36,856 matches
-
a violenței, noțiune în care "sunt grupate atât agresiunile fizice, extorcarea, vandalismul, cât și ceea ce numim "incivilități": cuvinte jignitoare, grosolănii de tot felul, busculade, apostrofări, umilințe". Această extindere prea mare ar face conceptul de neînțeles, prin confuzia lexicală și semantică. Regăsim acest argument în cartea unui cercetător în educație și filosof, Érik Prairat (Prairat, 2001) care propune o lectură critică a propriilor mele lucrări și contestă "preocuparea lăudabilă de a ține cont de trăirile actorilor" care participă ei înșiși la definirea
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
cartea unui cercetător în educație și filosof, Érik Prairat (Prairat, 2001) care propune o lectură critică a propriilor mele lucrări și contestă "preocuparea lăudabilă de a ține cont de trăirile actorilor" care participă ei înșiși la definirea violenței. Pentru Prairat, "regăsim aici faimosul Esse est percipi al bătrânului 25 Berkeley, a fi înseamnă a fi perceput [...]. De acum nu mai există limite: violență obiectivă, violență resimțită, violență temută... lumea virtualității intră deja în aprecierea durei realități". Prairat propune, în consecință, să
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
de asocieri verbale fără indexare și forță". Metodologic, nu este recomandabil să efectuăm cercetări despre "violența" ca un tot indivizibil, ci să multiplicăm punctele de vedere (indicatorii, pe de o parte, perspectivele interdisciplinare, pe de alta) care ne permit să regăsim în real un concept inoperant prin generalitatea sa. Cercetătorii trebuie pur și simplu să-și expliciteze punctele de vedere și alegerile și să arate cum dau rezultatele lor o nouă lizibilitate acestui real. Puterea de acumulare a punctelor de vedere
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
împotriva "Mediilor transmise sexual" începe să se manifeste, dar se lovește, potrivit studiului lui Lompo și celui realizat de Human Rights Watch, de certitudinea că victima este vinovată, prin provocare senzuală. Evident, problema nu este una exclusiv africană și o regăsim în studiile realizate sub eticheta gender studies, care se interesează de puțin timp de specificitatea școlară. O sinteză întocmită pentru UNESCO de Observatorul European al Violenței Școlare (Blaya, Debarbieux și Rubi, 2003) arată totuși importanța pe care o capătă tema
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
normală a tinerilor excluși care reproduc astfel marginalizarea lor socială. La urma urmei, acest model de reproducere de către cei dominați a violenței sociale era propus de Bourdieu (1997) și rămâne una dintre marile referințe ale acestui curent de gândire. Putem regăsi un rezumat al acestei analize într-un articol din Le Monde diplomatique (Garcia și Poupeau, 2000). Autorii acestui articol resping total ideea că violența în școală poate fi cauzată de practicile personalului didactic și că, prin urmare, poate fi tratată
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
pozitiv în discuții purtate cu noi. De exemplu, un director declară că "importanța școlii este bine înțeleasă de părinți, care, deși analfabeți, își supraveghează copiii". Această trăsătură pare comună multor țări africane (Latouche, 1998), inclusiv zonelor urbane, și poate că regăsim aici ceea ce Anne Cécile Robert numește frumos "virtuțile simple ale legăturii comunitare" (Robert, 2004). Tradiție? poate, dar, în orice caz, o trăsătură culturală cât se poate de vie și conștientă, afirmată adesea cu mândrie de interlocutorii noștri, care ne explicau
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
simpatice gazdei noastre, jurnalistul-filosof, de vreme ce cartea proclamă: "Ar trebui să reașezăm la loc de cinste virtuțile eroice ale îndrăznelii și curajului, atât de hulite de societatea noastră precaută. Ar trebui în sfârșit, desprinzându-ne de un pedagogism de bazar, să regăsim necesitatea autorității maestrului în fața discipolilor". Frumoasă filipică, nu-i așa? Drept e că tot el e autorul unor cărți ca La Destruction de la France (2000) sau La France v-a-t-elle disparaître? (1997), scrise pe un ton cât se poate de răspicat
