1,104 matches
-
care pasiunea lor trebuia stăvilită pe moment? Chiar dacă Esmé n-ar fi fost acolo, dintre toate lucrurile care să le răcească idila, orice, dar nu asta. Doamne-Dumnezeule, ce agonie, ce penibil. Rupert, Moff și Bennie fugiră ajutați de niște lanterne chioare În căutarea unui loc cu teren solid. La partea asta, am Întors privirea. Aș vrea Însă să punctez faptul că ceea ce americanilor li s-a părut o toaletă În aer liber perfectă, putea fi foarte bine casa, dulcea și sfânta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Îi afecta judecata. Astfel, În timp ce număra pe partea dreaptă a autocarului, pusese la socoteală și pălăria conică de ratan aruncată deasupra unui rucsac, aceeași pălărie pe care Wendy o cumpărase cu o sută de kyat pe aleea Întunecoasă. În lumina chioară, pălăria și rucsacul păreau capul și umerii unui pasager care moțăia. —...Opt, nouă, zece, unsprezece, doisprezece, numără Walter. Suntem toți, plecăm. De fapt, Înainte să vă spun ce i s-a Întâmplat lui Harry, trebuie să vă povestesc cum stătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
cele purtate de membrii tribului. Marlena și Vera Învățau de la bunica gemenilor cum să facă ață din bambus bătut până se desfăcea În fâșii subțiri, cu care să Împletească bluze. Bennie se bărbierea cu o lamă ascuțită de un bărbat chior. Ceilalți Își lăsaseră barbă. Într-o dimineață, Moff și Heidi Împrumutară două macete de la Pată Neagră, Își luară bețele de urcat pe munte și se afundară În pădurea tropicală să caute mâncare. Voiau muguri proaspeți de bambus, care li se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
sub clanță. Apoi aș fi împins-o pe catedră, desfăcându-i picioarele și apucând-o cu-o mână de bărbie, în timp ce cu cealaltă i-aș fi ridicat fusta pe pulpe. Nu mi-ar fi păsat de nimic: nici de lumina chioară, nici de ciorapi, nici de sexul meu deja umed de nerăbdare, nici de genunchii ei juliți. Maria își purta sexualitatea cu mândrie, dar fără aroganță. Călca demn, apăsat, puțin aplecată în față. Când întorcea capul, te întâmpina o privire intensă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
a aprins lumina și-am tropăit cu toții într-o cameră mare, albă, cu miros de cherestea. Maria s-a apucat să caute păienjeni, tânărul Lupu și-a sprijinit umbrela de perete. Putea fi orice, sufragerie, dormitor, depozit. Becul oricum lumina chior, atârna de-un fir din tavan, ca la țară. Pe jos, un parchet de lemn decolorat. Parchet era mult spus, lemnul nu fusese prelucrat, se strângeau nodurile din scânduri, nimeni nu le rașchetase. În mijloc, un cufăr. Genul de chestie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ne-am îndreptat spre culise. Mihnea a mai deschis o ușă, apăsând moale clanța, cu mănușa. Am pătruns într-o cameră lungă și îngustă. Pe mijloc, o masă cafenie își întindea burduful tăbliei dintr-un capăt într-altul. Două neoane chioare luminau mobilierul de recuzită: o scară proptită de perete, un cuier cu un palton (probabil al scriitorașului), vreo treizeci de scaune. Jurai că ai nimerit marți seara, la un cenaclu studențesc de pe Schitu Măgureanu. Dincolo de ușă, priveliștea cădea ca la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
aia, Leana nu s-a mai aplecat și nici lumina n-a curs cum ne-așteptam noi. Venise bărba-su’ s-o ia, era-n halat și el, au ieșit amândoi, el o strângea de gât și-o săruta sub becul chior. Leana plângea, de bucurie sau durere, nimeni n-ar fi putut spune cu precizie. Noi făceam semne și chicoteam în beznă, până s-a prins nea’ Titi de unde vin zgomotele și s-a apucat să arunce cu cataroaie. Pe Cezar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și-un clopot și niște cabluri. Cine știe ce comandant dădea ordine înăuntru, în așteptarea operațiunii secrete. M-am apăsat cu ochiul de perete, până am început să simt usturimi de la tencuială. Nu era chiar beznă pe culoar, mai degrabă o lumină chioară, de antrepozit sau băcănie. Umbrele jucau nepotrivit pe ziduri, oricând bănuiai că poate sosi cineva. Tocmai când mă pregăteam să lărgesc gaura, de undeva din interior a sărit o clapetă. S-a auzit clar zgomotul: TRAC!, scurt și spart. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
