33,137 matches
-
Sion, Proză. Suvenire contimpurane, pref. edit., București, 1956; Bucureștii în literatură, pref. edit., București, 1962; Anton Pann, Scrieri literare, I-III, introd. Paul Cornea, București, 1963 (în colaborare cu I. Fischer). Traduceri: Dimitrie Cantemir, Viața lui Constantin Cantemir, zis cel Bătrân, pref. P.P. Panaitescu, București, 1960; Proză istorică latină. Caesar. Sallustius. Titus Livius. Tacitus. Suetoniu, București, 1962; Alexandr Rekemciuk, Când ești tânăr, București, 1964 (în colaborare cu Eleonora Mircea); Paul Scarron, Romanțul comic, pref. trad., București, 1967; Aleko Konstantinov, Panem et
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285215_a_286544]
-
1916-1931; ed. I-II, îngr. și postfață Mihai Gherman, București, 1991; Opere necunoscute ale lui Costachi Negruzzi, Iași, 1918; Anthologie de la littérature roumaine des origines au XIX-e siècle. Introduction historique et notices (în colaborare cu Septime Gorceix), Paris, 1920; Cantemir Bătrânul, București, 1920; Un domn pribeag, București, 1920; Istoria literaturilor romanice în dezvoltarea și legăturile lor, I-III, București, 1920-1925; ed. I-III, îngr. și introd. Al Duțu, București, 1968; Istoria românilor prin călători, I-IV, București, 1920-1922; Mihai Viteazul, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287605_a_288934]
-
interesele subnaționale, dar în special, prin sistemul de cumul de mandate. Senatul 8 Încă de la Revoluție, Franța a avut, cu excepția unei scurte perioade de timp9, un sistem parlamentar bicameral. Din punct de vedere etimologic, termenul senat vine din latinescul senex (bătrân) și însemna ad litteram, "un consiliu al bătrânilor". Acest înțeles al cuvântului se reflectă în numele dat în 1975 de către Directiva care stabilea un Conseil des Anciens, predecesorul primului Senat creat de Consulat în 179910. Senatul și-a stabilit reședința în
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
cumul de mandate. Senatul 8 Încă de la Revoluție, Franța a avut, cu excepția unei scurte perioade de timp9, un sistem parlamentar bicameral. Din punct de vedere etimologic, termenul senat vine din latinescul senex (bătrân) și însemna ad litteram, "un consiliu al bătrânilor". Acest înțeles al cuvântului se reflectă în numele dat în 1975 de către Directiva care stabilea un Conseil des Anciens, predecesorul primului Senat creat de Consulat în 179910. Senatul și-a stabilit reședința în Palatul Luxembourg (Palais du Luxembourg) din Paris, care
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
expatriaților francezi) prin metoda proporțională. Chiar dacă a trecut testul timpului, Senatul nu mulțumește pe fiecare cetățean francez, iar desființarea acestuia este cerută în mod constant. Este considerat conservator (majoritatea senatorilor au făcut parte din politica de dreapta), predominant bărbătesc și... bătrân. Senatorii rebuie să aibă cel puțin 35 de ani, iar unii dintre membri rămân până înaintează mult în vârstă. Însă se critică o instituție al cărei raison d'être este de a da glas înțelepciunii vârstei (până la urmă, se presupune
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
rezistența armatelor sârbe în fața invadatorilor otomani. Eminescu realizează una dintre cele mai sugestive caracterizări ale poporului muntenegrean, având în minte imaginea Țărilor Române la începutul organizării lor și identificând elemente de similitudine între conducătorii muntenegreni și personalități ca Mircea cel Bătrân sau Ștefan cel Mare. Apelul la figurile istorice, termen de referință pentru prezent, devine încă de pe acum o constantă a scrisului jurnalistic eminescian. Războiul diplomatic vizând demersurile marilor puteri pe lângă Poartă, pentru încheierea păcii și acordarea de drepturi popoarelor aflate
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
liberali, atunci când acesta are consecințe dezastruoase pentru țară. Un alt element care generează judecata de reacționar îl reprezintă "mitul vârstei de aur", prezent în poezie, care devine și o constantă a scrisului jurnalistic. Eminescu evocă frecvent domniile lui Mircea cel Bătrân, Ștefan cel Mare, Matei Basarab, considerate perioade de referință pentru istoria națională: "Pe noi ne ajunge în întunericul în care ne aflăm o rază din vremea lui Mircea cel Bătrân și a lui Ștefan cel Sfânt, pe noi ne-ajunge
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
a scrisului jurnalistic. Eminescu evocă frecvent domniile lui Mircea cel Bătrân, Ștefan cel Mare, Matei Basarab, considerate perioade de referință pentru istoria națională: "Pe noi ne ajunge în întunericul în care ne aflăm o rază din vremea lui Mircea cel Bătrân și a lui Ștefan cel Sfânt, pe noi ne-ajunge încă amintirea lui Mateiu Basarab..." 270. Termen de raportare pentru prezent, trecutul istoric trezește admirația gazetarului care nu obosește în a o exprima în paginile de ziar. Conștient însă de
