33,137 matches
-
ca să-i raportez despre briză, o briză prielnică. Dar cît de prielnică? Și pentru ce anume? Pentru moarte și pentru pierzanie! prielnică pentru Moby Dick! Un vînt prielnic doar pentru peștele ăla blestemat! Țin în mînă chiar flinta pe care bătrînul a îndreptat-o spre mine - da, m-ar fi ucis chiar cu ea! Și ar fi fost în stare să ucidă tot echipajul. N-a spus el că n-o să-și lase catargele doborîte de nici o furtună? Nu și-a
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
acum să navigheze pe bîjbîite prin mările astea primejdioase, numai cu ajutorul lochului, care te induce în eroare?! Și n-a jurat el, chiar în toiul acestui taifun, că nu-i trebuie nici un paratrăznet? Dar cum să lași oare ca un bătrîn descreierat să ducă la pierzanie, odată cu el, echipajul unei întregi corăbii? Da, dacă vasul ăsta pățește o nenorocire - și jur c-o să pățească dacă-l las pe Ahab să-și facă de cap - înseamnă că a ucis cu bună știință
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
asta, n-ar mai avea pe conștiință un asemenea omor. Ia te uită! Parc-ar vorbi în somn?! Da, doarme, acolo! Doarme? da, însă e viu și-o să se trezească în curînd. Atunci n-o să-ți mai pot ține piept, bătrîne! Nu-ți vei pleca urechea nici la argumentele, nici la mustrările, nici la rugămințile mele - tu disprețuiești toate astea. Supunere oarbă la poruncile tale oarbe, asta e tot ce dorești. Da și mai spui că oamenii au jurat să-ți
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
noi toți sîntem niște Ahabi. Doamne ferește!... Nu există oare vreun alt mijloc? un mijloc legal?... Să-l iau prizonier și să-l duc așa pîn-acasă? Cum aș putea însă nădăjdui să smulg din mîinile lui vii puterea vie a acestui bătrîn? Doar un nebun ar fi în stare să încerce așa ceva. Să zicem că l-am lega fedeleș, cu parîme și frînghii sau chiar cu lanțuri, de podeaua acestei cabine: ar fi mai înspăimîntător decît un tigru vîrît într-o cușcă
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
flintei, își spuse el. Capul lui e în partea asta. O apăsare pe trăgaci și Starbuck ar mai apuca să supraviețuiască, pentru a-și îmbrățișa nevasta și copilul... Vai, Mary, Mary!... Și tu, băiete, băiete!...: Dar dacă nu te ucid, bătrîne, cine știe la ce adîncime se va scufunda, de azi într-o săptămînă, trupul lui Starbuck și trupurile tuturor celorlalți din echipaj? Doamne, Dumnezeule, unde ești? Să apăs? să apăs?... Vîntul a căzut și și-a schimbat direcția, domnule căpitan
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
a căzut și și-a schimbat direcția, domnule căpitan. Gabierul mare și gabierul mic au fost întinse și terțarolate. Nava își ține drumul. Ă înapoi toată lumea! O, Moby Dick, în sfîrșit ți-am nimerit inima! Acestea fură vorbele bolborosite de bătrîn în somnul lui chinuit, ca și cum glasul lui Starbuck i-ar fi silit visul îndelung amuțit să se rostească. Flinta, încă îndreptată spre bătrîn, tremura ca brațul unui bețiv, lîngă ușă; Starbuck părea să se lupte cu un demon; dar, întorcîndu-se
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
Ă înapoi toată lumea! O, Moby Dick, în sfîrșit ți-am nimerit inima! Acestea fură vorbele bolborosite de bătrîn în somnul lui chinuit, ca și cum glasul lui Starbuck i-ar fi silit visul îndelung amuțit să se rostească. Flinta, încă îndreptată spre bătrîn, tremura ca brațul unui bețiv, lîngă ușă; Starbuck părea să se lupte cu un demon; dar, întorcîndu-se de la ușă. puse în rastel țeava ucigașă și plecă. Ă Doarme prea adînc, domnule Stubb. Du-te jos și trezește-l și dă
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
în mod inexplicabil, tuturor celorlalți - pe semne tocmai din pricină că era atît de bătător la ochi. Vîrîndu-și pe jumătate capul în habitaclu, Ahab își aruncă privirea asupra compasului; brațul, pînă atunci ridicat, începu să se lase în jos și, o clipă, bătrînul păru să se clatine. înapoia lui, Starbuck privi și el și văzu că ambele compase indicau estul, deși era limpede că Pequod înainta spre vest. înainte ca panica să se poată răspîndi printre membrii echipajului, bătrînul spuse, cu un rîs
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
jos și, o clipă, bătrînul păru să se clatine. înapoia lui, Starbuck privi și el și văzu că ambele compase indicau estul, deși era limpede că Pequod înainta spre vest. înainte ca panica să se poată răspîndi printre membrii echipajului, bătrînul spuse, cu un rîs silit: Ă Știu ce e, s-a mai întîmplat și altădată. Domnule Starbuck, fulgerul din noaptea trecută ne-a dereglat compasele, asta e tot. Cred că nu-i prima oară că auzi de așa ceva. Ă Nu
