36,856 matches
-
greutatea livrescului ca o teribilă povară ori ca simptom al vreunei maladii geriatrice încă din ușa din spate (Editura Cronica, Iași, 1994) apărea această conștiință a îmbătrânirii psihologice, firește anterioare celei biologice, determinate de o multitudine de cauze, între care regăsim mai întâi chiar imposibilitatea de a se elibera de tirania cititului autarhic: "caută bătrâne un doctor/ că-mi încărunțesc degetele pe cărți/ caută bătrâne un doctor/ și uită supărările/ că suntem europeni și aproape medievali/ costume cu pene avem și
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
București, 2012), pare a fi călătoria în spații pe care mentalul colectiv le asociază, de regulă, categoriei departelui, alteritatea nu mai deține decât în aparență funcția de catalizator al poeziei. Sigur, între poveștile filosofice cretane și celelalte poezii din insule regăsim numeroase texte ce cultivă teme și motive subsumate alterității, inclusiv celei exotice sau radicale. Feminitatea pare a se bucura, la fel, de interesul inteligentului, eruditului homo viator, care nu-și reprimă plăcerile cunoscute, ci alege să le fasoneze în maniera
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
largi și umezi, știind:// dimineața este astăzi/ o bucată de metal/ din micul clopot care ieri/ vestea de tihnă și mișcare" (nor de nor se-nșiră). Acest gen de descripții, în general succinte și nu întotdeauna convingătoare, se va mai regăsi în paginile cărții, alături de mici elegii, melancolii ușoare sau mai grave, stampe "din țara landurilor", elegii amnășane unele "în dialectul săsesc din Amnaș/Sibiu" sau basme mortale, dar umoristice, despre "cartofii singuratici/ în pantofi pâș pâș/ peste străzile orașului/ ba
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
al Uniunii Scriitorilor din România și al Asociației de Literatură Generală și Comparată din România. Imaginarul poetic din cartea de debut a lui Șerban Axinte ( Starea balanței, Editura Eurocart, Iași, 1996) este cât se poate de fidel moștenirii (neo)moderniste. Regăsim, aici, suficiente semne lirice imediat recognoscibile, metafore-simbol descinse direct din ermetismul barbian sau din cel stănescian: "zodia acestui cuvânt", "veșnicul foc al zidirii", "un ochi fecundat de sine însuși" sau, în fine, "noul grup al balanței (...)/ Grup virgin către ultima
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
filtrul unei ironii atașante, când prin sita cu ochiuri fine a unui suprarealism formal de care nu se va dezice nici în volumul mai bine structurat și mai unitar ca sens Pavilioane cu ruj (Princeps Edit, Iași, 2010). Și aici regăsim, de altfel, cele mai variate forme de intertextualitate, de la simpla aluzie la citarea nominală propriu-zisă. După cum o mărturisește prin mijlocirea acestui mod de reactivare, uneori excesivă, a unor maniere poetice demult clasicizate, afinitățile (s)elective ale poetului sunt dintre cele
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
supune, / Te-nchidă-n rouă și-n blestem curat./ Bruma se-aprinde-n iederă și-apune/ Când lacrimile reci te-au fulgerat. // Pe trupul tău înzăpezit de teamă/ Damnat mă las jertfit de-atâtea ori./ Emoții crude precum umbra-n ramă/ Ne regăsesc în tainicii fiori.// Se-aprinde bruma-n palme și-n orbire/ Pe trupul tău sfios se-ncheagă-un mire". În totul, prin urmare, un poet "din școala versificatorilor maratoniști, cu suflu atletic, dar și cu o bună stăpânire a verbului
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Abdera, sau studenția boemă, în Viața de student la conservator), în fine, chiar întreaga viață (În forță, cu nerușinare. Suveran este însă timpul-fluviu, majoritatea poemelor din volum fiind celebrări ale clipelor unui prezent care se vrea etern în succesiunea lor; regăsim, astfel, un prezent al celebrării întâlnirii îndrăgostiților Sărut mâinile Doamnă! La revedere Domnule!, unul al adâncirii într-o Noapte gurmandă, altul al suferinței, în Bătrânii sau Mă bărbieresc și plâng, multiplele ipostazieri ale prezentului revoltei, în Talanga, Presiunea luminii sau
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
axat pe teme morale, subsecvente sacrului: raportul uman-divin sau creație-Creator, dialectica relației spinoase carnal-spiritual sau bărbat-femeie, erosul și logosul mundifer, în fine, ierarhizarea celestă ori cea terestră. Pe urmele lui Frazer, care vedea Biblia ca epopeea lumii, în care se regăsește "febra vieții (...) cu speranțele și bucuriile, cu suferințele și păcatele și durerea ei", autorul remarcabilelor Apocrife... textualizează, practic, etapele cele mai semnificative din istoria (pre)umanității. Vom regăsi, prin urmare, în carte geneza universului (Cosmogonia, Muzica, Miracol), apoi debutul (Istorie
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
