3,931 matches
-
se asociază foarte frecvent cu tulburările anxioase, dar și cu alte afecțiuni. Evoluție Depresia poate fi de lungă durată și extenuantă. Deși punerea diagnosticului de episod depresiv major necesită manifestarea simptomelor timp de doar 2 săptămâni, durata medie a tulburării depresive majore este de 4 luni. Kovacs, Akiskal, Gatsonis și Parrone (1994) au observat că 76% dintre copiii cu distimie cu debut precoce suferă mai târziu de tulburare depresivă majoră. Pe lângă influența pe termen lung pe care o au tulburările depresive
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
necesită manifestarea simptomelor timp de doar 2 săptămâni, durata medie a tulburării depresive majore este de 4 luni. Kovacs, Akiskal, Gatsonis și Parrone (1994) au observat că 76% dintre copiii cu distimie cu debut precoce suferă mai târziu de tulburare depresivă majoră. Pe lângă influența pe termen lung pe care o au tulburările depresive asupra problemelor interpersonale și psihosociale, ele sporesc și riscul apariției altor afecțiuni. În urma unui studiu de monitorizare în cursul căruia au fost observați copii cu tulburare depresivă majoră
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
depresive majore este de 4 luni. Kovacs, Akiskal, Gatsonis și Parrone (1994) au observat că 76% dintre copiii cu distimie cu debut precoce suferă mai târziu de tulburare depresivă majoră. Pe lângă influența pe termen lung pe care o au tulburările depresive asupra problemelor interpersonale și psihosociale, ele sporesc și riscul apariției altor afecțiuni. În urma unui studiu de monitorizare în cursul căruia au fost observați copii cu tulburare depresivă majoră cu vârsta între 6 și 12 ani, s-a constatat că , în
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
tulburare depresivă majoră. Pe lângă influența pe termen lung pe care o au tulburările depresive asupra problemelor interpersonale și psihosociale, ele sporesc și riscul apariției altor afecțiuni. În urma unui studiu de monitorizare în cursul căruia au fost observați copii cu tulburare depresivă majoră cu vârsta între 6 și 12 ani, s-a constatat că , în acest interval, la 30% dintre ei a apărut tulburarea bipolară (Geller și colab., 1995). Atenție Ceea ce i se părea a fi lumina de la capătul tunelului s-a
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
Atenție Ceea ce i se părea a fi lumina de la capătul tunelului s-a dovedit o nouă pacoste... Dublă depresie. De multe ori, la finalul distimiei, norii nu se risipesc, ci, dimpotrivă, devin mai negri. Când distimia se transformă în tulburare depresivă majoră, vorbim de dublă depresie. De reținut Deși atât factorii genetici, cât și cei ambientali stau la baza apariției tulburării depresive majore, factorii ambientali tind să joace un rol mai important în apariția depresiei infantile, în vreme ce primii sunt mai importanți
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
ori, la finalul distimiei, norii nu se risipesc, ci, dimpotrivă, devin mai negri. Când distimia se transformă în tulburare depresivă majoră, vorbim de dublă depresie. De reținut Deși atât factorii genetici, cât și cei ambientali stau la baza apariției tulburării depresive majore, factorii ambientali tind să joace un rol mai important în apariția depresiei infantile, în vreme ce primii sunt mai importanți în apariția tulburării depresive majore la adolescenți. Etiologie Fondul genetic. Rolul neurotransmițătorilor Copiii, adolescenții și adulții care au în istoricul familiei
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
dublă depresie. De reținut Deși atât factorii genetici, cât și cei ambientali stau la baza apariției tulburării depresive majore, factorii ambientali tind să joace un rol mai important în apariția depresiei infantile, în vreme ce primii sunt mai importanți în apariția tulburării depresive majore la adolescenți. Etiologie Fondul genetic. Rolul neurotransmițătorilor Copiii, adolescenții și adulții care au în istoricul familiei un caz de depresie sunt mai predispuși la această tulburare. Există însă și alți factori din mediul familial - stilul educațional al părinților, de
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
ereditatea. Rezultatele studiilor pe gemeni sugerează că, la adulți și adolescenți, factorul genetic este mai puternic decât la copii, în cazul acestora acționând mai degrabă factorii ambientali. Funcțiile neurotransmițătorilor. Chiar dacă s-a constatat un dezechilibru neuroendocrin (hormonul cortizol) la adulții depresivi, la copii nu s-a observat așa ceva. Antidepresivele folosite cu succes la adulți pentru ridicarea nivelurilor neurotransmițătorului serotonină au dat rezultate contradictorii la copii. Unele studii afirmă că aceste medicamente nu sunt eficiente în atenuarea simptomelor de depresie la copii
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
