823 matches
-
clipe avui o dublă revelație. Matilda vorbea la telefon, dar cu o expresie care mă făcu să-mi bată inima. Chipul ei era inundat de o fericire pe care o credeam îngropată în sufletul ei, vocea îi era tainică și șoptită, corpul îi era aplecat înainte în fotoliu ca și când ar fi fost țintuită, fascinată de ceea ce i se spunea. Stătea cu spatele la mine, dar deodată ea simți că era privită și ascultată, mai spuse un cuvânt și închise imediat. Se întoarse spre
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
ies, dom'doctor. Dacă aude al meu că ai pus mâna pe mine mă omoară!"' Gelozie primitivă și cretină, gândii și nici măcar nu mai fusei atent să aud cum s-a sfârșit toată chestia... "Acolo, reîncepu Matilda cu un glas șoptit, semn că trebuia să fiu atent, că o să mor de râs, fiecare gravidă își alege un ginecolog s-o asiste, să aibă adică mai multă grijă de ea să nască ușor, să nu se chinuie mult. Îl alege de-acasă
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
că nimic din ea nu-mi atrăsese atenția, nu era nici frumoasă, nici urâtă, nu era nici diformă, nici statuară, mâinile ei, care îmi întindeau pe masă hârtii la control, nu erau nici butucănoase, nici diafane, vocea, nici timbrată, nici șoptită... debitul doar îmi păruse vag excesiv ("de ce o fi vorbind asta prea mult?" gândisem fără să fiu prea sigur că nu mă înșelam). Nu părea nici doamnă, nici domnișoară, oricum, nu purta verighetă, dar asta nu însemna că nu fusese
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
și eu în biroul meu și deschisei ușa spre al ei, să văd dacă plecase. Tocmai vroia să plece, stătea în picioare și încuia Fichetul. Vîrî cheile în geantă. Dar vocea cu care mi se adresă era alta decât cea șoptită sus, ca și când nu ea îmi sugerase acea discretă complicitate, care, ca să zic așa, era al doilea "eveniment" după întoarcerea ei de la mare. "S-a terminat?" zise. "Nu... Credeați, zisei cu ironie, că..." "A! Nu, mă întrerupse, dar n-ați observat
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
mereu, reluă, ar fi zis el despre mine că nu știu să leg două vorbe." " Da, convenii, chestiune insolubilă la vârsta aceea, când dialogul e încă un secret apăsător." " Totuși mi-ai creat două complexe, spuse ea, cu o voce șoptită și cu o ironie de astă dată de tandru alint. Puternică personalitate, o nenorocire pentru o femeie, contemplă ea pentru sine aceste cuvinte. Vorbăreață! Eu nu sânt vorbăreață! Și nu mi-a spus nimeni până acum că ași avea o
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
întrebat eu complet derutată. —Nebuna de Anna e în sufragerie și nu are habar de interfonul ăsta, așa că o să creadă că aude voci, mi-a explicat Helen nerăbdătoare. Acum taci din gură! După care a luat-o din nou cu șoptitul și cântatul. I-a spus Annei că e ghidul ei spiritual și că trebuie să fie amabilă în mod deosebit cu sora ei, Helen, și o mulțime de alte chestii. Și-a petrecut vreo jumătate de oră îngenuncheată pe podea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
încât propunerea asta a scos-o de tot de pe șine?“ — Deci e în regulă dacă îți împrumut mașina ca să mă duc până la supermarket să cumpăr câte ceva? am întrebat-o cam agitată. — Dacă trebuie, mi-a răspuns ea cu o voce șoptită și resemnată. Dacă trebuie. Și poți să-mi împrumuți și niște bani? N-am decât lire sterline, am mai rugat-o. — La supermarket acceptă și cărțile de credit, mi-a replicat ea rapid. Mențiunea referitoare la bani o readusese în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
trebui să plec, a zis el. —Bine, am spus. Bine. Întoarce-te la hotel (hotel! ce glumă!) și aranjează să ne fie trimise actele apartamentului, da? Apoi putem să ne întâlnim mai târziu. —Bine, mi-a răspuns el tot pe șoptite. Abia așteptam să-l văd plecat. Era deja prea mult. În sfârșit, se întâmpla. Se terminase într-adevăr. Rezolvasem problema ca niște persoane civilizate. Mult prea civilizate, după părerea mea. Toată întrevederea avusese un aer de irealitate. Era oribil. —Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