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
distruse, iar dacă se întîmplă să se deregleze compasele din habitaclu, soarta lor e împărtășită de toate celelalte busole aflate la bord, chiar de cele care-ar fi ascunse în carlîngă. Proțăpit în fața habitaclului, cu ochii țintă la compasele deviate, bătrînul stătea cu mîna întinsă pentru a stabili poziția exactă a soarelui; după ce se încredință că acele busolei indicau direcția inversă, dădu ordin ca direcția vasului să fie schimbată în consecință. Vergile fură din nou brațate și astfel Pequod se întoarse
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
unii dintre ei mîrîiau, teama lor de Ahab era mai mare decît teama de Destin. Doar harponiștii păgîni rămîneau, ca de obicei, impasibili sau, dacă simțeau ceva, asta se datora magnetismului transmis inimilor lor de inima neînduplecată a lui Ahab. Bătrînul se plimbă un timp pe punte, cufundat în reveriile lui amețitoare. Deodată, însă, alunecînd pe picioru-i de fildeș, zări lunetele de vizare ale sextantului azvîrlit în ajun pe punte. Ă O, sărmane cîrmaci al soarelui și trufașule cercetător al cerurilor
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
îndemna să acționeze astfel, Ahab se lăsa călăuzit și de o anumită prudență, scopul lui fiind poate să ridice moralul echipajului printr-o demonstrație a iscusinței sale într-un domeniu atît de miraculos ca acela al deviației magnetice. în afară de asta, bătrînul știa prea bine că marinarii aceștia aplecați spre superstiție nu puteau trece, fără anumite temeri, peste un fapt atît de tulburător ca acela al guvernării vasului cu ajutorul unor busole deviate, lucru posibil, deși cu oarecare greutate, dar în care ei
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
lucru posibil, deși cu oarecare greutate, dar în care ei ar fi văzut negreșit un semn rău. Ă Băieți, zise el întorcîndu-se cu fața spre echipaj, după ce secundul îi dădu lucrurile pe care le ceruse. Băieți, fulgerul a răsucit acele bătrînului Ahab, dar Ahab își poate făuri din această bucățică de oțel un ac în stare să arate direcția adevărată, la fel ca oricare ac de busolă. Auzind cuvintele bătrînului, marinarii schimbară între ei priviri uimite și slugarnice, în așteptarea miracolului
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
dădu lucrurile pe care le ceruse. Băieți, fulgerul a răsucit acele bătrînului Ahab, dar Ahab își poate făuri din această bucățică de oțel un ac în stare să arate direcția adevărată, la fel ca oricare ac de busolă. Auzind cuvintele bătrînului, marinarii schimbară între ei priviri uimite și slugarnice, în așteptarea miracolului făgăduit; ochii lor păreau fascinați. Numai Starbuck se uita în altă parte. Cu o izbitură a maiului, Ahab reteză vîrful de oțel al lancei, apoi, întinzîndu-i secundului lunga bară
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
se uitase țintă atît la căpitan cît și la saulă, se încumetă să vorbească: Ă Domnule căpitan, n-am încredere în parîma asta Ăpare foarte uzată, din pricina căldurii și a umezelii în care-a stat atîta vreme. Ă O să țină, bătrîne. Dar ce, pe tine căldura și umezeala te-au uzat? Tu pari să te ții tare încă. Mai bine zis, viața te ține pe tine, nu tu pe ea. Ă Eu țin mosorul, domnule căpitan. Dar să fie așa cum ziceți
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
sus mosorul!... Zidul orb și mort zdrobește pînă la urmă toate capetele ce-l iscodesc... Hai, sus mosorul! Așa! Și aruncă lochul. Spirele desfășurate se întinseră repede, într-o linie lungă, în urma corabiei și mosorul începu numaidecît să se învîrtească. Bătrînul, care ținea în mînă mosorul, se clătina în chip ciudat, după cum îl trăgea în sus sau în jos lochul, zmucit de valurile ce se rostogoleau fără încetare. Ă Ține-l bine! Deodată saula prea încordată se rupse și rămase ca
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
ce face, e încă bogat în simțăminte alese, de iubire și de recunoștință! Vino, băiete! Mă simt mai mîndru că-ți strîng mîna neagră, decît dacă-aș strînge-o pe; aceea a unui împărat! Ă Acum se-duc doi nebuni! murmură bătrînul de pe insula Man. Unul, înnebunit de putere, iar celălalt înnebunit de slăbiciune. Dar uite și capătul saulei putrezite - mai e și udă leoarcă, după toate alea! S-o matisesc, zici? Mai bine iau una nouă. Mă duc la domnul Stubb
