3,309 matches
-
poate scutura de sentimentul unei creații voluntare, în fața perfecțiunii infinitezimale a reglajelor la scară universală, de la cel mai mic component atomic pînă la uriașele galaxii, unde totul răspunde unor legi de o precizie și o frumusețe covîrșitoare. Finalul acestei cărți tulburătoare este mai mult decît orme ssian, e de-a dreptul cioranian: Mă îndoiesc de Dumnezeu deoarece cred în el. Cred în Dumnezeu deoarece mă îndoiesc de el. Mă îndoiesc în Dumnezeu"... Scrisul mă va distruge" Agota Kristof, renumita scriitoare maghiară
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
de natura umană tind să devină aporii. Decuparea și placarea unor anumite tipare de gîndire peste configurația simbolică a unei alte limbi poate reprezenta o mediație înțeleaptă între spirala vertiginoasă, anihilantă, a neașezării existențiale și o reală "plăcere a textului", tulburătoare, periculoasă, dar care între-deschide o ușă: A scrie este o provocare, o privire din fericire falsă asupra realității ce ne situează deasupra a ceea ce este și a ceea ce ne pare a fi. A-i face concurență lui Dumnezeu, a-l
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
romanul cu cheie, de constrîngerile sau de capcanele transparenței, ea se îmbogățește cu extensii multiple, rezistînd însă cu putere atacurilor neîncetate al căror obiect este. Și, prin autori ca Cioran sau Maxime Roussy, între atîția alții, vine să pună întrebări tulburătoare literaturii, făcînd să se clatine înseși noțiunile de realitate, adevăr, sinceritate. Autoficțiunea apare ca subgenul literar cel mai apt să exprime această non fixare a identității, pe care nu o mai percepem ca pe o maladie, ci ca pe un
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
nobilii s-au revoltat din cauza jugului impus de rege și au existat câteva revolte împotriva acestuia cunoscute sub numele de Frondă, în care au fost implicate și parlamentele (1648-1652). Numeroși monarhi au fost capabili să se descurce atât cu varietatea tulburătoare a obiceiurilor cât și cu tendințele frondiste ale nobililor ce dispuneau de resursele financiare și militare care, la rândul lor, depindeau într-o mare parte de măsura în care monarhul se afla sau nu în război cu dușmanii externi. Această
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
în carnea noastră/ ... de-atâta îmbrățișare carnea ni s-a făcut albastră”, ,,robilor cerului și ai pământului Steaua, încă, nu le-au pus-o la murat”). Această scindare ontologică a omului este concretizată de simbolul ,,rănii odioase”, ,,eva multicellulara”, trimitere tulburătoare la jungiana anima, elementul ,,femelă”, dat structural al întocmirii bărbătești, respins și infamat atâta timp cât întunericul există și înspăimântă: ,,Sângele tău de muiere în mine urcă și coboară./ Până și în oglinda fără vedere țâțele tale îmbobocite își arată ochii”, ,,oricare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288046_a_289375]
-
o capodoperă vizuală. În timp ce vizitam expoziția, ghidul nostru ne-a rugat să ne oprim și să ascultăm chiar cuvintele „marelui om”. Stând acolo, În camera slab luminată, vocea lui Churchill a Început să se reverse peste noi. Vorbele lui erau tulburătoare și pline de speranță În același timp. El Îndemna poporul britanic să nu se predea niciodată, să lupte până la capăt. Apoi, În cuvinte pe care n-am să le uit niciodată, Churchill a spus: „Nu putem garanta victoria. Putem garanta
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
