32,884 matches
-
La secțiune se scurge o picătură de sânge negricios și pe suprafața de secțiune se poate observa desenul vascular. Petele hipostatice de gradul ÎI sau secundare nu dispar sub presiunea digitală, fiind rezultatul ruperii pereților vasculari și infiltrării sângelui în țesuturile limitrofe. La secționarea lor se exprimă din vase, mici coaguli, care pot fi observați și în lumenele vaselor, pe suprafața de secțiune. Petele echimotice sau echimozele postmortale se caracterizează printr-o zona centrală roșiatica înconjurată de o zonă albăstruie. Diferențierea
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
nu au aceeași intensitate în toate organele. Pancreasul, glandele suprarenale, mai ales zona medulara, tiroidele, ficatul, mucoasa digestiva, epiteliul tubilor uriniferi și cel al retinei sunt deosebit de sensibile și la nivelul lor fenomenele autolitice sunt precoce. Dimpotrivă, organele bogate în țesut conjunctiv sunt mai rezistente și se autolizează mai lent. Importantă acestor TANATOLOGIA 39 elemente este deosebită atât din punct de vedere macroscopic cât și microscopic. Hemoliza, imbibiția și petele cadaverice. Sângele coagulat cât și cel necoagulat, după o perioadă variabilă
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
Sângele coagulat cât și cel necoagulat, după o perioadă variabilă de timp (în general concomitent cu rezoluțiaă suferă hemoliza. Se pun astfel în libertate pigmenții hemoglobinici, care impregnează în primul rând intimă vaselor și pereții vasculari în general, si apoi țesuturile din jur. Este fenomenul de imbibiție cadaverica. Țesuturile îmbibate au culoare roșie- vișinie difuza. Pe masura ce se produce degradarea hemoglobinei, culoarea zonelor îmbibate se modifică. Se produc, în aceste zone, combinații organice inexistente în mod normal, cea mai importantă fiind sulfmethemoglobina
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
perioadă variabilă de timp (în general concomitent cu rezoluțiaă suferă hemoliza. Se pun astfel în libertate pigmenții hemoglobinici, care impregnează în primul rând intimă vaselor și pereții vasculari în general, si apoi țesuturile din jur. Este fenomenul de imbibiție cadaverica. Țesuturile îmbibate au culoare roșie- vișinie difuza. Pe masura ce se produce degradarea hemoglobinei, culoarea zonelor îmbibate se modifică. Se produc, în aceste zone, combinații organice inexistente în mod normal, cea mai importantă fiind sulfmethemoglobina, rezultatul combinației hemoglobinei cu hidrogenul sulfurat din tubul
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
cunoscute sub denumirea de haemomelasma ilei pentru că sunt mai frecvente la nivelul ileonului la căi sau de pseudomelanoză periferica. Urmare a creșterii permeabilității tisulare, la câteva ore după moarte, are loc imbibiția biliara a pereților vezicii biliare și a țesuturilor care vin în contact cu aceasta: ficat, diafragm, stomac, intestine. Teritoriile respective capătă o colorație galbenă-verzuie. Toxicitatea mare a pigmenților biliari contribuie la accentuarea proceselor distructive și zonele cu imbibiție biliara se autolizează mai rapid decât restul țesuturilor. Putrefacția. Ultima
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
și a țesuturilor care vin în contact cu aceasta: ficat, diafragm, stomac, intestine. Teritoriile respective capătă o colorație galbenă-verzuie. Toxicitatea mare a pigmenților biliari contribuie la accentuarea proceselor distructive și zonele cu imbibiție biliara se autolizează mai rapid decât restul țesuturilor. Putrefacția. Ultima fază a proceselor distructive din cadavru este reprezentată prin putrefacție, o descompunere totală a țesuturilor și a organelor sub influența proceselor fermentative. La originea putrefacției stă pe de-o parte floră bacteriană autohtonă (intestinalăă care, invadând după moarte
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