copil în brațe, oprind apoi, cu prima ocazie, ca să-și refacă stocul de băutură. Odată ajuns în camera copilului, Hugo l-a așezat pe Theo confortabil în pătuț. Băiețelul s-a cufundat în somn cu un suspin fericit - un sunet șoptit care l-a umplut pe tată cu sentimente de tandrețe și ușurare. Hugo a rămas lângă pătuț, preț de-o clipă, mângâind căpșorul inconștient. Momentul în care Theo era culcat și învelit era preferatul lui Hugo. Și asta nu numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Grindelwald, după câte se părea. Începuse să cânte un cântec tradițional elvețian, Mei Biber Hendel, care aducea cu cloncănitul unei curci. De la o masă vecină, plină cu oameni de afaceri thailandezi, ni se aruncau priviri piezișe și se făceau comentarii șoptite. Am știut că marele final venise când și-a lăsat capul În jos până a ajuns cu fruntea pe masă și acolo a rămas până când au venit chelnerii și l-au ridicat de subsuori și l-au târât până la mașina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
istoria relațiilor noastre îmi șoptise, la un pahar de bere, că ar fi fost văzută odată în zori de zi părăsind, furișându-se discret prin geamul, locuinței închiriate de ofițer în imediata apropiere a stadionului orășenesc. Nu știam dacă episodul șoptit era sau nu adevărat; în schimb, mă copleșea un sentiment de tristețe nedefinită de fiecare dată când o întrezăream stând la geam de parcă aștepta să se producă o minune. Ce fel de minune anume? Habar nu aveam. Destinul care nu
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
mișcându-se dincolo de zid, fără nici un zgomot. Mâna se deplasă Încet spre stânga. - Câți sunt? mai Întrebă Amir. - Nu știu. Văd primejdia, nu imaginea ei. Roșu. - Ce Înseamnă roșu? - Înseamnă că vin pentru noi. Nogodar asistase tăcut la acest dialog șoptit. Vedea, din nou, că totul devine real. Tabloul prindea viață. Nimeni citea viitorul. Era un Clarvăzător. Totul era exact așa cum spuneau previziunile. La Început se Îndoise, dar făcuse ceea ce trebuia să facă, În cazul În care copilul era Într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Shaolin greutățile puse pe brațe și genunchi În dificilele poziții zhuang, cele În care nu trebuiau decât să stea, așteptând ca timpul să treacă prin ei, dându-le forță și rezistență. - Ești apăsat de gânduri, Oan-san, se auzi vocea aproape șoptită a maestrului Shan Bao. Deși e iarnă grea, simți apropierea plecării... - Așa e... răspunse tânărul. Mă gândesc la plecarea asta de șaisprezece ani. Dar parcă totul În jurul meu s-a schimbat. Parcă lumea e alta. Și eu sunt altul. - Vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Frassetti? Mai putea, oare, căpitanul Oană să se ridice și să țină În mână faimoasa lui spadă de Toledo? Încet, aproape neobservat, mâna stângă a căpitanului urcă spre umăr și strânse mâna lui Amir. Asistența auzi, apoi, un singur cuvânt șoptit: - Luptă! Amir răspunse strângerii de mână și spuse, privindu-l În ochi pe căpitan. - În fața lui Tengri m-ai iertat și m-ai recunoscut drept fiu. Îți mulțumesc pentru iertare. Din această clipă orice dușman al tău este și dușmanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
fost strânse și depozitate în sala de ședințe. Biroul părea acum pustiu și 111 neprimitor pentru ochiul meu obișnuit cu tabloul și cărțile voluminoase, cu coperțile roșii care ocupau toate rafturile micii biblioteci. Ce facem cu ea?, am auzit vocea șoptită a secretarului pe holul primăriei. Despre mine era vorba. Nu i a răspuns nimeni. Pe hol se auzeau pași. Priveam pe geam din spatele perdelei. Coborau tăcuți scările. S-au oprit câteva minute în drum și au purtat o discuție scurtă
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Și spui că popa ăla din comună vrea să fie membru de partid?, m-a întrebat pe un ton serios. Așa mi-a spus, tovarășe secretar. Ia vino mai aproape să-ți arăt ceva, mi-a spus cu glas aproape șoptit. Lângă geam avea un dulap cu două uși. Pe unul dintre rafturi era un seif mic. A deschis seiful și a luat un dosar cu arc pe care l-a deschis. Dintr-un prosop de borangic a scos la vedere
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
-o. -Toți suntem actori și actrițe, Codrine. Chiar și tu. Pe scena acestei lumi ingrate. -Nu credeam să am atâta răbdare cu o femeie, îmi ziceam eu în minte. Ce capricioasă! Privea marea în depărtare continuu. Vocea ei era când șoptită, când sinceră, când în afara rolului. Deși ne vedeam destul de des, luni de zile nu am aflat prea multe detalii despre viața ei. Nu povestea nimic despre ea, sau despre trecutul ei. Descuraja orice tentativă a mea de întrebare în
