852 matches
-
este Arcadii Avercenko. Din alte literaturi realizează, singur sau în colaborare, versiuni ale unor scrieri de Hervey Allen, Martin Andersen Nexö, Krishan Chandar, Upton Sinclair. Deși li s-a reproșat că păstrează întorsături de frază din originalul rusesc sau mai șchioapătă în folosirea timpurilor, versiunile lui D. au meritul fidelității și o anume acuratețe. A mai tradus cărți de muzicologie, arhitectură, pedagogie, medicină. Traduceri: Upton Sinclair, Iubire, ed. 2, București, 1926; Arcadii Avercenko, Povestirile unui cinic, București, 1937, Manual pentru leneși
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286828_a_288157]
-
încet și leneș fruntea mea cea liniștită.” (M. Eminescu, I, 42) Identitatea specifică a complementului predicativ realizat prin gerunziu rămâne implicită în planul semantic al celor două verbe: • complement predicativ: El merge uitându-se peste tot. • circumstanțial modal: El merge șchiopătând. Când se realizează propozițional, identitatea specifică a complementului predicativ este implicită în natura relației sintactice pe care se întemeiază (de dublă dependență) și în planul ei semantic: • complement predicativ: L-am văzut cum încerca să plece neobservat. • complement direct: Am
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
uneori exprimând fabulosul ireal "Ghimpi mi-au crescut în interior/ înțepând ceea ce ar fi trebuit să mă învelească", alteori în sărut "Spune-mi, dacă te-aș prinde-ntr-o zi/ și ți-aș săruta talpa piciorului,/ nu-i așa că ai șchiopăta puțin, după aceea,/ de teamă să nu-mi strivești sărutul?". De cele mai multe ori poetul încearcă să se depărteze de atingerile simțului fără nume, a acelei atingeri inițiatice învelișul cerebral, pereții sinaptici sunt atinși de univers mai ales noaptea "Cea mai
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
uneori exprimând fabulosul ireal Ghimpi mi-au crescut în interior/ înțepând ceea ce ar fi trebuit să mă învelească, alteori în sărut Spune-mi, dacă te-aș prinde-ntr-o zi/ și ți-aș săruta talpa piciorului,/ nu-i așa că ai șchiopăta puțin, după aceea,/ de teamă să nu-mi strivești sărutul? De cele mai multe ori poetul, ca reprezentant al Spiritului, încearcă să se depărteze de atingerile simțului fără nume, a acelei atingeri inițiatice învelișul cerebral, pereții sinaptici sunt atinși de univers mai
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
atât de coerent în scrisori, e descrisă cu umor, jucăuș, cu ironie. Biata Ly e un personaj pe care îl desprinde din ea însăși pentru a focaliza asupră-i compasiunea. Biata Ly își pierde dantura și suplețea pielii, biata Ly șchiopătează, biata Ly e luată în balon de necunoscuți pe stradă: Uite baba! Ceea ce rămâne din această disociere este însă un personaj care renaște din propria sa ardere. Corespondența cu fiica ei o remontează, îi irigă potențialul sleit de istorie, îi
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
satisfăcute, iar situațiile în care ele se produc sunt satisfăcătoare”1. Thorndike a alcătuit un inventar similar de stări de fapt iritante; de exemplu: absența hranei când îți este foame; câinele ținut în lanț, împiedicat să urmărească iepurele care trece șchiopătând; pisica reținută să prindă prada - cobaiul închis într-o cușcă închisă, dar transparentă; a nu te putea feri, fiind imobilizat la picioare, iar cineva îmbrâncindu-te peste un obstacol etc. A putut formula pe această bază legea de mai jos
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
suferi./ Ar fi trebuit să te-nspăimânt./ Dar nu-s Dumnezeu -Pedepsitorul/ - ci doar opera lui de pământ” (Romanță). Jocul e interzis, sentimentul de izolare și singurătate, suferința inutilă impun substituiri simbolice din ce în ce mai halucinant-coșmarești: „Pietricica spaimei/ mi-a intrat în talpă./ Șchioapăt tot mai tare/ prin această lume./ Cui să-i fie milă/ de-o cămilă șchioapă,/ chiar dacă deșertul/ n-are pic de apă?” Livrescul, sursă esențială de inspirație, filtru al trăirilor, nu sugrumă însă spontaneitatea și capacitatea asociativă. Perceperea lumii prin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286136_a_287465]
-
scenei sub forma unui raport auctorial. A doua propoziție prezintă deja o situație narativă personală. Gîndurile părintelui Conmee despre misiunea sa împreună cu asociațiile libere sînt redate în mod direct. Apoi părintele Conmee întîlnește un marinar cu un singur picior, care șchioapătă pe străzi, cerșind și care va fi întîlnit și de alte personaje în acest capitol. (Acest cerșetor invalid este unul dintre coordonatorii care fac vizibil sincronismul întîmplărilor de pe parcursul a nouăsprezece segmente mari din acest capitol.) Vocea naratorului auctorial nu
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
