383 matches
-
dușumea faină. Toate aici la Bucuria Nopții e de clasa-ntâi. — Vezi mizeria aia? — La două’j’ de dolari pe săptămână tre’ să te-aștepți la un dram de mizerie. Începe a dispărea abia cân’ salaru’ crește ș-ajunge pe la cinzeci sau șaizeci. Vreau muncă în schimbul banilor pe care îi plătesc, spuse, supărată Lana. — Ia ascultă, ai încercat vrodată să trăiești c-un salar ca a’ meu? Crezi că cei de culoare primesc hrană și haine de pomană? La ce te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
șoarecu-n capcană la Bucuria Nopții! Tre’ să văd eu singur ce-am să fac. — Eu to’ zic să te duci la poliție și să le spui c-ai să fii o vreme făr’ de slujbă. — Mda. Făr’ de slujbă vro cinzeci de ani. Eu n-am văzut pe nime’ să umble bezmetic dup-un muncitor negru fără meserie. Una ca Lee asta cunoaște-o droaie de polițai. Că altfel, bordelu’ ăla amărât cu fală care-mpinge mușterii să bee ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ta mamă? — O, Doamne! râgâi Ignatius. De ce m-a condus Fortuna tocmai în locul acesta? — Hei, Jones! strigă Lana. Lasă repede mătura aia din mână și vino să gonești individu’ ăsta. — Regret. Nu fac vânt la nime’ pe mai puțin de cinzeci pe săptămână. — Zău că ești crud cu mama ta, spuse Darlene din ușă. — Nu-mi pot imagina că vreuna dintre dumneavoastră l-a citit pe Boetius, suspină Ignatius. — Nu sta de vorbă cu el, îi spuse Lana lui Darlene. Face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
aceste măsuri nu au fost gîndite pentru tăinuirea unor date ultrasecrete, nefiind vorba de o arhivă de stat sau militară. Fiindcă acolo sînt inventariate numele a optsprezece miliarde de oameni, vii și morți, Înregistrarea minuțioasă a unui milion și două sute cinzeci de mii de microfilme pe care le-a adunat pînă-n prezent „Societatea genealogică a Bisericii Tuturor Sfinților a Judecății de Apoi“. Aceasta fiind denumirea oficială a arhivei mormonilor din biserica Salt Lake City, care, În urmă cu o sută cinzeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
cinzeci de mii de microfilme pe care le-a adunat pînă-n prezent „Societatea genealogică a Bisericii Tuturor Sfinților a Judecății de Apoi“. Aceasta fiind denumirea oficială a arhivei mormonilor din biserica Salt Lake City, care, În urmă cu o sută cinzeci de ani, va fi Întemeiată de Joseph Smith și ai cărei adepți, conform datelor mormone, se ridică, În Statele Unite ale Americii, la circa trei milioane și la Încă un milion În Întreaga lume. Numele Înregistrate În această incredibilă arhivă au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
INVESTIȚII CU CAPITAL VARIABILĂ, atracția față de imobiliar, reticența cu privire la investiția în acțiuni... Sunt menționate și efecte mai anecdotice precum deprimarea de luni dimineața care se referă la caracterul ursuz și sensibil al investitorului care își începe săptămâna de lucru. Cele cinzeci și ceva de experimente permit în final mai buna înțelegere a resorturilor ascunse din deciziile noastre financiare. Ele furnizează tot atâtea indicații pentru a economisi mai bine cunoscându-ne mai bine. 1 Gustul pentru anecdotic Cum ne selectăm informațiile după
[Corola-publishinghouse/Administrative/1954_a_3279]
-
loc îi revine școlii în formarea copiilor cu privire la deciziile financiare? Bernheim et al. (2001Ă au căutat să evalueze impactul asupra comportamentelor de economisire ale programelor de educație financiară date în liceele americane. Din 1957 până în 1982, treizeci și șapte din cinzeci și unul de State americane au lansat programe oferindu-le liceelor libertatea de a le furniza elevilor cursuri care să îi pregătească pentru deciziile financiare din viața de toate zilele. Pornind de la răspunsurile la o anchetă cu 2000 de persoane
[Corola-publishinghouse/Administrative/1954_a_3279]
-
ca în tinerețe, iar domnul Tilică mai-mai să cadă de emoție pe fotoliu. Plecarea s-a făcut cu acceleratul. Hotelul la care aveau să-și petreacă sejurul poartă numele frumos ca al gestului: BUCURIA, hotel de patru stele, la nici cinzeci de metri de plajă, cu piscină în curtea interioară, încadrată de pomi ornamentali, cu flori, cu sală de fitness, restaurant elegant și alte dotări moderne. Cam așa l-a descris doamna de la agenția de turism. Drumul cu acceleratul l-au
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
