489 matches
-
public și a pune o vorbă bună pentru singurul popor pe care îl iubesc. Și acum, tu îmi spui că acel cuvînt va fi inutil! Că ai plănuit să fie inutil. Da, zise autorul dînd din cap aprobator și cu înflăcărare. Da, așa e. Lanark căscă gura la fața care dădea din cap prostește și brusc avu sentimentul că aparținea unei păpuși ventriloce. își ridică pumnul încleștat, dar nu se putu hotărî s-o lovească. Se învîrti și dădu un pumn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mână, vrând parcă să-i transmită prin acea atingere toată forța propriei hotărâri. Aureliana nu trebuie să cadă, înțelegi? — Vizigoții ar putea să-i vină în ajutor, observă Sebastianus, care vedea acum strălucind în ochii comandantului său o lumină de înflăcărare, pe care i-o cunoștea foarte bine. Sigur că da! Acum două săptămâni l-am trimis la Teodoric pe bătrânul Avitus, îți amintești de el, nu? Cum să nu-ți amintești: a fost prefectul Galiilor acum câțiva ani, pe urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
și pătrunzătoare, nu ușor de susținut. Când Divicone își opri calul în fața sa și sări jos, chipul lui încruntat se lumină aproape dintr-odată. — Divicone! Prietene! izbucni, întinzând dintr-odată brațele robuste și strângându-l pe fostul călugăr cu atâta înflăcărare, încât Sebastianus se temu serios ca nu cumva Divicone să sfârșească strivit. îndepărtându-l apoi de la sine pe Divicone, bărbatul continuă să-l țină de umeri cu strânsoarea de fier a brațelor sale enorme: — E o plăcere să te avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
noștri patrioți care mereu ne explicau diferite momente din istoria zbuciumata a Bucovinei, în acei ani grei ai totalitarismului, când nu era voie să se pronunțe acest cuvânt pentru locurile noastre, dar profesorul V. Tiganescu se tranforma cu tact și înflăcărare uneori în profesor de istorie, care era celalta specialitate a sa. În ultima clasa de liceu a fost o perioda și dirigintele nostru, cănd profesorul T.Galan a fost concentrat, atunci am putut să ne dăm seama mai bine de
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93280]
-
să i le sparg în cap pe amîndouă? îi cere din priviri permisiunea. Nu v-am spus eu că vom învinge!? începe și Petrică să țipe în draci ca să facă atmosferă, Tiranul a fugit! Casa i-a fost cucerită! Halal înflăcărare, dom’ Petrică, își pierde Dendé cumpătul, ia să văd și eu ce ai acolo, îi smulge din mîini Bulgarului cele două pînze frumos înrămate. Tonitza, Andreescu, spuneți voi, ia să văd și eu dacă cel puțin sînt semnate, zice, falsuri
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
umpli o carie. N-aveai nevoie de mine ca să te fac să pari proastă, după toate calculele de lăptăreasă pe care le-ai făcut. Mersi pentru seara memorabilă. Când am ieșit din cameră, Începu să Înjure cu acel soi de Înflăcărare pe care l-ai aștepta numai de la un bărbat care tocmai și-a dat cu ciocanul peste deget. Am condus spre casă simțindu-mă ca ulcerul bucal al unui ventriloc. Eram necăjit de cum evoluaseră lucrurile. Nu În fiecare zi una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
săi o vastă singurătate”; Bernard-Henry Lévy descria o Întâlnire, În 1989, la care Cioran vorbise cu prudență despre trecutul său și păruse stânjenit de Întrebările despre militantismul său de extremă dreaptă din anii ’30-’40. Cioran a fost apărat cu Înflăcărare de Edgar Morin, André Comte-Sponville și François Furet. Cel din urmă scria: „Cioran este un mare scriitor și un mare moralist, indiferent de temporarul său angajament față de Garda de Fier”. În sfârșit, Alain Etchegoyen explica, Într-o emisiune la televiziunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
fiul meu. Are chipul prelung și caracter puternic. Ochi de raton și nasul mare. Buzele lui îmi amintesc de albia uscată al unui râu. Mao râde la această remarcă. Continuă, zice el. Continuă. E timid, vulnerabil și, totuși, plin de înflăcărare. Nu are o constituție fizică puternică E aproape delicat. Însă are carisma unui idol adolescent. Atunci când vorbește, ochii îi scânteiază și chipul lui se îmbujorează. Deși nu e experimentat, ambiția și hotărârea lui îi vor asigura succesul. Mao împinge la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
