă, fiindcă se putea, prea bine, ca oamenii mei să treacă la o anumită oră printr-un loc, și la 5 minute după aceea linia să sară în aer. Cine-i putea controla pe partizani printre perdelele forestiere de lângă linie? Dar... la noroc! Mereu agitat, mereu în mișcare, oamenii mei alergau și ei, dar nimeni nu putea ști cum va evolua paza porțiunii ce-mi era încredințată... Trece o perioadă foarte agitată, apoi totul se
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
ale lui 1943 mă aflam la batalionul meu. În sectorul ce-mi fusese încredințat pentru pază s-a întâmplat ceea ce mi se putea întâmpla mie! Un tren militar german ce se deplasa prioritar spre front, a sărit în aer, datorită partizanilor din zonă. De mai stăteam acolo se putea să am o grea răspundere, ori poate că acest eveniment nu s-ar fi petrecut?!? Pe undeva, tot cred că bunele relații cu populația din zonă, au împiedicat producerea acestui fapt pe timpul
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
loc după momentul fericit de care am amintit. Sunt mereu chemat la Biroul orășenesc de partid și învinuit că aș fi comis toate relele de pe pământ: legionar la Priponești în 1940, iar în război luptasem contra U.R.S.S., luptasem cu partizanii, jefuisem în stil mare teritoriul sovietic, mă purtasem urât cu populația civilă, iar după război aveau alte dovezi fabricate: că aș fi fost potrivnic regimului comunist - aici nu greșeau în totul și în final ultima acuzație era aceea că am
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
se urcă personal pe cruce ca s-o salveze. Dovada că Iisus a existat au făcut-o deja istoricii și teologii la sfârșitul secolului trecut, o face fiecare zi de după Hristos, prezentul în care trăim. Tot căutându-l pe Iisus, partizanii criticismului istoric l-au uitat însă aproape complet pe Hristos, Fiul lui Dumnezeu. Era și firesc, într-o lume reificată, în care orice miracol, chiar și Învierea, dacă nu are o explicație științifică, înseamnă că nu s-a întâmplat. Apostolul
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
găsit o cale pe care, din nefericire, o impun în mod criminal și altora. Dintr-un egoism camuflat sub hijab-ul26 jihadului, teroriștii vor ca lumea să se sfârșească odată cu ei. Probabil toți sunt afectați de sindromul solipsismului. Oricât ar încerca partizanii sfârșitului să-l impună, oricâte pseudoprofeții apocaliptice ar răsuna în cele patru zări, istoria își urmează cursul ei firesc. Iar orice tentativă de a afla sau calcula ultima zi este sortită eșecului. Poate vom fi surprinși să descoperim, așa cum spune
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
în primul războiă, în satul Kudritz, sat german de șvabi, colonizați sub Maria Terezia la sfârșitul secolului al XVIII-lea, șvabi care în trei emigrații succesive au colonizat și fertilizat Banatul românesc și sârbesc. La recucerirea Sârbiei de către armatele de partizani ale lui Tito, nemții din Kudritz au fost internați în lagăre dure, exterminatorii, sau au fugit, bunica mea s-a refugiat cu ce avea pe ea în România și a găsit adăpost în casa tatălui meu, la Lugoj, unde a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
invita serile la el, unde jucam, „ca bătrânii noștri ardeleni!”, preferans și beam vermut italian. Eu însumi eram atras de persoana sa ce emana o reală seducție umană, cult, inteligent, vioi, el părea, în astfel de discuții intime, a fi partizanul literaturii bune, române și străine, încă ocultată dacă nu călcată în picioare de critica literară oficială. Prima mea surpriză a fost atunci când l-am auzit apoi, în repetate rânduri, ridicându-se în ședințele prezidate chiar de șeful statului - care, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]