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
publicisticii eminesciene o constituie împletirea componentei pozitiviste cu o dimensiune beletristică, vizibilă în mitul vârstei de aur, în descrierea idilică a unor timpuri de mult apuse și în resuscitarea modelelor istorice, prin evocarea figurilor lui Ștefan cel Mare, Mircea cel Bătrân sau Matei Basarab. Inserând tabloul epocii contemporane în rama idilică a trecutului istoric, jurnalistul operează o analiză contrastivă a condițiilor social-istorice ale țării, într-un permanent traseu trecut-prezent-viitor. "Aflându-se deplin în tradiția gândirii conservatoare, Eminescu face să renască în
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
problemelor limbii în veacul al XIX-lea: Mi se va spune poate că părerea lui Pumnul nu-i bună. Dacă nu-i bună, aceea însă stă că cronistice e dreaptă și scuzată. După estremul latinităței, a etimologismului absolut inaugurat de Bătrânul Petru Maior, care scria construcțiuni latine în românește (estrem ce, pentru deșteptarea noastră din apatia lungă față cu latinismul, era neapărat trebuincios), după ridicarea la potență a aceluiași estrem de către următori, trebuia neapărat să vină ca remediu contra lui estremul
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
ȘINCAN, Dionisie (18.XII.1929, Constanța - 8.XI.2000, București), jurnalist și prozator. Este fiul Anei (n. Roșca) și al lui Iani Șincan, contabil. Absolvent al Liceului „Mircea cel Bătrân”, pleacă din orașul natal, înscriindu-se, mai întâi, la Școala de Literatură „M. Eminescu” (1950-1951), apoi la Facultatea de Filologie a Universității din București. Entuziasmat de activitatea de reporter, abandonează în 1953 studiile și se angajează la Radiodifuziunea Română. Din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289695_a_291024]
-
fantomele și obsesiile somniei sunt dominate de vocea auctorială, care mută romanul într-un exercițiu stilistic, concomitent joc de idei: se va transforma Herbert într-o carte? Confesiv și ironic, între a percepe și a transfigura decăderea unui tânăr „născut bătrân”, dependent de universul citadin și de familie, S. trece, după Nicolae Breban, prin câteva teme esențiale: amurgul zeilor, mitul morții și al prieteniei, erosul feminin sacru (Doamna Theresa, „bunica”, este un astfel de personaj). „Visam să scriu un roman ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289665_a_290994]
-
înșiși, uneori aproape neîncrezători în propriul „succes”. Apoi situația e și diferită, mai ales pentru că toate aceste izvoare sunt tardive, niciunul nefiind anterior jumătății secolului al XIII-lea. În cazul în care martorii vorbesc, ei o fac oricum atunci când sunt bătrâni, chiar foarte înaintați în vârstă, și nu se referă deci la evenimente ce au avut loc curând sau impresii de moment, ci mai degrabă la amintiri sau memorii. Amintirile pot fi mai elaborate decât impresiile, însă și mai vulnerabile cu
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
de putrefacție. Apoi am intrat în biserică și am realizat în deplină credință cât de scurtă și deșartă este slava trecătoare a acestei lumi. În ziua următoare, cardinalii l-au ales pe Honoriu [al III-lea] (18 iulie 1216), un bătrân bun, pios, foarte simplu și blând, care împărțise săracilor aproape toată averea sa. În prima duminică după alegeri, a fost consacrat suveran pontif. 5. Apoi, duminica următoare (31 iulie), eu am primit consacrarea episcopală. Papa Honorius [al III-lea] m-
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
pentru noi, rațiunea, insistența fraților și buna dispoziție a fratelui Baldovin l-au determinat în cele din urmă să-și dicteze și pentru noi memoriile, iar aceasta este ultima imagine pe care o avem despre acest simpatic, întreprinzător și înțelept bătrân, un adevărat frate minor: «anul Domnului 1262, după capitulul din Halberstadt, în Duminica Jubilate», în timp ce fratele Baldovin scrie, el «de-acum bătrân și slab» este de acord «să povestească». De aici pornește povestirea, cu anul 1262; adică de la constatarea plină
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
în jurul focului, drojdie de bere, în momentul împărtășirii trăirilor din timpul zilei, așa încât fiecare era fericit să ia în mod fratern din mâna vecinului cana pentru a bea. Întocmai s-a întâmplat și la Sherwsbury, atunci când frații au sosit acolo. Bătrânul frate Martin, care a ajuns primul acolo, își aduce aminte cu bucurie de acel obicei. 8. În acele zile, frații erau atât de preocupați să nu facă datorii, încât doar în cazurile de extremă necesitate recurgeau la împrumut. S-a
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
