1,459 matches
-
undeva și m-a izbit un aer cald și de loc curat, proaspăt, de var proaspăt... Cam În ce perioadă se Întâmpla asta? Era sfârșitul lui noiembrie cred... Și În loc să fiu Împușcat m-am trezit Într-o celulă curată, cu calorifer Îngropat În perete și cu plasă ca să nu poți umbla la geam... Astea erau metodele lor. Dar era cald, puteam să dezbrac paltonul și să stau lejer... Aveam o saltea la care trebuia să lucrez ca să se lase mai jos
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
totdeauna aveam oameni Între noi, și de la oricare puteai să Înveți ceva. O altă activitate a mea era legătura cu celelalte celule: devenisem specialistul În TFF, În Morse. Legătura o luam cu cei de lângă noi, cu vecinii, prin perete și calorifer, dar ajunsesem la o asemenea performanță, Încât, după două-trei litere din cuvânt, dădeam semnul, linioara, că „treci mai departe, că am Înțeles cuvântul”. Aveam calorifer, țeava de calorifer cu care comunicam, eu eram la etajul 3 și comunicam până la parter
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
TFF, În Morse. Legătura o luam cu cei de lângă noi, cu vecinii, prin perete și calorifer, dar ajunsesem la o asemenea performanță, Încât, după două-trei litere din cuvânt, dădeam semnul, linioara, că „treci mai departe, că am Înțeles cuvântul”. Aveam calorifer, țeava de calorifer cu care comunicam, eu eram la etajul 3 și comunicam până la parter. La parter aveam... La etajul 1 aveam niște prieteni foarte buni, chiar sub noi era o cameră de infirmerie, erau cu TBC, cu... și Îmi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Legătura o luam cu cei de lângă noi, cu vecinii, prin perete și calorifer, dar ajunsesem la o asemenea performanță, Încât, după două-trei litere din cuvânt, dădeam semnul, linioara, că „treci mai departe, că am Înțeles cuvântul”. Aveam calorifer, țeava de calorifer cu care comunicam, eu eram la etajul 3 și comunicam până la parter. La parter aveam... La etajul 1 aveam niște prieteni foarte buni, chiar sub noi era o cameră de infirmerie, erau cu TBC, cu... și Îmi făcusem prieteni prin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ei, fără să-i văd vreodată. Cum erau relațiile cu ceilalți deținuți? Aveam prieteni la infirmerie care m-ajutau, atunci când eram la izolare, și din rațiile lor tăiau câte o bucățică, cât cubul de zahăr de mică, o puneau pe calorifer de se usca, făceau un săculeț de pâine; mai aranjau cu doctorul de un medicament, o aspirină, nu știu ce, și când veneam de la izolare luam legătura cu ei și noaptea, În mare taină și cu mare grijă, pentru că reflectoarele erau pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
luptăm În munți. După ce s-a Încheiat ați fost depuși la penitenciar? Am fost depuși la penitenciar Încă ’nainte de terminarea anchetei, separați, câte doi Într-o celulă... Da’ noi țineam legătura toți Între noi, că se putea vorbi la calorifer... Erau niște țevi și băteam În calorifer, mai scoteam capul pe geam. Ați văzut Închisoarea Sighet? Ne ridicam și spuneam pe geam ce vroiam... Da’ era foarte riscant, pentru că se-auzea de jos, unde erau dreptul comun... că noi eram
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ați fost depuși la penitenciar? Am fost depuși la penitenciar Încă ’nainte de terminarea anchetei, separați, câte doi Într-o celulă... Da’ noi țineam legătura toți Între noi, că se putea vorbi la calorifer... Erau niște țevi și băteam În calorifer, mai scoteam capul pe geam. Ați văzut Închisoarea Sighet? Ne ridicam și spuneam pe geam ce vroiam... Da’ era foarte riscant, pentru că se-auzea de jos, unde erau dreptul comun... că noi eram la etajul 2, la ultimul etaj... Era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
anchetele, plus, cum vă spun, singurătatea aia... Dar cum vă petreceați timpul Între anchete? Cum era celula, chiar În fund, spre calea ferată, era un gemuleț mic și acolo era o masă de beton cu stâlpi joși. Apoi aveam un calorifer sub un pat, și sub unul nu. Și de-acolo, de unde era caloriferul ăla, vinea un șoarece. Apoi ce rămânea din mâncare... Îi păstram. Și dacă mâncam arpacaș, Îi dam și lui câte un pic, că vinea și mânca... Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
