4,821 matches
-
For. În spate se ivi și tovarășul lui gâfâind din greu. Era leoarcă de sudoare. Se uita În jur rătăcit, căutând să-și recapete suflarea. - Unde suntem? Întrebă el buimăcit. Dante recunoscuse balta de apă liniștită de la picioare. - În vechiul puț roman, zise el, arătând către rampa Îngustă de trepte care ducea la aer liber. Aici ar trebui să fim În siguranță. - Blestematul... - Cu cine te cerți, Cecco? - Călăul acela de bătrânul... Taică-meu. E vina lui că am ajuns În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
stâlp de steag, zboruri neîntrerupte în jurul lumii, greve ale foamei îndelungate făcute de Gandhi sau de prizonieri care protestau, zile în șir petrecute sub pământ de oameni care se îngropaseră de vii și primeau aer și de mâncare printr-un puț - orice fel de miracole de rezistență și efort, ale unor oameni care parcă se luau la întrecere cu stingătoarele sau tot felul de alte materiale ce comprimau aburul, gazul sau orice alt tip de presiune inumană. Parcurgea orice fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
prins de încălțămintea unuia care trecea pe acolo și m-am dus, m-am tot dus... unde se ducea și el. La un timp, am înțeles că omul urca. Și nu era singur. "Ei, bravo ! Am sărit din lac în puț! Bine-am mai nimerit. Păi dacă urcăm, la ce să mă aștept decât tot la pustiu și piatră, piatră și pustiu !... În vale te-ai fi așteptat să mai găsești apă, sau chiar pământ, dar așa... Dac-aș fi putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
șoptit la ureche: "acum e rândul tău". A venit o clipă când s-a furișat nevăzută în spatele judecătorului și i-a murmurat: "iată verdictul care te privește"... Dar cum să ne consolăm că asta înseamnă dreptate? Una dintre celule (un puț de un metru și jumătate înălțime și doi metri lărgime) se chema "Infern". Alta, "Purgatoriul". Numai "Paradisul" lipsea ca să ne reântâlnim cu Dante. Pașii noștri sună prea tare și, poate, în semiobscuritate Tatle privește piatra, rămas pe gânduri... "Arborele universului
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
-și aripile. Între ruine, cresc spini și trandafiri sălbateci. Pe aleea ce duce la piramidă au răsărit urzici. Vorba unui poet mexican, moartea are gust de pământ. La picioarele mele lunecă din când în când șopârle. În apropiere, descopăr un puț secat. Prezența lui într-un loc unde sunt atâtea măști ale zeului ploii mi se pare firească. Între fântâni și piramide există, neîndoielnic, aici, o strânsă legătură. Apa pe care o visau cei strânși în jurul piramidei la ritualuri o visau
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
să mă faci să-mi fie milă de dumneata. George începu să se învârtească prin cameră. Deschise ușa dulapului, se uită în el și atinse pardesiul lui John Robert care atârna pe un umeraș. Deschise ușa băii și privi în puțul, înecat de aburi, al bazinului. Închise din nou ușa și spuse: — Ce se întâmplă cu tine, Rozanov? Unde-i puterea pe care o aveai? Nu ții la nimeni; ești absolut singur. Mă îndoiesc dac-ai posedat vreodată o femeie. Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
să-i scriu eu. Sperase că „scuzele“ pe care le ceruse or să-l izbăvească de orice vină și de simțământul, atât de neplăcut, că exista cineva care avea o părere proastă despre el. Dar acum căzuse din lac în puț, așa s-ar fi zis. Ce încurcătură! De câtăva vreme am tot dorit să-ți vorbesc, spuse Emma. Se găsea singur cu Pearl în altă parte a grădinii, unde se afla un lac supraâncărcat de nuferi, la care se ajungea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
În orice caz, ar fi fost o acțiune foarte periculoasă, având, în cazul unei căderi, perspectiva prăpastiei cu fundul de beton, adâncă de peste opt metri. Tom rămase locului, gâfâind îngrozitor. Avea senzația că se găsea de foarte multă vreme în puțul acela lugubru, șuierător și scăpărător iluminat. Căldura umedă, tropicală, irespirabilă, se propaga în valuri de aer pârjolitor, pe care plămânii lui arși îl respingeau. Cuprins de o teribilă și neputincioasă lasitudine, se sili să respire încet și regulat. Se gândea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