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
De fapt, întîmplarea asta nici nu-i tulbură ca un semn rău, căci vedeau în ea nu atît prevestirea unei nenorociri viitoare, cît împlinirea uneia prorocite mai demult. Și chiar spuneau că știu acum cauza strigătelor sălbatice auzite noaptea trecută. Bătrînul de pe insula Man, fu, însă, din nou, de altă părere. Colacul de salvare pierdut trebuia acum să fie înlocuit, iar Starbuck primi ordinul să se ocupe de această treabă; nu se găsea însă nici un butoi îndeajuns de ușor, iar marinarii
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
la pupa... Dar de ce s-o fi burzuluit, deodată? E drept că și furtunile vin din senin, prin latitudinile astea fierbinți. Am auzit că insula Albemarle, din Gallapagos, e tăiată de Ecuator taman în mijlocul ei. Mi se pare că și bătrînul e tăiat drept în mijloc de un fel de Ecuator. E veșnic pe Ecuatorul ăsta - parcă ia foc, nu alta! Se uită încoace, hai, repede, cîlților! La treabă, din nou! Malul ăsta de lemn e ciocănelul, iar eu mi-s
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
din urmă, fiind mînată de vînt; în clipa aceea pînzele ei trufașe se dezumflară ca niște bășici plesnite, iar de pe coca lovită a corabiei păru să se spulbere orice urmă de viață. Ă Vești proaste, ne aduce vești proaste! bombăni bătrînul de pe insula Man. Dar, pînă să-și ducă la gură pîlnia portavocei comandantul corabiei, care stătea în picioare în ambarcațiunea lui, se auzi deodată glasul lui Ahab: Ă Ai văzut-o pe Balena Albă? Ă Da, ieri. Ai văzut o
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
Feciorul lui! exclamă Stubb. Așadar, despre fiu-său e vorba! Retrag ce am spus în legătură cu hainele și cu ceasul... Ce zice Ahab? A, trebuie să-l salvăm pe băiatul acela! Ă S-a înecat împreună cu toți ceilalți, ieri noapte, murmură bătrînul de pe insula Man, care stătea în spatele celor doi secunzi. Am auzit - ați auzit cu toții gemetele duhurilor lor. Ă Ceea ce făcea și mai tristă această întîmplare era faptul - despre care aveam să aflăm în curînd - că, pe lîngă feciorul din ambarcațiunea
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
grupul cel mai numeros, de pe una sau alta din ambarcațiunile răzlețite. Dar, dintr-un motiv necunoscut, căpitanul se ferise să pomenească despre asta în fața lui Ahab și chiar despre băiatul dispărut îi vorbise doar cînd își dăduse seamă de răceala bătrînului; pe băiatul acela în vârstă de numai doisprezece ani, se hotărîse, în concepția lui aspră nantucketeză, despre dragostea părintească, să-l inițieze de timpuriu în pericolele și minunile unei profesiuni îmbrățișate de neamul său, încă din noaptea timpului. Nu rareori
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
aevea pe Moby Dick și care-i confirmase, laolaltă cu celelalte corăbii întîlnite în drum, diabolica indiferență cu care Balena Albă își nimicea urmăritorii, fie că aceștia o atacau, fie că îi ataca ea însăși - ei bine, acum, în ochii bătrînului ardea o flacără la care oamenii mai slabi de înger nu se puteau uita. întocmai ca steaua polară, care-și păstrează neclintită privirea pătrunzătoare, de-a lungul celor șase luni ale nopții arctice - ideea fixă a lui Ahab strălucea acum
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
fi prefăcut, vremelnic, într-o pulbere fină, frămîntată ca-ntr-o piuă de sufletul de fier al căpitanul Ahab. Aidoma unor mașini, oamenii se mișcau pe punte în tăcere, avînd tot timpul senzația că sînt priviți de ochiul despotic al bătrînului. Dar dacă l-ar fi privit pe el însuși cu atenție, în ceasurile lui de reculegere, cînd se socotea neobservat de nimeni, oamenii și-ar fi dat seama că, așa cum privirea lui Ahab îi înspăimînta pe ei, propriii lui ochi
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
tîlc perfid aproape în orice lucru. - Pălăria, pălăria, domnule căpitan! exclamă deodată matelotul sicilian cocoțat în arborele artimon, ceva mai jos decît Ahab, de care-l despărțeau o adîncă prăpastie de aer. Dar aripa neagră se și întinsese sub ochii bătrînului Ahab - lungul plisc roșu aproape că-i atingea capul; cîrîind, șoimul negru își luă zborul cu prada în gheare. Capitolul CXXX PEQUOD îNTÎLNEȘTE BUCURIA înfriguratul „Pequod“ gonea înainte; valurile și zilele se rostogoleau mai departe; sicriul prefăcut în colac de
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]