4,042 matches
-
mama n-am ce zice, e femeie bătrână, citește din viețile sfinților, șade cu babele și cum hotărăște frate-meu Senka, așa rămâne. Da’ el de ce nu mi-a dat de știre la timp? Pricepem noi! Ce-i drept, mă doborâse boala și nu mai înțelegeam nimic. Zice că s-a trimis o telegramă. Iar telegrama a ajuns la mătușă-mea. Mătușa mi-e văduvă de treizeci de ani și de dimineața până seara șade numai cu țicniții într-ale credinței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
tristă. — Și ea a murit la șase luni după aceea, din cauza unei răceli. — Nu de răceală. Nu de răceală, puteți crede ce vă spune un om bătrân. Am fost acolo, la înmormântarea ei. Durerea pricinuită de moartea prințului ei a doborât-o. Da, o țin bine minte și pe prințesă! Ehei, tinerețea! De la ea, eu și prințul, care eram prieteni din copilărie, mai că nu ne-am transformat fiecare în ucigașul celuilalt. Prințul începea să asculte cu oarecare neîncredere. — Am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
prinț Lev Nikolaevici Mâșkin, pe al cărui fiu l-am îmbrățișat astăzi după o despărțire de douăzeci de ani, toți trei eram nedespărțiți, alcătuiam, ca să zic așa, o cavalcadă: Athos, Porthos și Aramis 23. Dar, vai, unul e în mormânt, doborât de calomnie și glonț, altul e în fața dumneavoastră și încă mai luptă cu calomniile și gloanțele... Cu gloanțele! exclamă Nastasia Filippovna. — Sunt aici, în pieptul meu, primite la asediul Karsului 24 și, pe vreme rea, le simt. În rest, trăiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
zău că m-a purtat, la Tver, confirmă pe neașteptate Aglaia. Locuiam pe atunci la Tver. Aveam vreo șase ani și țin minte. Mi-a făcut o săgeată și un arc, m-a învățat să trag cu el și am doborât un porumbel. Vă mai amintiți cum am doborât împreună porumbelul? — Iar mie tot atunci mi-a adus o cască din carton și o sabie de lemn. Mi-amintesc și eu! strigă Adelaida. — Și eu mi-aduc aminte, confirmă Alexandra. V-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pe neașteptate Aglaia. Locuiam pe atunci la Tver. Aveam vreo șase ani și țin minte. Mi-a făcut o săgeată și un arc, m-a învățat să trag cu el și am doborât un porumbel. Vă mai amintiți cum am doborât împreună porumbelul? — Iar mie tot atunci mi-a adus o cască din carton și o sabie de lemn. Mi-amintesc și eu! strigă Adelaida. — Și eu mi-aduc aminte, confirmă Alexandra. V-ați certat atunci din pricina porumbelului doborât și ați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
seama despre ce era vorba, își plesni palmele. Aglaia dădu iute fuga la el, apucă să-l prindă în brațe și cu groază, cu chipul deformat de durere, auzi țipătul sălbatic al „duhului care l-a cutremurat și l-a doborât“ pe cel nenorocit. Bolnavul zăcea pe covor. Cineva apucase să-i pună o pernă sub cap. Nimeni nu se așteptase la așa ceva. Peste un sfert de oră, prințul N., Evgheni Pavlovici și bătrânelul încercară să reînvioreze serata, dar peste încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
de dispus a se reîmpăduri, încât câmpurile și pajiștile ce nu au fost cultivate timp de doi ani se acoperă cu tinere mlădițe ce nu întârzie să devină arbori” (Haxthausen, 1847, vol. I, 208). Tot el adaugă: „Felul de a doborî și de a arde arborii în vederea obținerii de câmpuri pare a fi fost împrumutat de la triburile finice, care nu folosesc de obicei decât trunchiul, abandonând ramurile și rădăcinile în pădure. Există două aspecte ale defrișării prin foc. Atunci când sunt doborâți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
doborî și de a arde arborii în vederea obținerii de câmpuri pare a fi fost împrumutat de la triburile finice, care nu folosesc de obicei decât trunchiul, abandonând ramurile și rădăcinile în pădure. Există două aspecte ale defrișării prin foc. Atunci când sunt doborâți arbori cu trunchiul înalt, se formează un strat gros de cenușă deosebit de fertilă. Timp de doi ani consecutivi [pe acest loc - n.n.] se seamănă grâu. Aceste spații arse, numite podseki, dau de obicei o recoltă magnifică (...). La sfârșitul acestei perioade
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
La sfârșitul acestei perioade, tinerele mlădițe ce reapar la suprafață sunt atât de numeroase și de puternice, încât nu se mai poate semăna grâu. Atunci sunt lăsate să crească timp de opt până la doisprezece ani, după care sunt din nou doborâte pentru a fi arse. Se formează un al doilea strat de cenușă, mai puțin gros decât după podseki și se seamănă in. Această a doua defrișare prin foc se numește palviki. După strângerea recoltei, aceste câmpuri sunt lăsate între opt
