1,163 matches
-
din urmă o planetă pe care părea să o protejeze flota inamică. După terminarea bătăliei, Maezr îl informează pe Ender că toate bătăliile au fost de fapt reale, ordinele copiilor fiind transmise flotei actuale, ajutând-o să distrugă planeta de baștină a inamicului și punând capăt războiului. Povestirea a fost extinsă ulterior, devenind romanul "Jocul lui Ender". Deși acțiunea principală este aceeași, romanul aduce multe elemente originale. Romanul furnizează o istorie detaliată a lui Ender și a conflictului interstelar cu gândacii
Jocul lui Ender (povestire) () [Corola-website/Science/323424_a_324753]
-
28 martie 1948, Biled, județul Timiș) este un scriitor de limba germană originar din Banat, România. La vârsta de trei ani, în 1951, familia sa a fost deportată în Bărăgan. Abia în 1956 familia sa a revenit în localitatea de baștină, împreună cu el. A urmat gimnaziul la Timișoara, după care a urmat studii de germanisstică și romanistică la Universitatea din Timișoara. Între 1971 și 1979 a fost redactor sportiv la redația locală a ziarului Neuer Weg din Timișoara. În noiembrie 1980
Johann Steiner () [Corola-website/Science/314005_a_315334]
-
Verona, deși opiniile recente ale cercetătorilor indică Lucca sau castelul de Porcari, situat în apropierea acesteia. Bazându-se pe fluența cu care Matilda vorbea limba germană, unii autori au considerat că ea s-ar fi născut în Lorena, provincia de baștină a mamei sale. Matilda a fost cel mai tânăr dintre copiii părinților săi, însă tatăl ei a fost asasinat în 1052, iar doar un an mai târziu sora sa mai mare, Beatrice (numită astfel după mama lor) a încetat de
Matilda de Toscana () [Corola-website/Science/324696_a_326025]
-
anumite ritualuri și sacrificii religioase pentru pomenirea celui mort. Transmisiunea bunurilor succesorale se făcea fie pe cale legală, fie pe cale testamentară. În cadrul moștenirii legale, copiii legitimi și adoptivi (atât băieții cât și fetele) aveau o vocație succesorală egală asupra bunurilor de baștină (ocine, dedine) sau care au fost cumpărate de părinții lor decedați. Copiii naturali veneau numai la moștenirea mamei lor. Copilul vitreg avea aceleași drepturi de moștenire ca și cel din cadrul familie, dar numai la succesiunea părintelui bun, nu și la
Moștenire () [Corola-website/Science/325802_a_327131]
-
Actul de danie a lui Ștefan al II-lea din 6 martie 1443, prin care voievodul întărea lui Mihul pisar mai multe pământuri și sate, precum și prisaca lui Vrabie de pe râul Cotovțea (Bîc). Anume această prisacă se consideră a fi baștina viitoarei localități Temeleuți. Mihul Pisar (Mihai), era fiul lui popa Iuga. A deținut următoarele dregătorii: Grămatic 25 decembrie 1422 ; logofăt și pisar (scrie și hrisoave) 30 ianuarie 1425 - 30 mai 1443; logofăt 29 noiembrie 1443 - 30 iunie 1456 (cu întreruperi
Temeleuți, Călărași () [Corola-website/Science/305868_a_307197]
-
mai multor decenii cu elemente aduse de pe întreg teritoriul Transilvaniei, a atras după, cum era și firesc o restructurare capitală și în domeniul artei populare. Fiecare nou venit a adus cu sine elementele culturii materiale și spirituale ale ținutului de baștină, elemente ce s-au contopit ulterior într-un tipar comun, o sinteză a tot ce a fost mai valoros, o artă populară îmbogățită și cizelată pe parcursul anilor de creatori locali rămași anonimi. Nume de creatori populari racoviceni au ramas doar
Arta populară a comunei Racovița () [Corola-website/Science/313186_a_314515]
-
