6,994 matches
-
un minut, lui Gosseyn îi fu clar că în casă, chiar dacă era luminată â giorno, nu-i nimeni. Mai ciocăni încă o dată și apoi răsuci clanța sferică. Ușa se deschise fără zgomot, lăsând să se vadă un coridor slab luminat, săpat în lemnul trunchiului. Pereții natur, dar șlefuiți impecabil, aveau un luciu mătăsos. Textura fibrelor lemnoase desena un arabesc complicat, amintind de cea a mahonului, dar culoarea era închisă ca a lemnului de nuc lăcuit. Toate fură înregistrate de Gosseyn dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
Mai puțini decât mi-aș fi dorit, și mai mulți decât erau necesari, răspunse Emma. Dar tu? — E un răspuns pe care ți-l pot Întoarce, râse Sasha, rezemându-se de mânerul scărilor rulante care urcau leneșe prin galeria interminabilă săpată sub Villa Medici pentru a pătrunde În măruntaiele orașului. VIA VENETO VILLA BORGHESE. Alunecând printre bariere portocalii, covorașul de metal se mișca sub picioarele lor cu o lentoare extenuantă. Îi târa - dar părea că nu-i duce nicăieri, căci nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cărui existență până astăzi părea că o ignorase. Nu fusese altceva decât o Întârziere, un semn pe care nu știa cum să-l interpreteze. Zero sări jos cu ușurință. Era un salt de aproape doi metri. Îi arătă niște scări, săpate În lutul colinei. — Seamănă puțin cu intrarea În casa mea, Îi spuse. Scările acestea le-au făcut cei de la Întreținere, dar eu le păstrez În ordine. — Ce-i acolo Înăuntru? Întrebă Maja neliniștită de vederea acelei guri căscate și Întunecate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
se poate de greșit. Tacticile ei erau așa de crude, că își făcea rău doar ei înseși. Sheba nu putea să nu vadă cât era de geloasă. Eu stăteam liniștită și tăcută, mulțumită s-o văd pe Sue cum își sapă singură mormântul. * Potrivit notelor mele, Sheba nu s-a mai văzut cu Connolly după întâlnirea dezastruoasă de la HC decât la câteva săptămâni de la începerea semestrului de primăvară. Era în atelierul ei într-o după-amiază, făcând ordine după mizeria lăsată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Atunci, un sherry ar fi foarte bun. — Sherry? Umbra unui surâs disprețuitor i-a trecut peste față. — Chiar? Cred că ai nimerit singurul lucru pe care nu-l avem. S-a dus înspre barul cu băuturi și a început să sape. Sheba s-a întors, cu florile aduse de mine într-o vază. — Oh, v-ați cunoscut! S-a uitat îngrijorată spre Richard și apoi spre mine. — Copiii o să coboare într-un minut. Vorbea cu o veselie ciudată, prefăcută. Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
de prietenii tăi, cei mai mulți studenți, de faptul că apa caldă, chiar și așa raționalizată cum e, de acum Înainte va fi un lux. Așa că neliniștea ia forme acute și o cotește spre teamă. În plus, regretele nu stau și te sapă. O iei la vale pe rîpa asta, nu ai cu ce să te agăți, ești pur și simplu palid. Neliniștea devine teamă, apoi regretele, apoi iar neliniștea și teama, și tot așa, iar și iar, pînă cînd simți cum inima
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
urîtă În urma partidei de fotbal și cîteva zile lenevesc, Încercînd să-mi repar moralul cu povestiri umoristice de vacanță. Dar În anul lui Dumnezeu 1989 umorul abia dacă mai e de găsit În astfel de tipărituri controlate de Partid. Obosesc săpînd după ceva ce ar putea să-mi țină de urît, prin reportaje cu titluri năucitoare care prevestesc noile orizonturi ale agriculturii românești; prin articole slăvindu-l pe poetul național Mihai Eminescu și nemărginitul său univers poetic, al cărui spirit luminează
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
un astfel de almanah ? Îmi lipsește colecția de almanahuri Anticipația de acasă, le știu aproape pe de rost, dar benzile desenate ale lui PÎrligras te pot distra cîteva vieți la rînd. Curînd, din lipsă de ocupație, gîndurile Încep să mă sape iar fără milă. Un an și patru luni de viață aruncați la gunoi? Băga-mi-aș... E greu de crezut că am să rezist. Nu pot să-mi imaginez cum voi arăta peste două săptămîni, peste o lună, cînd vom
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