urmele lui Frazer, care vedea Biblia ca epopeea lumii, în care se regăsește "febra vieții (...) cu speranțele și bucuriile, cu suferințele și păcatele și durerea ei", autorul remarcabilelor Apocrife... textualizează, practic, etapele cele mai semnificative din istoria (pre)umanității. Vom regăsi, prin urmare, în carte geneza universului (Cosmogonia, Muzica, Miracol), apoi debutul (Istorie, Pâră, Criză) și, în fond, schița întregii istorii a umanului cu momentele ei evolutive percepute drept paradigmatice din perspectiva creștinismului, cu figurile emblematice și schemele ritualice bine cunoscute
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
des comentatul Post scriptum. Transversaliile mari sau cele patru estetici. Poezie pe care a scris-o magistrul Ursachi pe când se credea pelican este cea mai bună dovadă în acest sens. Niciuna dintre cheile hermeneutice anunțate de uvertura peritextuală nu se regăsește în aparență cel puțin în cele două versuri din care este constituit textul propriu-zis, constatare ironică asupra gratuității sensului și a demersului hermeneutic: "Un om din Tecuci avea un motor/ dar nu i-a folosit la nimic". În mod evident
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
secole ale istoriei europene au fost însoțite mereu de o uimitoare efervescență mitologică: denunțarea unei conspirații malefice tinzînd să supună popoarele dominației forțelor obscure și perverse; imagini ale unei Vîrste de aur pierdute, a cărei fericire se cuvine s-o regăsim, sau ale unei Revoluții salvatoare ce ar permite umanității să intre în ultima fază a istoriei sale și i-ar asigura pentru totdeauna domnia dreptății; apelul la stăpînul salvator, restaurator al ordinii sau realizator al unei noi măreții colective. Această
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
dezvoltă pe fiecare din aceste planuri, în funcție de cele trei dimensiuni pe care ea și le structurează și pe care le afirmă... De unde și necesitatea unei percepții globale care, fără a ignora fiecare din aceste trei dimensiuni, să permită a le regăsi pe toate în conjuncția și în unitatea lor. De unde, mai ales, necesitatea de a lua în considerare ceea ce este singular într-o realitate psihologică de o specificitate evidentă. Căci, fără îndoială, aici, cu mult mai mult decît în disputele terminologice
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
din afara suveranității naționale, agenți ai unei puteri superstatale, de dimensiuni universale, ei constituie un permanent pericol pentru securitatea și independența patriei. "Ori iezuitismul, scrie Michelet, trebuie să abolească Franța, ori Franța trebuie să abolească iezuitismul..." Dar aceleași teme se vor regăsi amplificate peste măsură cîteva zeci de ani mai tîrziu, la sfîrșitul secolului al XlX-lea, în imensa literatură de denunțare "a complotului iudeomasonic". Evrei și francmasoni vor reprezenta, la rîndul lor, "partidul străinătății", încarnarea a ceea ce în mod obișnuit va
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
vremurile de azi, războaie, crize, tulburări sociale. Se ajunge la cunoscuta imagine a vrăjitorului sau a vrăjitoarei, așa cum a fost deseori reprodusă de iconografia medievali sau postmedievală obiect ce stîrnește aversiune, spaimă, dar și bătaie de joc -, pe care o regăsim în unele texte acuzatoare datînd din ultimii ani ai secolului al XlX-lea. Astfel, într-o scriere a aceluiași abate Desportes 14, un roman de astă dată ce se adresează marelui public, eroul malefic (care, în mod înfricoșător, este în
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
susțin oamenii Complotului, se află Regatul adevărat al acestuia. Într-adevăr, nu în zadar romanul abatelui Desportes se încheie așa cum ar trebui să se încheie orice vrăjitorie: prin foc. Incendiul distruge bîrlogul ticălosului și permite satului, devenit liber, să-și regăsească armonia pierdută. Cum tot prin foc piere, în Evreul rătăcitor al lui Eugène Sue, necinstitul abate Rodin, agent executor al uneltirilor celor mai atroce ale Organizației iezuite. Victimă a propriilor mașinațiuni, atins de otrava pregătită pentru alții, un foc interior
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
în opoziție cu o societate fărrmițată, dezarticulată, în care individul supus lui însuși își poate constata doar neputința și izolarea ("sîntem atît de singuri", suspină Clanricard), este clădit modelul unei comunități puternic integrate, cu o coerență solidă, în care se regăsesc forța și apropierea unor vechi solidarități dispărute. Politica și sacrul ajung astfel să se unească și, într-o oarecare măsură, să se confunde, în arierplanul mitologiei Complotului se dezvăluie, în cele din urmă, viziunea unei Ordini, în sensul religios al
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
