1,236 matches
-
zvonea că Tenzo își găsise refugiul la clanul Takeda din Kai. Le dăruise pușca furată și intrase în slujba lor, ca unul din numeroasa armată de spioni și agitatori care lucrau pentru acea provincie. — Dacă a ajuns în Kai... murmură înverșunat Koroku, care deocamdată nu avea ce face decât să se resemneze la a aștepta. Nu peste mult, fu vizitat de un mesager de la vasalul clanului Oda care-l invitase la ceremonia ceaiului. Omul aduse cu el și carafa akae. — Știm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nu mai fiți așa de neliniștiți. Ce se poate face, se poate. Ce nu, nu. Dacă am greșit și nu reușim să terminăm în trei zile, chestiunea se va închide cu sinuciderea mea. Obligându-l pe maistrul cu cea mai înverșunată expresie să ia o ceașcă, Tokichiro îi turnă cu mâna lui din ploscă. — Ei, și dacă tot veni vorba de neliniști, nu mă preocupă atât acest proiect de construcție anume, sau măcar propria mea viață. Sunt îngrijorat pentru soarta acestei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
se luptau. Yoshimoto, stănd sub imensul copac de camfor, părea să-și fi pierdut darul vorbirii. Își rodea buzele cu dinții săi negri, părând incapabil să creadă ceea ce se întâmpla chiar sub ochii lui. Generalii stăteau în jur, cu chipuri înverșunate, răcnind încoace și-ncolo: — Ce-i asta, o revoltă? — ăștia sunt rebeli? Nu le răspundeau decât țipetele și, în pofida strigătelor alarmate care se auzeau din toată tabăra, nu puteau crede că îi ataca inamicul. Dar nu se mai putură îndoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
a reuși. Pentru Owari, însemna mobilizarea unei întregi provincii. Dacă erau învinși, atât Owari cât și Oda aveau să înceteze să mai existe. După ce armata ajunse la Inabayama, avansul se opri și, câteva zile, ambele tabere se încleștară în lupte înverșunate. Fortăreața naturală și veteranii căliți ai clanului Saito își dovedeau valoarea. Deosebit de păgubitoare pentru războinicii clanului Oda, însă, era inferioritatea armamentului lor. Bogăția provinciei Mino ajuta clanul Saito să cumpere un număr considerabil de arme de foc. Armata clanului Saito
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
caii de mai multe ori. — Stăpâne! Ce tragedie! Plângând amarnic, câțiva servitori se adunară în fața calului său. — Fratele dumneavoastră mai tânăr, Seniorul Nobuharu, și Mori Yoshinari, au murit eroic la Uji, doborâți după două zile și două nopți de lupte înverșunate. Primul om nu mai putu continua, așa că urmă unul dintre însoțitorii lui, cu glas tremurător: — Clanurile Asai și Asakura, cu aliați lor, călugării, aveau o armată mare, de peste douăzeci de mii, așa că nimeni n-a putut ține piept puterii lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
cincizeci de ani și simțea un acut regret - o nerăbdare față de așteptările lui de la viață. „Am luptat prea mult numai de dragul luptei,” medita el. „Îmi închipui că, în Echigo, Uesugi Kenshin a ajuns la aceeași concluzie.” Când se gândea la înverșunatul său adversar de atâția ani, Shingen nu-și putea stăpâni un zâmbet amar la adresa soartei acestuia. Același surâs amar, însă, îi rodea nemilos pieptul la gândul acelor cincizeci de ani. Cât mai avea de trăit? Provincia Kai era înzăpezită timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
marginea câmpiei Mikatagahara. Alergând în vântul hibernal, drapelele mesagerilor aduceau necontenit veștile proaste. — Sakuma Nobumori din clanul Oda a fost strivit. Takigawa Kazumasu s-a retras în dezordine, iar Hirate Nagamasa a murit. Numai Sakai Tadatsugu mai rezistă, în luptă înverșunată. — Takeda Katsuyori și-a combinat forțele cu corpul Yamagata și ne-a înconjurat aripa stângă. Ishikawa Kazumasa e rănit, iar Nakane Masateru și Aoki Hirotsugu au fost uciși amândoi. — Matsudaira Yasumuzi a galopat în mijlocul inamicilor și a fost tăiat. — Forțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nu vorbise decât recent, o hotărâre pe care o luase fiindcă poziția Castelului Gifu nu mai convenea pentru scopurile lui. Pământul pe care-l dorea de fapt Nobunaga era în Osaka. Dar pe el se înălța Honganji, fortăreața dușmanilor lui înverșunați, călugării-războinici. După ce studiase nechibzuința shogunilor, Nobunaga nici nu se gândea să instaleze un guvern la Kyoto. Aceea fusese vechea stare de fapt. Azuchi era mai aproape de idealul său: de acolo, se putea păzi contra provinciilor din apus, ținând totodată în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