dar nimeni nu vorbește despre asta. Așa că, de fapt, nimeni nu știe nimic. Despre ce vorbim? Hmmm... Bateria noastră merge sus În platou, unde facem antrenament cu pistolul-mitralieră, luăm poziții de tragere spre o țintă imaginară, instrucție pentru trageri. Ne sapă gîndurile, trîntiți pe iarbă, crăcănați, căznindu-ne să nu se vadă cum ne tremură ca la șoareci. Dar caporalul nu ne lasă În pace, ne Împunge cu o vergea de curățat arma cînd ne vede prea prăbușiți, prea melodramatici. Telefonul
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
un caporal tîmpit care n-are nici o șansă să ne bage În cap numele pieselor de tun. Pentru că, sub masca asta plată, sîntem foarte ocupați - ne fabricăm destine nemaiauzite În abisurile conștiinței, În cel mai intim teritoriu al ființei noastre, săpăm cu o Îndîrjire suspectă Într-o stîncă. Să-ți spun o fază... la Hațeg m-am trezit că mă cheamă CI-stul, un securist căcănar, m-a tras de limbă, o curvă de om, un șarpe... i-am povestit ce știa
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
sine, dar preț de zeci de ani au fost un secret de care depindea supraviețuirea lor de refugiați, așa că s-au voalat, s-au Împuținat sub această apăsare. Și poate că mai sînt și alte explicații... cine știe... Trebuie să sap În inefabilul cu care a Înconjurat-o și s-o scot de- acolo, mîndru de mine, o istorie comună despre suferință, despre... — Cum Îl cheamă? mă Întreabă. Pe autor, zic. — Aurel Căruntu. Profesor doctor Aurel Căruntu. — N-am auzit de
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
când treceau prin fața casei sau mă întâlneam în drum cu ei, păduricea și iazul și ulițele acelea străvechi, de sute de ani, păziți de câini dormitând în praful din fața porților sau cutreierând, părând ai nimănui, printre cotloane. Un regret adânc, săpând, în ziua aceea și a doua zi la fel și-n zilele vieții până azi, răzbătând, e adevărat, tot mai rar, ca o veche amintire dar cu aceeași prospețime ca-n dimineața când le-am revăzut întâmpinându-mă. Ana dispăru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
intrat acum în stăpânirea unei firme cu birouri nu se știe de unde aduse, și funcționari născuți peste noapte care aveau să-i spună lui și celorlalți când și cum să muncească pământul ca și cum se prostiseră toți, deodată. Era duminică, își săpa curtea, partea de grădină, avea să-și semene flori și plante de leac ca-n fiecare an, apoi își vopsi în albastru balustrada prispei, atent la pătrunderea uleiului în fibrele lemnului vechi ce va trebui în curând înlocuit, își spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
la fasciști: o ură categorială. Dumneavoastră nu știți, n-ați mai apucat, totul ca mersul insidios al șerpilor. Ați plecat înainte de această cădere totală”. A executat un an și ceva, până-ntr-o dimineață de iulie când a căzut în timp ce săpa la un mal. Soarele ardea. Cel de lângă el era un preot, singurul noroc pe care l-a avut: „Ce aveți, domnule președinte?” îl întrebă. Se aplecă să-i ridice capul, dar în secunda următoare observă că nu-i rămase decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
doar să Îngaime: — Îngrozitor!... Încă nu, deocamdată. Îngrozitor a devenit abia după ce am terminat ultimele rezerve de hrană și apă. Ziua, temperaturile se ridicau la peste o sută de grade Farenheit. Degeaba ne ascundeam noi În carlingă, iar unii Își săpaseră gropi În nisip, sperînd că vor da de răcoare. La amiază, nisipul se Încingea atît de tare, Încît ardea ca jăratecul. Noaptea, În schimb, Înghețam de frig. Nu are nici un rost să explic ascultătorilor noștri În detaliu toate chinurile la
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
era aproape sigur că orice neînțelegere se va risipi În momentul cînd vor ajunge În locul către care se Îndreptau și despre care nu știa deocamdată nimic. Merseră la deal pe valea Îngustă a pîrÎului pînă Într-un loc unde torentele săpaseră În stîncă un fel de absidă care lărgea neașteptat albia. De partea cealaltă, aluviunile ridicaseră pe lîngă mal o fîșie Îngustă de pămînt, acoperită cu tufe și bălării de o vigoare nefirească care camuflau gura peșterii, aflată chiar sub mal
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