-și fața, a exclamat: «Vai mie săracul, m-au mințit!», și nu a mai voit să le vadă. De asemenea, doi frați au ajuns într-o zi foarte obosiți la un convent al Ordinului; deoarece lipsea berea, guardianul, la sfatul bătrânilor, a făcut rost de o ploscă pe datorie, însă frații conventului, care le făceau companie oaspeților, nu beau din ea, chiar dacă din dragoste se prefăceau că beau. 9. Adăugire. Înainte de constituirea definitivă a Ordinului, frații obișnuiau să se adune în
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
a reușit să scape și a ajuns într-un loc foarte liniștit. Așadar, pe când, conform planului lui Dumnezeu, reușise să se sustragă celorlalte Odine, a mers odată întâmplător să-i vadă pe frații minori. În timp ce fratele William de Colville, cel bătrân, om de mare sfințenie, îi vorbea, printre alte lucruri i-a zis: «Maestre preaiubit, din dragoste față de Maica Domnului, intră în ordinul nostru și înalță simplitatea noastră». De-abia zise aceste cuvinte, ca și cum le-ar fi ascultat din gura Maicii
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
meritat închisoarea pe viață, iar cel de-al doilea a fost excomunicat de suveranul pontif pentru neascultare și apostazie. Totuși, amândoi, deși târziu, s-au căit. 34. Împreună cu fratele Aymon, a venit în Anglia și fratele William de Colville, cel bătrân, un om simplu și de o extraordinară caritate; sora sa a fost mai târziu strangulată cu cruzime în catedrala din Chichester pentru că și-a apărat fecioria. Într-adevăr, un tânăr, impresionat de frumusețea ei, de mai mult timp își dorea
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
cf. Evr 5,7). Conversația a VIII-a CAPITULELE VIZITATORILOR 47. După ce au trecut câțiva ani, au fost trimiși în Anglia vizitatori speciali care, cu ocazia vizitelor lor, au celebrat capitule. Primul vizitator a fost fratele William de Colville, cel bătrân, care a ținut capitulul la Londra, pe când era provincial fratele Agnello, acolo unde domnul William Joynier construise o capelă pe cheltuiala sa. În timpul misiunii sale, vizitatorul a celebrat inaugurarea capelei cu o pompă memorabilă. 48. În același capitul ținut cu
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
ulterior - a fost un timp de liniște și pace, în timpul căruia au fost depuse toate armele de război; a fost un timp de bucurie și veselie, de laudă și exultare. Nobilii și oamenii simpli, orășenii și țăranii, băieții și fetele, bătrânii împreună cu tinerii (Ps 142,12), cântau refrene și laude divine. Această mișcare s-a răspândit în toată Italia. Eu am văzut cu ochii mei că, în orașul meu Parma, fiecare cartier voia să aibă stindardul său pe care să fie
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
o avea cu Fericitul Francisc, a devenit imitatorul său și ținea în camera sa un lepros, cărui îi slujea, îmbrăcat ca un frate. Dar într-o zi acel lepros l-a întrebat: «Oare suveranul pontif îl are doar pe acest bătrân ca să-mi slujească? Se obosește prea mult!». 3. Dar dacă Fericitul Francisc a fost umil în respectul față de Dumnezeu, și mai umil în slujirea aproapelui, cel mai umil a fost în a se disprețui pe sine însuși... Fericitul frate Pacifico
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
aux drames du principat de Tibère"269. Pe lângă faptul că era orator, Cotta Maximus era și epigramist 270. Cât despre ale sale mores, ne-au parvenit judecăți discordante: în timp ce Ovidiu și Iuvenal îl laudă; dimpotrivă, Tacit, Persius și Pliniu cel Bătrân îl blamează 271. Poate în cazul acestor aprecieri contrastante, ar trebui să se facă o disociere între calitățile care aparțin lui Cotta Maximus, prietenul lui Ovidiu și fiul mai mic al lui M. Valerius Maximus și cele care aparțin unui
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
pare, Ovidiu susținea o "propagandă" activă în favoarea prietenilor săi, a căror probitate nu se dezmințea (v. 39) în acel moment de răscruce al vieții sale și al statului roman! Ovidiu pune episodul cu Oreste și Pylades în gura unui respectabil bătrân autohton, tocmai pentru a evidenția prietenia rămasă constantă până la sfârșit (v. 39-100). Dacă astfel de gesturi de prietenie emoționează până și inimile acestor "diri Getae", cu atât mai mult același lucru trebuie să se întâmple și în orașul ausonic (Roma
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
a identificat cu Faun357, trimiterile la Luperci-Faun sunt destul de frecvente. Dacă ne gândim că Pan Licius se identifică cu Lupercus, numărul acestor crește și mai mult. În Fasti, I, 390-440, apare deja Pan cu tinerii Satiri gata de dragoste, cu bătrânul Silenus, cu Bacchus, cu Naiadele și cu Priap, într-o atmosferă arcadică și pastorală; în Fasti, II, 193-194 (și nota 325) apar Faun-Lupercus; cunoscutul episod al bătăliei Fabiilor pe Crémera (asupra căreia vom reveni) începe cu trimiterea la altarele lui
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]