colorație galbenă-verzuie. Toxicitatea mare a pigmenților biliari contribuie la accentuarea proceselor distructive și zonele cu imbibiție biliara se autolizează mai rapid decât restul țesuturilor. Putrefacția. Ultima fază a proceselor distructive din cadavru este reprezentată prin putrefacție, o descompunere totală a țesuturilor și a organelor sub influența proceselor fermentative. La originea putrefacției stă pe de-o parte floră bacteriană autohtonă (intestinalăă care, invadând după moarte toate organele și țesuturile, exercita o acțiune distructiva centrifuga, iar pe de altă parte, floră microbiană exogena
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
a proceselor distructive din cadavru este reprezentată prin putrefacție, o descompunere totală a țesuturilor și a organelor sub influența proceselor fermentative. La originea putrefacției stă pe de-o parte floră bacteriană autohtonă (intestinalăă care, invadând după moarte toate organele și țesuturile, exercita o acțiune distructiva centrifuga, iar pe de altă parte, floră microbiană exogena, care pătrunde și ea în cadavru și exercita o acțiune centripeta. Efectuându-se sub influența directă a unor bacterii, putrefacția este considerată ca un fenomen cadaveric biotic
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
cu cele de calciu și magneziu din sol vor produce așa-numita adipoceară sau ceară de cadavru. Este un produs cenușiu albicios sau gălbui albicios, moale, cu miros de brânză râncezita. Cand se usucă, devine sfărâmicioasa, grunjoasa. Ea conserva formă țesuturilor și a organelor timp de mai mulți ani. Ca modificări conservatoare cu importanță predominant științifică menționam lignifierea cadavrelor din terenurile bogate în turba sau chiar pietrificarea în cenușă vulcanică și de asemenea congelarea la poli. Merită reținută sublinerea lui Scripcaru
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
vechime de 7500 ani s- au putut TANATOLOGIA 41 evidenția fragmente de ADN, mitocondrii, etc., dovezi ale existenței vieții. Împiedicarea fenomenelor distructive cadaverice se face prin îmbălsămare, operație puțin practicată în medicină veterinară. Ea constă în fixarea organelor și a țesuturilor cadavrului prin injectarea de formol sub presiune în vasele mari sau/și în marile cavități. BIBLIOGRAFIE Alien Fr. și colab. - Journal of Pharmac and Toxical Metods, 37, 215218, 1997; Babă I. - Apoptoza, Rev-Rom. Med. Vet., 5, 2, 181-188, 1995; Biberi
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
în profunzime modificările celulare și tisulare care stau la baza semnelor cardinale ale inflamației. Rubor, respectiv roșeața, este expresia hiperemiei accentuate a teritoriilor inflamate; Tumor - tumefacția - este consecința tulburărilor permeabilității microcirculației locale, însoțită de acumulare de lichide și celule în țesuturi; Calor - aprinderea sau febră - este efectul intensificării schimburilor metabolice în zona afectată, dar și al unor factori pirogeni eliminați în circulația generală, de la nivelul hipotalamusului sub influența prostaglandinelor (PGE1 și PGE2Ă și a unor citokine că: ÎL - 1 alfa
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
ÎL - 6, TNF alfa și ITN - gamma (Gogny și Puyt, 1992Ă. Dolor sau durerea este consecința agresării terminațiilor nervoase; iar Functio laesa, este alterarea funcțională a zonei afectate; este consecința acestor modificări. DENUMIREA INFLAMAȚIILOR Inflamația unui organ sau a unui țesut se denumește prin adăugarea sufixului -ita, denumirii științifice a organului sau a țesutului lezionat (peritonita, pericardita, hepatită, nefrita, etc.Ă. Face excepție inflamația pulmonilor care se numeste pneumonie și NU pulmonită, termen utilizat numai în literatura italiană. MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
durerea este consecința agresării terminațiilor nervoase; iar Functio laesa, este alterarea funcțională a zonei afectate; este consecința acestor modificări. DENUMIREA INFLAMAȚIILOR Inflamația unui organ sau a unui țesut se denumește prin adăugarea sufixului -ita, denumirii științifice a organului sau a țesutului lezionat (peritonita, pericardita, hepatită, nefrita, etc.Ă. Face excepție inflamația pulmonilor care se numeste pneumonie și NU pulmonită, termen utilizat numai în literatura italiană. MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 47 În cazul inflamației capsulei sau a seroasei unui organ se utilizează prefixul