eu și ce gândesc și la ora actuală, a fost că, a fost o lovitură, n-a fost revoluție, asta să fie clar pentru toată lumea, că n-a fost revoluție. Dar, na, ne-amăgim, știți cum, ne-mbătăm cu apă chioară, da... Și eu am primit bine, adică, na, n-am avut, să zic, o cădere sau, eu știu, o bucurie că eu am mers normal în viață, chiar dacă a fost revoluție, au venit alții ș-au..., cât s-au perindat
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
până la miniștri, dacă Bobu o fost în Comitetul Central, tot aici crescut, Trofin o făcut aici, tot în Nicolina, ăla care l-o omorât la Roman, Ceaușescu o dat cu tractoru', auzi ce ne vinde nouă gogoși, că ăla era chior, nu-l vedea pe Trofin că era..., o dat cu tractoru’ peste el. Voia să-i ia locul lui Ceaușescu... Da ! I. A.: - Ce facilități aveau angajații Nicolinei ? Ș. B.: - A, dintre facilități ? ...prin sindicat, obțineau bilete de odihnă, de
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
numai atâta. Există la noi - din nefericire - o medalie pentru merite literare și științifice - întemeiată de d. Carp, n-ar mai fi întemeiat-o - căci din capul [locului] i-a spus bătrânul Lascar Catargiu că medalia are s-ajungă de râsul chiorilor. Lascar Catargiu cunoștea natura de tot moale a regelui. Ei bine - parc-ar fi fost prooroc omul - i s-a dat lui Orășanu. ["ÎN ȚARA NOASTRĂ... "] 2264 În țara noastră nu se cere nimic pentru a fi om mare decât
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
care am călărit atâta împreună în munți. - E mult de atuncea, împărate. - Douăzeci și patru de ani. [ 8 aprilie 1880] ALBANIA (Schiță istorică - Vechimea antagonismului între slavi și albaneji. - Invaziunea turcească și învingerea lui Ivan Cernoievici. - Cucerirea Muntenegrului de cătră Suleiman Pașa. - Chior Mehmed. - Familia Bușatlia. - Eroul albanez Cara Mahmud. - Bătălia de la Crușa. - Încercări franceze de cucerire. - Ridicarea și moartea lui Mustafa) "Gazeta generală" din Augsburg arată că antagonismul între albaneji și slavi nu e atât de nou precum s-ar părea la
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
î]î dădu în curând de lucru. El răzvrăti nahiile Riecica, Cermnița și Lieșansca, amenință Podgorița și Șabliac și irupse în plaiurile muntene despre răsărit ale albanejilor. Spre norocul vlădicei, în locul energicului Suleiman Pașa urmase un guvernator foarte pacinic, anume Chior Mehmed, membru al unei puternice, binevăzute și influente familii feudale albaneze, numită Bușatlia. Acesta a fost cel dentîi guvernator scutariot care și-au manifestat naționalitatea, deși nu activ, ci pasiv, lăsând pe agalele din Podgorița, Șabliac și Spuci, slavi maometani
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
feudale albaneze, numită Bușatlia. Acesta a fost cel dentîi guvernator scutariot care și-au manifestat naționalitatea, deși nu activ, ci pasiv, lăsând pe agalele din Podgorița, Șabliac și Spuci, slavi maometani, la discreția adversarilor lor. Iubirea de pace a lui Chior Mehmed n-a rămas fără influență asupra muntenegrenilor și avea un înțeles bun. Aceștia încetară de a supăra granițele albaneze și-și aleseră un nou teren de acțiune. Acest teren era Herțegovina, unde domnia turcească era neputincioasă, unde rezistența intensivă
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
avea un înțeles bun. Aceștia încetară de a supăra granițele albaneze și-și aleseră un nou teren de acțiune. Acest teren era Herțegovina, unde domnia turcească era neputincioasă, unde rezistența intensivă a creștinilor dădea un câmp larg activității cetelor muntenegrene. Chior Mehmed, mulțumit se vede de această schimbare a lucrurilor, se ocupă fără încetare cu lucrări pacinice, făcând drumuri și poduri, clădind în Scutari o giamie frumoasă după modelul moscheei Nuri-Osmanie din Constantinopol. Albanejilor nu le convenea însă deloc pasivitatea aceasta
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
încît micii boieri feudali [î]și ridicară capetele tot cu mai multă sumeție în Albania de nord. Aproape fiecare căpetenie de ginte exercita în numele sultanului drepturi de suveranitate și toată țara se risipi în mici state în miniatură. Atunci muri Chior Mehmed. Urmașul său a fost tot din familia Bușatlia, anume Mahmud, supranumit "Cel Negru", Cara Mahmud. Tradițiunea albaneză a păstrat aproape intactă imaginea acestui om estraordinar. Sânt cam o sută de ani de atunci de când Cara Mahmud deveni domn feudal
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