anchete? Cum era celula, chiar În fund, spre calea ferată, era un gemuleț mic și acolo era o masă de beton cu stâlpi joși. Apoi aveam un calorifer sub un pat, și sub unul nu. Și de-acolo, de unde era caloriferul ăla, vinea un șoarece. Apoi ce rămânea din mâncare... Îi păstram. Și dacă mâncam arpacaș, Îi dam și lui câte un pic, că vinea și mânca... Și m-o văzut gardienii pe vizetă și o zis că, de-i mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Apoi m-au scos să-mi ia amprentele... și era ordinul să te bată pe drum până la celulă... Te bătea cu picioare, cu pumnii, cu ce-apuca... Îți punea ochelarii ăia mați la ochi și te băga, al dracului, În calorifer și zicea: „Ce faci, mă, vrei să evadezi? Sau vrei să fugi!”. El căuta Întotdeauna un motiv să te bată, domne. Aia era important pentru el... M-a făcut numa’ sânge până În celulă, fără nici un motiv, numai așa... Și te
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
am stat În camera asta cam șase luni... La Pitești, la un moment dat eu m-am Îmbolnăvit de dizenterie. Și m-au izolat... Am uitat să vă spun că În prima cameră Învățasem alfabetu’ Morse și luam legătura prin calorifer cu alte camere (râde - n.n.). Așa... Și m-a prins și-am făcut 14 zâle de izolare, la Neagra. Așa să zâcea la Pitești la izolare: Neagra. Condiții... inumane... nu să pot descrie: Într-o celulă de unu jumătate pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Personalități am văzut la Aiud și când ne-a dat la Galați. În ’50, În Galați, era Iuliu Maniu, alde Brătienii erau jos, noi eram la etajul 3... Pe Iuliu Maniu Îl cunoștea alții, și ne urcam și noi pe calorifer și ne uitam, că erau vreo patru persoane pe care le scotea la plimbare acolo, Într-un țarc... Persoane mai bune... Am stat doi ani de zile cu unu’ Vasile Munteanu, de la Codlea, din Brașov, care fusese ziarist și scria
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
numai prin muzică, Ingrid s-a așezat la pian cântând Mozart, Adagio în Si minor și Fantasia în Do minor. Delir de paradis în aer până când vecinii, îngreunați de prea mult băut și cântat gregar, ne-au bătut în țevile caloriferului. Am vorbit despre René, am citit prima lui scrisoare în care stă parcă scris tot ce urma să se întâmple mai târziu în timp. Ingrid a plecat acasă pe la ora două, avântându-se neînfricată pe străzile pline de bețivani reptilini
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
fi fost viu... Martie N-am dormit aproape deloc în noul apartament - mirosea a vopsea, dar cel mai îngrozitor lucru a fost că vecinii de deasupra mea s-au certat toată noaptea, copiii au plâns, apoi au târșâit mobile, iar caloriferul a făcut zgomote. Ca și cum mai mulți demoni s-ar fi strâns ca să mă tortureze cu „concertul” lor. Există și zile bune - dacă nu cazi în disperare prea adânc, definitiv. Trebuie să nu uit că lucrul cel mai prețios este să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
și nu a mai fost finalizată instalația de apă caldă. Românul a fost ingenios dintotdeauna. Pentru a avea totuși mult dorita apă caldă, mulți montam pe țeava de agent termic de la baie, un furtun prin care scoteam apa ce alimenta caloriferele și o foloseam pentru a ne spăla. Cum se știa de acest furt, uneori apa era amestecata cu păcură și era unsuroasă, dar de multe ori era curată și se putea utiliza. Pentru a-și încălzi locuințele, cei care aveau
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
dar și aceștia s-au consolat atunci când au început a descoperi secrete urmărindu-i 25 pe cei care intrau sau ieșeau din bloc, cât timp era întrerupt curentul. Iarna primeam căldură cu porția, dimineața și seara. Uneori, zile în șir caloriferele rămâneau înghețate pentru a face economie. Nimeni nu dădea vreo explicație. Se știa că îndrăzneala de a pune întrebări putea fi urmată de sancțiuni nebănuite. Vara betonul se încălzea și era o caniculă insuportabilă. În burlanele de la ghenele de gunoi
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
alte produse alimentare erau nesfârșite. În blocurile insalubre și reci, urât mirositoare, era frig, era întuneric și era foame. Despre apă caldă aproape nici nu putea fi vorba. O dată 87 pe săptămână, dacă ajungeam acasă, făceam duș cu apă din calorifer. Apa aceasta era când prea fierbinte, când era amestecată cu păcură și nu putea fi folosită la spălat. Lupta cu greutățile vieții de zi cu zi era cumplită, iar oamenii erau tot mai nemulțumiți și mai furioși. Nu știam aproape
