4,340 matches
-
facială, era impenetrabil pentru arhitect. "Oare ce vrea să spună? se irită Ioanide. Că delirez, făcând planuri extravagante? Cu toate astea, el însuși recunoaște că, teoretic, sunt rezonabile, comunică asta la toți, pare convins." Ioanide, fire lucidă și foarte analitică, complica pe Dan Bogdan, al cărui suflet era mai elementar. Bogdan nu ironiza, zâmbetul lui trăda un efort muscular de a-și ascunde surpriza și incompetența. El admira din tot sufletul pe Ioanide (cînd îl admirau alții, rezistând mai mult la
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
cursă și să fie persiflat. Aceasta era totul. Începând de a doua zi, întîlnirile Pomponescu-Ioana deveniră din ce în ce mai dese și după anume semne luară forma unei coabitații foarte acoperite. Pomponescu nu putea concepe dragostea fără aparat social și din cauza aceasta își complică existența cu o nouă oficialitate. Dimineața săruta mâna doamnei Pomponescu-mamă și fruntea doamnei Pomponescuconsoartă, după masă se înclina la "ceai" (chiar când nu era G. Călinescu ceai) în fața Ioanei. Cafeaua cu lapte și ceaiul reprezentau polii vieții lui interioare. Îi
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
spre a o vinde Casei de Artă. - S-a făcut! zise Gaittany luîndu-și notă în agendă. - Ce-i cu urna mea? Întrebă peste o săptămână Hagienuș. - Se face! spuse Gaittany plin de optimism. La a treia anchetă, Gaittany nu negă, complică numai formalitatea. - Am supus-o consiliului! Cred că se face. După aceasta, Gaittany, dând ochi cu Hagienuș pe când ieșea de la Casa de Artă, îl salută cu o gingășie nespusă, făcîndu-i bezele, și se refugie repede în limuzina sa, de unde continua
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
om să fie mistificat. Bănuia manoperele uliseene ale lui Hagienuș. . - Uite ce e, tată, propunea el autoritar, să rogi pe madam Pomponescu să-mi dea o recomandare de audiență la Ministerul de Război. Urmăresc eu hârtia. Astfel simplificată, chestiunea se complica pentru Hagienuș. Începu să nu mai vie la masă, blestemând ministeriatul lui Pomponescu. Petrișor găsi altă metodă de a controla și tortura pe Hagienuș. Mergea cu el acasă la Pomponescu și se posta la poartă în așteptare, făcând imposibilă ieșirea
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
răpire avu prilejul să constate că prințul avusese dreptate. Admiteau să-i dea azil lui Hangerliu, însă nu-și puteau risca oamenii pentru el personal. Ar fi trebuit să facă același lucru pentru Tudorel și Cioarec, cum era camaraderesc, ceea ce complica prea mult afacerea. Hangerlioaica găsi că e oportun să intensifice apelurile. Hangerliu-bătrînul avea legături prin corespondență cu un membru al familiei regale italiene, numismat ca și el. Prințesa ticlui o telegramă și merse la bătrân să ceară încuviințarea. - Il s
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
epocă, de sex, de semnificație. Dominicanii în alb fac foarte mare impresie, mai ales pe ziduri cenușii. Cred că de aceea Florența e așa de neagră. Savonarola era dominican. Romanii cultivau albul și roșul de purpură, medievalii - roșul și negrul. . - Complici lucrurile, ca de obicei. Un pulover în ceculoare l-ai vedea? . - Credeam că-mi pui o întrebare mai savantă, de optică.Puloverul nu merge decât alb. Dar pentru ce? - Nimic. Voiam să știu pentru mine. După o distanță apreciabilă de
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
fulgerau pe dunga de lumină rămasă neacoperită, văzând peste tot pulpe și șolduri, până când amețeam și sexul mi se umecta penibil în pijama. Abia atunci mă culcam, ca să visez că pătrund în acele camere străine și particip la manevrele erotice complicate din adâncul lor... Dincolo de acest al doilea rând de clădiri, orașul se-ntindea până în zare, acoperind jumătate din fereastră cu un amestec tot mai mărunțit, mai confuz, mai indistinct, mai aleatoriu de vegetal și arhitectural, cu fleșele plopilor țâșnind din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
perforau craniul. Rechizitoriul - căci, după expresia solemnă și amenințătoare a fețelor lor de insecte, asta trebuie să fi fost - durase ore-n șir, până când în uriașa sferă căzuse noaptea. Mai luminau acum, ca de fosfor, doar cleștii, șuruburile și lanțetele complicate din mâinile preoților, și dintele din cutiuța de cristal. Cuvintele pe care, când ierarhul lor singur, când toți în cor, când câte unul cuprins parcă de o bruscă revelație, mi le urlau în față, împroșcîndu-mă de salivă, erau semnele zgâriate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