martie 2004) prin care cerea producătorilor anumitor antidepresive să treacă pe etichete avertismente de monitorizare atentă a pacienților adulți, copii și adolescenți pentru a se evita înrăutățirea stării de depresie și sinuciderea. Factorii de risc și de protecție Apariția tulburărilor depresive la copii și adolescenți a fost asociată cu mai mulți factori de risc: abuzul sau neglijența, stresul, pierderea unui părinte sau a unei ființe dragi, comorbiditățile (ADHD, tulburări de comportament sau de învățare), ruperea unei relații amoroase, maladiile cronice (de
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
au de două ori mai multe șanse de a dezvolta o depresie în cursul vieții decât ceilalți copii de aceeași vârstă. Peste 40% dintre ei sunt diagnosticați cu depresie infantilă. În urma unui studiu asupra modului în care își educă mamelor depresive copiii, Malphurs și echipa sa (1996) au constatat că acestea sunt mai retrase (fără disponibilitate emoțională față de copiii lor) și mai intruzive (au tendința de a controla, sunt iritabile și lipsite de răbdare). Alte studii arată că riscul de a
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
mai intruzive (au tendința de a controla, sunt iritabile și lipsite de răbdare). Alte studii arată că riscul de a avea relații de atașament nesigure și un control emoțional slab este mai mare la copii mici și școlari cu mame depresive și că riscul de depresie este mai semnificativ la fetițe (Cichetti & Toth, 1998). Influența egalilor Lipsa de abilități sociale, sprijinul redus din partea copiilor de aceeași vârstă și respingerea sau neglijarea de către aceștia constituie factori de risc ai depresiei infantile (Harter
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
depresia totală și cinci subscale pentru dispoziția negativă, problemele interpersonale, ineficiență, anhedonie și stimă de sine negativă. Scala depresiei și anxietății la copii și adolescenți (Depression and Anxiety in Youth Scale; Newcomer și colab., 1994) 6-18 ani Permite identificarea tulburării depresive majore și a tulburării hiperanxioase conform clasificării din DSM-III-R. Există versiuni pentru copii, pentru părinți și pentru cadrele didactice. Scala Reynolds a depresiei la adolescenți (Reynolds Adolescent Depression Scale ; Reynolds, 1987) 13-18 ani Instrument de autoevaluare alcătuit din întrebări cu
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
treptată a nivelului de activitate și îmbunătățirea dispoziției prin contracararea gândurilor automate, identificarea gândurilor negative și restructurarea gândirii, adică trecerea de la gândirea dezadaptativă la cea adaptativă. Stark și colegii săi (1996) au elaborat un program de terapie cognitiv-comportamentală pentru copiii depresivi și părinții lor. Inițial, acesta a fost folosit în cadrul școlii, dar, mai apoi, Stark l-a modificat, astfel că acum există versiuni individuale și de grup. La început, programul se concentrează asupra obținerii unei dispoziții pozitive, iar în ultima etapă
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
o dispoziție euforică și expansivă ce ține cel puțin 4 zile. Atât în cazurile de manie, cât și de hipermanie, se manifestă cel puțin trei simptome din lista de șapte. Diagnosticul de tulburare bipolară II se pune atunci când apar episoade depresive majore și un episod de hipermanie. Diagnosticul de ciclotimie, o tulburare ce constă în fluctuația cronică de dispoziție (DSM-IV-TR), se pune atunci când dispoziția dominantă în ultimii doi ani a fost caracterizată prin simptome de hipermanie și de depresie (nu sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
de hipermanie. Diagnosticul de ciclotimie, o tulburare ce constă în fluctuația cronică de dispoziție (DSM-IV-TR), se pune atunci când dispoziția dominantă în ultimii doi ani a fost caracterizată prin simptome de hipermanie și de depresie (nu sunt îndeplinite criteriile pentru tulburare depresivă majoră). Atenție Deși în DSM-IV-TR s-au adăugat multe caracteristici asociate și simptome specifice tulburărilor depresive infantile (tulburare depresivă majoră, distimie), nu se face nici o precizare cu privire la modul de manifestare a tulburărilor bipolare la copii. Totuși, un element care ar
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
pune atunci când dispoziția dominantă în ultimii doi ani a fost caracterizată prin simptome de hipermanie și de depresie (nu sunt îndeplinite criteriile pentru tulburare depresivă majoră). Atenție Deși în DSM-IV-TR s-au adăugat multe caracteristici asociate și simptome specifice tulburărilor depresive infantile (tulburare depresivă majoră, distimie), nu se face nici o precizare cu privire la modul de manifestare a tulburărilor bipolare la copii. Totuși, un element care ar putea fi deosebit de util pentru a identifica tulburarea bipolară cu debut în copilărie este succesiunea rapidă
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
dominantă în ultimii doi ani a fost caracterizată prin simptome de hipermanie și de depresie (nu sunt îndeplinite criteriile pentru tulburare depresivă majoră). Atenție Deși în DSM-IV-TR s-au adăugat multe caracteristici asociate și simptome specifice tulburărilor depresive infantile (tulburare depresivă majoră, distimie), nu se face nici o precizare cu privire la modul de manifestare a tulburărilor bipolare la copii. Totuși, un element care ar putea fi deosebit de util pentru a identifica tulburarea bipolară cu debut în copilărie este succesiunea rapidă a ciclurilor, adică
