767 matches
-
catalana, datorată lui Joan Maragall (Laude, 1922). A transpus din Ricardo León, Cămilo Castelo Branco, Calderón de la Barcă, Lope de Vega, Dolores Medio, Miguel de Unamuno, Juan Ramón Jiménez, Manuel Machado, Vicente Blasco-Ibáñez ș.a. precum și din Giovanni Verga și Francis Cârco. SCRIERI: Din viața și opera lui Unamuno, Craiova, 1923; Cervantes. Viață și opera, București, 1924; Lirica portugheză de azi, Craiova, 1926; Rătăcirea lui Ion Vancea, Craiova, 1926; Asemănări și analogii în folclorul român și iberic, București, 1927; Idolul vremii, Craiova
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288954_a_290283]
-
ajutorul acestuia, locotenentul Marin Iagăru 1, dând și detalii despre ordinele primite de la Dumitrescu. Ignorarea acestei declarații, precum și a celorlalte care implicau organele de stat își găsește explicația în aceea că regizorii acestui proces doreau să pună întreaga acțiune în cârca Mișcării Legionare, principalul adversar al comuniștilor. Acesta este și motivul pentru care foarte mulți dintre inculpați au avut un rol minor în desfășurarea evenimentelor ori au acționat sub imperiul terorii, după ce au fost torturați. Practic, dacă analizăm lista celor douăzeci
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
torturile la care au fost supuși: obligați să soarbă mâncarea fierbinte, bătuți individual, într-un crescendo continuu, întrucât echipele de agresori erau mereu schimbate sub pretextul că nu știau să bată, puși să frece podeaua sub greutatea unui bătăuș în cârcă. Popa l-a avut în fața sa la acest supliciu pe Romeo Proistosescu, căruia îi curgea sânge din cap, astfel că Popa ștergea încontinuu dâra lăsată de acesta. A doua zi au luat-o de la capăt, iar Popa a fost bătut
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
mișcare, numărul personajelor, configurația grupului, culorile, armonia sau persistența cromatică se notează, cum în această descriere a ritualului: "Înaintea vanului, pe două rînduri, mergeau șapte oameni purtînd șapte steaguri mici galbene. În spatele lor, venea călare un om care ducea în cîrcă scrisoarea hanului, înfășurată în galben. Deasupra capului celui care o purta și deasupra scrisorii împărătești, un alt om ținea o umbrelă de soare de culoare galbenă." Ceremonii nenumărate încetinesc ritmul înaintării, însă nimc nu se compară cu paginile descrierii negocierilor
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
să lucreze acestea fiind amenințați că vor fi dați în judecată la Legea sabotajului”. Nici deținătorii de vii sau de anumite cantități de vin nu scăpau de mâna lungă a celor aflați la conducerea țării, punându-le diverse taxe în cârcă așa cum s-a întâmplat cu „...locuitorul Gheorghe Zaharia din comuna Laza care ducându-se la administrația financiară Vaslui și văzând că este amendat cu suma de 126.000 lei, înapoindu-se acasă, de supărare, a încetat din viață fără să
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
mă lămurește elegant. Eu sînt bucureșteanul, eu sînt gazda... Ne despărțim, la fel de natural cum ne-am cunoscut. Aveam certitudinea că ne vom revedea, că ne vom căuta. Și l-am văzut în direct. Avea o cameră de luat vederi în cîrcă. O fetiță cu un microfon alerga după un senator: De ce v-ați votat pensiile așa de mari? Senatorul fuge, apoi nervos o lovește peste microfon. Cum explicați votul? Un singur vot împotrivă... Senatorul fuge și fata fuge. Întreabă în gol
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
a plătit asigurarea în anul 1818. Inspectorii societății de asigurare n-aveau nevoie să bată la ușă. Era placa, înseamnă că s-a plătit asigurarea. Simplu, nu? Pe o cărare urcă doi tineri olandezi. Ambii cu cîte un plodișor în cîrcă. Ea îl are pe cel mic, el pe cel mai mărișor. Ochișorii lor par să confirme că voiajul este plăcut. Se opresc la izvor, dau "bagajul" jos. Beau apă, se spală pe față și zîmbesc. Cînd v-ați pornit din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
că Biserica este la al două sute șaizeci și patrulea papă. Dovada că Marx și Sfînta Familie erau mai puternici și mai serioși decît adversarii este că au existat zece state și o sută de partide care i-au ținut în cîrcă cincizeci de ani. Într-adevăr? Dar cîte budinci delicioase nu mucegăiesc în așteptarea clienților! Templul Umanității de pe strada Payenne, din Paris, este astăzi abandonat, și Biserica pozitivistă e mai degrabă pustie. Înseamnă oare că pozitivismul este o colecție de fleacuri
