7,819 matches
-
poezie a lui B. răzbate temperamental, cu erupții de subiectivism nedomolit, în zgomotos anunțata O istorie polemică și antologică a literaturii române de la origini până în prezent, proiectată în mai multe volume, din care, în 1975, ieșea primul tom (rămas și singurul), dedicat poeziei contemporane. Cititor insațiabil, B. simțea nevoia unei demonstrații în acest sens, încredințând tiparului toate frământările sale literare și existențiale. Și-a prezentat, astfel, în cărți masive, de efort aglutinant, șantierul (citate comentate, proiecte, bruioane, tot soiul de adnotări
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285622_a_286951]
-
său managerial, managerul de proiect poate delega către colaboratorii săi apropiați luarea unor decizii. Echipa de proiect are un „ team leader”. Fiecare membru al echipei răspunde pentru propriile decizii (delegate sau nu ) În fața managerului de proiect. Acesta din urmă este singurul responsabil pentru Întregul proiect, indiferent de modul de luare a deciziilor și de gradul de delegare. 3. Descompunerea structurală a proiectului: În funcție de complexitatea structurală a proiectului, acesta se descompune În subunități structurale - subproiecte, sarcini, grupuri de activități, activități - pentru a
Managementul calitatii proiectelor by Cretu Gheorghe () [Corola-publishinghouse/Science/1696_a_2955]
-
a putea intra în practica curentă. Trigliceridele ≤150 mg/dl sunt considerate normale, deși multe dintre ghidurile de diabet, de ateroscleroză sau de cardiologie consideră că normalul trigliceridelor care impune o intervenție terapeutică este 200 mg/dl. Colesterolul total este singurul pentru care valorile „normale” au fost coborâte de la 220 la 200 mg/dl. Această exagerare provine din marea disponibilitate de medicamente hipolipemiante, studiile cu simvastatin, pravastatin sau atorvastatin indicând beneficii pe termen lung, care urmează a fi confirmate și în
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92261_a_92756]
-
SCORURI PROGNOSTICE Au fost realizate multiple stadializări cu valoare prognostică ale CHC. Cele mai utilizate sunt sistemele TNM, Okuda, Barcelona și CLIP. Nu există un consens în privința scorului care poate prezice cel mai bine supraviețuirea acestor bolnavi. Scorul BCLC este singurul care ia în considerare toți parametrii ce influențează prognosticul și poate ghida opțiunile terapeutice. Bolnavii cu insuficiență hepatică, CHC avansat și tratament non-chirurgical sunt mai bine caracterizați cu ajutorul scorurilor Okuda, BCLC sau CLIP. Sistemul AJCC-TNM (American Joint Committee on Cancer
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului by Cristian Balahura () [Corola-publishinghouse/Science/92140_a_92635]
-
grad accentuat de imaturitate și labilitate manifestate prin crize de plâns, negativism față de anturaj, indiferență, izolare, atașament exagerat față de persoanele care se ocupă de ei, puerilism, ostilitate; au o mare nevoie de securitate, iar în situații de abandon din partea părinților (singurul lor sistem de referință și singura experiență relațională) prezintă conduite reactive pe fondul cărora se pot dezvolta structuri mentale obsesive, fobice sau ipohondrice, deliruri de revendicare sau de persecuție, depresii anxioase care pot culmina cu acțiuni autoagresive (inclusiv suicidul) sau
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
Lăsând la o parte încetățenita eroare de a vedea în Nietzsche un preconizator al insensibilității și cruzimii (dar oligofrenii subumani care se pretindeau nietzscheeni așa credeau), e bine ca fraza lui Eugen Ionescu să fie reamintită, deși, bineînțeles, nu e singurul care să fi afirmat acest adevăr; doi mari scriitori, nietzscheeni adevărați și reputați ca „duri”, Montherlant și Malraux, n-au făcut în fond altceva, în toată opera lor, decât să-l mărturisească. (De Dostoievski sau Dickens nu mai spun nimic
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
Paul Zarifopol, de pildă, (deși nu-i înțelegea pe Racine și Stendhal) și de M. Ralea (deși nu înțelegea tragicul) decât de cei câțiva „maâtres à penser” ai generației mele și știu foarte bine că eram departe de a fi singurul. Poate că din cauza asta mă simt foarte apropiat de tânăra generație actuală. Cred că, în definitiv, cultura mai mult unește decât desparte. MIHAI RALEA Mihai Ralea a fost profesor de filosofie, dar a fost și filosof. Nici o legătură, sau numai
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
celui din urmă. Diferențele de informare provin însă nu numai din calificarea profesională, ci și din specificul activității, agentul fiind direct implicat în procesul decizional și, prin urmare, are o cunoaștere intimă a detaliilor sale (așa cum, de exemplu, bucătarul este singurul care știe exact ingredientele mâncării servite clienților). Atunci când agenții și clienții fac parte din categorii sociale diferite, experiența și filosofia de viață ale acestora vor fi și ele divergente, amplificând asimetria relației. Această diferențiere socială este frecventă în cazul proiectelor
