526 matches
-
socoti că e inutil să mintă și speră că, dimpotrivă, va ieși din impas, sau cel puțin va câștiga timp, apelând la nume răsunătoare. — Nu, suntem soli. Mergem în valea Rhonului, cu un mesaj de la Atila pentru Gundovek. — Gundovek, regele burgunzilor? — Chiar așa. El însuși. Omul își scărpină gânditor barba. — Ia te uită ce ți-e dat să vezi prin părțile astea: soli huni pentru Gundovek! Acum cercul bagauzilor se strânsese și mai mult. Cei doi care îl escortau pe Gomer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
fusese al lui Gomer. își reluară călătoria și merseră până la lăsarea serii, pentru a se opri, în cele din urmă, pe un mic platou ierbos, aplecat deasupra unui torent spumegător. Pentru a nu atrage atenția bagauzilor ori a vreunei patrule burgunde, se lipsiră de foc și mâncară doar carne uscată și sărată. încă zguduit de spectacolul sângeros la care asistase, Audbert nu spuse nici o vorbă până când Balamber, în vreme ce se pregătea să se culce învelit în mantaua sa de oaie, îl chestionă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
nu și-au plâns atunci fiii! Azi, după atâția ani, trebuie să recunoaștem că războiul pe care l-a purtat Gundikar împotriva romanilor din Belgica a fost o treabă nesăbuită. Cu hunii atât de aproape tot timpul și de amenințători, burgunzii ar fi făcut mai bine să caute să se alieze cu Etius, nicidecum să-l provoace și să-l împingă să-i dezlănțuie împotriva lor pe monștrii aceia sângeroși. Astăzi, când suntem și mai puțin .la număr, prietenia și protecția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
braț: — Ai spus bine, Waldomar! Nu avem de ales, dar pentru o clipă m-am temut că n-o să răzbim. Și de data asta, poziția lui Reinwalt a fost hotărâtoare. Dacă el e cu tine, vor fi și celelalte comunități burgunde dintre Rhon și Rin. Oricum, cred că și în celelalte adunări vor fi luate asemenea hotărâri. Gundovek are ultimul cuvânt, dar sunt sigur că nu va lăsa ca burgunzii să fie striviți pentru a doua oară de lupii aceia păgâni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
hotărâtoare. Dacă el e cu tine, vor fi și celelalte comunități burgunde dintre Rhon și Rin. Oricum, cred că și în celelalte adunări vor fi luate asemenea hotărâri. Gundovek are ultimul cuvânt, dar sunt sigur că nu va lăsa ca burgunzii să fie striviți pentru a doua oară de lupii aceia păgâni. Waltan îi vorbi din nou tatălui său: — O să mă iei cu tine la Genava, așa-i? Dacă se vor hotărî pentru război... Dând aprobator din cap, Waldomar îl luă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ploaie, se oglindeau cu extraordinară claritate în apele sale cristaline, străbătute ici și colo de felurite ambarcațiuni. La poalele lor, ceva mai la dreapta, se distingea limpede pământul Genavei, cu vechiul castrum roman, devenit acum un punct militar întărit a burgunzilor; acolo unde fusese Pretoriul locuia Gundovek cu cei din suita lui. Mergând cu privirea mai departe, către Apus, marcomanul putea vedea panglica lucitoare a Rhonului, ce părăsea adâncitura lacului, șerpuind, flancat de vechiul drum consular, peste înălțimi îmbrăcate în păduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
de păsări ce se înălțau mereu deasupra desișului, sosi doar când dimineața era bine înaintată. Kayuk, care supraveghea cărarea din rămurișul înalt al unui stejar, sări pe dată ca o pisică și se repezi să-și anunțe prietenii. Din precauție, burgundul își trimise înainte doi tovarăși, iar aceștia, odată ieșiți de pe cărare, apărură în luminiș să se convingă că erau feriți de surprize. Călăreau pe cai întru totul deosebiți și purtau un splendid echipament de luptă, alcătuit din armură cu solzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
de copite și, câteva clipe mai târziu, un grup de călăreți își făcură apariția în goană, în luminiș. Audbert nu-l cunoscuse niciodată până atunci pe Gualfard cel Violent; totuși, după câte îi povestiseră în mai multe rânduri nevasta sa burgundă și alți negustori, nu-i trebui mult până să înțeleagă că era vorba de bărbatul solid și chel ce se găsea în fruntea micului cortegiu și își oprea în momentul acela calul în fața lui Balamber. Curios să afle, în sfârșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