solare. O stare incantatorie și o aglomerare de suavități inefabile, o beție albă a simțurilor caracterizează aceste „jocuri de-a sfiala”: „spune-mi, dacă te-aș prinde-ntr-o zi/ și ți-aș săruta talpa piciorului / nu-i așa că ai șchiopăta puțin după aceea / de teamă să nu-mi strivești sărutul?”. Cum se vede, S. cultivă, în tradiția lui Eminescu, serafismul și, în consens cu poeții mai noi, redefinește mitologia orfismului. O populează, înainte de orice, cu vedeniile și cu jubilațiile sale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289876_a_291205]
-
un lung poem oniric în care o tipică temă romantică - comunicarea dintre universurile ireductibile - este tratată într-o fabulă fără grandoare și fără simboluri solemne. Fiul care stă de vorbă cu tatăl coborât de „dincolo”, un tată tânăr și suav, „șchiopătând din pricina marii lui singurătăți”, vine însoțit de o turmă de lei străvezii care asistă la acest dialog misterios și se transformă, în final, într-un scut pe care se culcă fiul, adică poetul, cel care imaginează o revenire mitică și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289876_a_291205]
-
are rol de structurare a întregului text poetic, ca în poezia Numi presimți? de L. Blaga sau întrun stănescian Poem din volumul O viziune a sentimentelor: Spunemi, dacă te aș prindentro zi / și țiaș săruta talpa piciorului, / nui așa că ai șchiopăta puțin, după aceea, / de teamă să numi strivești sărutul?... - În opera epică, interogațiile retorice sunt, frecvent, autoadresate, inserate în monologuri interioare ce sondează incertitudinile eroilor, dând glas unor dileme: Sunt ceasuri de când mă gândesc. Și nu pot face nimic. Să
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
altă direcție. În unghiuri drepte se află mașini Datsun ruginite, transformate în tejghele doldora de pături vechi, alămuri, găleți, perii, sacoșe, cărți. Pe aici trec tineri pe patine cu rotile, strecurîndu-se printre pietoni în cîrje, unii complet fără picioare sau șchiopătînd. Vizitatorul va fi impresionat de arta locală de a transforma banchete jupuite din mașini în scaune stradale, precum și de hotelurile luxoase păzite de oameni cu mănuși albe și costume gri, elegante. Pe ziduri sînt postere cu imagini ale unor martiri
by John Keane [Corola-publishinghouse/Science/1061_a_2569]
-
și forma antrenamentului sunt într-o strânsă legătură una cu cealaltă. Mai simplu, curba formei urmărește curba volumului într-un interval de timp de câteva săptămâni. De exemplu dacă încărcarea volumului în perioada de formare este la apogeu, forma merge “șchiopătând” după ea cu câteva intervale de timp în urmă. De-abia când volumul scade, atunci atinge forma sportivă apogeul. Dar și intensitatea are un rol important. În anumite perioade se lucrează cu o intensitate diferită, pentru a ajunge pe cât posibil
Tenis de masă : curs pentru studenții facultăților de educație fizică by Nicolae Ochiană () [Corola-publishinghouse/Science/91614_a_92361]
-
patruzeci de ani, era mai scurt decât toți oamenii scurți, cu capul de tot mare, cu fălcile ieșite și cu ochii înfundați în cap și îi ziceau Pupăză pentru că era cam tont de felul lui și umbla crăcit, încât parcă șchiopăta de amândouă picioarele. Pe omul viu oamenii îl evitaseră, și mort fiind vor proceda la fel. Discret se inserează în mintea cititorului ideea că altundeva se ascunde explicația pedepsirii atât de drastice a morarului. Oamenii veniți la priveghi, unde se
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
concert al valorilor, locul lui Vladimir Streinu este unul de frunte. Autorul Paginilor de critică literară nu se bucură de audiența postumă călinesciană și credem că nici n-ar trebui făcută o asemenea comparație. În planul valorilor spirituale orice comparație șchioapătă. Vladimir Streinu este și rămâne un critic important al literaturii noastre prin valoarea de exemplaritate a operei, prin viziunea cuprinzătoare și capacitatea de evaluare, prin conștiința morală și eleganța scrisului. Disociind mereu între valoare și non-valoare, între talent și impostură
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
de-al patrulea rege În afară de cei trei bărbați înțelepți care voiau să adore pruncul din ieslea Betleemului, a pornit la drum și un al patrulea rege. Voia să-i dăruiască pruncului trei pietre prețioase. Însă, deoarece animalul său de povară șchiopăta, nu ajunse la timp la punctul de întâlnire stabilit. Totuși porni singur spre iesle. Dar sosi prea târziu. O sărmană mamă, ce nu se lăsa mângâiată, îi povesti despre uciderea îngrozitoare a copiilor din Bethleem, măcel căruia îi căzuse și
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92856]
-