albul ochilor. Degetele cu unghii lucioase, roșii ca sângele în înserarea adâncă, modelau lutul cu mișcări neomenesc de agile, de parc-ar fi fost labele multiarticulate ale unui păianjen ce-și țese plasa, ori pântecul călugăriței, ce plămădește singur cuibul complicat în formă de smochină. Așa se frământă, uneori, în vis, mâinile adormiților. Bulgărele de lut muiat în sudoarea mistică a măștii Mariei se alungi ca un cilindru turtit, ușor curb, cu o inimioară lucioasă în vârf și, la capătul celălalt
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
masă, târând cu bustul ei nu prea mare (dar cu dudele țâțelor neobișnuit de lungi și de aspre, își aminti Vasile, și animalul inocent dintre pulpe începu să i se umfle din nou) solnița și-mprăștiind câteva scobitori. Cu palma pusă complice pe brațul proprietăresei, îi șoptea ceva la ureche, arătând cu ochii către o masă mai dinspre fundul grădinii. Ședea acolo un bărbat cu o-nfățișare neobișnuită, având în mână un pahar cu lichid verde luminos, pe care-l bănuiai de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sinilor căzuți, cu areole cât jumătate din boturile lor moi, o ființă de o frumusețe totală și dezarmantă. Ne jucam toată ziua în dormitorul îngust, ne împleteam unul cu altul în o sută de feluri, formam împreună, și noi, izvoade complicate în covorul mecanic al orelor și-al zilelor. Mama împăturea o bandă de hârtie și decupa un omuleț cu foarfecă, apoi desfășura hârtia și deodată din unul se făceau doi, ținîndu-se de mână, apoi trei, apoi patru, până când femeia mare
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de neînțeles. Nu nimeream niciodată camera în care aș fi vrut să intru, de parcă ar fi fost o sută. Mă rătăceam pe micul culoar ce ducea din bucătărie în camera mea. Baia se afla între cele două camere principale, ceea ce complica și mai mult totul. Nu știam niciodată în ce cameră ies de la baie. Cât de simplu fusese totul în curtea lui Ma'am Catana, unde trăisem îngrămădiți într-o singură odăiță, unde se gătea, se dormea și se mânca, iar
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
străluci peste casa acum aproape pustie. Doar Catana, moșul, moțăie așezat pe prag, ca de obicei, socotind poate banii ce i-ar mai trebui ca să-și termine minunatul cavou. În mintea lui, bolțile și cupolele subpământene se multiplică și se complică-n ornamente de piatră lustruită, nemuritoare. În centrul celei mai ample dintre bolți se află un mormânt de cristal. Un difuzor cântă într-o odaie. Cât de mici trebuie să fie camerele astea, în care stau totuși familii întregi și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pregătiți și îl așteptau pentru întrunire. Trase adânc aer în piept. Lucrurile ajunseseră într-un punct în care nu mai putea să țină doar pentru sine planurile care priveau Lumea Agricolă. Era conștient că ceea ce intenționa să facă avea să complice lucrurile, să le facă mai riscante, dar nu mai putea ține doar pentru el faptul că Federația lor era pe care să devină cea mai puternică din întreg Imperiul. Savura pentru o clipă felul exemplar în care se comporta, ca
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Ouă moștenit din vechime nu putea fi decât un semn dumnezeiesc. Sosise momentul ca Abația să dezlănțuie asupra Universului aceeași furie pe care omenirea părea că o acumulase împotriva ei. Ca orice mister, ca orice cale dumnezeiască, enigma Ouălor era complicată de existența celui de-al șase sute șaizeci și șaptelea. Sonda aceea fusese construită cu doar câteva sute de ani în urmă, ca parte a unui experiment. Fuseseră trei, iar două dintre ele reușiseră să pătrundă chiar și prin cele mai
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Mare părinte, ăsta e felul în care vom scăpa de blestemul numerelor? Dacă lucrătorii noștri vor muri, sigur că va trebui să-i înlocuim, ba chiar să se facă loc de încă un Semen. Dar nu credeam... - Căile oamenilor sunt complicate. Stăpânul mi-a spus să avem încredere și să așteptăm. În curând le vom putea arăta din ceea ce ascundem. Nu e încă momentul. Se pare că ei sunt tare bucuroși fiindcă i-au nimicit pe ceilalți. Stăpânul zice că oamenii
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
tulburate de ceva, ele reușeau să facă în așa fel încît, după ce străbăteau mediile de densități diferite, razele Soarelui se înmănuncheau într-un fascicul care incendia tot ce prindea în cale. Deși efectul lentilelor era mai distrugător, acțiunea lor era complicată și destul de ușor de contracarat. Florile cântătoare atacau însă în cu totul alt fel, mai neașteptat, imprevizibil și erau mult mai greu de alungat. Prin forța gândului, ele reușeau să creeze volume mici, aproape de dimensiunea unui om, în care aerul