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
și cu pălării de stradă, de clinchetul clopoțeilor pe odăjdiile de catifea ale manuscriselor așezate pe un postament cu două picioare. Era întuneric și nu eram decât câțiva și obișnuiții ponosiți din fiecare seară, diverse fețe și voci bătrâne, horcăite, șoptite, șuierătoare, cârcotitoare, mii de voci adunate zgomotos într-una singură, cântând în ivrit rugăciunile de seară. Dingbat și Einhorn au trebuit să fie împinși de la spate când le-a venit rândul să recite Kaddish-ul orfanilor. Ne-am întors în Packardul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
mamaie! Voi, copii, vă duceți la bunica voastră? ( sala: Da! ) Și eu mă duc și de multe ori dorm cu mamaia. O iubesc, o mângâi și o adorm, așa cum mă adormea și ea când eram mai mică, cu poveștile ei șoptite, până ne fura somnul pe amândouă. Sărut mâna la toate bunicile din sală! Și vă declar solemn, în numele tuturor nepoților, că vă iubim și vă prețuim nespus de mult. Bunica este, poate, cel mai frumos dar al copilăriei. Să-l
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
el, șoferul se gîndește să atace direct: Știi, domnișoară, uneori, cînd întîlnesc o imagine frumoasă, unor șoferi li se întîmplă să uite de volan. O secundă, două...., trei... și.... Vîrful pantofului își rărește ritmul, uitînd de muzică, atent la vorbele șoptite, pe care le punctează prin mici zvîcniri. Șoferul continuă să privească înainte, întrecîndu-se pe sine în arta de a conduce. Nevastă-mea, spre exemplu, spune el după un timp, cu aer de mare povestitor cînd călătorește cu mine, stă întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
surîs, șoptindu-i: "Ești un copilaș", iar din clipa aceea nu i-a mai zis pe nume decît foarte rar, strigîndu-l cu un inegalabil "copilaș", căruia Mihai îi răspundea printr-un Simoon, rostit cu o plăcută inflexiune a vocii abia șoptită, vibrînd în tăcerea nopții pe străzile pustii, aurite de luna plină. O noapte întreagă a avut impresia că a regăsit-o pe Doamna Ana, femeia din anul întîi de facultate, matamorfozată, cenușăreasă care lăsase ascunsă undeva recuzita de femeie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Uită-te bine la tine, dar nu aici; acasă, într-o oglidă mare; ba nu acasă; vino la mine, îți cumpăr una anume și-ai să vezi ce crin alb și îmbătător ești... Vorbele lui Mihai au fost tot mai șoptite, iar tonul lui, cît mai jos, așa cum a fost învățat cîndva că se spun vorbele de dragoste. Și-n tot timpul acesta, mîna lui, care s-a oprit pe sînul femeii, a atins mamelonul, iar acum îl simte întărindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
sătulă de atâta minciună și atât de furioasă pe tine din cauza a ceea ce se întâmplase în cursul după-amiezii, răspunse Georgie. Ar fi fost mult mai bine dacă m-ai fi lăsat să dau ochii cu Antonia. Toată discuția noastră pe șoptite și felul cum m-ai expediat pe ușa din dos, de parcă te-ar fi prins cineva sărutându-te cu servitoarea, m-au umplut de scârbă. Totul mi s-a părut detestabil, Martin. Spuse toate acestea cu glas răgușit și încărcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
să își închipuie tocmai asta, am spus, și de ce s-o fi ostenit să vină după tine și să te facă să mărturisești? — Oricine ar fi putut să își închipuie tocmai asta, zise Georgie. Probabil ne-a auzit vorbind pe șoptite. Cât despre motivul pentru care a venit după mine, habar n-am. — N-ai întrebat-o? Sigur că nu, răspunse Georgie râzând sec, gutural. Așa cum ți-am mai spus, artileria ei grea mă depășește. Și oricum, după ce am spus tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
urbei (edificiu altădată arătos, prestigios, impozant și plin de glorie, acum demolat integral, cu excepția tribunei principale, generatoare încă de secrete nostalgii, printre suporterii fideli a echipei municipale de fotbal, a găzarilor) și se îndreptau in corpore, supunându-se sugestiei angelice șoptite, dar hotărâte, spre fosta Tăbăcărie și spre Bariera Oborului, către malul pârâiașulul Dâmbu, de la periferia spațiului orășenesc civilizat și într-un sens de parcurs diametral opus, topografic, tronsonului de scăpare pe care Avocatul îl va fi stabilit cu ai săi
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]