au editat opera lui Petre Ștefănucă în două volume. Petre Ștefănucă este inclus în „Dicționarul scriitorilor români din Basarabia din 1812-2006“. În memoria lui Petre Ștefănucă, un liceu, o stradă și biblioteca publică orășenească din orașul Ialoveni (localitatea sa de baștină) îi poartă numele. În fața liceului a fost instalat bustul său. În anul 2006, Poșta Moldovei a pus în circuit un timbru poștal cu chipul lui Petre Ștefănucă. Petre Ștefănucă este autor al unor studii valoroase, printre care se pot aminti
Petre Ștefănucă () [Corola-website/Science/299990_a_301319]
-
străjuind Ahu Te Pito Kura, lângă Anakena, si care are în centru un bolovan rotund, erodat de ape, similar celor din Noua Zeelandă. Pascuanii de astăzi spun ca piatra rotundă a fost adusă de către Hotu Matu'a din țară să de baștină. Totuși, geologii sunt de părere ca piatra are o origine locală, ceea ce coincide cu vechile tradiții orale care povestesc cum această a fost descoperite de către clanul care a ocupat Vinapu și a fost folosită pentru a delimită pământurile clanului. Apoi
Insula Paștelui () [Corola-website/Science/302679_a_304008]
-
am pălmuit singur și am Întrebat: Oare de ce am mai plecat? Șomaj și uși Închise găseam și acasă, În eterna și frumoasa mea Românie. Toate aceste dezamăgiri mă determină să plănuiesc declanșarea procedurilor pentru revenirea la matcă, În țara de baștină, unde mă așteptă mormintele sfinte ale strămoșilor mei, enigmatici și cuminți. Din păcate, constat că circul ideologic și doctrinar de acolo se lărgește permanent, face inundații. Criza economică este accentuată de crizele politice și morale, care se țin lanț, ducând
Editura Destine Literare by Ion Anton Datcu () [Corola-journal/Journalistic/81_a_344]
-
ce ajunseseră din timpuri străvechi la Urali (Robert Vermaat, www.vortigernstudies.org.uk). Daoii au fost menționați pentru prima dată În scris pe „inscripția daiva” a regelui persan Xerxes (486-465 Î.H.). Aceștia formau o satrapie subordonată regelui, locul de baștină fiind regiunea de jos a râului Sardaria, unde se Învecinau cu geții-masageți (ibid.). Că este vorba de populații Înrudite foarte strâns cu dacii din Munții Orăștie nu ne Îndoim, căci ei aveau același stindard, balaurul cu cap de lup. Urmașii
Editura Destine Literare by Marius Fincă () [Corola-journal/Journalistic/99_a_394]
-
majoritate, însă, s-a stabilit în principatul vecin, alcătuind acolo - cum se va vedea - o nouă comunitate. Imigrări în Moldova au mai avut loc în sec. XVI-XVII, cînd existența populației armene care-și pierduse statalitatea pe teritoriul patriei sale de baștină devenise nesigură și periclitată de năvăliri și stăpîniri străine. Din sec. XIX, cînd numărul total al armenilor ajunsese la 5.000, a început o diminuare a acestei populații, ca o consecință a scăderii comerțului în Bucovina ocupată de austrieci, în timp ce
Armenii din România () [Corola-website/Science/304593_a_305922]
-
voi putea călca pentru prima oară după 28 de ani (!) pragul primei mele case, cumpărată cu multă sudoare, confiscată de comuniști și ținută în posesie de urmașii nedeclarați ai acestora...Voi reveni la acest subiect. Veștile despre țara mea de baștină, tara copilăriei și tinereții mele sunt alarmante. Fără să vreau, mi-au ajuns la ureche fel de fel de zvonuri, teorii, ipoteze, știri contradictorii... Astfel, tot felul de întrebări m-au frământat pe drum: Va mai deveni România o țară
Editura Destine Literare by Alexandru Cetățeanu () [Corola-journal/Journalistic/94_a_144]
-