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
bine că domnul Marius Jucan a amintit-o aici), care spune În esență că interpretarea conceptuală, teoretică, trebuie suspendată sau, mai exact, că interpretarea oricărui lucru - și, mai mult, că orice tip de conceptualizare - pornește de la un mecanism de metaforizare, singurul cu adevărat „fidel” lucrului despre care vorbește. A interpreta nu Înseamnă a transpune În concept, deci a explica și a distruge astfel identitatea obiectului despre care vorbești, ci Înseamnă a gândi analogic, adică a păstra, cu ajutorul unei dispoziții empatice și
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
de semilibertate agonică de acolo”, Întrucât „Uniunea Scriitorilor Își construise un spațiu de societate civilă, plin desigur de informatori, dar inexistent pentru celelalte instituții din România”, cu toate că „acest spațiu (mai) liber Își plătea tributul față de putere printr-un evident narcisism: singurul scop, declarat de altfel, al acestei asociații profesionale era publicarea cărților valoroase, adică menținerea În viață a literaturii române”2. Lipsită de forme instituționale, rezistența culturală din România ultimelor decenii comuniste cuprinde, la acest nivel al spațiului public pe care
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
globalității culturale și ale globalizării economice și politice este greu să se susțină ideea unei centralități tari, ierarhice și structurante prin autoritatea ei nedezmințită. De aceea, cred că exemplul „modelului” românesc poate oferi o exemplificare a unui anarhetip cultural, nefiind singurul În această situare. Medianitatea acestui model Între lumi diferite, deschiderea spre alte experiențe culturale, dar În același timp conservatorismul tradițional al modelului românesc Îl fac, paradoxal, mai puțin previzibil decât s-ar crede. În acest sens, dacă se urmărește un
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
acele cursuri, să continuu sau nu lecturile În acest sens. Festivismul pe care se construiau discursurile, poetica folclorică În care erau scrise poeziile, totul conducea la impresia că România nu a avut decât un palier de cultură populară și e singurul pe care se sprijină, restul a fost linșat. Aceste texte scrise după regulile de poetică folclorică păreau de-a dreptul penibile. Comuniștii au confiscat niște structuri În care elementele au fost Înlocuite cu cele ale sistemului, iar aceste structuri n-
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
flăcău arătos, și așa de în puteri, că să poată sufla în tubă. Și tocmai ăla-i face mereu obraznic cu ochiul lui Grete. Se vede pe loc că ăsta-i cel mai mare golan dintre toți muzicanții, pentru că-i singurul care și-a suflecat mânecile costumului. Și când orchestra face o pauză, băiatul ăsta arătos bea bere din ditamai halba și-o ridică în semn de noroc către Grete. Grete ridică și ea un picuț, păhăruțul ei cu vin. Și
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
de toți -, este indiferent dacă optezi pentru negarea trupului ori pentru afirmarea lui. Indiferentismul triumfă adesea în această materie: ceea ce este esențial se referă nu atât la carnea supusă greșelii, îmbibată cu rău, cât la suflet, absolut independent, pur, și singurul avut în vedere în efortul de mântuire. Trupul e zero, așadar să uităm de el sau să ne folosim de el până la sațietate, este, de fapt, una și aceeași concluzie logică. în acest bazar filosofic, un număr relativ mic de
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
lume infestată de Rău din cauza unor demiurgi haini... VI CERINTHE și „satisfacerea poftelor pântecului” Isus hedonist... Cerinthe este agățat rapid de dinții greblei patrologice, și abia dacă scapă... Citat un piculeț, el dispare aproape imediat după aceea. Și, de fapt, singurul care-l citează este Ipolit din Roma, care expediază „cazul” în doar câteva rânduri... Destul pentru a ne face să întrezărim o idee interesantă. Nimic despre viața sa, cum bănuiam. Dar a rămas această idee percutantă: pentru acest gnostic de-
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
fericirea atât de scump dobândită. Creștinul adaugă: a elibera înlăuntrul ființei tale partea spirituală pentru a cunoaște, aici și acum, plăcerea și bucuria unei porniri către Dumnezeu. Plăcerea terestră este deci un vehicul util pentru a duce la plăcerea celestă, singurul bun adevărat. 10. O Grădină extraordinară. Plăcerea terestră dă o senzație premergătoare formulei ei celeste. Jubilarea experimentată de oameni aici și acum anunță, dar într-un mod foarte sumar și frust, adevăratele bunuri accesibile doar în paradis. Lorenzo Valla - sau
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