arome și de acorduri sublime. Heliade Înfățișează, după Cartea Genezei, nașterea universului material care, În esență, este un univers de obiecte transparente, imponderabile. Poetul le zice, În limbaj filozofic, principi, și Într-un loc scoate din comentarea lor un vers tulburător: „Lumină vă e vocea, prin ea vorbiți vederii”. Urmând istoria sacră, Heliade descrie „starea adamiană”, nașterea Evei și, cu mare fantezie, unirea și „profumul” fecundării; „Se scoală-Adam; și Eva În brațele-amoroase Îl strînge cu ardoare; el mai ardent o strînge
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
mici țîță” (Cine-i Amoriul?), „țîțișoara dezvelită” cutremură, smintesc simțurile. Farmecul lor (unul dintre...) vine din albețea lor. Din sin izvorăsc nurii, blindera și dulceața, trei din componentele pasiunii erotice. Aerul ce aburește I Dintr-un sîn... zice În chip tulburător poetul. Mai departe, Conachi, totuși, nu merge. Veșmintele retoricii sale poetice acoperă bine restul corpului. Restul se dezvăluie În iatac, dar poezia n-are acces acolo. Senzualitatea rămîne În anticamera iatacului. Conachi jură, uneori, și pe obrazul femeii. Căutîndu-i un
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
În tăcere ca să nu alunece din Înalta lor ființă și să fie biruite de neînsemnatul și neînsuflețitul meu condei“. Alecu moare ca un erou romantic. Torționarul Îi smulge călimara din mînă, confesiunea rămîne neîncheiată. Poetul introduce, fără să știe, o tulburătoare metaforă textuală În aceste rînduri finale: „Nu pot, nu-mi permite paznicul să lungesc mai mult, pe scurt, viața mea este În pericol din toate părțile și ca s-o salvați Întîlniți-vă cu mitropolitul, luptați Împreună, după cumva va lumina
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
scrie atât de mediocru, încât toată poezia a dispărut", criticul se întreabă, dezamăgit: "De ce e atât de banală?". În acest context judecând lucrurile, ultima scenă din Acord final (cu Mili și Bizu îmbrățișați) capătă, pentru biografia lui Lovinescu, o semnificație tulburătoare, de proiecție ideală, de iluzie paradisiacă menită a lumina pustiul unei vieți chinuite fiindcă Mili a rămas, până la urmă, doar un personaj de roman, o pură ficțiune, contrazisă brutal de "realitatea" amorului. Era firesc, așadar, ca însemnările despre boală și
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
a poetului, Coloană de-a lungul (1971) îi adaugă o tonalitate nostalgică, impresionantă prin sinceritate (Autoportret, Printre, Amurg de toamnă). În volumele ulterioare, Zăpezi fără întoarcere (1973), Ritualuri intime (1978) și Scutier la umbra clipei (1982), meditația devine mai gravă, tulburătoare întrebări sunt puse cu o luciditate resemnată, răspunsurile au „poleiul îndoielii”, tăcerile semnificative iau locul credinței orgolioase în puterile omului (Etcetera, Minune). Poetul este obsedat de vulnerabilitatea ființei umane („Duce scoica vremii-n sine/răzbunatul univers/luna trudnică revine/cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286859_a_288188]
-
sub un duș. Omul era înalt și foarte masiv, cred că suferea îngrozitor de foame, ajunsese aproape un schelet cu falduri de piele încrețită. Dar altceva m-a izbit, impresie consolidată și ulterior: ținuta sa stilizată, ușor hieratică, preocupat de efecte tulburătoare chiar și în situații limită. Stilul Nae Ionescu îi intrase parcă în sânge. I-am pus sub duș (împrejurarea pare absurdă) o întrebare esențială, despre cei ce trăiesc până la capăt o experiență, o existență sau cam așa ceva, temă pe care
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
o adusese în discuție. Mi-a răspuns că el știe pe cineva. și când m-am întors (tot sub duș) să-l întreb: Dar cine este?, Mircea Vulcănescu dispăruse spre marea mea consternare. Întrebarea a rămas fără răspuns, enigmatică și tulburătoare, până la capăt. Adică până azi. L-am mai întâlnit de două-trei ori, foarte fugitiv, în curte, la plimbare, când abia puteam schimba câteva cuvinte. Ultima dată, cred că în toamna sau iarna lui 1951, căci purta palton, apariția sa era