le-ai evocat în cărți. De ce condamni pe alții? Am luat spusa lui ca pe o glumă puțin acidă și am argumentat că, prin includerea amintirilor în multe dintre scrierile mele, le-am asigurat perpetuarea peste veacuri. Primăvară Primăvara venea șchiopătând țopăit Ca un iepure de alice lovit Și când o credeam definitiv instalată, Ne trata cu brume, ploi reci și cu zloată. Primăvara, cu șovăielile și capriciile ei, venea și, odată cu ea, se apropia sărbătoarea Paștelui. Pentru noi, copiii, Paștele
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/83169_a_84494]
-
om. Aceeași blândețe a inimii i se vede în purtarea lui cu tesalianul Euripil. Doar el în toată Iliada are o asemenea purtare cu un războinic rănit: deși se grăbea să se întoarcă la Ahile, când îl vede pe Euripil șchiopătând, lovit de o săgeată în coapsă, i se face milă, se oprește, îl ia în brațe, îl duce în cort, îl întinde pe o piele de bou, îi scoate săgeata, îi spală rana și pune pe ea un balsam liniștitor
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
vin la voi în haine de oi, iar pe dinlăuntru sunt lupi răpitori"10, deci aceea a unui animal "viclean și rău"; a doua sa natură, nici ea pozitivă, e următoarea: "când un lup întâlnește un om, se preface că șchioapătă, deși nu are nici o rană la picior; inima sa este șireată și nu se gândește decât la pradă"11. Să ne întoarcem la Lupul lui Cantemir. Ceea ce îl caracterizează înainte de toate este prețul pe care îl pune pe cuvinte. El
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
să-l tempereze. Veselia și distracția continua până în momentul în care bătrânul Conte Monterone își face apariția în sala de bal. Fiica sa fusese sedusa de Duce și el a venit să denunțe insultă și să condamne libertinajul Ducelui. Rigoletto, șchiopătând, se strecoară lângă bătrân și îl abordează în bătaie de joc. Vehemență lui Monterone îl obligă pe Duce să dispună arestarea acestuia. Bătrânul îi reproșează Ducelui lașitatea, iar bufonului îi aruncă blestemul unui tată. Rigoletto este înspăimântat de deznodământ în timp ce
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
Nenorocitul om credea că nu mai are scăpare, însă fiara se apropie încet, scoțând niște urlete de durere, ca si când ar fi cerut ajutor. Androcles a prins curaj și s-a apropiat mai mult; el a observat că leul șchioapătă, având o rană la picior. Sclavul luă laba leului în mână, îi umezi rana cu salivă, ca un doctor, și-i trase un spin mare care intrase în călcâiul animalului. Leul suspină adânc, Androcles apăsă pe umflătură, curăță rana, o
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
Eu și Marin nu reușeam să ieșim dintre linii, blocați de niște lucrători care transportau traverse și unelte. Cu greu urcarăm pe bordura peronului dintre linia a doua și a treia. Căutam prin întuneric uniforma vreunui gardian sau soldat. Marin șchiopăta și gemea înfundat. Ce facem, măi Marine? Tu, ce zici să facem, măi Virgile? Măi Marine, dacă rămânem mult aici, este ca și când am fi intenționat să fugim din convoi. Să anunțăm Poliția Gării ce ni s-a întâmplat. Măi Virgile
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
dintre două state, în care pe teritoriul unuia, există circa 1,6 milioane de persoane de etnie ungară, în vreme ce, la rândul ei, România are doar 10.000 de persoane de etnie română în celălalt stat și, astfel, caracterul bilateral (sinalgamatic) șchioapătă încă de la început (interesul reciproc nu poate exista)7; am rămas cu impresia că Partea română a zgândărit problema și abia aștepta să negocieze. Prevederea "recunoscând că minoritățile naționale constituie o parte integrantă a societății din statul în care trăiesc
[Corola-publishinghouse/Administrative/1540_a_2838]
-
vaci în semnele urbane, Bîlca băiatul urcat din oraș cu sora lui, fuste în crețuri colorate, e dintre țigani, o să rămînă la cărat gunoaie în saci și pungi urîte. În sala de așteptare Adjud liniște, un călător, doi cîini, unul șchioapătă, aștept ceva de la voi, liniștea hrănește, bîrîitul de la neoane, lipăitul pe ciment al pretendenților, rumoarea de afară. În tren spre Tecuci aproape noapte, vreme uitată în altă parte, amurgul ștergerii ei din evidențe în libertatea climatului neutru, mîna streașină la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
încuviință Hartley, e o scoarță făcută din petice. — O... ce? — O scoarță din petice. Ben le confecționează. Deschise ușa camerei de zi. Fitch se ridică mai greoi și acum când se apropie ca să mă conducă la ușă, am văzut că șchiopăta. Mi se adresă: — Luați-o dumneavoastră înainte. Eu am un picior cam poznaș. O veche rană din război. În timp ce străbăteam holul întunecat, îndreptându-mă spre scânteierea orbitoare a ochiului oval de sticlă din ușă, am repetat: — Trebuie să rămânem în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]