463 matches
-
o fantomă, căpitane... un om... de Îl Îmbrățișă Alexandru... și Îi zise fratele meu... omul ăla... care omorâ vreo sută de spahii... Îi tăie ca pe surcele... umbra... - Umbra? - Umbra... spuse Vasile, Încă răsuflând greu. Oană se ridică și privi Întrebător spre Pietro. Pietro plecă ochii. Apoi Își dădu seama că ceea ce se Întâmplă e prea important ca să aștepte sfârșitul bătăliei. Dacă sfârșitul bătăliei avea să-i mai prindă În viață. Ridică privirile și spuse, cu un glas alb, mirat parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
vreo stânjenire din preocupările lui, care nu se legau cu cele trecute, pe care Mini le-ar fi putut răscoli. Erau altele. Prezența lui Mini nu-1 turbura, cel mult îl deranja. Doamna Eliza se extazia în fața Doamnei cu ciuta, privind întrebător rând pe rând pe Mini și Hallipa, cu ochi lâncezi, punând rând pe rând mâna dezmierdătoare pe brațul lor. Alintările doamnei Eliza adânceau pe Hallipa și mai mult în tăcerile lui subterane. - Ce frumos! Ce frumoase sunt lucrurile astea vechi
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
ceață puțin pe J.P. Acum e acum, mi-am zis eu și cred că și el. Trebuia să ridicăm ancora și, înaintea ei, purntea. S-a îndreptat către ea, a apucat-o dintr-o margine, și s-a uitai mine întrebător: "Te-ai hotărît? Rămâi sau cobori?" Era un bărbat bine J.P., frumos, cu o dantură de excepție, cu un zâmbet de american, și bronzat arid cu riduri mari și prelungi în jurul ochilor de la statul în soare fără ochelari, cu buzele
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
sumar, care tocmai aștepta un mijloc de transport care nu mai venea. I-am promis că o duc până în Constanța, dar, din păcate, nu aveam drum într-acolo și nici nu doream să îmi fac. însă nu am rezistat surâsului întrebător care îmi confirma că poziționarea excentrică grupului de călători nu însemna decît: "Scapă-mă, dracului, de locul ăsta aglomerat!" Am frânat și am început să caut ceva în torpedou, încercînd cu coada ochiului să văd dacă vine sau nu către
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
gândi că ideile, invențiile sau personalitatea cuiva pot fi folosite în detrimentul speciei umane. Mașinile, considerate individual, nu pot apleca balanța în sensul opus cantității totale de cunoștințe științifice acumulate de cei curajoși și determinați să apere civilizația. Îl privi apoi întrebător pe Michael Hardie: ― E ceva de genul aresta? Vreo invenție datând dinaintea amneziei mele? ― Nu. X fu cel care îi răspunsese. Mutilatul părea amuzat și adăugă: ― Știi că poate-i interesant. Avem aici un om care-și ignoră și viitorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
John Prescott. ― N-am decât un minut la dispoziție ― zise acesta. Cu toată uimirea sa, Gosseyn nu-și putu stăpâni un oftat. Graba unanimă a vizitatorilor săi devenea obositoare. Fără să spună ceva se ridică în picioare și-l privi întrebător. ― Te vor mira cele ce-ți voi spune ― adăugă Prescott. Gosseyn îi făcu din cap semn să înceapă, dar mintea îi era aproape inactivă. Ascultă în tăcere explicațiile grăbite care urmară. Totul se regăsea acolo. Și că este agent galactic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
cuiva apropiat sufletului lor, cu siguranță simțea nevoia s-o Împărtășească și cu mine. Așa că i-am ieșit În Întîmpinare: Mi se pare că o să-mi spui ceva de care să ne bucurăm amîndoi! Își aruncă pe spate ușor capul, Întrebător, parcă oarecum mirat că intuisem scopul vizitei lui. Bunicule, ai trecut prin astfel de momente și sînt sigur că știi cît de mult pot să mă bucur că am terminat cu bine examenele! Am simțit nevoia să mă ridic de pe
Viaţa-i complicat de simplă by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91691_a_93569]
-
să creadă, când Vișinel o chema cu o voce în care glăsuia parcă un foc pârjolitor. Ajunsă lângă el, îl cercetă cu de-amănuntul. Într-o clipă, îi învălui întregul trup și, văzându-l teafăr, răsuflă ușurată. Vișinel o privi întrebător dar, în același timp, îi arătă tigaia ce prinsese în interior un contur imaginar, pe care mama sa o privi cu un interes aparte. Rafira văzuse la viața ei atâtea obiecte de aramă, dar aceasta era prima lucrare făurită de
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