și Yamanaka Shikanosuke ocupă Castelul Kozuki, cu ajutorul lui Hideyoshi. Această chestiune va avea repercusiuni serioase, pe care clanul Mori nu-și poate permite să nu le ia în seamă. Ce altceva poate fi, dacă nu primul pas al răzbunătorului și înverșunatului clan Amako - care a fost distrus de Mori - spre recuperarea pământurilor pierdute? Nu trebuie să treceți cu vederea această problemă ci, în schimb, să trimiteți repede o armată numeroasă și să-i anihilați acum. Noi, clanul Ukita, vom prelua avangarda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
pașii lui Murashige și ai celorlalți se auziră pierzându-se în depărtare. Observând acest evenimente, Kanbei înțelese rapid starea de spirit a întregului castel. Deși drapelul revoltei fusese desfășurat în mod neîndoielnic, chiar și acum mai existau unii care doreau înverșunați să lupte cu clanul Oda și alții ce susțineau cooperarea cu foștii lor aliați. Sub același acoperiș, se ciondneau aproape pentru fiecare fleac, iar situația era ușor de descifrat. Murashige, care nimerise la mijloc în această dispută, îi alungase pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
o apăra. Îți puteai abandona castelul și familia, declară el, dar nu și calea adevărată. Părăsind în secret castelul, într-o noapte, fugi la Biserica Înălțării. Tatăl său, Hida, își căută imediat refugiul la Araki Murashige, în Itami, și explică înverșunat situația, spunând: — Am fost trădați de nevrednicul meu fiu. În tabăra lui Murashige existau mulți oameni care aveau relații de strânsă prietenie cu clanul Takayama, așa că nu putea insista asupra pedepsirii ostaticilor din familie. Prin urmare, deși era un om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Mitsuhide, spunând: — În curând va fi Ora Cocoșului, așa că asta trebuie să fie toba care-ți cheamă trupele pe terenul de adunare. Moralul lui Mitsuhide păru să se prăbușească și mai jos. — Știu, spuse el, pe un ton ce părea înverșunat, și-și goli ultima ceașcă. În mai puțin de-o oră, era pe cal. Sub un cer de stele palide, trei mii de oameni cu făclii în mâini părăsiră castelul de pe malul lacului, într-o coloană șerpuitoare, pentru a dispărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
de ajuns, misionarilor le plăceau și copiii. Dar, când acești misionari altruiști se întâlneau pe străzi cu preoți buddhiști, nu-i mai tratau cu aceeași umilință ca pe copii. Ba chiar, îi priveau pe preoți ca și cum ar fi fost dușmani înverșunați. Din acest motiv, ocoleau pe Strada Lăturilor, evitând cât mai mult posibil Templul Honno. În ziua aceea și în ajuns, însă, au fost nevoiți să facă vizite cotidiene la templul propriu-zis, întrucât acesta devenise cartierul general al Seniorului Nobunaga. Însemna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să-l urmeze, odată ce Nobunaga fusese răsturnat. Dar răspunsul primit de la clanul Hosokawa consta într-un refuz furios. Până acum, pe Mitsuhide îl captivase întrebarea cine aveau să-i fie aliați; nu se prea gândise cine îi era cel mai înverșunat dușman. Abia atunci, existența lui Hideyoshi l-a lovit pe Mitsuhide ca un pumn în piept. Nu trecuse cu vederea capacitățile lui Hideyoshi și puterea lui militară din apus. Dimpotrivă, știa Hideyoshi reprezenta o imensă amenințare. Ceea ce-l liniștea cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
forțat până aproape de centrul lui Hideyoshi, dar când s-a lăsat întunericul, ne-a fost tăiată retragerea și nu l-am mai putut găsi pe Seniorul Dengo. Divizia Generalului Sanzaemon a fost înconjurată de inamic și au urmat lupte extrem de înverșunate. A putut scăpa cu numai două sute de oameni. Ultimele lui cuvinte au fost: „Du-te imediat la Onbozuka și spunei Domniei Sale să se retragă la Castelul Shoryuji cât de repede poate, după care fie să se pregătească pentru apărarea castelului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nu devenise prea apăsătoare dar, din cauza grosimii hainelor și a iritației de piele, părea să se simtă peste măsură de incomod. Așa ceva ar fi putut părea un fleac, dar îi influența tonul vocii și-l făcea să aibă o expresie înverșunată. După Yaganase, opinia lui Katsuie despre Hideyoshi trecuse printr-o schimbare. Până atunci, îl considerase pe Hideyoshi inferiorul lui și era de părere că nu fuseseră în relații deosebit de bune. Dar lupta de la Yamazaki reprezentase un punct de cotitură. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