dintre oaspeți scoate o batistă albă. Își mușcă degetul mijlociu și scrie cu sânge: Tovarășa Jiang Ching - președinte, sau creierii mei să picteze Marele Zid Chinezesc. E un moment măreț din viața mea. 5 octombrie, în Sala Portului Pescarilor. Marea înflăcărare demonstrată de mari actori. Magia unei scene. Realitatea e uitată. Printre lacrimile-mi fierbinți, îl zăresc pe Chun-qiao și discipolul său intrând în sală. Ei pun capăt petrecerii cu un mesaj urgent - dușmanii mei și-au început acțiunea. În ciuda panicii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
perfect, ca la un semnal? Tot ceea ce făcuse acum mai făcuse și altă dată, cel puțin de două ori. Poate că asta era și problema: nu satisfăcuse apetitul colectiv insațiabil pentru noutate. Nimeni nu voia să-și aducă aminte de înflăcărări trecute. Devenise efigia unui deceniu apus. Acum trebuia să plătească pentru toate aplauzele de dinainte. Și asta era cruda ironie. La începuturile sale, pe când avea treizeci și ceva de ani, serile lui de scris nu erau pentru cineva anume. Reflecție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
sonoritatea lui de permanentă bombăneală și nemulțumire („de parcă i se cuvine totul - la nouă ani“, zice maică-mea), dar și un hâtru și un glumeț, nu uita, un îndrăgostit de viață în vârstă de nouă ani! Nutrindu-se plin de înflăcărare cu visurile simple ale cartierului! — Mă duc la teren, strig eu în bucătărie, cu carne roz de somon afumat printre dinți, de zici că-i fir lângă fir de mătase dentară; mă ducă la teren, mamă, strig eu dând cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
MĂSURAREA ȘTIINȚIFICĂ A CREIERULUI, A CEEA CE ESTE CUNOSCUT ÎN COMUNITATEA MEDICALĂ SUB NUMELE DE „MATERIE CENUȘIE“. CREIERUL UNUI BĂRBAT ALB OBIȘNUIT CÎNTĂREȘTE O SUTĂ ȘAPTEZECI DE GRAME. CREIERUL UNUI BĂRBAT NEGRU OBIȘNUIT CÎNTĂREȘTE DOUĂ SUTE TREISPREZECE GRAME. Lui Fard Îi lipsește Înflăcărarea unui pastor baptist, oratoria sa curajoasă, dar pentru publicul lui de creștini neloiali (și un credincios ortodox) acesta se dovedește a fi un avantaj. S-au săturat de fervoarea divină, de țipete și de Încruntături, de respirația sacadată. S-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
-l chinuia și Îl măcina un cancer hepatic, căpătat Într-una dintre Închisorile comuniste, prin care trecuse În toți anii ‘50 ai secolului trecut. Arareori, reușeai să-l abordezi. Atunci, ți se revela un om deschis, chiar pasionat, plin de Înflăcărare și cu multă energie spirituală. Își susținea convingerile de excelent român cu aplomb, cu hotărâre și, uneori, cu umor specific moldovenilor. Debordanta-i energie intelectuală și uimitoarea-i volubilitate te Îndemnau să te Întrebi cum ai putut crede despre dânsul
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
mecanizatul om modern. Pe scurt, era convins că sfârșitul lumii era la doi pași, sub forma holocaustului nuclear, și că era de datoria lui de creștin să facă public acest lucru. Predicile sale pe tema respectivă fuseseră încărcate de o înflăcărare înspăimântătoare și atât de plină de viață, încât reverendul se alesese cu exilul la Waterswick. Acum, în timp ce vâslea pe canal și intra în Eel Stretch, tuna și fulgera în tăcere împotriva contracepției, a avortului și a relelor provocate de promiscuitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
erau ele, ar fi luat forma realității. Visul meu tainic era să devin un om de acțiune nemilos, hotărât, nestânjenit de dileme morale sau de probleme de conștiință, un Hamlet transformat într-un Henric al V-lea, dar lipsit de înflăcărarea patriotică ce-i face pe oameni să creadă că n-ar fi fost de acord cu Piața Comună, un Cezar... Dar inspectorul Flint auzise suficient. — Wilt, lătră el, mă doare-n cot de ce voiai tu să te faci! Ceea ce vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
cum de ajunsese o asemenea femeie, având toate simptomele maniei religioase, tocmai la el în casă. — Asta e tot, fiica mea? bâigui el atunci când Eva își epuiză în cele din urmă repertoriul. — Da, părinte, scânci Eva. — Slavă Domnului! exclamă cu înflăcărare părintele St John Froude. Apoi se întrebă ce trebuia să facă mai departe. Dacă măcar jumătate din lucrurile pe care le auzise erau adevărate, se afla în prezența unei păcătoase atât de derpavate, că ar fi făcut din ex-arhidiaconul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
veritabil erou, cam de o sută de ori mai viteaz decât oricare om obișnuit. Un general din Wermacht, subțire ca o vergea de armă și un neamț bondoc, în civil, care-i ducea servieta, treceau prin fața noastră discutând cu reținută înflăcărare. — Howdy do, li se adresă prietenos maiorul Wirtanen. Cei doi au scos un fel de sforăit disprețuitor, au trecut mai departe. — Te vei oferi voluntar din prima zi a războiului să ajungi un om mort. Chiar dacă reușești să scapi din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