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
E vorba de câteva zile; ba chiar s-ar putea să fie vorba doar de ore. Etius înaintează pe drumul militar, pe malul drept al Loirei. Dacă Atila pune mâna pe cetate și trece podul peste râu, lucrurile se vor complica și mai mult. Alanul se încruntă: — Crezi că nu știu asta? Nu de predici avem nevoie, ci de întăriri și de provizii. Am pierdut deja o treime din oamenii mei și de ieri a trebuit să înjumătățesc rațiile. Vorbesc de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Șerpoaia și la Balta Ulmului. Aceasta din urmă, deși întinsă, are o formă foarte mult festonată din cauză că în dreptul tuturor gurilor de gârle care-i vin dinspre Nord, Est și West, s-au format tot atâtea conuri de dejecție ce-i complică forma și-i reduc treptat suprafața și adâncimea. La Balta Șerpoaia, a cărei întindere a fost considerabil redusă, conul de dejecție este format din mulțimea sedimentelor aduse și depuse de pârâul Hușilor și afluenții lui de pe stânga în dreptul punctului numit
In memoriam : Ion Gugiuman by Costin Clit, Constantin Vasluianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1203_a_2104]
-
vedere politic, problema fiind în exclusivitate în sfera de preocupări bilaterale româno-iugoslave. Iar pentru a întări poziția lor, iugoslavii au spus că dacă sunt acceptați bulgarii, să fie acceptați și cehoslovacii și maghiarii. Desigur, primirea lor în proiect ar fi complicat mult negocierile, nu numai datorită creșterii numărului de părți și a diversificării intereselor ce trebuiau armonizate, ci și datorită faptului că ambele state erau membre CAER și niciuna nu dorea industrializarea RPR; iar energia electrică obținută la Porțile de Fier
Dunărea. Geopolitică şi negociere by Ciprian Beniamin Benea [Corola-publishinghouse/Administrative/1419_a_2661]
-
de tehnicitate, avea să uimească împreună cu dorința celor două state de a pași pe calea industrializării și a independenței energetice, a constituit o motivație pe masura provocării. Însă au fost evenimente care în timpul celor peste 7 ani de muncă au complicat și mai mult modul de derulare a lucrărilor și negocierilor bilaterale și acestea nu au fost probleme de natură tehnică. Complexității problemelor de natură tehnică i se adăugau anumite aspecte de natură politică, pe care cele două state nu puteau
Dunărea. Geopolitică şi negociere by Ciprian Beniamin Benea [Corola-publishinghouse/Administrative/1419_a_2661]
-
alt mesaj: «Dacă printre membrii echipei de la metrou se află persoane care se simt rău sau ciudat, vă rugăm să ne anunțați!» Încă mă simțeam bine atunci. Mă întrebam: «Chiar până aici s-a ajuns?» Deja la Kodemmachō lucrurile se complicaseră. Eu stăteam în partea din față și nu știam. Am început să mă îngrijorez abia după ce am auzit următoarea dispoziție: «Vă rugăm să evacuați stația!» — Cât timp metroul în care erați dumneavoastră a staționat la Kodemmachō, nu s-a întâmplat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
că ar fi mai bine să îți iei o mireasă de la țară? Ca să îți fie mai ușor să vii acasă, mai ales dacă e casa amândurora aici, la țară?» Eiji îmi răspundea: «Nu, cu o fată de la țară ar fi complicat. Nu te mai gândi la asta, mamă, că știu eu ce am de făcut.» I-am mai zis doar atât: «Bine. Poți să-ți alegi singur partenera, dar să nu mai aduci nici o fată aici până nu te hotărăști că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
principalul criminal, însă se pare că au fost implicate și alte persoane, respectiv grupări. Dacă adevărul ar fi dat la iveală, ar putea cauza multe neplăceri, așa că totul este ținut bine ascuns. E greu să demonstrezi lucrul acesta. - Ar fi complicat. Să ne întorcem la viața din sectă. Chiar a fost una liniștită? Nu, au fost și probleme. La început, când am fost în Aso, mă îngrozisem câte lucruri făceam. De-abia construisem clădirea și apoi am demolat-o. Se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
lucru care m-a făcut să paralizez de teamă. Aceste sentimente au fost mai pregnante după ce am publicat volumul. Kawai: Un lucru înspăimântător. Din această cauză încerc să nu fiu prea sociabil în viața cotidiană (râde). Altfel lucrurile se pot complica. Să trăiești cu „răul“ în sân Acest interviu a avut loc la Tokio, în octombrie 1997 Murakami: Când m-am gândit să scriu Underground, interesul social s-a îndreptat către cei din Aum Shinrikyō care au acționat în atacul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]