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
câtorva indivizi pentru ca totul să meargă mai bine? În aparență, întrebarea e foarte simplă și riscă astfel să atragă răspunsuri simpliste. Ea se bazează totuși pe teoria "științifică" a celor "cinci la sută", care postulează că în orice grup uman regăsim un asemenea procentaj de indivizi aflați în afara normei. Potrivit autorilor de infracțiuni înșiși, răspunzând la o anchetă franceză de delincvență autodeclarată (Roché, 2001), proporția acestor delincvenți minori "superactivi" în rândul gimnaziștilor și liceenilor este chiar de acest ordin. Teoria celor
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
plan comportamental. 8. Personalul beneficiază de formare și retroacțiune regulată în legătură cu eficacitatea implantării intervențiilor. 9. Este stabilit și aplicat un sistem de măsurare și monitorizare a eficacității intervențiilor". De notat că, în această concepție fidelă abordării prin factori de risc, regăsim o caracteristică esențială pentru ca programele să funcționeze: identificarea "țintei" reale a acestor programe. Asta deoarece, cum spune Cornell (1999), "nici o strategie nu este eficace pentru toți tinerii sau pentru toate contextele. Există însă condiții comune pentru ca un program să funcționeze
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
Rodolphe Thiebaut de la ISPED pentru lecția oferită în această privință. 22 Cf. infra o discuție despre definirea tulburărilor de comportament prin DSM-IV. * Louis Pergaud, Războiul bumbilor, traducere de Angela Cismaș, RAO, București, 1996, pp. 33 și 160 (n.trad.). 23 Regăsim aici analiza mai veche și mereu pertinentă a lui Chamboredon (1970) referitoare la cucerirea "spațiilor interstițiale". 24 O versiune mai completă a acestei dezbateri poate fi găsită în intervenția mea la prima conferință mondială asupra violenței în școală (Debarbieux, in
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
discursul tehnoștiințific, ci și o aplicație operațională. Această spirală care reunește conceptul cu practica este specifică diverselor tipuri de întrupări la interfața tehnologiilor comunicaționale. Scopul capitolului de față este nu doar să descrie, în termeni tehnoculturali, asemenea tipuri de corporalitate regăsite în teoriile și practicile cibernetice 4 și astfel să ilustreze noul tip de ontologie virtuală, ci și să indice ce (maiă înseamnă a fi corp uman în cadrul postumanismului tehnologic. Prin urmare, acest demers se dovedește a fi descriptiv-ilustrativ, dar și
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
destituire a ordinii biologice de către dezordinea biologico-tehnologică instaurează o nouă ordine, pe cea a funcționării organic-mașinice a cyborgului. Din acest unghi, corpul cyborgic poate fi privit ca o hibridizare funcționabilă, prin urmare ca o instituire de ordine sau de stabilitate regăsite în procesele complementare de dezordine și de instabilitate. Toate aceste procese și relaționări nu sunt însă pașnice și armonioase, dimpotrivă generează conflicte și contradicții, negocieri tensionante și compromisuri. Având la bază o astfel de perspectivă interactivă asupra trupului, susținem importanța
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
computerizată, o combinare între mecanica clasică, cuantică, teoria haosului și a complexității, fractali, teoria corzilor etc., biologia este o convergență între conceptele neodarwiniene (de selecție naturală și de moștenireă și principiile sistemelor complexe, autoorganizaționale și autoreproductive. Însă aceste principii se regăsesc și în cibernetică, economie, sociologie, politologie sau artă, ca o dovadă a implicării noțiunilor de putere (cu corolarele conceptelor de ordine în turbulență ori de ierarhie în rețeaă în disciplinele științei și ale culturii și în domeniile vieții. Acestea nu