crizei materiale prin care trecea familia, el este transferat într-o școală mai depărtată de satul natal. Aici el își urmează studiile, exersând în permanență pictura și studiind istoria artelor. În 1944 Igor Vieru se întoarce în locurile sale de baștină și lucrează un timp învățător la Horodiște. Încă de pe atunci Vieru se manifestă drept un entuziast și pasionat educator al gustului estetic la elevi. Face primii pași spre creația sa artistică executând o galerie de picturi mici pe sticlă, asemenea
Igor Vieru () [Corola-website/Science/299995_a_301324]
-
fostul comitat Solnoc Dăbâca - azi județul Bistrița-Năsăud), fiind primul din cei 14 copii ai învățătorului Vasile Rebreanu și ai Ludovicăi (născută Diuganu). În tinerețe, mama sa (1865/1945) era pasionată de teatru, fiind considerată "primă diletantă" pe scena Becleanului de baștină. Ambii părinți constituie modelele familiei Herdelea care apare în "Ion", "Răscoala", "Gorila", etc. În anul 1889 familia Rebreanu s-a mutat în comuna Maieru, pe valea Someșului Mare. Potrivit afirmației scriitorului: "În Maieru am trăit cele mai frumoase și mai
Liviu Rebreanu () [Corola-website/Science/297590_a_298919]
-
16 august 1910, eliberat din închisoare, Curtea tribunalului de Apel consideră că delictul a fost ispășit după cele șase luni de temniță. S-a angajat ulterior ca ajutor de notar în Măgura Ilvei, apoi în Nimigea, în zona lui de baștină. Din București a primit vestea că piesa "Osânda" "va fi pusă în citire", ulterior, însă, a fost respinsă. În toamna anului 1910 se afla într-o situație materială precară. A avut convingerea că nu stăpânește cum se cuvine limba literară
Liviu Rebreanu () [Corola-website/Science/297590_a_298919]
-
fi tradusă prin "lângă colț", după numele orașului Cuturi (Cuti), care la rândul lui înseamnă „colț”. Începuturile în zonă le fac dacii întinși în nord până la Vistula. Rezultat al romanizării populației dace (carpe) din aceste părți, românii erau locuitori de baștină în Galiția, lor adăugându-li-se imigranți români din Transilvania. După Alexandru Boldur, români alungați din Transilvania (probabil de triburile venite ale ungurilor) și-au îndreptat exodul lor silit probabil în direcția nord-est deoarece curând după aceea apar știri despre
Pocuția () [Corola-website/Science/303914_a_305243]
-
în paginile referitoare la campania lui Xerxes, că în armata persană, în grupul pedestrașilor recrutați pe coasta Traciei, se găseau și pieri. Strabon îi plasează pe pieri și pe versantul de nord al muntelui Olimp. Din vechea lor regiune de baștină, pierii au adus aici cultul unor zeități ale muzicii de origine tracică (ca melodie, ritm și instrumente). Tot Strabon informează că grecii numeau "muzele" și "pieride". Poetul latin Ovidiu utilizează în "Triste" expresia "corul pieridelor".
Pieri () [Corola-website/Science/317918_a_319247]
-
valea Begheiului, se găsește frumoasa localitate Margina. Numele însuși este sugestiv, pentru că satul se află efectiv la marginea Banatului, înaintea trecătorii spre Ardeal. Atestată documentar din 1365, mai multe studii asupra istoricului așezării sugerează că aici a fost locul de baștină al Elisabetei, mama lui Iancu de Hunedoara. La 1437 regele Albert al Ungariei o zălogește huniadeștilor, împreună cu districtul omonim, drept recompensă pentru eforturile militare și financiare făcute de aceștia pentru apărarea cetăților de la vadurile Dunării. La acea dată, Margina apare
Biserica de lemn din Margina () [Corola-website/Science/311890_a_313219]
-
Me" a lui Timbaland, acesta devenind al treilea hit #1 al ei în Statele Unite și al doilea în Marea Britanie. Pe 16 februarie 2007, Furtado a plecat în turneul mondial Get Loose. S-a întors în martie în orașul ei de baștină, Victoria, pentru a susține un concert la Save-On Foods Memorial Centre. În onoarea vizitei sale, oficialitățile orașului au declarat ziua de 21 martie 2007, prima zi de primăvară, "Ziua Nelly Furdato". Pe 1 aprilie, a fost gazda premiilor Juno 2007