sunt conforme cu adevărul. Tocmai când avea loc această discuție între avocat și familia Georgescu, se auzi strigarea de către aprod a familiei Georgescu, urmată la scurt timp de cea a familiei Carabăț. După un moment de așteptare, judecătorul îl privi întrebător pe avocatul Diaconescu. Acesta se ridică și ceru președintelui să-i acorde dreptul de a lua cuvântul. Cerința sa primi încuviințarea. - Domnule președinte, clienta mea, Rafira Carabăț, fiind internată în spital, se află în imposibilitatea de a fi prezentă, fapt
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
a fost: «Actorii se pot trezi că-s nevoiți să-și arate curul din când în când. Eu, unul, îmi arăt sufletul lumii întregi de fiecare data cand pun degetul pe-o tastăă. Adrian făcu o pauză și se uită întrebător la Șam: — Chiar ai zis chestia asta? „Eu, unul, îmi arăt sufletul lumii întregi de fiecare data cand pun degetul pe-o tasta“? — Tot ce se poate, spuse Șam, simțindu-se cu musca pe căciulă. Dar restul e-un amestec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
capotului și scoase un pumn de hârtiuțe împăturite și mototolite, pe care le aruncă pe masă, în fața lui Șam. Acesta lua un ghemotoc, îl desfăcu și citi: „Voi solicită mașină mâine dimineață, între 11.30 și 1“. Șam o privi întrebător. — De ce-i suporți toanele astea? zise el. De ce n-o întinzi și nu-l lași să fiarbă-n suc propriu? — Fiindcă, probabil, mă simt vinovată. Vinovată că i-am dat în vileag secretul. — N-ai făcut-o intenționat. — Ba da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
am zburat! N-am întîrziat, dar chiar dacă aș fi întîrziat, eram atât de liniștit, atât de ușurat, de parcă mi se luase o piatră de moară de pe suflet! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ora a treia aveam Botanica. După ce a notat absenții, Crăcănel și-a îndreptat întrebător spre mine ochii-i bulbucați de cameleon: ― Ei, Bă-je-na-ru-le! Bi-le-tul! ― Poftiți, don' profesor! și i-l întinsei. M-a întrebat inutil: ― L-ai adus! ― Da, don' profesor l ― Ce a zis tată-tău? I-a plăcut anecdota? ― N-a avut
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
mai bine îmbrăcat și mai inteligent decât făceam impresia. Bineînțeles că m-au felicitat toți în cor. N-au dat mâna cu mine decât Barbă și Barosanul ― care a fost cel mai vesel de premierea mea. Crăcănel și-a ridicat întrebător buza superioară, cu nas cu tot, și m-a întrebat scandînd: ― Ce subiect? ― O poveste cu cuvintele noastre! ― Hm... și tu pe care ai scris-o... pe cea pe care mi-ai povestit-o în clasă, cu camera... șofată?! M-
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
atât de mult, Încât te-ai prefăcut În praf și pulbere...“ „Cenușă“, preciză Subotin, adăugând: „Și acum ce ai de gând să faci?“. „Să te spăl de păcate“, zâmbi consoarta, arătându-și dintele de platină. „Cu propria-mi cenușă?“ ridică Întrebător din mână Ippolit. „Cu ce altceva te-aș mai putea spăla!?“, spuse ea cu aceeași dulceață-n glas, după care, vărsând pachețelul În lighean, Începu să-i oblojească degetele de la picioare cu cenușa ce emana căldură... „Mă așteptam să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
Asta era. Oamenii trăiau În utopie. De aceea, Noimann prefera să trăiască tot ce-a mai trăit decât să Încerce noi experiențe pe propria-i piele. În orice caz, nimic bun nu aștepta să vină din viitor... Stomatologul Îl privi Întrebător pe ospătar, zicând: „Desigur, prietenii mei se-nșală... Am comandat o birjă, vreau să fiu servit”. „Nici o problemă”, răsunase ospătarul. „Corso vă stă la dispoziție” - și, pocnind din degete ca un prestidigitator, chelnerul făcu să apară În fața lor o birjă. Patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
copilul se Întoarse spre el cu o privire pe care domnul Benedek nu i‑o mai văzuse. „Toți sunt morți“, zise fetița. După care Începu iar să plângă‑n hohote. Trupu‑i era cutremurat de spasme. Domnul Benedek se uită Întrebător la mama copilului. „Zice că i‑a văzut În oglinjoară. Toți - zise ea - au fost uciși. Vedeți și singur În ce stare este.“ „În oglinjoară?“ Întrebă domnul primar. Urmară tot soiul de lămuriri. Domnul Benedek, ca un bărbat cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
PREA MULTĂ VREME CA SĂ STRĂBATĂ CEI 130 DE METRI TRECÎND PE RÎND PRIN MAI MULTE UȘI SPARTE. OCHII EI CONTINUAU SĂ STUDIEZE URIAȘUL PUȚ DE PROPULSIE. VĂZU CĂ PLĂCILE AU FOST SLĂBITE, DAR NU ÎNDEPĂRTATE. DUPĂ O CLIPĂ SE UITĂ ÎNTREBĂTOR LA OFIȚERUL ÎN UNIFORMĂ RĂMAS LA O DISTANȚĂ RESPECTUOASĂ ÎNDĂRĂTUL EI. ACESTA SE ÎNCLINĂ: \ DUPĂ CUM VEDEȚI, MAIESTATE, ORDINELE ÎNĂLȚIMII VOASTRE AU FOST ÎNDEPLINITE ÎNTOCMAI. NIMIC DINĂUNTRUL INSTALAȚIEI DE PROPULSIE NU A FOST ATINS ȘI NICI VĂZUT DE CINEVA, IAR LUCRĂTORII