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
identitate, să-și formuleze propriile aspirații, convingeri și dimensiuni europene. El are dintr-o dată revelația ființei și conștiinței sale europene. Exponenții culturali ai poporului român simt și proclamă fără emfază, dar cu energia unei certitudini absolute, un fapt într-adevăr tulburător: de a fi europeni, a fi în Europa, a vorbi o limbă europeană, a trăi într-o țară europeană. Dacă se poate cita undeva, în sud-estul european, o asimilare într-adevăr totală și în profunzime a acestui aspect al spiritului
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
de mizeria aceea, ca să devenim un oraș nou, un oraș modern, civilizat”. II. E. Rețeaua stradală. Transporturile „Ce melancolie infinită stârnesc drumurile românești, (...) pustii și desfundate, catifelate de praful gros din care emană, în timpul căldurilor de cuptor, o nedefinită și tulburătoare aromă de valeriană și vanilie, (...) drumuri de o monotonie sfâșietoare, evocând timpuri preistorice prin pitorescul lor primitivism”. Gândurile de mai sus, prinse în noianul „Amintirilor unei prințese moldave” - am numit o aici pe Maria Cantacuzino-Enescu - surprind aproape exact starea în
Fizionomii urbane şi structuri etno-sociale din Moldova : (1864- 1938) by Alin Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1172_a_2215]
-
fel, în văzduhul limpede al zilei, diamantul pare un strop de apă curată, scînteind cu o strălucire sănătoasă pe fundalul vreunui gît învîrstat cu vene albastre; dar cînd vicleanul giuvaergiu vrea să ți-l arate în strălucirea lui cea mai tulburătoare, el așază diamantul pe un fond întunecat și-l luminează apoi, nu cu razele soarelui, ci cu o lampă de gaz. Atunci abia, scapără acele reflexe superbe, de o diabolică frumusețe, care fac ca diamantul cu flacără blestemată, odinioară simbol
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
printr-o demonstrație a iscusinței sale într-un domeniu atît de miraculos ca acela al deviației magnetice. în afară de asta, bătrînul știa prea bine că marinarii aceștia aplecați spre superstiție nu puteau trece, fără anumite temeri, peste un fapt atît de tulburător ca acela al guvernării vasului cu ajutorul unor busole deviate, lucru posibil, deși cu oarecare greutate, dar în care ei ar fi văzut negreșit un semn rău. Ă Băieți, zise el întorcîndu-se cu fața spre echipaj, după ce secundul îi dădu lucrurile
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
2003. Ediții: Augustin Pop, Telejurnalul de Cluj, Cluj-Napoca, 2000. Repere bibliografice: Mircea Borcilă, O analiză spectrală a „Luceafărului”, TR, 1999, 37-52; Felicia Șerban, O reinterpretare a „Luceafărului” eminescian, ST, 1999, 11-12; Mariana Neț, „Lumile «Luceafărului»”, LL, 2000, 1-2; Anca Andrei-Fanea, Tulburătoarele sensuri ale poemului eminescian, JL, 2000, 3-6; Constantin Cubleșan, Versiunile „Luceafărului”, LCF, 2000, 12; Cornel Munteanu, Semantica textuală în eminescologie, CL, 2000, 12; Mariana Neț, Integrala „Luceafărului”, JL, 2001, 5-10; Victor Cubleșan, Când critica devine artă poetică, ST, 2001, 5-6
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288023_a_289352]
-
subl. m.). Tocmai această "stângace" și "naivă politic" explicație a fost avansată de către Moscova și preluată de către toate regimurile satelite est-europene în ceea ce privește revoluția maghiară. Până la abordarea acestui subiect, să ne oprim puțin asupra firavei reacții a conducerii de la București relativ la tulburătoarele evenimente petrecute în capitala poloneză ca o consecință directă a sincopatului proces al destalinizării. * * * Spre deosebire de Polonia sau Ungaria, ecourile românești ale destalinizării au fost, așa cum urmează să vedem, mult mai puțin intense decât ar fi presupus-o vecinătatea cu Ungaria