în așa măsură încât i se pune în seamă o epidemie de sinucideri care l-a determinat pe Ptolemeu să-i interzică învățăturile. Nu prea vedem cum Hegesias și ai săi pot fi numiți cirenaici altfel decât în virtutea argumentului geografic, singurul acceptabil! Trebuie să conchidem că, așa cum Aristip nu se prea bucura de faptul că avea copii - se înțelegea prost cu ai lui și, cum am văzut mai sus, nu-i aprecia cine știe ce... -, nu i-ar fi plăcut nici să facă
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
plecării celeilalte. Fie prima a alergat, fie a doua merge încet sau chiar s-a oprit în drum, dar, dată fiind lungimea prozopopeii, sincronizarea merită o ajustare... Iat-o deci lângă adolescent. Ea îi propune cealaltă ramură a arborelui grecesc: singurul lucru care contează este valoarea; metoda cere și presupune muncă, efort, suferință, chin; e vorba așadar de a viza țeluri înalte: a înfăptui isprăvi nobile și mărețe, a-i cinsti pe zei pentru a le obține favorurile, a merita afecțiunea
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
daruri împăratului și îi cer îndurare. Sleite de puteri, ambele tabere sunt de acord cu pacea. Pe o scenă, înconjurat de armată, stă Traian. Luptătorii daci îngenunchează la picioarele sale, cu armele la pământ și cu mâinile întinse spre împărat. Singurul care stă în picioare este regele dac. Ultimele scene despre războiul din 101-102 îi arată pe daci coborând din munți, pe Traian mulțumind soldaților și pe zeița Victoria, înscriind pe scut victoria romanilor. Descrierea celui de-al doilea război îl
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
întrebuințare apărea în două cazuri: atunci când un pasaj merita atenție specială sau când literelor li se atribuia o atenție deosebită. De exemplu, Deut. 6,4 conține cuvintele: dja hwhy wnyhla hwhy lar?y um? („Ascultă Israele, Domnul Dumnezeul nostru este singurul Dumnezeu”.) Masoreții au mărit intenționat literele u și d care, alăturate, reprezintă cuvântul du, „mărturie”, tocmai pentru că știau că cititorul va fi tentat să alăture prima ? și ultima literă d, care, puse una lângă alta, dau cuvântul d?, „demon”. Un
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
merg pe partea dreaptă a bulevardului, spre Operă. Mi-am uitat mănușile; ei! voi ajunge imediat acasă; iar acum nu-i nimeni pe stradă. În curând voi fi acasă.[...]82. Am subliniat indicatorii temporali strict deictici. Însă ei nu sunt singurii care funcționează în acest tip de povestire; există și reperaje non-deictice, de exemplu când personajul central evocă evenimente trecute, pe care le articulează între ele: Fusesem să o văd cu o zi înainte, pentru prima dată; la miezul nopții, când
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
Paul s-a întors din America cu o zi în urmă. Acest enunț ține de "discurs", deși nu conține nici eu, nici tu și deși "cu o zi în urmă" nu este deictic. Faptul că există doar non-persoane nu este singurul care caracterizează "povestirea", adăugându-i-se faptul că non-persoana nu se opune cuplului EU TU; în "povestire", non-persoana nu se opune la nimic, ea nu este deci integrată într-o situație de enunțare. În egală măsură, prezența unor elemente non-deictice
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
instituția literară. Într-un caz extrem cum este cel al lui Roman Gary / Émile Ajar sau al lui Fernando Pessoa, avem de-a face cu același "om" care corespunde mai multor "scriitori". 4.2. Personajul ca "locutor" Naratorul nu este singurul care poate spune "eu" într-un text. Narațiunile prezintă în mod continuu personaje care enunță în "discursul direct", care se prezintă astfel responsabile pentru enunțarea lor, în calitate de "locutori": Jacques scăpă din mâinile stăpânului și dădu buzna în odaia tâlharilor, cu
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
pronumele care are antecedentul "Antoine" (fenomenul anaforă), dar și un element în poziție de temă. Cele două relații sunt convergente. Însă modul de realizare tematică, ilustrat în acest exemplu, în care tema primei fraze este reluată în următoarea, nu este singurul de care limba dispune. Astfel, F. Danes a evidențiat trei mari tipuri de progresie tematică: -1) progresia lineară, în care rema frazei anterioare devine tema frazei următoare, conform schemei: Fraza 1: T1 → R1 Fraza 2: T2 (=R1) → R2 etc. Schema
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
uneori chibzuința. Sternberg a inventariat șase feluri de erori stereotipale ale leadership-ului: optimismul nerealist (liderii apreciază că sunt atât de inteligenți și eficienți încât pot face absolut ceea ce voră; egocentrismul -conducătorii plini de succes încep să gândească că ei sunt singurii care contează, si nu oamenii pe care se bazează pentru a-i conduce atotcunoașterea -conducătorii consideră că știu totul și pierd din vedere limitele propriei cunoașteri invulnerabilitatea - conducătorii consideră că pot scăpa cu orice pentru că sunt prea iscusiți pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2246_a_3571]