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
în conjuncturile dislocării eului unitar și referențial, în ocurențele sciziunii dintre teama față de efemeritatea umană și speranța în supraviețuirea digitală, în circumstanțele insecurității și ale dezordinii vieții interioare. De la anxietate la paranoia, impactul psihologic negativ al identității transmutabile se poate regăsi dincolo de idealurile și utopiile unui eu fragmentat, diseminat și dezintegrat în rețea, în tehnologiile bioinformatice sau în cele medical-digitale. 2.2. Identitatea postmodernă în spațiul virtual. Sherry Turkle și studiile etnologicetc "2.2. Identitatea postmodernă în spațiul virtual. Sherry Turkle
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
cyberspațiu. Un utilizator poate alege în mediul online o identitate pe care nu o are în viața reală sau îi poate atribui celuilalt o alteritate ideală, însă falsă. Această libertate se manifestă bivalent și bipolar în spațiul Internetului, dar se regăsește, într-o altă măsură, și în spațiul real-fizic. Relația dintre identitate și alteritate în spațiul virtual se constituie în grade maxime în conjugarea dintre contextele online și cele ale corporealității fizice, privilegierea unor contexte în dauna altora nefiind productivă, sau
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
diferenței și devenirii în cadrul corporalității și pentru acceptarea alterității ca singularitate în spațiul virtual. Identitatea în rețea a utilizatorului, în același timp singulară și mediatică, își manifestă imanența corporală și eterogenitatea, asamblându-se sub aspectul devenirii și al schimbării, dar regăsindu-și integritatea. Transversal și nomad, avatarul este (autoăcreativ și transformativ, se perindă prin site-urile web în timpul în care își conturează noi cartografii subiective și noi relații corporeale. Deschise spre interacțiuni multiple și spre interfețe hibride, persona-le online au subiectivități
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
fuzionarea cu cibernetica, iar pentru adepții transumaniști ai clonării, managementul reproducerii umane este un atribut pozitiv al alegerii genetice și al extinderii umanului în zona liminală mediată de biotehnologie și de nanotehnologie (vezi primul capitolă. Profetizările din științele tehnobiologice se regăsesc în tonalitățile vizionare ale inginerilor în robotică sau ale informaticienilor din domeniile inteligenței și vieții artificiale. Spre exemplu, Kurzweil (1999, 2002Ă prevestește apariția „erei mașinilor spirituale”, a computerelor cu mult mai inteligente și mai adaptabile viitorului decât ființa umană. În
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
ale biologiei celulare. Probabil gurul a citit lucrări ale transumaniștilor și a fost „inspirat” în calitatea sa de profet, având în vedere remarcabila asemănare dintre discursul științific transuman și propovăduirile sectei raeliene! La fel cum în crezul religios raelian se regăsește o mare doză de misticism pseudoștiințific, în credința oamenilor de știință afiliați ideilor transumaniste se observă o izbitoare viziune spirituală, o proorocire a transcendenței și a dăinuirii spiritului uman prin intermediul avansării bioștiințelor și tehnologiilor. Criticând astfel de poziții ale spiritualismului
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
abordare estetică a relației dintre biologie, tehnologia computerului, etică, interacțiune dialogică și Internet, devine obiectul/subiectul din „Genesis” (1999Ă, de la Center for Contemporary Art din Linz, Austria. Urmărind să chestioneze supremația omului asupra naturii și a celorlalte viețuitoare (așa cum se regăsește aceasta în pasajele genezei din Biblieă, „Genesis” constă într-o galerie de artă care expune gena cu același nume, încorporată în bacterii. Această genă este obținută de artist prin translarea unei propoziții din Biblie în tehnologia comunicării de tipul codului