puternic decât înainte, cuprinzând întreaga regiune a castelului. Deasupra începea să apar cerul dimineții. Micile prințese văzură fumul ridicându-se dinspre zidurile castelului și începură să țipe și să plângă, năucite. Hideyoshi le dădu în grija unui servitor, apoi ceru înverșunat un cal și porni spre castel. Cele două șanțuri din lungul zidurilor exterioare, alimentate cu apă din râul Kuzuruy, nu le permiteau trupelor atacante să se apropie cu ușurință. Dar, când reușiră în sfârșit să traverseze primul șanț, văzură că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
tot în lungul drumului, năvăleau roiuri de soldați dușmani. Singura unitate care nu reușea să deschidă o cale de scăpare era puțin numeroasă, alcătuită din Hidetsugu și servitorii lui. Hidetsugu usese ușor rănit în două sau trei locuri și lupta înverșunat cu lancea. — Mai sunteți aici, stăpâne? — Repede! Retragerea! Înapoi! Când îl vedeau, vasalii îi vorbeau aproape ca și cum l-ar fi dojenit. Până la ultimul, muriră în luptă. Kinoshita Kageyu observă că Hidetsugu își pierduse calul din vedere și rămăsese pe jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
toate cestiunile am fost de bună-credință, că tonul organului nostru n-a fost nicicând acela de a căuta popularitate și că-n orice cestiune națională am fost în realitate alături cu el și numai în aparență contra lui, cu toată înverșunata ură cu care căpeteniile partidului nostru au fost tratate de diferiții Patărlăgeni ai Camerelor. Am crezut într-un rând tăria închipuită a dd. Brătianu-Rosetti, dee-ni-se voie acum a nu mai crede pericolele închipuite de iest timp, asupra cărora vom reveni
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
ciudat de-a vedea sustiindu-se ca Principatele românești dunărene încetaseră ca din senin de-a fi ceea ce-au fost sute de ani de-a rândul, adecă un azil de toleranță, și deveniseră deodată vatra zelotismului religios și a unor înverșunate discuțiuni asupra marginelor în cari trebuie admisă sau nu legea lui Moisi. Pe de altă parte ni se părea cu neputință ca lumea diplomatică a Europei să fie atât de rău informată, ca consulii cari rezidă la noi, reprezentând atâtea
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
țara. D. I. Brătianu, daca are vreo calitate eminentă, este aceea de-a spune foarte dezghețat neadevărul. Ni se pare că a venit vremea ca nimeni să nu-l mai creadă. Și aceste declarații ale d-lui ministru nu însemnează o înverșunată sete de putere? Dar aceasta e la urma urmelor afacerea d-sale. Daca această sete înverșunată ar avea drept corelat calități distinse de om de stat nici n-am avea de obiectat ceva în contra ei. Din nefericire însă această sete
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
Ni se pare că a venit vremea ca nimeni să nu-l mai creadă. Și aceste declarații ale d-lui ministru nu însemnează o înverșunată sete de putere? Dar aceasta e la urma urmelor afacerea d-sale. Daca această sete înverșunată ar avea drept corelat calități distinse de om de stat nici n-am avea de obiectat ceva în contra ei. Din nefericire însă această sete e în așa disproporție cu calitățile d-sale încît aproape toate nenorocirile și toată sărăcia care
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
o fixă... Veni spre seară. De astă dată apariția ei nu mă mai turbură ca întîia oară, începusem s-o văd cu ochii lui Petrică... Nu înțelegeam pe atunci de ce dau oamenii între ei o luptă atât de nemiloasă, de înverșunată și adesea otrăvită pentru opinie. Ființa noastră e la discreția celorlalți, nu apari tu în ochii unuia așa cum ești, ci așa cum au reușit alții să sugereze o imagine despre tine. Și astfel viața noastră se scurge într-un efort permanent
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
istorie. Oamenii sânt agitați de principiile binelui și răului, care nu apar decât foarte rar în stare pură, nu știi dacă prietenul de azi (Brutus) nu va ridica mâine sabia și nu te va lovi și, desigur, invers, dușmanul tău înverșunat te va salva când te aștepți mai puțin. Asta nu înseamnă că omul nu aspiră la o stare de spirit de echilibru și că odată obținut nu dorește această permanență..." Asta în primul rând, continuai eu (în paranteză fie spus
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
superioară față de celelalte națiuni ale lumii (Herder, 1991). În viziunile inspirate din Herder ă viziuni care, În general, i-au falsificat ideile, În special prin reintroducerea noțiunii de clasă pe care, spre deosebire de Kant, Herder a recuzat-o, ca un partizan Înverșunat al monogenismului speciei umane ce se afla ă, fiecare popor are „geniul” său, subînțeles fiind că unele dintre aceste genii sunt superioare celorlalte În ceea ce privește calitatea antropologică și vigoarea istorică. Multă vreme, chiar și științele sociale au recurs, Într-un mod
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]