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
Nu cred să fi existat vreodată vreun chip mai barbar de distrugere a unei păduri, ca acesta. [...] pe de o parte, focuri năprasnice, pe de alta sutele de topoare au lucrat în zeci de ani la tulpinele brazilor și au doborât la pământ și ce era bun de lucru și ce nu era, și mare și mic. [...] dintr-un brad uriaș din care, [...] s-ar fi scos sute de lei, se luau câteva așchii, fruntea lemnului și lucru de nimic, iar
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Mirela Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1819]
-
vitale, organice și spermatice, fiindcă știu că nu există adevăr, ci numai adevăruri vii, fructe ale neliniștii noastre. Toți oamenii care gândesc viu au dreptate, deoarece nu există argumente hotărâtoare împotriva lor. Și chiar dacă ar fi, ele nu pot fi doborâte decât prin uzare. Că mai sânt oameni care caută adevărul, nu pot avea decât regrete. Sau înțelepții n-au înțeles nici acum că adevărul nu poate să existe? Frumusețea flăcĂrilor Întregul farmec al flăcărilor este de a cuceri printr-un
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
a-i ajuta. La 4 ianuarie 2003, În ziarul ,,Obiectiv” de la Iași, Îmi apărea publicat interviul pe care mi l-a acordat Alexandru, după ce și-a văzut și consultat la București dosarele de urmărire informativa a sa de către securitatea regimului doborât de la putere În decembrie 1989: ,,Mi-am văzut dosarele de Securitate” Interviu de Ion N. Oprea cu Alexandru Gh. Tăcu Alexandru Gh. Tăcu este un anticomunist cunoscut. În tinerețe a fost condamnat și a executat ani grei de pușcărie pentru că
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
cu toate că, după cum susține avocata acestuia, Dana Nechita, numărul de ani de Închisoare la care au fost condamnați cei din familia lui Tăcu ar depăși 100 de ani. Întocmai. Alexandru Tăcu n-a fost Învins de fosta Securitate. N-a fost doborât fie și pentru că, orice s-ar spune, Tăcu n-a capitulat, n-a fost Îndoit, n-a cedat și nu a ajuns informatorul Securității oricât au dorit această victorie galonații de la Securitatea din dealul Copoului, dar și cei de la București
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
prin labirin tul ăsta subteran a pierdut noțiunea timpului. Acum trebuie să fi terminat și escadronul de cavaleri pre torieni care vânează lei în Africa, îl lămurește dresorul. L-am văzut pe unul cum și-a azvârlit armele și a doborât leul cu puterea brațelor... Dă din palme entuziasmat ca un copil: — Apoi i a scos ochii..., da’ l-a orbit pe sub manta... Rufus îl întrerupe. — Unde e pe-aici, prin zonă, vreo deschizătură, să văd ce se petrece în arenă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Silvanus rânjește către el cu gura până la urechi, din mijlocul familiei sale. Îi surâde deprimat și se întoarce către altar. Principele strânge între degetele-i noduroase turta de sacrificiu plămădită din făină și vin. Grăiește: — Aduceți victima albă, să o doborâm cu o lovitură în frunte. Pe loc, un grup de sclavi despuiați până la brâu apar cu cele trei animale. Coarnele taurului sunt aurite și prinse în continuare cu banda de purpură. În înghesuială și-a pierdut însă cordeluțele din jurul grumazului
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
avem parte? — Vorbește În numele tău! zise Mickey, tușind. — Ginul te-a făcut sentimentală, spuse Kay. Știam eu că toate cocktailurile astea Înainte de ora șase sînt o idee proastă. — Nu-i vorba de gin. Vorbesc serios. Spune-mi sincer: nu te doboară niciodată viața asta pe care-o ducem? E-n regulă cînd ești tînăr. E fascinant la douăzeci de ani! Secretul, intensitatea - faptul că sufletul Îți vibrează frumos ca o harpă. Pentru mine, fetele erau o chestie absolut fabuloasă, cîndva - toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
care nu se potrivesc deloc cu ținuta lor sumară în chiloți și ciorapi. Strigă toți la fată, să vină înapoi cu cocaina.Un bărbat brunet, care mai are doar rămășițele unei cravate la gât, se repede cu pușca. — O s-o dobor! strigă el. Dați-vă la o parte! Faceți loc, s-o pot împușca! În mijlocul acestei debandade, se află prințul Firoz, sprijinit de brațul unui servitor uluit de cele ce se întâmplă în jur. — Nu fii neghiob, De Souza! rostește el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