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
pneumonie și NU pulmonită, termen utilizat numai în literatura italiană. MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 47 În cazul inflamației capsulei sau a seroasei unui organ se utilizează prefixul peri - adăugat denumirii inflamației organului afectat (perihepatita, perinefrita, perisplenita, etc.Ă. Pentru denumirea inflamației țesutului conjunctiv din jurul unui organ se utilizează prefixul pară- (paranefrită, parametrita, etc.Ă. Redam în Tabel 2.1 denumirile principalelor inflamații ale unor aparate și sisteme organice. Tabel 2.1 Denumirile principalelor inflamații ale aparatelor și sistemelor organice Nr. crt. Aparatul
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
răspunsurilor reparatorii, fibroplazia și angiogeneza, eventual intricate cu celule imune sau chiar formațiuni celulare mai mult sau mai putin organizate, prin intervenția unor mecanisme imune: inflamațiile granulomatoase. Subliniem și evoluția ciclica a unor procese inflamatorii, cu apariția în masă unor țesuturi fibrozate sau la periferia acestora a unor zone de inflamație acută. Vezi: ciroza agresivă de la câine sau inflamațiile cronice silențioase cu reacutizări periodice prin persistentă factorilor etiologici - infecțiile cronice activate. STADIALIZAREA PROCESULUI INFLAMATOR Analiza atentă a derulării diferitelor reacții inflamatorii
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
Bazat cu predominantă pe modificările morfopatologice din cadrul inflamațiilor, în 1989 am stabilit existența tot a 4 stadii, morfopatologice: - stadiul alterativ sau de agresiune; - stadiul exsudativ sau defensiv primar; - stadiul proliferativ sau defensiv secundar; și - stadiul de organizare și reparare a țesuturilor alterate. Crespeau F. (1992Ă luând model de studiu plaga cutanata, a stabilit: - un prim stadiu silențios sau stadiul reacțiilor vasculare; - stadiul de detersie sau de curățire; - stadiul reacțiilor celulare: neoangiogeneză, diapedeza celulelor mononucleare, mobilizarea și multiplicarea fibroblastelor; și - stadiul de
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
detersie sau de curățire; - stadiul reacțiilor celulare: neoangiogeneză, diapedeza celulelor mononucleare, mobilizarea și multiplicarea fibroblastelor; și - stadiul de cicatrizare. În același an, 1992, Méot F. și Bonnet J.M. au deosebit: - Stadiul inițial, caracterizat prin agresarea unui organ sau a unui țesut de către agenții inflamatori, în care se produc leziuni vasculare și tisulare (rupturi de capilare, distrugeri de celule și fibre de colagena care, MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 51 durează de la câteva minute la câteva ore. Elementul esențial al acestui stadiu este alterarea
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
Majno G. și Palade E. (1961Ă, care au demonstrat electronomicroscopic că histamina și serotonină induc o deschidere temporară a desmozomilor dintre două celule endoteliale adiacente. Lipsa de continuitate a pereților permite exsudația plasmei, emigrarea extravasculară a leucocitelor și difuzarea în țesuturi a unor substanțe plasmatice că: factori ai coagulării, componenți ai complementului, anticorpi, interleukine, interferoni, etc. Rezultă tumefacția (edemulă și exsudatul inflamator bogat în fibrina. - Stadiul celular corespunde invaziei în focarul inflamator a diferitelor celule emigrate din microcirculația locală. Se prelungește
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
de torentul plasmatic sub forma unor rulouri; - hipercoagulabilitatea cu activarea plachetelor, creșterea activității procoagulante a celulelor endoteliale și constituirea de microcheaguri sau microtrombi; și - creșterea permeabilității capilare datorată deschiderii desmozomilor și posibil a transportului intravezicular (transcitozăă. Rezultă un edem al țesutului conjunctiv local, punctul de plecare al reacției inflamatorii. Creșterii permeabilității capilare i se adaugă sporirea aderentei leucocitare la endoteliul capilar prin intermediul unor cupluri de molecule de adeziune: leucocite-celule endoteliale. 2. Stadiul celular, în cronologia lui Galanaud și colab. (1995Ă, se