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
cu pachetul de Kent pe masă. Evident că nu lipsea paharul de tărie. Secretarul cu agricultura povestea impresii din recenta vizită în America, din care tocmai se înapoiase. Eram vânătă de frig și aveam picioarele înghețate. M-am apropiat de caloriferul încins pentru a mă încălzi puțin. Secretarul cu agricultura de la județ, când a văzut că nu ies pentru a-și continua povestirile deochiate, m-a întrebat oarecum nervos: 90 Mai ai ceva de spus, tovarășa? Nu, dar am înghețat și
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
cursa prinsă în mijlocul platformei stau acoperite de zăpadă. În unele încăperi încep să se aprindă luminile. Sala de așteptare e goală iar ghișeele pentru bilete, închise. În spatele geamurilor de sticlă mată, două casierițe, singurele care au putut răzbate, stau lîngă calorifer și șușotesc. Vlad taie în două troianul din curte, înotînd pe alocuri pînă la piept și pătrunde în biroul șefului de autogară, întrebînd de cursa rapidă. E la Sălcii, v-am spus și aseară. Cum se luminează bine, pornesc utilajele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
local. Spuneți-mi, se adresează Vlad unuia cu șapcă de dispecer ce știți de cursa rapidă? Peste vreo oră va fi aici. Autofreza e plecată de mult. Vlad intră în sala de așteptare și se așază pe o bancă, lîngă calorifer, gîndindu-se ce bine a făcut că nu a mai telefonat la Iași, părinților fetei, să-i mai pună pe gînduri. Cînd cursa va sosi, le va da telefon și-i va informa că totul e bine. A avut grijă, înainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
pentru următoarele două seri, deseară și mîine seară, gîndindu-se că va trebui să apeleze la Mihai, să-l împrumute cu ceva bani, să facă față cheltuielilor ulterioare. "Ce bine-ar fi să-i ajung soț! se bucură el, încălzit de calorifer, singur în toată sala, încercînd să-și construiască în amintire imaginea fetei. Fiica unui mare doctor... Sorina mi s-a lăudat o seară întreagă cu gestul larg al lui tăticu' mare specialist dealtfel -, care a cedat o sută de mii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
larg al lui tăticu' mare specialist dealtfel -, care a cedat o sută de mii, cîștigați la Loto, clubului sportiv Voința, aflat cu echipa de fotbal în divizia B, în plin pericol de retrogradare." Lui Vlad, înfierbîntat de-a binelea de calorifer, nu-i vine în minte decît înflăcărarea Sorinei și-și amintește vag rîsul ei frumos, cu toți dinții albi, care-i luminau și mai mult zîmbetul. "Ce-i drept, surîde el bucuros echipa de fotbal o fi ea proastă, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
pe-un vîrf de gard, iarna rîde Mihai Vlădeanu, venind cu mîna întinsă. Ce-ai aflat de cursă? Uite ce-i la șef arată Vlad prin fereastra biroului șefului de autogară. Ești trist îl privește lung Mihai, așezîndu-se alături, cu spatele la calorifer. Gîndește-te: o fată, singură, în viscol, acolo, la hanul ăla... Eu trebuie să mă grăbesc; la prînz sînt chemat la șefă..., parcă văd că mă sancționează că nu-i gata montajul... Hai, Vlade, lasă gîndurile negre rîde Mihai. Și-apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
lăsîndu-te... curat? Dezumflat de tonul calm cu care i se dau replicile, Vlad se reașază: Ieri, cînd i-am telefonat, mi-a zis vreo două de m-a lecuit. Mihai rămîne prăbușit pe bancă, răstignit, brațele întinzîndu-i-se larg pe lîngă calorifer; simte cum se încinge la spate, dar îi place; se lasă pradă începuturilor de gînduri, privește aiurea, surîde nimănui și-abia într-un tîrziu, cînd Vlad s-a cufundat și el în tăcere, murmură: Amîndoi facem noviciat în ale vieții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
exclamînd printre dinții încleștați: Dumnezeii mă-si de meserie, dacă am ajuns să ne pese mai mult de sentimentele colegului decît de viața pacientului! Radu se face că nu aude și-și aprinde o țigară, lipindu-se cu genunchii de calorifer, să poată privi pe fereastră, în viscol. Cînd a intrat în sală și l-a văzut pe Runca asistat de Tudoriu, s-a pierdut o clipă, vrînd să se retragă, dar gestul autoritar al bătrînului l-a adus pînă lîngă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]