în sat sunt mai multe Măndițe și să nu fie confundate li se spunea Chiribăloaia, Ouătoaia, Răileanca, Munteanca și tot așa la toate Măndițele satului. Mătușa Măndița Pălădoaia era vară primară cu tatăl meu. O zdrahoancă de femeie cam de cinzeci de ani, văduvă, deoarece îi murise bărbatul cu ceva ani în urma unei lovituri date de calul său nărăvaș, undeva în capul pieptului. L-au găsit oamenii mort, căzut lângă căruță și cu calul înhămat. Cum de a putut face calul
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
aceste măsuri nu au fost gândite pentru tăinuirea unor date ultrasecrete, nefiind vorba de o arhivă de stat sau militară. Fiindcă acolo sunt inventariate numele a optsprezece miliarde de oameni, vii și morți, Înregistrarea minuțioasă a unui milion și două sute cinzeci de mii de microfilme pe care le‑a adunat până‑n prezent „Societatea genealogică a Bisericii Tuturor Sfinților a Judecății de Apoi“. Aceasta fiind denumirea oficială a arhivei mormonilor din biserica Salt Lake City, care, În urmă cu o sută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
de mii de microfilme pe care le‑a adunat până‑n prezent „Societatea genealogică a Bisericii Tuturor Sfinților a Judecății de Apoi“. Aceasta fiind denumirea oficială a arhivei mormonilor din biserica Salt Lake City, care, În urmă cu o sută cinzeci de ani, va fi Întemeiată de Joseph Smith și ai cărei adepți, conform datelor mormone, se ridică, În Statele Unite ale Americii, la circa trei milioane și la Încă un milion În Întreaga lume. Numele Înregistrate În această incredibilă arhivă au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
putea să umple casa întreagă cu sunetele ei, nimeni n-ar fi auzit-o. Viața lui Zinzin intrase într-o eră nou, în cea norocoasă, se împlinea pe zi ce trece, la minte și la trup. Deși trecuse bine de cinzeci de ani începuse să semene cu o adolescentă, se subțiase, organele interne îi întineriseră, cu câteva luni în urmă avusese chiar o spaimă, i se părea că a rămas gravidă, dar cum nu se întâlnise de mult cu iubitul ei
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
seara se răspândea lumină și căldură, acolo, în jurul focului, ca în jurul focului din stepele imense ale Australiei, ascultam poveștile bătrânilor, întotdeauna miraculoase, fiecare poveste crea o lume fabuloasă, trăiam în cerc, în covata dintre două dealuri, nu au trecut nici cinzeci de ani de atunci, și eu, născută la lumina lămpii cu petrol, comunici prin internet, mă plimb prin realități virtuale cum se plimbau bunicii prin povești, ficțiuni și acelea, și acestea, numai că saltul e uriaș, ființa se rupe sub
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
mai periculoși nație. Și a sărit să mă omoare acolo, cu săbiile. M-a scos un bulibașă de al lor. M-a scos și m-a dus la locul faptei, acolo-șa, unde s-a găsit mortul. Acolo se strânsese peste cinzeci și ceva de inși. M-a legat de mâini cu sârme și-a-nceput să-mi dea în cap cu pietroaie, ca să mă omoare și pe mine. Norocul meu c-a venit poliția cu ARO, călare. A venit toți acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
fac infracțiuni. Furturi, tâlhării. Până în ’90, când n-a mai mers bine. Aveam cinșpe ani. Prima dată am început cu magazine - restaurante, alimentări. Normal, infracțiuni, să spun așa, am făcut după la nouă ani, în timpul lui Ceașcă. Luam ziarele cu cinzeci de bani și le vindeam cu-un leu. Vindeam bilete la cinematograf, bișniță, țigări „Carpați“, bere, ulei. Culegeam tei, cireșe - de prin grădini, de pe la oameni de-acolo - dup-aia le vindeam în târg. Mă plimbam cu mașinile, cu metroul. Dormeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
stare flască, dar nu am putut să ejaculez. A doua zi iar nu m-am dus la muncă. După doar două ore de somn, cu cearcăne negre la ochi, Akemi Yokota a părăsit camera de hotel, repetându-mi de vreo cinzeci de ori: „Să mă suni neapărat!“. Pe la orele prânzului m-a trezit un telefon de la recepție: ora la care trebuia să predau camera trecuse deja. Mă simțeam rău și așa, pe jumătate adormit, am format numărul pe care-l Învățasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