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
până la 50-70% dacă ambii părinți suferă de o tulburare afectivă majoră (Levine, 1999). Evaluarea: diagnosticul diferențial În multe cazuri, tulburarea bipolară poate fi confundată cu ADHD și tulburarea de conduită din cauza existenței unor simptome comune. Copiii și adolescenții care par depresivi și au și simptome care seamănă cu cele de ADHD, dar într-o formă mai severă (accese de furie grave, schimbări rapide de dispoziție) trebuie evaluați pentru a se vedea dacă nu suferă de tulburare bipolară, mai ales dacă această
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
dacă aceste medicamente nu sunt însoțite de un stabilizator de dispoziție. În plus, folosirea stimulentelor pentru simptome asemănătoare celor de ADHD la un copil cu tulburare bipolară poate exacerba simptomele de manie (NIMH, 2001). Verificați-vă cunoștințele La copii, dispoziția depresivă se manifestă adesea prin plâns. iritabilitate. tristețe persistentă. oboseală. Dubla depresie este o depresie care durează de două ori mai mult decât în mod obișnuit. o distimie care se transformă în depresie majoră. manifestarea a două episoade de depresie unul
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
le are. În această situație, membrii își redefinesc rolurile pentru a se ocupa de copilul bolnav și astfel scade atenție acordată conflictelor familiale sau conjugale. De multe ori, familiile copiilor care somatizează au, la rândul lor, aceleași manifestări anxioase sau depresive (Garber și colab.). Apartenența culturală Conform DSM-IV-TR, există multe diferențe în ceea ce privește tipurile de simptome somatice și frecvența lor la populațiile adulte din diverse părți ale lumii. Tot în DSM-IV-TR, se menționează simptome specifice Africii și Asiei de sud, printre care senzațiile de
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
Scala Achenbach de evaluare a comportamentului infantil” decât copiii din Statele Unite (Carter, Grigorenko &Pauls, 1995). Totuși, oricare ar fi diferențele între culturi în ceea ce privește ratele raportate, mai multe studii au constatat că asocierea puternică între acuzele somatice și simptomele anxioase și depresivă este universală (Carter și colab., 1995; Garber și colab., 1991). TULBURAREA DE CONVERSIE Caracteristicile clinice asociate diferitelor stadii de dezvoltare Tulburarea de conversie este cea mai frecvent sudiată dintre tulburările somatoforme la copii (Regan & Regan, 1989). Inițial, în cea de-
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
la intervale de 4, 8 și 12 luni, deși există dovezi ale unei scăderi graduale după perioade mai lungi. Krueger și colaboratorii săi (2000) au demonstrat că reacția la stres este legată (coeficient de 0,7) de tulburările anxioase și depresive prezente și viitoare. Nevroza este, fără îndoială, un indicator extern al anumitor trăsături fundamentale de personalitate care determină apariția anxietății sau a altor simptome ale depresiei. Există așadar o puternică relație între nevroză și tulburările anxioase (Brown et al., 1998
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
care prezintă aceleași simptome, dar care nu apelează la tratament. Am cercetat acest aspect comparînd eșantionul nostru de 243 de perechi de gemeni care manifestaseră simptome ce corespundeau unuia sau mai multora dintre cele șase diagnostice propuse de DSM-III (episod depresiv major, distimie, atac de panică și agorafobie, fobie socială, TOC și TAG) cu cel format din 165 de pacienți aflați sub tratament pentru atacuri de panică și agorafobie. Am măsurat factorii de vulnerabilitate reprezentați de nevroză și locul controlului și
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
mai rare, iar cele multiple mult mai dese decît preconizau diagnozele individuale, ca și cum un factor general, precum cei aduși mai devreme în discuție, ar fi făcut ca anumiți indivizi să fie vulnerabili mai ales la episoade de anxietate și tulburări depresive. Toți cei 165 de pacienți incluși în eșantionul clinic au întrunit criteriile necesare diagnosticării cu atacuri de panică și agorafobie, iar incidența celorlalte tulburări a fost, de asemenea, considerabilă. 86% dintre subiecți avuseseră pînă atunci simptome caracteristice altor afecțiuni legate
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
reușit să identificăm nici una. În cadrul modelului general, variabilele de personalitate, precum nevroza ori locul controlului, s-au dovedit a fi puternic legate de incidența simptomelor. Această legătură se menține inclusiv în cazul diferitelor criterii de diagnosticare pentru tulburări anxioase și depresive întîlnite de-a lungul vieții subiecților din cele două eșantioane. Rezultatele sînt prezentate în figura 2.3. Asocierea este semnificativă în ambele cazuri: cu cît sînt mai mari punctajele acestor unități ce măsoară vulnerabilitatea la anxietate și depresie, cu atît
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]