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
auzi o bătaie în ușă și intră un tînăr de maximum treizeci și cinci de ani. Era voinic și energic. Făcu ochii mari cînd văzu cum sînt repartizate scaunele în biroul șefului. Hedrock îi spuse: ― Dumneata ești Royan? ― Da. Tînărul se uită întrebător la Triner, dar acesta nu ridică ochii. Hedrock făcu un semn către ornamentul reprezentat de teleecranul de perete. ― Ai fost informat anterior de semnificația acestui aparat? ― Am citit articolele din regulament, începu Royan și apoi se opri. Deodată ochii i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
una din metalicele lui bazaconii: Neue bessen kehren gut5....adică: măturile astea, noi, l-au măturat și pe Petrea Păun, chiaburul cel vrednic. Apoi, șontâcăind pe piciorul său de invalid de război către Nicanor, cumnatu-său, care-l privea urât și întrebător, se umili cu ipocrizie și cu prefăcută amiciție: Hai, bre, cumnate, scoate, de la Rezervele de stat, o țigară de tutun! Că, după ce o fumez, ți-o-i da-o înapoi... Nicanor Galan nu-și mai aminti de țigara oferită lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
să ne culcăm, zise Melanie. E trecut de trei! riscase ea, deși intenția îi era exact contrariul. De unde știi? se împotrivi el, dezamăgit. Păi după trosnetele pe care le percepe auzul meu fin. Îl nedumerise și mai mult. O privi întrebător: Ce trosnete? Nu se aude nimic! Ba eu aud cum se crapă, ripostă ea, cu umor. -...cum se crapă? Ce se crapă, adică? arătă el că nu înțelege o iotă. Cum se crapă de ziuă, prostuțule! pufni ea într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
apoi ca lipitorile, ca limbricii și ca alți viermi, mai exact, ca viermii cei neadormiți, până când lui îi veni să întrebe: Am simțit că, prima dată, de la genunchi în sus aveai un păr ca la blănița de pisică, zise el întrebător. Acum ești netedă peste tot, cu pielea ca mătasea. Melanie se alintă, întinzându-se printre perne, spunându-i mustrător: Erai așa de năvalnic, că n-am mai avut timp să mă epilez pe coapse. Vladimir o asigură: E destul de neobișnuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
eșarfa mov și cu paltonul de stofă de bună calitate ținut pe brațe îl privi, mirată: Ați întrebat ceva, domnule? zise ea, ridicând vocea spre a fi auzită prin zumzetul celor două motoare ale avionului. Vladimir se întoarse spre ea întrebător, dându-și imediat seama că își bodogănise gândurile, făcându-le auzite, dar fără a fi înțelese: Zise: Vă rog să mă scuzați, doamnă, vorbeam singur. I se întâmpla adesea în călătorii, să prelungească o conversație oarecare cu persoane necunoscute, acestea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
alături și a apăsat pe el...Încet-încet, piatra râșniței a pornit să se învârtă singură, iar un șuvoi auriu de făină s-a slobozit într-un sac anume așezat. Am rămas descumpănit. Cu fața toată numai zâmbet, călugărul mă privea întrebător. „Ei, îți place morișca mea? Te-am păcălit. Asta-i, n-am ce-ți face.” Apoi, cu voce tare: Îi o mică moară care merge cu apa pârâiașului din grădină. L-am pus la treabă. Știi cum se spune: „Dumnezeu
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
mă socotesc parte în proces. Într-o noapte visam că mergeam pe marginea liniei ferate. Mă simțeam descurajată și vroiam să termin cu toate. Ceva nu ți-a plăcut în această plimbare a mea, ai venit și m-ai privit întrebător. Atunci m-am așezat în iarbă și am început să plâng în hohote uscate, fără lacrimi. Și pentru că mă priveai mai departe întrebător, ți-am spus: "Am vrut să mă arunc înaintea trenului". Te-ai uitat la mine uluit. "Care
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
toate. Ceva nu ți-a plăcut în această plimbare a mea, ai venit și m-ai privit întrebător. Atunci m-am așezat în iarbă și am început să plâng în hohote uscate, fără lacrimi. Și pentru că mă priveai mai departe întrebător, ți-am spus: "Am vrut să mă arunc înaintea trenului". Te-ai uitat la mine uluit. "Care tren?" "Trenul care va veni". Dar îl așteptăm de atâta vreme și nu vine, mi-ai zis. Cum îți închipui că va veni
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]