obișnuia să meargă de două ori pe săptămână la un coafor din Daikanyama. În camera noastră de hotel cu toate luminile aprinse, Își desfăcea singură coapsele, vrând să se elibereze de atingerea soțului ei, un om de afaceri la vreo cinzeci și șase de ani, apoi executa de câteva zeci de ori un striptease cu gesturi obscene, pe fundalul sonor preferat, un hard rock englezesc, și, la sfârșit, deși Își dorea atât de mult un orgasm, trebuia să se mulțumească cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
nu putea să se producă, dacă așa un caz nu are precedent, dacă nimic asemănător nu e prevăzut În regulament, se Întreba moartea, mai ales pentru că la patruzeci și nouă de ani trebuia el să fi murit și nu la cinzeci câți are deja. Se vedea că biata moarte era perplexă, deconcertată, că puțin Îi lipsea să nu Înceapă să se dea cu capul de pereți de pură supărare. În atâtea mii de veacuri de continuă activitate niciodată nu existase nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
mai spre pădure, cumpărau miere de la Afanasi, scapetele, a nenorocit-o și pe fata asta profesorul ăla își spune scârbită, apoi alte poze, Tomnea cu doamna Veturia la o masă plină cu farfurii și sticle, asta-i când a făcut cinzeci de ani doamna Veturia, se cutremură simțind cum alte și alte vițe cresc întruna din ea, se întind, cuprind și apartamentul de la parter al fetei doctorului Wintris, ies în stradă, inundă asfaltul, se duc spre spre cofetăria „Tryby Tromphy“, înaintează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
acestuia, îl și atinse cu palma pe umăr: - Hai, domnu’ George, uităte la mine și nu te mai preface, că știu că nu dormi! Ce mai! Asistam în direct la o dragoste la prima vedere: doamnei Mia, la cei vreo cinzeci de ani pe care cred că-i avea, sigur îi căzuse cu tronc George al nostru, care era doar cu vreo câtevaluni mai mare, dar nu mai mult de o sută două zeci, iar el nu reacționa în nici un fel
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
care licărea speranța din care Maria desluși: Sorineeee! Sorinuțaaa lu’ tăticu’! Chiupul sleit de puteri a schițat dorința de a se mișca apoi a adormit până a doua zi dimineață. Victor a sosit de la magazin unde se Întărise cu o cinzeacă de rom și o găsi pe Maria incapabilă să spună ce s-a Întâmplat, iar omul a crezut că ceva extrem de grav a pus lacăt gurii nevestei sale care se agita, gesticula și arăta către chiupul cel mare. O fi
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
oară pe Tuți, așa mai de aproape dar nu direct și o văzu frumoasă, dar o frumusețe rece, o fată Încrezută și nu prea inteligentă. Constată ușor că este o alintată, nici nu se regăsea printre cei o sută și cinzeci de elevi premianți, iar părul ei negru Împletit În două codițe plasate deasupra celor două urechi și Îndreptate orizontal Îi accentua aerul de ștrengăriță poznașă. Avea ochi negri, mari și umbriți de niște gene la fel de negre și excesiv de lungi, privirea
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
om avea cu ce ne uda măcar cerul gurii... Crâșmarul i-a întâmpinat cu bucurie, semn că nu-l dădeau clienții afară din crâșmă. ― Cu ce vă pot servi? Da’ mai întâi, bine ați venit și luați loc. ― Cu o cinzeacă de rachiu. Da’ poate ai un rachiu din care bei și matale, jupâne - a răspuns Dumitru. ― Ei, asta da comandă! Sigur că am un rachiu bun. Numai căăă... Care-i necazul? - a întrebat Dumitru. ― Că eu nu beau rachiu. Nu
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
Dumitru s-a uitat poznaș la Todiriță... ― Apoi, măi vere, bun rachiu ai, da’ rar îl dai ... ―Auzita-i, jupâne, ce spune vărul meu? - a întrebat cu glas înalt Todiriță. ― Am auzit și, ca drept dovadă, poftiți încă câte o cinzeacă - a răspuns crâșmarul, cu vorba și cu fapta. Acum parcă nu mai aveau acea pornire de a goli cinzeaca așa repede. Ar fi vrut să stea mai mult de vorbă... ― Măi Todiriță, știi tu că parcă nu mai am răbdare
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
jupâne, ce spune vărul meu? - a întrebat cu glas înalt Todiriță. ― Am auzit și, ca drept dovadă, poftiți încă câte o cinzeacă - a răspuns crâșmarul, cu vorba și cu fapta. Acum parcă nu mai aveau acea pornire de a goli cinzeaca așa repede. Ar fi vrut să stea mai mult de vorbă... ― Măi Todiriță, știi tu că parcă nu mai am răbdare? ― Despre ce răbdare vorbești, Dumitre? ― Până să ajung acasă. ― Ia mai gustă din cinzeacă și ai să vezi cum
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]