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
leucocitelor din compartimentul vascular în platforma inflamatorie: granulocitele neutrofile în primele 6-8 ore, macrofagele după 8-12 ore și în final limfocitele după 24 ore. 3. Stadiul reparator necesită oprirea agresiunii sau eliminarea agentului flogogen. El se caracterizează prin constituirea unui țesut conjunctiv cicatricial format cu predominantă printr-o înmugurire conjunctivo-vasculară. MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 53 Cercetările numeroase întreprinse asupra diferitelor etape din cronologia inflamațiilor ne mai permit unele sublinieri privind rolul endoteliului vascular și interrelațiile lui cu moleculele de adezine; rolul proteinelor
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
recunoașterea celulară selectivă și adeziunea din timpul morfogenezei embrionului, pentru menținerea arhitecturii tisulare normale în timpul vieții organismelor adulte (Takeichi, 1991, citat de Patel și Gumbier, 1995Ă. Ele mediază adeziunea celulă-celulă, fundamentală în controlul MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 57 dezvoltării și menținerii țesuturilor atât la vertebrate cât și la nevertebrate. Acțiunea lor biologică este dependentă de prezența ionilor de Ca2+ (Patel D.J. și Gumbier B.M., 1995; Shapiro L. și colab. 1995Ă. Cadherinele sistemului nervos au fost descoperite de către Edelman în 1970 și cunoscute
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
căror evidențiere de către Menkin, la jumatatea secolului trecut, a stat la baza patologiei moleculare de astăzi. PROTEINELE DE FAZA ACUTĂ Proteinele de faza acută (APP - acute phase proteinsă sunt o grupa de componenți proteici plasmatici, care migrează din vase în țesuturi în primă fază a inflamației. Sunt bine cunoscute la om și contribuie la diagnosticul proceselor inflamatorii inițiale și mai puțin la animale, în patologia cărora se folosesc adesea datele de la om (Tabel 2.2Ă. IOAN PAUL58 Sub influența citokinelor ÎL-1
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
articulare și să perturbe relațiile dintre condrocite și matricea lor extracelulara (Hilliquin P., 1999Ă. IOAN PAUL66 Nu putem omite intervenția NO că agent semnalizator în diverse procese fiziologice. EXSUDATUL ȘI TIPURILE LUI MORFOLOGICE Plasma sanguina migrata din patul vascular în țesuturi, îmbogățita cu moleculele proteice apartenente procesului inflamator și lichidul interstițial local constituie o componentă fundamentală a focarului inflamator, cunoscută sub numele de exsudat. Se deosebește de transsudat (lichid interstițial acumulat excesiv în cavități sau în țesuturiă prin bogăția în proteine
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
g%; reacția este acidă; conține rare elemente figurate și este adesea sediul unor mari cantități de germeni (Tabel 2.4Ă. Exsudatul fibrinos se individualizează prin prezența și predominantă fibrinogenului în masă plasmatica extravazată, care în contact cu tromboplastina și trombina țesuturilor alterate se va transforma în fibrina. Fibrina se depune că o peliculă reticulara cenușie-gălbuie la suprafață mucoaselor, seroaselor, în marile cavități sau în spațiile de difuziune perifibrilară din țesutul conjunctiv. Exsudatului hemoragic îi este proprie predominantă în lichidul extravazat a
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
în masă plasmatica extravazată, care în contact cu tromboplastina și trombina țesuturilor alterate se va transforma în fibrina. Fibrina se depune că o peliculă reticulara cenușie-gălbuie la suprafață mucoaselor, seroaselor, în marile cavități sau în spațiile de difuziune perifibrilară din țesutul conjunctiv. Exsudatului hemoragic îi este proprie predominantă în lichidul extravazat a hematiilor la mamifere și a eritrocitelor la păsări. Se pune problema: hematiile sau eritrocitele prezente în exsudat sunt celule inflamatorii sau sunt elemente normale antrenate de lichidele și celulele
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]