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
semn de carte. 11. Meditații la creativitate 11. Meditații la creativitate Mă rog, nu știu dacă într-adevăr astea au fost cele mai umilitoare chestii. Sau cele mai recente și trebuie să găsesc io urgent o scuză. Să pun în cârca cuiva ce s-a întâmplat. Să-mi explic, să dau vina pe. Poate nici n-are așa mare importanță. Vă ziceam de pregătire, de ce să nu fac pregătire? În facultatea mea, majoritatea profilor doar din asta trăiesc. Și nu s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
de amploarea pe care o luase ecoul cărții mele. Era ceea ce îi spunea și numele, o țață. Ceea ce m-a deranjat întotdeauna la o țață nu e neapărat faptul că te bârfește, că vorbește despre tine. Că-ți pune în cârcă fapte de a căror existență nu ai cunoștință. Nu asta e enervant. În fond, în acest fel ea chiar îndeplinește un rol bine venit într-o comunitate. Pune în circulație mesaje care altfel ar risca să rămână necunoscute. Unele au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
Și în prezent un întreg noian de gânduri și amintiri mă împresoară. Gândurile mă duc, se contopesc cu mine în anii din urmă, casa părintească, ulițele satului, pădurea din apropiere, lunca și redea satului, pârâul cu iazul care ducea în cârcă moara satului. Cu alți copii vecini, mă urcam pe dealul Osoi uneori în serile senine, de unde priveam panorama feerică a satului sau luminile strălucitoare care scăldau, se revărsau ca niște nestemate asupra orașului Rădăuți. Mi se părea o lume de
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
-Tovarășe prim, permiteți să raportez. Se petrece ceva ciudat. Obiectivul susură pe la margini și dispare. Cameniță a ridicat privirea nedumerit. Directorul liceului, temându-se că, dacă nu semnalează la vreme, e posibil să i se pună mai târziu lui în cârcă totul și și-ar pierde funcția directorială, a intervenit, explicând cu afișată deferență: -Am observat și eu, tovarășe prim-secretar. Parcă făptura (intenționat nu a zis „îngerul“, ar fi putut fi acuzat că manifestă un retrograd spirit religios...) a intrat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
care, ne spune Djalili, nu mai lipsesc teme ca deschiderea sistemului politic, rolul societății civile, valorile etice și cele ale democrației, rolul spațiului public, gestionarea economiei. Vina pentru toate neajunsurile țării nu mai e pusă, ca în anii ’70, în cârca imperialismului și capitalismului. Printre cărțile de căpătâi ale acestui nou curent de gândire, Djalili recomandă volumul lui Sadegh Zibakalam intitulat Cum am devenit ceea ce suntem? Cred că merită citit nu doar de victimele produse de manipulările islamismului politic, ci și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
eu sunt umil? Sunt umil atunci când observ greșelile celorlalți și... ignorându-le (în același timp) pe ale mele? Unde se situează umilința când îi judec pe alții, uitând că și eu sunt un muritor de rând, cu multe erori în cârcă? Și - vai! - câte erori îmi cunosc de care îmi este rușine chiar și să-mi aduc aminte! Cum s-O urmez pe Shri Mataji și să devin umil? Nu cred că există un răspuns-definiție. Umilința, consider că trebuie să devină
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
se pune scara, covorul roșu, comitetul se deplasează la scara avionului pentru salut și din ditamai Boeingul coboară o echipă a televiziunii CBS, formată din 5 persoane, bărboși, îmbrăcați în blugi și canadiene, cu tot felul de echipamente tehnice în cârcă. Și ăștia erau toți pasagerii! CBS-ul închiriase un avion special pentru ei! Am însoțit grupuri de ziariști la cutremur! Primisem legitimații speciale, cu care aveam acces pretutindeni: la demolări, la spitale, la cimitire, atât în București, cât și în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
doresc uitate! "Libertatea este dreptul de a le spune oamenilor ceea ce nu vor să audă!" George Orwell CICLOP! Un ochi albastru pândește peste noi, iscoditor și rece, de năpârcă, țintind grumazul gârbov de nevoi gata oricând ca să ne sară-n cârcă! Nu râde și nu plânge niciodată! Nu doarme, nu se-nchide, nu clipește, dă zi și noapte necurmata roată, nu știi pe cine, unde, când, lovește! Alin Săvescu EPILOG II ȘAH ȘI MAT! Excelență, Domnule Ambasador, amice. Uite, ți-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