scurte numai ca să te poată asculta în continuare. Cât era ziua de lungă nu făcea decât să debiteze tot ce spuneai cu o seară în urmă. — Hâm, am făcut eu. — Ai fost un far călăuzitor, domnule Campbell, zise Jones cu înflăcărare. Îți dai scama ce far ai fost în toți anii aceia negri? Nu, am zis eu. — Krapptauer sperase că vei deveni șeful Idealismului în Garda de Fier, spuse Jones. — Eu sunt capelanul Gărzii, interveni Keeley. — Ah, cine, cine, cine va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
poștală, o puse în buzunar și-o aruncă la cutie fără a o mai privi. XIV Ceea ce-l întuneca pe Felix, dîndu-i oarecare doză de mizantropie, era indiferența tuturor, chiar a colegilor de universitate, pentru orice atitudine intelectuală, pentru orice înflăcărare ce n-avea un scop imediat, terestru. La Iași, în internat, discuta cu aprindere cu colegii, chiar în pat, după stingerea luminii, probleme pe care câteodată nu le înțelegea nimeni bine, dar care îi îmbătau, dîndu-le mândrii de filozofi. Problemele
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
i s-a mai adus, pe drept, pe nedrept, nu vreau să o discut acuma... Dar mă gândesc că, fără îndoială, îl împinge aici un anume tem perament... Să fiu mai explicit : faptul că într-un cerc intim susține cu înflăcărare o anume atitudine, iar apoi, în contextul oficial temporizator, se lasă pe loc influențat, tace sau își dă votul... o astfel de atitudine mărturisește neputința de a rezista unor impulsuri exterioare... Un gen de fragilitate... S-a depărtat. Și știe
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
abține să nu-i surîd și eu. După ședință, lumea părăsește treptat camera, Încă discutînd, iar eu dau ocol mesei, strîngînd ceștile de cafea. — Îmi pare foarte bine că v-am cunoscut, domnule Harper, Îl aud pe Connor zicînd cu Înflăcărare. Dacă doriți cumva o transcriere a prezentării mele... — Nu cred că e nevoie, spune Jack pe tonul lui obișnuit, sobru și ușor caustic. Cred că, una peste alta, mi-am făcut o idee de ansamblu. O, Doamne. Connor ăsta chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
figura unui mare poet al epocii augustane, se înscriu într-o succesiune firească. Fântâna Blanduziei este drama bătrâneții unui artist care simte încă elanurile sufletești ale tinereții, fiind nevoit să-și accepte vârsta biologică, diferită de cea spirituală. Horațiu încearcă înflăcărarea juvenilă față de tânăra sclavă Getta fiind uluit de propriile porniri, pe care le socotea a fi rezervate etapei timpurii a existenței : Și fața-i luminoasă... și juna-i exaltare/ Să fie ?... l-a mea vârstă !... Să poate ?... Sunt uimit.../ Ce
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
părut că nu vrea să-i scape nimic; poate că și el era un om cu imaginație și cu un crâmpei de gândire. — Bine măcar că nu se chinuiește mult când îi zboară capul, spuse el. — Știi ceva? continuă prințul cu înflăcărare. Uite, ai remarcat acest lucru, pe care, ca și dumneata, îl remarcă toți, iar mașinăria, ghilotina tocmai pentru asta a fost concepută. Însă chiar atunci mie mi-a trecut prin minte o întrebare: nu cumva e chiar mai rău așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
scrie fără greșeli? — O, pot foarte bine. — Excelent. Și scrieți frumos? — Scrisul meu e excelent. Da, în acest domeniu chiar am talent, sunt un maestru al caligrafiei. Dați-mi să vă scriu ceva pe loc, de probă, spuse prințul cu înflăcărare. — Vă rog. Chiar că e nevoie de o probă... Și îmi place această solicitudine a dumneavoastră, prințe, zău că sunteți foarte simpatic. — Aveți niște ustensile de scris grozave și câte creioane, câte penițe, ce hârtie groasă și bună... Și ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
încă mai stă în picioare pe eșafod, înainte de a se întinde pe scândura aceea. — Cum fața? Numai fața? întrebă Adelaida. M-da, subiectul e ciudat, și ce tablou ar ieși? — Nu știu, dar de ce să nu iasă? insistă prințul cu înflăcărare. Nu de mult am văzut un astfel de tablou la Basel 19. Aș vrea foarte mult să vă povestesc... O să vă povestesc cândva... tabloul m-a impresionat foarte mult... — Despre tabloul de la Basel ne veți povesti negreșit mai târziu, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]