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
de azi, în legătură cu modificarea genetică a organismelor, proces prin care se inserează ADN străin în genomul unui organism, sunt perpetuate și adâncite în artă. La fel ca în știință, care poate astăzi să transmute genetic ființele, în arta transgenică se regăsesc specii mixte sau mutanți genetici care deopotrivă fascinează și înspăimântă privirea umană. Animalele și peștii sunt astăzi ființe inserate cu gene străine, însă ființele umane se pot ele însele confrunta cu problema transgenezei. Descoperind în sine, în propriul ADN, pe
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
culturală tradițională în care fuziunea acestora era considerată o denaturare a „adevăratului” înțeles al fiecăreia. Estetica (noțiune extinsă în cazul de față până la posibilitatea creării de viață și a responsabilității pentru noul tip de artăă, viața, știința și cultura se regăsesc de data aceasta pe același palier artistic transgenic. În corespondență cu această perspectivă se află intenția ștergerii barierelor noționale și practice dintre artă și viață, privitor și interactor, locație și globalitate sau teleprezență, spațiu fizic și spațiu digital/virtual, estetică
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
global al umanității și distribuită local sau individual, precum fluxurile informațional-comunicaționale însele. Stabilind rădăcini temporare, istorice sau locale, subiectul virtual traversează spațiile-rețele ale identității, se reconstruiește cu fiecare perindare sau se pierde identitar într-un traseu ontologic, pentru a se regăsi sau relua în altul. În ciuda afirmațiilor celor care echivalează lumea informațională virtuală cu absența spațiului, a locului sau a chipului, studiul prezent încearcă să restabilească legătura dintre mediile tehnologice și teritoriul corporal-identitar, astfel că noțiunea (deleuzo-guattarianăă de reteritorializare dobândește o
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
astfel identitatea în derizoriu. Este cu atât mai important astăzi, când fiecare zonă geografică, fiecare ctitorie patrimonială sau culturală, fiecare colectivitate, fiecare domeniu de activitate este în căutarea identității sale, ca și această ctitorie de maximă utilitate publică să-și regăsească identitatea sa atât de încărcată de istorie. Ar fi în consens și cu tendința actuală pentru foarte multe unități spitalicești, de a-și recupera numele istoric (Spitalul Municipal «Elena Beldiman» din Bârlad, Spitalul de Urgență «Sf. Spiridon» din Iași, Spitalul
DE LA SPITALUL LUI DRAGHICI by MIHAI CIOBANU, VALERIU LUPU, NICOLAE BARLADEANU () [Corola-publishinghouse/Science/790_a_1489]
-
Universitare patronale de profil, care asigurau în baza relațiilor pe orizontală și pe verticală, nivelul calitativ al asistenței medicale. Așa se face că, majoritatea manifestărilor științifice județene se făceau în colaborare cu clinicile patronale, iar numele unor somități medicale se regăsesc frecvent în activitatea spitalului, cum ar fi: prof. dr. Gh. Chipail, prof. dr. Vladimir Buțureanu, prof. dr. Oscar Franche, prof. dr. Ion Iancu, prof. dr. Constantin Dolinescu (chirurgi renumiți), prof. dr. Constantin Strat, prof. dr. Constantin Negoiță (interniști), prof. dr.
DE LA SPITALUL LUI DRAGHICI by MIHAI CIOBANU, VALERIU LUPU, NICOLAE BARLADEANU () [Corola-publishinghouse/Science/790_a_1489]
-
Iași, aveau să catalizeze energiile creatoare ale multor medici, unii dintre ei truditori pe aceste meleaguri, alții având legături foarte strânse cu această zonă. Nu e de mirare că în acest context, nume cu rezonanță istorică din medicina românească se regăsesc în istoria medicinii vasluiene. De aceea ne facem o datorie de onoare trecând în revistă acei oameni care, prin munca și realizările lor, au contribuit la propășirea medicinii românești și care, într-un fel sau altul, au fost legați de
DE LA SPITALUL LUI DRAGHICI by MIHAI CIOBANU, VALERIU LUPU, NICOLAE BARLADEANU () [Corola-publishinghouse/Science/790_a_1489]