bici, eliberând din străfunduri emanații sulfuroase, fumarole, trosnituri, pârâituri, huruituri și niște irizații stranii, halucinante, nebulos-roșietice. Spiritele focului! Se deschide riftul! Portalul! le strigă Îngerul, cu un glas bubuitor, pedepsitor. Acolo...! Uitați-vă! Acolo! Chiar acolo! Acolo este Poarta Iadului! Puțul urgiilor! Prieteni... Ceea ce-mi aduce bine aminte gândește absolut pe-alăturea, Poetul de toată porcăria aia de banc rasist, tâmpit și răsuflat, cu barca și cu câinele: Un tip, din tagma ălora ceva mai bruneței, de felul lor, comis-voiajor
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
Vio? zice Vierme. Vio e cu barca, pe lac... Pricepi? repetă Dănuț. HA SATAN Se desface riftul! Se deschide portalul! continua să strige Îngerul, cu un glas înalt, bubuitor, pedepsitor. Acolo...! Uitați-vă! Acolo! Chiar acolo! Acolo este Poarta Iadului! Puțul urgiilor! Prieteni! Nu mai zăboviți, nu stați! Grăbiți-vă! Porniți și voi! Porniți! Poftim! Au purces marionetele, au purces nagodele și amaleciții, ca să iasă... Într-adevăr, din iarba și din tufele rozacee, a douăzeci-treizeci de movilițe mortuare, cu crucile doborâte
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
creată cu o sută și mai bine de ani înainte de către un alt filosof, Philodemos din Gadara. Când, în secolul al XVIII-lea, s-au efectuat la Resina, orașul reconstruit peste Herculanumul îngropat în cenușă, niște lucrări în vederea săpării unui puț, au fost scoase la suprafață fragmente de cai din bronz, statui ale unor romani purtând togă îprintre care și Augustus), precum și părți ale unui teatru: fusese regăsit orașul antic acoperit de noroaiele vulcanice ale Vezuviului. Pe data de 19 octombrie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
între distrugere a douăzeci de sisteme nervoase omenești și distrugerea a douăzeci de milioane de venusieni constă în rezultanta emotivă produsă la supraviețuitori, care poate fi anihilată printr-o bună propagandă. Gosseyn avea impresia că se află undeva, în fundul unui puț adânc și că se prăbușește, se prăbușește... ― Ce se va întîmpla cu restul de două sute de milioane? ― își auzi singur vocea răgușită. ― Teroarea! ― zise X cu vocea sa de violoncel. Teroarea fără milă împotriva tuturor acelora care se opun. Istoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
să coboare acolo jos. Trebuia să se găsească undeva un mijloc să iasă din profunzimile acestor rădăcini. O scară, un ascensor, ori altceva. Și ce găsi fu un ascensor. Sau mai bine zis un șir de guri de acces la puțurile unui fel de elevatoare. Două cabine se aflau oprite la nivelul respectiv. Gosseyn încercă clanța uneia dintre ele. Ușa glisă fără zgomot. Intră cu îndrăzneală și examina aparatele de control. Erau mai complicate decât se aștepta. Pe perete se înșiruia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
e un vertij, e ceva ascuțit care-mi trosnește surd În oase, Într-un fulger de crispare, aproape că-mi tulbură privirea. What a strange thing to happen to a little boy! aud țipătul lui Paul Auster În fața bătrîneții. Dar puțurile de tăcere nu-s adînci, pentru că timpul pe care Îl petrecem Împreună e scurt și avem niște chestii de vorbit. Uite cartea pe masă, mi-a adus-o cineva de la asociația asta a bucovinenilor... — Mulțumesc, am făcut rost de ea
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
comunități aveau, și continuă să aibă până în prezent statutul unor așezări rurale. După cum spunea Dan Vușdea: „Pe vremea aia condițiile de locuit erau pur țărănești. Mai mult, trebuia să mergem undeva în capătul satului după apă potabilă, pentru că apa din puțurile lor nici la cafea nu mergea” (Vasile, 2011, p. 35). Fiind situate la extremitatea sudică a litoralului românesc, accesul către 2 Mai și Vama Veche a fost întotdeauna dificil, nu numai din cauza distanței ceva mai mari, cât mai ales a
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Miroslav Taşcu-Stavre () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1822]
-
Forajul rotativ cu prăjini grele proporționale“ și, potrivit ziarului citat, a fost Înregistrată În România la 18 mai 1934, cu brevetul nr. 22789. Trei ani mai tîrziu, aceeași invenție a primit brevetul american sub numele de „Aparat rotativ pentru forajul puțurilor“. Conform brevetului, Basgan avea timp de 17 ani toate drepturile asupra invenției, „peste tot În Statele Unite și teritoriile acestora“. Trebuie spus că aceste drepturi erau considerabile, căci ea aducea utilizatorilor economii anuale de peste 1,5 miliarde de dolari. Din păcate
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