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
știu să trăiască. Și undeva, în Africa, e o arșiță cumplită. Toaca bate și orele trec, toaca bate și orele vin. Această lume își conturează, surprinzător de firesc, sfîrșitul". Scrii cinci cuvinte și faci cu ele un spectacol clar, concis, tulburător. Nu este la-ndemîna oricui (mi-amintesc de Aureliu Manea, care și el reușea să-ți arate o montare, în trei rînduri!). Spre exemplu: paravanul; adus de autor pe scenă pentru ca "personajele să se vadă atît de singure. Ele-s importante
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
iși salvează pielea în numele democrației și poporului... Iar în finalul spectacolului îi abandonează... lasându-i năuci să citească într-o semiobscuritate sloganele scrise de el în "Vocea patriotului naționale". Râde sarcastic și dispare tot atât de brusc precum a apărut. Acest final deschis, tulburător, propus de regizor, accentuează sensul contemporan al satirei caragialiene. Regizorul repetând cu Liubov Strejenova Veta și Boris Șcerbakov Rică Spectacolul a primit premiul criticii, cel mai prestigios trofeu în URSS, iar actorul Boris Șcerbakov premiul pentru cel mai bun rol
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
unui dialog real. Caligrafia cerebral-austeră a imaginii mărturisește o superioară aspirație spre epurarea formelor. Și, atent condusă de regizor maestru recunoscut pentru fabuloasele creații obținute de la actori, fie vorba de debutanți sau personalități consacrate diafana Vali Seciu împlinea cel mai tulburător rol din lunga ei carieră cinematografică. În 1981, din nou în dublă calitate de scenarist și regizor, Alexa Visarion ecraniza în termeni extrem de personali nuvelele Moartea înghițitorului de săbii și Revoltă în port de Alexandru Sahia și schița Vine doamna
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
văd perfect spectacolul, îl pot imagina, și povesti dar, apoi, încet, încet descopăr că actorii nu reușesc să-mi împlinească viziunea inițială, că nu ajung la ea și, atunci, în loc să eșuez, prefer să mă opresc. Da, aici se rostește ceva tulburător. Discursul teoretic al lui Alexa Visarion, creat de o minte diabolică, în care spectacolul ideal s-a desăvârșit în amănunt, o ia înaintea spectacolului real, celui ce urmează să fie elaborat, așa că procesul creativ intră în impas, refuzându-i-se
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
În acest caz accepția noțiunii de versiune privește nu numai punctul de vedere regizoral ci și textul, transformat și reorganizat de Alexa Visarion care, dintr-o piesă așezată sfătos în trei acte, a decupat cu personalitate scenariul unui spectacol agitatoric, tulburător... [...]Alexa Visarion construiește cu liniștea celui care știe că a fi curajos înseamnă să nu te sperii de recunoașterea realității. În dezbaterea creată de Alexa Visarion pe scenă, cu mijloace de o plasticitate amintind decupajul cinematografic și, din film, cruzimea
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Nottara", scenograful Vittorio Holtier (colaborator al regizorului și la Procurorul) a conceput cadrul pentru un ritual al supliciului. Nu există decât un soi de pat uriaș, pătrat, rigid, pe care actrița îl va înveli, lent, în cearceafuri albe; straniu și tulburător, din mijlocul său se înalță un stâlp, amintind țintuirea infamantă și, deopotrivă, crucificarea. Multele intrări și ieșiri ale scenei nu pot servi vreunei evadări: scăpare nu există. Cei doi actori vorbesc rar, cu pauze lungi, și puținele mișcări pe care
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]