al treilea model. Lui Alexandru, cuceritorul, i se substituie arhetipul lui Solon, legiuitorul. E un arhetip pe care îl găsim în 1940 și 1941, la începutul Revoluției naționale, într-o anumită imagine a mareșalului Pétain, fondatorul unei "noi ordini". Îl regăsim și mai puternic, în imaginea lui de Gaulle, cel din 1958, stabilind principiile și ordinea unei noi Republici. Totuși, expresia cea mai reprezentativă a acestei imagini atît de statornică în discursul politic și mai ales în discursul politic francez trebuie
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
al termenului: o încarnează întru totul ca dimensiune socială, o încarnează întru totul ca destin istoric, în ceea ce este trecutul, prezentul și viitorul ei. A te confunda cu el înseamnă, neîndoielnic, a renunța la identitatea individuală; dar înseamnă și a regăsi identitatea colectivă, a realiza fuziunea intimă și indisolubilă cu comunitatea în care te-ai născut. "Să nu acceptați ca reguli ale vieții voastre nici un fel de principiu, nici un fel de idee. Führerul însuși, numai el, vă este dat pentru prezent
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
tînârului devenit erou, Maximin, poetul german Stephan George elogiază în acesta capacitatea de metamorfozare"29. Grație acestei capacități, toți apropiații lui Maximin "vor putea deveni mai mari și mai frumoși". "Dați-ne oameni mari și fapte mari pentru a putea regăsi sensul bucuriilor mari", va spune unul dintre personajele din romanele lui Drieu La Rochelle. Fiecare erou stimulează zece mari artiști; Goethe și Hugo și-au muiat pana în sîngele vărsat de Napoleon 30..." Pe un plan oarecum diferit, putem aprecia
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
în comunitate, eliberează energii mult timp reprimate. "Comercianții angajați în afaceri urîte respirau în voie, continuă Barrès. Rasa scandalagiilor care încălcau legea devenea nobilă, viața lor aventuroasă era admirată..." "Ce tare freamătă tînărul nerăbdător din casă", în această formulare îl regăsim pe Cap de aur, eroul claudelian care îi invită să-1 urmeze pe toți cei pe care îi obosește pustietatea "plicticoaselor săptămîni". De fapt, e vorba de apelul de a părăsi o casă cu zidurile strîmbe, de a te abate de la
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
acolo, e vorba de un refuz al confortului și al toropelii din această casă. Se cuvine totuși să amintim că într-o astfel de împrejurare a pierde înseamnă a da, că a da înseamnă, în cele din urmă, a te regăsi. Exaltarea unui fel de dublu glorificat atestă, într-adevăr, căutarea unei identități, precum și demersul instinctiv de redobîndire a sinelui, factori constitutivi ai pulsiunii originare. Paradoxul stă în faptul că această redobîndire se manifestă aparent în aservirea, în supunerea la o
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
nevoia de comunicare fizică, voința de devotament și de sacrificiu, ajungîndu-se chiar la aspirația secretă de a fi scurtcircuitat de moartea sinucigașă, de moartea violentă, căutată sau acceptată în marele tumult al tragediilor colective 39... Tată sublimat pe care îl regăsești sau îl reclădești, om în vîrstă prestigios, cap de coloană sau șef de bandă, aceste două imagini nu pot fi definite în termeni antagonici. Mai întîi pentru că un același personaj le poate întruchipa pe amîndouă, asumîndu-și simultan ambele roluri: cel
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
în el tînărul conducător la care se aspiră în secret, stăpîn și totodată complice, agent de mediere și de coagulare socială, eroul salvator li se impune la început la nivel spiritual și afectiv. A recunoaște autoritatea sa și a te regăsi în ea înseamnă deopotrivă a te regăsi pe tine însuți și a-i regăsi pe Ceilalți. De fapt, nu contează dacă e vorba de întreg corpul social sau de o facțiune, fie și minoritară, a colectivității. Grație Salvatorului și prin
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
aspiră în secret, stăpîn și totodată complice, agent de mediere și de coagulare socială, eroul salvator li se impune la început la nivel spiritual și afectiv. A recunoaște autoritatea sa și a te regăsi în ea înseamnă deopotrivă a te regăsi pe tine însuți și a-i regăsi pe Ceilalți. De fapt, nu contează dacă e vorba de întreg corpul social sau de o facțiune, fie și minoritară, a colectivității. Grație Salvatorului și prin el, unii oameni împărtășesc aceleași emoții, aceeași
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
agent de mediere și de coagulare socială, eroul salvator li se impune la început la nivel spiritual și afectiv. A recunoaște autoritatea sa și a te regăsi în ea înseamnă deopotrivă a te regăsi pe tine însuți și a-i regăsi pe Ceilalți. De fapt, nu contează dacă e vorba de întreg corpul social sau de o facțiune, fie și minoritară, a colectivității. Grație Salvatorului și prin el, unii oameni împărtășesc aceleași emoții, aceeași fervoare, aceeași speranță. Sînt, de asemenea, aceleași
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]