de larg consum. Nu ne mai este frică oare de nimic? În seara aceasta, oare cui îi va aparține sufletul meu dulce, din lumea asta trecătoare, din trupul meu trecător?" (cântec de gheișă, sec. XVI). Citit la lumina unui bec chior, în timp ce eram de planton, iar alături 55 de trupuri obosite sforăiau de zor în dormitorul vopsit într-un gri-albastru-verzui îngrozitor. Cer să fiu programat de planton noaptea, la ore imposibile, de genul 02-04, pentru a putea citi și a nu
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
ci mai multe beteșuguri. Înainte de toate era mic și... șchiop. Șchiop, cum îl arată și numele. Fiindcă Timur Lenk asta însemna: Timur cel Șchiop. Așa cum și la noi poporul le-a zis unor domni: Vlad Țepeș, Ștefan cel Mare, Bogdan Chiorul, sau chiar mai rușinos, Radu Prasnaglava, adică, în slavonă, Radu Capsec. Apoi, acest Timur, pe lângă faptul că era șchiop, era... o pocitanie de om. Umărul stâng era cu o palmă mai sus decât dreptul. Chipul, obrazul era osos și urâcios
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Ce este, ofițer?” „Nu, e deținut.” „Și dumneata vrei să...” „Da!” „Și cum se numește fratele dumitale?” „Păi, Andreescu Paul.” La auzul numelui meu, a urcat pe bicicletă și a plecat. Sora mi l-a descris exact: era Bunea, zis Chiorul, pe care eu Îl prinsesem de testicule... Și, după puțin timp, Înainte de a găsi ea poarta Închisorii, a fost ajunsă din urmă de doi civili, care au luat-o unul de un braț, unul de alt braț, au Întors-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
uite că a fost vreodată acolo și de ce a fost. Așa a scăpat. Ați menționat un incident cu Bunea. Ați putea detalia În ce context s-a Întâmplat? Sigur că da. Eu l-am atacat pe Bunea... Noi Îi spuneam Chiorul, pentru că avea un defect la un ochi. Era rău până dincolo de orice imaginație... Atunci nu știu ce nu i-a plăcut lui la mine. M-a scos el cu Șomlea, zis și Vaca Neagră, care era ofițer de servici, mi-au pus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
mai știu câți am fost, vreo șapte-opt inși, și ne-o băgat În Închisoarea coloniei, care era o baracă din scândură, fără căldură, fără nimic... Făceai un frig și cu 125 de grame de pâine pe zi și niște apă chioară, dacă ne mai dădea..., și altceva nimic. A fost groaznic acolo. Stăteam Înghesuiți că era frig... Și știți cine mai erau acolo? Mai erau adventiștii, dom’le, că nu vroiau să lucreze sâmbăta, și pentru aia au intrat la Închisoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
i-o dus de mâncare. I-o băgat la favorizare și le-o dat 15, 20 de ani. „Măi Pop, măi, ai vinit de pă altă lume”... „Măi fraților, ce mai faceți, măi?” Zice Cimpoca: „Bine, măi, ai un noroc chior. Aici se trăiește bine, parcă e mâncare de la restaurant”. Și așa o și fost. Da’ am mâncat două zile, da’ a treia zi n-am mai putut suporta nici mirosul de pâine... Și am Întrebat: „Cine e doctor aici pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
bromură de aia, un turtoi făcut așa ca pentru porci și un castronel În care punea un polonic de jumate de kil de mâncare ordinară, o fiertură insipidă. Și Îți mai dădea seara un singur polonic de ăla de zeamă chioară sau niște arpacaș. Și ne mai dădea măruntaie din ăstea, dar nespălate... Dar arpacașul era cel mai bun... Asta era. Era o foame de... eram străvezii, te uitai prin noi. Aș mai vrea să-ți povestesc despre un moment emoționant
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Împărțeau brigadierii, care erau oamenii lor, erau informatori... Dacă vedeau o jumară Într-un ciubăr din ăla, Învârtea așa de bine polonicu’ Încât o lăsa la urmă pentru el. Mereu se Învârtea aia pe lângă polonic... și Îți dădea tot zeamă chioară. Așa a făcut unu’, Avramescu parcă Îl chema... Și erau odată vreo trei jumări În ciubăr, și le păstra pentru el la urmă... Băi, și deținuții Îl pândeau de mult, și au năpădit toți politicii, toată colonia, și l-au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
tatăl lui Flaviu George) 64 Brezeanu Flaviu George 57, 61, 64, 80 Brutașca (ofițer) 212 „Bubi” (gardian) 292 Bucur Mihai 125, 128, 152 Buda Ion 42 Budu Costică 347 Bujor 287, 289 Bulacu Gheorghe 159, 170 Bulacu Gicu Bunea (zis Chiorul, gardian) 99 Buracu (deținut) 230, 233 Burada (ofițer) 173 Burcă Mihai 329 Burchi Crăciun Florin 230 Burlacu (locotenent-major) 330-331 Burlui Gheorghe 353 Burlui Maria 353 Burlui Nicolae 353, 355, 359 Bușilă Toader 354 Buticaș Vasile 342 C Calciu Dumitreasa 34
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]