de întrebare ce mă preocupă intens, căci, nici eu nu știu cum, m-am implicat pătimaș în politică, într-o asemenea dimineață deci observ jos, în „curte”, o scenă simplă care mă emoționează profund: o fetiță de vreo șapte-opt ani duce în cârcă un băiețel, frățiorul ei probabil, care a obosit, pe care nu îl mai țin piciorușele, fragile, neînvățate cu distanțele. Merge pe lângă zid, pe banda îngustă de asfalt, trece chiar pe sub fereastra mea și se îndepărtează încet. Ținându-l mereu, pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
mulți alții sunt și ei morți laolaltă cu mine: morți în viață, cu totul inconștienți de starea lor. Aia m-a făcut să remarc asta. Fiecare dintre noi suntem apăsați cotidian de propria noastră inconsistență; e ca și cum am purta în cârcă greutatea unui mort. Uneori e vorba de o povară aproape imperceptibilă: suntem niște morți reduși la starea larvară, deplasându-ne aproape dormitând. De fapt, această stare ambiguă condiționează fără scăpare orientarea noastră în timp și în spațiu. „Dacă te uiți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
mult În dragoste, deși mărtu risește că-și iubea nevasta, țigancă și ea, spălătoreasă la această școală. I-am văzut pe amândoi pe străduța de lângă șoseaua Pandurilor, unde locuiau și părinții mei Într-o vreme, el mort și dus În cârcă spre furgonul morgii, ea Încă mai horcăind. După doi ani o altă dramă pasională zguduia cronica Bucu reștilor, În care eroul, tânăr sculptor de 27 de ani, bursier al regelui Carol la München și la Milano, se Împușcă de dragul unei
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
lipită de fruntea însângerată a lui Badea Fierăscu: „Gloria Constantini”. Note accentuat sociale individualizează nuvelele de evocare istorică. Înspăimântată de năvălirea turcilor în sat, o țărancă se refugiază la stâna din munți a tatălui ei, urcând cu un copil în cârcă, unul în poală, altul de mână, pe cărarea cea mai scurtă, dar și cea mai primejdioasă. Când, frântă de osteneală, simte că începe să-și piardă controlul de sine, îl ascunde pe cel mai mic într-o căpiță de fân
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
spune Ștefan pășind încolo-încoace între cruce și vatră, pe gânduri. Ne mângâiem cu gândul că " Așa mi-a fost scris!", că "Așa mi-a fost ursita!"... Oare nu ne ascundem după prun? Oare "Destinul Soarta" nu-i țapul ispășitor în cârca căruia aruncăm toate neputințele, greșelile, înfrângerile noastre? Ne spălăm pe mâini ca Pilat din Pont și o arătăm cu degetul: "Nu eu! Ea! Ea e de vină! Soarta!"... Ba, încă, îl amestecăm și pe Dumnezeu cu "Voia Sa" în ciorba
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
grindă. Acum erau mai mulți de zece. Cel mai frumos însă, era al meu... Eram atât de fericită! Îmi trecuse și somnul și nu-mi doream decât să văd cine a mai fost norocos. Tata însă m-a luat în cârcă și m-a dus în casă. Le-am urat la toți noapte bună și i-am poftit pentru a doua seară la desfăcat. L-am rugat pe tata ca la primăvară să semene mai multe boabe de porumb roșu, ca
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
ce trebuie la svânta mănăstire ca să fie pomana domnii meli... Deci am socotit domniia mea...și o am închinat la Svânta Gora la o mănăstire...unde este hramul 40 de Măcenici ce se numește Cseropotamo.” - „Tânăra” mănăstire, care purta în cârcă deja vreo sută șaizeci de ani, trebuia înzestrată cu cât mai multe din cele trebuitoare mai ales că își găsise stăpân din primul moment. Așa că același Constantin Duca voievod hotăra la 17 feb. 1702 (7210): „Facem știre cu această carte
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
nu-l dau înapoi nici în ruptul capului, tata cică a jurat strâmb pentru el, e păcatul lui, asta este”. „Ești sămânță afurisită, pe care am purtat-o eu în pântece. Nu pot să mor neîmpăcată cu păcatul aista în cârcă” a spus Marița. „Lasă, mamă, eu Gheorghe am să-ți împlinesc voia, am să-i dau mătușii Maria și pământul din luncă și cel de la Poarta Lipovei, cele 28 de prăjini, că așa a hotărât tatăl matale și bunicul nostru
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
conținut. Să nu fi împlinit încă patru ani când de acolo, din Călugărițelor, ordonanța tatei (ostașul rămăsese în serviciul mamei și al bunicilor), un flăcău voinic, înalt, spătos, cu figura atrăgător blajină, mă lua de mână sau mă ducea în cârcă la scaldă, la Someș, undeva în dreptul pădurii Hoia, la poalele ei dinspre oraș, unde apa, nezăgăzuită încă de maluri, se răspândea pe albia lăbărțată în nenumărate șuvoaie mai mari sau mai mărunte. Soldatul, în izmene și gol de la brâu în
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]