nu se Întîmpla nimic. La fel ca În seara precedentă, merse mai la vale de intersecție și așteptă pînă cînd se lăsă Întunericul. Iar plantarea propriu-zisă a caltrop-ului nu-i luă mai mult de cîteva minute. Nu trebui decît să sape cu lopățica o scobitură, chiar În urma lăsată de roata cisternei pe drumul care ducea spre pădure, să pună acolo caltrop-ul, apoi să-l camufleze cu pietriș și niscai praf, avînd grijă să arunce resturile de pămînt cît mai departe, pe
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
ușă. Desigur, acum Își aducea aminte. Așa-l chema: Doctorul Steven Babbington Gore. Hotărându-se că avea neapărată nevoie de niște apă și să stea jos oleacă, Ruby se așază la coadă la automatul de băuturi din holul spitalului. În timp ce săpa prin portofel după niște mărunțiș, Îi sună telefonul. Nemaiștiind de care să apuce mai Întâi, de portofel, de poșetă sau de mobil, scăpă un pumn Întreg de mărunțiș pe jos. Într-un fel sau altul, reuși să apese pe „răspunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
da, spuse Ruby cu blândețe. Ai Încercat totuși să fii examinată de vreunul din specialiștii În fertilizare de la St. Luke? —Am Încercat. Dar toți au liste de programări care se Întind pe luni și luni. Și În plus, Craig a săpat În stânga și-n dreapta, și a văzut că rata de succes a specialiștilor de la St. Luke, e cam aceeași cu a tipului nostru de pe Harley Street. Ruby dădu din cap Înțelegătoare. —Mă gândeam doar că... știi, nu trebuia să vii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
s-a apucat de treabă, și-a dat și Ruby seama de ce lucra așa de ieftin. Făcea treaba extrem de Încet. Și nu era doar domol. Ivan lucra Îngrozitor, Înfiorător, de Încet. Era atât de Încet Încât ar fi putut să sape un tunel până În Ucraina mai repede. Se părea că prietena lui Ronnie nu fusese prea deranjată de treaba asta din cauză că era o femeie În vârstă și era mai mult decât fericită să aibă cu cine să stea de vorbă. Renovarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
mâna pe ochii cei adormiți - dar tu n-ai să știi și n-ai să simți nimica -, o să sprijin tăișul pe gâtul cel uscat ca iasca și, dintr-o singură mișcare bine cumpănită și măiastră, o să te descăpățânez. Îți voi săpa tot cu jungherul groapa legiuită, am să mă rog pentru tine și am să te pomenesc cu vorbe bune. Îmi va fi milă de făptura ta, voi vărsa lacrimi și mi se va face frică. Poate nu voi fi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
urmă. Am vorbit data trecută despre un fenomen care aici, la noi, la câmpie, este foarte rar. Acea alunecare de teren s-a petrecut pe coasta dinspre Dunăre a satului. Oamenii de știință afirmă că acea coastă ar fi fost săpată nu de o fostă albie a fluviului, ci de un ghețar uriaș, pe care Închipuirea voastră nu-l poate cuprinde și care, În curgerea lui, a modelat malul acesta Înalt și drept. Mult mai târziu avea să ia naștere și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
și i-a lăsat cu buza umflată când l-au căutat să facă afaceri cu el. Lut galben se găsea și la noi În sat căcălău și pe degeaba, apă la fel. Și-a tocmit câțiva oameni, a Început să sape pe sub coasta dinspre Dunăre și s-a apucat de plămădit și ars cărămida. Taxa pe care o plătea la primărie pentru că scobea pământul era de nebăgat În seamă față de bacșișul plătit membrilor Consiliului de atunci - să nu confundați cu cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Soarele, roșu, apunea. Câmpurile miroseau a tot ce putea fi mai bun pe pământ. Pe Dig, Sergentul, nemișcat, se uita la ei. Arma Îi atârna cu gura țevii În jos. Blondul Își făcu mâinile pâlnie. În praful de pe obraz lacrimile săpaseră dâre albe. „Ba pe mă-ta s-o iei, prostule!” Până În sat nu mai auziră decât ronțăitul mărunt al cauciucurilor În țărâna ca un mălai a drumului de pământ. * * * O singură zi pe an Satul cu Sfinți ieșea de sub puterea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
să-l Împungă cu baioneta de la armă, iar celălalt Îl pocnea În cap pe petrecăreț cu o bâtă scurtă și groasă. Povestea acelui om darnic și bun la suflet era, și ea, neobișnuită. Se apucase Într-o zi să-și sape o groapă pentru o umblătoare nouă; cazmaua i se proptise Într-un vas plin cu bani de aur din cine știe ce vremuri vechi. Norocosul nu era nicidecum un zgârcit, așa că s-a apucat să Împartă câte un bănuț pe la multele sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]