pentru că se aude un fluierat peste lacuri și hăituitorii încep zarva de la distanță, cu tobe și șuierături. Un stol de becațe își ia zborul peste apă și parcă tot iadul se deschide când cele douăzeci și cinci de puști încep să le doboare. Fără să vrea, Pran se trântește cât e de lung pe fundul bărcii, aproape s-o arunce pe Yasmin în apă. În cele două ore care urmează, Pran tremură în barcă, întinzând din când în când mâna, ca să apuce păsările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
apoi cu mâinile în buzunare, balansându-se înainte și înapoi pe tălpile picioarelor încălțate cu cizme. Nici unul nu era atras de dans, deși Privett-Clampe a fost încântat să descopere că domnișoara țintea la fel de bine precum călărea. Când a văzut-o doborând un țap negru cu un 275, de la o sută cinci zeci de iarzi, a decis că trebuie să se fi îndrăgostit. Fata era înaltă și zveltă, cu mâini mari și un păr blond, zburlit, de obicei ridicat și înghesuit sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
sale, îi trimite banii, iar băiatul apare cu o poveste care-i rupe inima și-i risipește temerile imediat. A fost prădat pe o stradă lăturalnică în Bombay de o gașcă de cuțitari și, deși s-a apărat cu curaj, doborându-i pe doi dintre atacatori, înainte de a fi biruit de ceilalți, aceștia i-au luat toți banii de călătorie. Neînțelegerea în privința costumului a apărut din cauza unui steward indian simplu, dar mult prea zelos, care i l-a făcut cadou, uitând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Antropologii îl privesc cu suspiciune. Martti și Eino par mulțumiți. Încep să le vorbească despre importanța muncii lor, pentru că într-o zi toată lumea va fi conectată telefonic, iar localnicii care nu înțeleg munca noastră grea, taie sârma pentru cupru sau doboară stâlpii pentru lemn de foc. Poate că nu vor face bani aici. Poate vor găsi ceva mai bun de făcut în Finlanda. Dar deocamdată li s-a stricat camionul și sunt nevoiți să stea aici, să aștepte vaporul cu piesele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
și e atmosferă de sărbătoare. Dar dup-aia, când mai rămăseseră vreo două minute, o minge lungă trece cu un șut de centrul terenului Înspre poarta lui Rangers. Tipul ăsta tânăr se pune cu Goughy și McLaren, iar ei Îl doboară la pământ cu brutalitate În careu. Ei acum e evident penalty, dar bineînțeles că nici prin cap nu-mi trece să le acord asta și să stric distracția. Adică, atunci ar fi trebuit să se ducă la Firhill săptămâna viitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Publicul îl vede intrând într-o cameră aflată pe scenă; de regulă, există o oglindă mare în spate, pentru a se vedea că incinta este închisă ermetic. Iluzionistul poate fi auzit cum bate în pereți. La un moment dat, asistenții doboară toți cei patru pereți simultan, iar iluzionistul nu mai e acolo. Apoi unul dintre asistenți se întoarce cu fața către public și, de fapt, este chiar iluzionistul. - Și cum procedează de fapt? - Există o ieșire în spatele camerei. Protagonistul se acoperă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
ales. Această mică informație care îi lipsea o aduse în pragul lacrimilor. Își dădu atunci seama că Bell tocmai îi spunea ceva. - Amelia, ești cu noi? Un semn de încuviințare scurt. Pătrunseră pe Strada 88, unde agentul de poliție îl doborâse pe criminal. Amândouă capetele străzii erau blocate de câte o dubă. Bell privi în josul străzii și observă o alee foarte îngustă. - Acolo, indică el. Făcu apoi semn unor colegi să-l urmeze. Erau atât polițiști în uniformă, cât și civili
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
coapsa polițistului și începu să aplice ușor-ușor presiune pe trăgaci, gândindu-se că singurul său regret este că polițistul era alb, nu negru. Dar unul din lucrurile pe care Hobbs le învățase de-a lungul vieții era că trebuie să dobori țintele exact așa cum îți ies în față. Capitolul XL Roland Bell simți mirosul specific de plastic-transpirație-metal al stației Motorola când și-o lipi de față. - Patru, ești gata, da? vorbi el în microfon. - Gata, veni răspunsul prompt. - Bine, acum... Atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]