urmărea atent fiecare mișcare a tovarășilor săi. Audbert fu ispitit să ceară explicații, dar renunță, știind deja că n-ar fi primit niciun răspuns. Constată că din partea hunilor vorbea doar Balamber și că acesta folosea un ton scăzut și cuceritor; burgunzii, în schimb, îi răspundeau însuflețiți, vorbind uneori unul peste altul; se simțea o anumită tensiune între cei cinci, cu toate că, încă de la bun început, în micul grup pornise să circule un burduf cu hidromel, adus de oamenii din escortă. Gualfard, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
în special, era negru la față și nimic din gesturile sale, nimic din tonul sau cuvintele sale n-ar fi lăsat impresia că lua parte la o simplă discuție cu o solie de nuntă. Veni chiar un moment în care burgunzii, gesticulând și scuturând energic capetele, izbucniră în exclamații puternice, iar Geremar porni chiar să se ridice; Gualfard însă îl opri și îl constrânse să se așeze la loc. Mai târziu, totuși, lucrurile părură să se fi liniștit; Balamber, întorcându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ar fi uitat unde se găsea gospodăria sa și, deci, întreaga familie, tot ce avea. Atenția lor neîncetată putea fi explicată doar de teama de a nu scăpa un martor primejdios care asistase la tot ceea ce puneau la cale împreună cu burgunzii. Fiindcă, era limpede acum, misiunea lui Balamber nu era, cu siguranță, aceea de a fi un pețitor. Dar, dacă așa stăteau lucrurile, de ce îl lăsau încă în viață? Ceea ce urma să se întâmple - simțea asta cu groază - avea să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ca de cerneală, grei de ploaie, ce traversau cerul cu încetineală. Adieri slabe de vânt umed veneau din când în când, făcând să tremure frunzișul arbuștilor. Pretutindeni se lăsase o tăcere neliniștitoare, spartă doar de croncănitul îndepărtat al vreunei ciori. Burgunzii se ascunseseră în pădurile ce îmbrăcau versanții văii, iar după număr și poziție era limpede că puneau la cale o ambuscadă - și nu pentru singură persoană. Erau circa douăzeci, cei mai mulți înarmați cu suliță, scut și sabie, dar, cu o zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
strigând și agitându-și armele, asupra lui Waldomar și a gărzilor sale care mai erau încă în stare să se bată. Ricarius, strigând ca ieșit din minți, se strădui să acopere coasta neapărată de scut a lui Waldomar, însă căpetenia burgundă fu iute zvârlită din șa de o lovitură de suliță. Waltan, după ce-și recuperă sabia, încercă să-i vină în ajutor, dar își văzu drumul barat de o bestie mai înaltă de șase picioare, din al cărui chip nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
lui, Ricarius, rănit și el, se apleca sub loviturile dușmanilor. în același timp, vizitiul fusese dat jos din car, iar carul țâșnea înainte, tras de caii îngroziți într-o goană sălbatică, spulberând tot ce îi stătea în cale. Privirea căpeteniei burgunde, căzută în genunchi, se fixă în ochii fiului. Fugi! îi strigă. Du-te de aici!... Du-te!... Salveaz-o per Frediana! Un războinic apăru între cei doi și îl atacă pe Waltan, fandând cu iuțeală. Băiatul făcu o eschivă și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
vehiculul s-ar fi putut răsturna dintr-un moment în altul. Continuând să strige în urechile calului, Waltan îl împunse sălbatic cu pintenii și se năpusti pe urmele carului. 11 Balamber văzu carul gonind, urmat la scurtă distanță de tânărul burgund, și înjură furios: — Ce neghiobi! Nu-s buni de nimic! I-ar fi fost imposibil să ajungă la cal la timp ca să coboare drumul și să-l oprească pe fugar. Pe lângă asta, renunțase să-și mai folosească arcul, cu toate că-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ca nu cumva, în cazul în care, din nefericire, ar fi greșit ținta, săgețile sale hune să fie găsite de cineva care ar fi căutat să afle ce s-a întâmplat; astfel că se vedea obligat să depindă de arcașii burgunzi. Se întoarse deci furios către cei de alături și, întinzând brațul, le arătă fugarul: — Băiatul ăla! Ucideți-l! Mai multe săgeți zburară către tânăr, dar niciuna nu-l atinse. Balamber, peste măsură de furios, își luă arcul, scoase o săgeată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
iute cărarea ce ducea până jos; după ce găsi spațiul de tragere, încordă arcul și slobozi săgeata. Văzu limpede cum ținta sa tresare în șa și rămase muțumit de propria-i măiestrie, mai ales că, la urma urmei, folosise o săgeată burgundă. Tânărul își continuă, totuși, galopul și ieși repede din bătaia arcului său. De la locul conflictului venea, însă, în goană un grup de războinici de-ai lui Gualfard, porniți în urmărirea tânărului. Balamber îi privi pe când treceau într-un huruit ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