Nelly Furtado () [Corola-website/Science/303505_a_304834]
-
confruntă. Însă un alt pericol vine din partea doctorului Alkad Mzu, creatoarea temutului 'Alchimist' (o armă de distrugere în masă), care a evadat din Seninătate și pare a căuta să se răzbune pe Omuta, lumea care i-a distrus planeta de baștină, Garissa, în urmă cu treizeci de ani. Șoimul de vid "Oenone" ajunge pe Jupiter și, în timp ce asistența medicală și consilierea psihologică încep vindecarea lui Syrinx, Consensului Jovian îi sunt transmise informațiile de la Laton și cele despre evenimentele de pe Atlantis. Conștientizând
Alchimistul neutronic () [Corola-website/Science/323102_a_324431]
-
lui. O rasă extraterestră cu care omenirea se luptă la un moment dat pentru controlul unei colonii miniere. În lupta cu această rasă moare unul dintre membrii Bătrânilor Bășinoși, Maggie. Rasă extraterestră aliată cu Uniunea colonială, a cărei planetă de baștină este Qui. Ființe asemănătoare unor găini, aflate într-un război continuu cu eneshanii și oamenii, pe aceștia din urmă considerându-i o sursă delicioasă de carne. Obțin de la Consu tehnologia cu tahinoni de detecție a salturilor, care le oferă un
Universul „Războiul bătrânilor” () [Corola-website/Science/323734_a_325063]
-
însă, istoriografia modernă inclină a-l considera ca fiul lui Radu (Dragomir) fiul lui Vlad cel Tânăr (Vlăduț), pretendentul care s-a ridicat domn la moartea lui Neagoe Basarab împotriva lui Teodosie. În sprijinul acestei afirmații vin dovezile referitoare la baștina lui cât și la partida boierească ce o reprezenta așa cum vom vedea mai jos. Mult timp s-a considerat că acel Slatina se referă la Slatina din județul Olt, însă istoricul Ion Donat demonstrează că „[...]termenul de "Slatina" din cronică
Vlad Vintilă () [Corola-website/Science/298719_a_300048]
-
a revenit orașului Bhubaneswar. În statul Orissa locuiesc 62 de grupuri etnice, ale căror sate sunt împrăștiate în zone aflate departe de principalele rute de transport. Locuitorii acestor așezări trăiesc din agricultură. Unii dintre ei și-au abandonat locurile de baștină pentru a munci în industria minieră, care joacă un rol important în acest stat. Orissa ocupă un loc de frunte în India din punctul de vedere al extracției de crom, mangan, dolomită și grafit
Orissa () [Corola-website/Science/304699_a_306028]
-
imnuri liturgice din religia iudaică. Aramaica se înrudește cu ebraica așa cum spaniola se aseamănă cu portugheza. Diferențele dintre aramaică și ebraică sunt mai mari decât acelea dintre dialecte; de aceea cele două sunt privite ca două limbi distincte. Locul de baștină al aramaicii a fost Mesopotamia, în ebraica Aram Naharayim, adică „Aram dintre fluvii”. Triburile de aramei numite caldei, au locuit fie la sud de Babilon, în jurul orașului Ur, fie in Mesopotamia Superioară între râul Chebar (Khabur) și marea cotitură a
Limba aramaică () [Corola-website/Science/302455_a_303784]
-
Tiatus. În Historia Augusta scrie că în timpul lui Commodus, triburile de mauri și de daci au fost învinse, iar Dio Cassius scrie că Sabinanus a adus sub ascultare 12 000 de daci din vecinătate, fiind alungați din țara lor de baștină, făgăduindu-le că le va oferi pământ în Dacia. Dio Cassius amintește că Dacia a fost amenințată cu invazia în timpul lui Caracalla și Macrinus, provincia fiind pustiita, precum și în timpul lui Maximus Tracul ce a purtat războaie cu dacii. Decius, Gallienus
Dacia romană () [Corola-website/Science/296675_a_298004]