la altul. Ceea ce era și mai rău chiar era că din cauza modului de viață ospăț-sau-foamete, nu puteau niciodată să-și permită să le rămână și bani pentru taxe și impozite. Rezultatul era că părinții ei treceau mereu din lac În puț, iar crizele financiare veneau una după alta. Deși Ruby Își dădea seama că tatăl ei Își făcea neîncetat griji din cauza banilor, mama ei nu părea prea preocupată de asta. Ronnie era o hipioată produsă de școala de arte, care insista
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
galben și sfărâmicios. Mai Înțelepți, caii lui au luat-o domol spre casa pe care o zăriseră În vale. Rudarul nu a avut mult de lucru ca să-și repare gospodăria: era În Baltă trestie să faci acoperișuri pentru toată țara. Puț În curte nu avea, așa că apă de băut căra nevastă-sa cu cobilița de la Fântână, iar de udat grădina și de făcut chirpici luau de pe balta lui Lală, care devenise deja canal de irigații. Nu după mult timp, curtea părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
s-a scărpinat În lațe, s-a mângâiat, așa, pe coate, și s-a uitat la cer. Toata lumea știa că se gătise cu apă din Dunăre și toți ziceau că e mult mai bun decât cu apă curată din puț. Foiște a oftat, și-a aruncat ochii peste Dunăre, așa, contemplativ, cum zicea el pe la ore - și-a șopocăit ca pentru el dar, al dracului, ca să-l audă și domnișoara Lori - crescută la oraș și venită prima oară la Ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
și de rudele ce moșteniseră casa blestemată; nici măcar nu apucase să doarmă vreo noapte În noua lui avere; nici măcar cu o zmeură din rugii cei Încâlciți nu apucase să-și Îndulcească gura; nici măcar o cană cu apă nu băuse din puțul cu roată, tuburi largi, lanț ruginit și capace grele din lemn Înrămat În fier. Bucuros de lumina blândă și de căldura molatecă a asfințitului, voise să se plimbe Împrejurul satului În care venise să-și sfârșească zilele În pace. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ducea cu vorba. Un om cumsecade. În copilărie ucenicise și la un tăbăcar; Învățase să argăsească piei și să le răzuie ca să le facă moi. I-a mers bine până când l-au dibuit unii că se Îndeletnicea, ascuns În Valea Puțului, și cu blestemății. Un patron de la oraș Îi plătea bani frumoși pe piei de câine tăbăcite din care cosea cele mai fine mănuși pentru cucoane. Și, de parcă asta Încă nu era destul, grozăvia se arăta și mai mare: după ce belea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
le scotea În cale Întâmplări de mirare pe care, crescând, ei le uitau sau se prefăceau că le uită, ca să nu dea dovadă de slăbiciune ori ca să le păstreze, bine ascunse, ca pe niște zăloguri ale curăției și frumuseții. Valea Puțului se arăta destul de nelalocul ei: pornea cam din mijlocul satului, străbătea fundurile câtorva curți și, spre celălalt capăt, spărgea coasta dinspre Dunăre și se deschidea către Baltă. Valea părea făcută din lovituri scurte de topor mânuit de un nepriceput: era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Întrecut la vânat: așa cum arăta amărăciunea de praștie, nimeni n-ar fi izbutit În veci să nimerească nici de la zece pași o țintă lungă și lată cât hambarele IAS-ului. Apoi, cel scund era bucuros că avea Însoțitor prin Valea Puțului. De unul singur nu prea l-ar fi Îndemnat inima să pornească. Viclean, Încercă de câteva ori arma netotului și o lăudă: „Țeapănă, ca lumea!”. Vânătoarea pe Vale fusese plănuită de mai multe zile și Blondul (căruia unii Îi ziceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
gaz. Mai mare paguba.” Apoi tot el venise cu ideea să-l spargă și să-i scoată bilele de oțel - cele mai bune gloanțe care puteau fi azvârlite cu praștia. De-acolo Îi trăsnise prin minte și vânătoarea de pe Valea Puțului. Blondului nu-i păsa că fusese păcălit. Până la urmă, chiar era dreaptă Împărțeala. El nu era un așa de bun țintaș și ar fi irosit bunătate de muniție. Se ținea la doi pași În spatele celuilalt și Îi venea să urle
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
mâncase oile, caprele și porcii. El izbutise să Îmblânzească dihania care nu făcea nimic fără să-i poruncească, atât de tare o stăpânea cu vorba și cu mintea. Băieții, Însă, nu la șarpe de holbau; știau ei că pe Valea Puțului se afla un balaur față de care ăl de pe scenă părea o biată râmă. Lor li se opriseră noduri În gât la vederea unduirilor femeii. Când se Întorcea cu spatele, Își lipeau ochii de liniile curbate ale bucilor neacoperite pe deplin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]