de tâlhari. Balamber îl fixa încruntat. Pe chipul său nu se citea nici cel mai mic semn de satisfacție ori de cordialitate. — Oricum, băiatul a scăpat. Era fiul lui, așa-i? Și în car cine era? în ochii vicleni ai burgundului se aprinse o scânteie de îngrijorare. Ridică din umeri și schiță un surâs forțat: — Carul nu era prevăzut; dar oamenii miei vor face tot ce se poate ca să-l oprească și să-l verifice. Cât despre băiat, mi se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
-și arate disprețul față de burgunzi, ceea ce îi stârni cumplit pe soldații lui Gualfard și mai ales pe unul dintre ei, care îl înfruntă cu duritate pe hun; Khaba interveni să-i despartă, pentru a fi, la rândul său, înconjurat de burgunzii cu inima înveninată, și de aici se iscă o adevărată încăierare. Văzând că prietenii lui Balamber, care până atunci îl ținuseră sub ochi, nu se mai ocupau de el, Audbert începu să se gândească iute la treburile lui. Din momentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
să se întoarcă unde? Hunii cunoșteau drumul spre casa sa, știau cum să-l găsească. Pentru moment, însă, important era să scape, și încă imediat, înainte ca ceilalți să-și aducă aminte de el. Hunii încă se mai certau cu burgunzii, dar glasul lui Balamber și cel al lui Gualfard se ridicau poruncitoare, căutând să reinstaureze calmul. Cu inima bătându-i nebunește, Audbert se dădu și mai înapoi, până se trezi la marginea pădurii. Nimeni nu-i dădea atenție. N-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
lucru pe care-l mai putem face e să ne despărțim în grupuri și să cercetăm fiecare desiș de pe aici. Și încă în mare grabă, ziua e pe sfârșite și se văd limpede semne de ploaie. Sigur, fu de acord burgundul, acum e tot cea mai putem face. — O să-i căutăm și noi. Dă-mi doi oameni care știu bine zona și răspândește-i pe ceilalți împrejur. Ne întâlnim la apusul soarelui la poalele stâncii, unde ne-am întâlnit ieri. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
stâncii, unde ne-am întâlnit ieri. Cu fața întunecată, Gualfard încuviință și, întorcându-se către oamenii săi, începu să le strige repede niște ordine. Odolgan, ștergându-și cu degetul o rană mică la buză, se întoarse spre Balamber și puse: — Burgunzii ăștia nu sunt buni de nimic. Era mai bine dacă veneam cu un detașament de huni. Am fi fost observați imediat. Chiar, unde e Audbert? Prietenii săi tresăriră și se întoarseră toți deodată către locul unde se aflase, cu câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
războinic cu experiență: aplecată în față, întindea ambele brațe către adversar, ținându-le, însă, puțin îndoite; se legăna ușor pe picioarele bine înfipte în iarbă și desfăcute pe cât îi dădea voie rochia elegantă, dar toată sfâșiată. Urmărea fiecare mișcare a burgundului și schimba mereu poziția pumnalului. Ochiul avid al lui Balamber observă într-o clipă colierul de aur, de care atârna o cruce bătută cu rubine și care se legăna peste marginea veșmântului, pe pielea ei dezgolită și albă. Abia după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
nu-ți folosește la nimic. Și pe urmă, ai văzut? adăugă, arătând cu capul înspre hun. Acuma suntem doi. Fata îl privi doar o clipită pe Balamber, apoi, cu un fel de geamăt plin de mânie, sări dintr-odată înainte. Burgundul abia avu timp să sară îndărăt și să se ferească de lovitură. Dar nu de tot: blestemând, își trecu palma peste obraz și o retrase murdară de sânge. O privi scurt cu coada ochiului, după care începu din nou să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
să mai reziste, rămase zăcând sub el. Nu mai striga. Ținea ochii strânși, iar pieptul i se ridica și cobora tumultuos. Părul bogat, castaniu și unduitor, se răsfirase prin iarbă. Rămăsese inertă; trupul îi era scuturat de mâinile brutale ale burgundului, care, respirând greu deasupra ei, îi ridica rochia și se pregătea să o pătrundă. Văzând scena aceea, care sigur nu era nouă pentru el, Balamber, deja tulburat de frumusețea tinerei fete, se simți inundat de o căldură pe care o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]